Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έρωτας με φιλία, φράουλες με σαντιγί

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: έρωτας με φιλία, φράουλες με σαντιγί Facebook Twitter
41


________________
1.


Αγαπητή Α μπα,
πιστεύεις πως υπάρχουν άνθρωποι που δε νιώθουν δέσιμο συναισθηματικό "απο τη φύση τους" ; είναι κάτι που με προβληματίζει τελευταία καθώς πάντα πίστευα πως λίγο πολύ όλοι δινόμαστε ή δενόμαστε με τους γύρω μας ή αυτούς που επιλέγουμε να είναι γύρω μας. Πιστεύεις έχει να κάνει με ανωριμότητα τους ή απλά για κάποια πράγματα it is what it is?- lolo

Πιστεύω ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν νιώθουν δέσιμο με τους άλλους ανθρώπους και είναι πολύ λίγοι κι επικίνδυνοι για την κοινωνία, αφού η πιο πιθανή καριέρα γι' αυτούς είναι του serial killer. Αυτοί που έχεις γνωρίσει και σου λένε τέτοια είναι νάρκισσοι του θερμοκηπίου που προσπαθούν να καταφέρουν να συντηρήσουν τον θαυμασμό που έχεις γι' αυτούς χωρίς να ανταποδίδουν.

________________
2.


Τι γνώμη έχεις για τις πλαστικές; Σκέφτομαι μήπως κάποια στιγμή διορθώσω τη λίγο μεγαλη μου μύτη αλλά αναρωτιέμαι μήπως είναι ένδειξη χαμηλής αυτοπεποίθησης. Ξέρω πως μπορώ να είμαι ευτυχισμένη και χωρίς αυτό, και με φοβίζει επίσης η ίδεα του να βάλω τον εαυτό μου στη διαδικασία του χειρουργείου. Παρόλα αυτά, καμιά φορά εύχομαι να μην υπήρχε αυτή η καμπουρίτσα εκεί πέρα. Τι λες κ εσύ ;- εβιτόνι


Πιστεύω ότι η πλαστική χειρουργική με τον τρόπο που γίνεται τώρα είναι χοντροκομμένη στο όριο του γκροτέσκου και ότι πριν περάσουν 20-30-50 χρόνια και εξελιχθεί η τεχνολογία τόσο ώστε να μην περιλαμβάνει τσεκούρια και πριόνια είναι κακή ιδέα για όποιον θέλει να κάνει μικρές αλλαγές. Έχω δει ανθρώπους που μετά την πλαστική μύτης ξανάνιωσαν. Η μεγάλη μύτη δεν είναι μικρή αλλαγή, η επέμβαση έχει ωραία αποτελέσματα γιατί έχει βρεθεί τρόπος να γίνεται κομψά (παρά το πριόνι) και λέω ότι αν είσαι σίγουρη και έτοιμη να αντικρίσεις κάποια άλλη στον καθρέφτη, να το κάνεις. Όχι, δεν πιστεύω ότι είναι απαραίτητα ένδειξη χαμηλής αυτοπεποίθησης (μπορεί και να είναι, μπορεί και να μην είναι). Το χειρουργείο οπωσδήποτε είναι ένα μεγάλο ρίσκο, επίσης πρέπει να συμπεριλάβεις και τον πόνο που θα ακολουθήσει, που δεν θα είναι λίγος.


Το ζήτημα είναι αν έχεις μεγάλη μύτη ή αν τρώγεσαι με τα ρούχα σου (και μετά βρεις κάτι άλλο για να τρώγεσαι).


________________
3.


Αγαπητή Αμπα,

Είμαι 25 χρονών. Και πάσχω από κατάθλιψη.

Ξεκίνησε σταδιακά, από τότε που έφυγα από το σπίτι μου για σπουδές και κράτησε 7 χρόνια. 7 ζόρικα χρόνια με εμένα να μην καταλαβαίνω τι μου συμβαίνει και να βουλιάζω όλο και περισσότερο. Έπιασα πάτο, δεν ασχολιόμουνα με τίποτα ,έκανα κακό στον εαυτό μου, τον διέλυσα σε όλα τα επίπεδα και μία απόπειρα αυτοκτονίας όταν ένιωσα αβάσταχτη απελπισία. Δεν θυμάμαι πολλά από εκείνα τα χρόνια, ένα αίσθημα έχω μόνο, σαν να ήμουνα κλεισμένη σε ένα γκρί, μικρό κουτί και φως από πουθενά.

Αυτόν τον μήνα κλείνω ένα χρόνο προσπάθειας να αντιμετωπίσω τη νόσο μου. Με φαρμακευτική αγωγή και συστηματική ψυχοθεραπεία. Στην αρχή με κρύα καρδιά , πιστεύοντας οτι δεν έχει νόημα, γιατί δεν υπάρχει λύση στα προβλήματά μου .Τώρα συνειδητά. Με δίψα να ζήσω.

Θα ήθελα πάρα πολύ να σου πω ότι γράφω για να «βοηθήσω και άλλους ανθρώπους που υποφέρουν, επειδή εγώ ξεπέρασα την κατάθλιψη» αλλά θα ήταν ψέμα. Μακάρι κάποια στιγμή να μπορέσω να το δω το παρελθόν από απόσταση, να το έχω αφήσει πίσω μου εντελώς , και να μην βουρκώνω όταν μίλαω για την ιστορία μου ή όταν ακούω αντίστοιχες αλλονών.

Στη φάση αυτή θέλω απλά μία αγνωστη κοπέλα που εκτιμώ να μου πει ότι ειμαι σε καλό δρόμο, να συνεχίσω γερά και να μην φοβάμαι ότι θα υποτροπιάσω.

Ανεξάρτητα από την απάντηση..ευχαριστώ πολύ και για τον χώρο και για τους σπόρους τρόπου σκέψης και θετικών συναισθημάτων που παίρνω διαβάζοντας τη στήλη σου-danai

Ελπίζω να το διαβάσουν και άλλοι που έχουν κατάθλιψη και δεν πιστεύουν ότι υπάρχει διέξοδος από αυτό το «γκρι μικρό κουτί». Είσαι σε καλό δρόμο, μην τα παρατήσεις, και μη φοβάσαι τις αναποδιές, όχι επειδή αποκλείεται να συμβούν, αλλά επειδή ποτέ δεν θα γυρίσεις τόσο πίσω όσο ήσουν, και θα είσαι πολύ πιο έτοιμη να το αντιμετωπίσεις, γιατί τώρα ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Τώρα είσαι μια άλλη. Έχεις κάνει το βήμα και αυτό δε μπορεί να σου το πάρει κανείς, το έχεις ήδη κατακτήσει.

________________
4.


αγαπητή Α-μπα ντρέπομαι λιγάκι αλλά ας τα πω. καποτε πριν 6 χρόνια κάποιος θα δίνε τα πάντα για μένα,εγώ όμως δεν είχα να δώσω ούτε λίγο γιατί μόλις είχα βγει από μια μεγάλη σχέση. όποτε τότε αποφάσισα να μη το ξεκινησω καν δλδ μετα απο 1 μηνα ειδα δε πηγαινε και το σταματησα.αυτος πληγωθηκε πολυ. τωρα ηθελα να δωσω μια ευκαιρια στο τοτε/...εκεινος τωρα εχει σχεση 4 χρονια αλλα ηθελε να βρεθουμε..//δε μου αρκει να χω κατι μισο // εκεινος δεν εχει να μου δωσει ολοκληρο.. πως τα βλεπεις? - Σουζη τρως!

Ότι δεν μπορείς να γυρίσεις τον χρόνο πίσω και δεν υπάρχει τρόπος να δώσεις ευκαιρία στο «τότε». Μπορείς να δώσεις μια ευκαιρία στο «τώρα» μόνο, και αυτό να το θυμάσαι και για τις επόμενες φορές που θα λες ότι «δεν είσαι έτοιμη».

________________
5.


Αγαπητή Α,μπα γεια..σε διαβαζω λιγο καιρο αλλά εχώ ενθουσιαστεί με τις εύστοχες απαντήσεις σου, σε συγχαίρω. Τσπ στο θέμα μας. Είχα μία σχέση 2 χρόνων με έναν από απόσταση ,εγώ φοιτήτρια εκείνος δούλευε, βρισκόμασταν ανα 2μηνο περίπου ..εκείνος ερχόταν στη πόλη μου κι εγω το ίδιο..κάναμε σχέδια για ένα κοινό μέλλον ώσπου, πριν λίγο καιρό το τελείωσα( εδώ και 2μιση μήνες περίπου) . Ο λόγος? Μηδέν σεβασμός κ εκτίμηση για μένα, πάντα μ φερόταν υποτιμητικά με ειρωνεία, να με μειώνει και να με υποτιμά κι όταν τσακωνόμασταν με στόλιζε με πολύ ωραια επίθετα..ενώ εγώ δε του είχα δώσει κανένα δικαίωμα. Δε λέω πως δεν υπήρξαν και καλές στιγμές αλλα οι τσακώμοι ηταν κατι συνηθισμένο για μας.Το θέμα είναι πως δε περίμενε ποτέ να τν παρατήσω καθώς καθε φορά που σπάγαμε εγώ τν κυνηγούσα..εγώ τν επαιρνα τηλέφωνα κι εγώ χτυπιόμουν..Γένικά ητάν καταπιεστικός και δεν με σεβόταν καθόλου ως άνθρωπο,σόλα τα επίπεδα.Το λάθος μου ήταν που δε το τέλειωνα νωρίτερα αλλά απο τη στιγμή που μπλέκεις σε μια καταστροφική σχέση δε ξεφεύγεις εύκολα. Το θεμα τώρα είναι οτι εγω ναι μεν το χω παρει απόφαση και δν νιώθω τπτ για αυτόν ούτε θελω ξανά σχέση μαζί του αλλά αυτός επιμένει να μιλάμε σε καθημερινή βάση όπως όταν τα είχαμε..Μου είναι κι εμένα δύσκολο κι εμένα να του το κόψω εντελώς(εννοώ να μιλάμε) και μερικές φορές τον λυπάμαι,όπως πριν δε φέρεται αλλα ξέρω οτι δε μπορω να τν εμπιστευτώ ξανά.. Να του το κόψω και να μη του απαντάω καθόλου η να το συνεχίσω εώς ότου το πάρω κι εγώ απόφαση να μη του μιλάω ?? Ποιά είναι η γνώμη σου?? Φιλιά . me myself and I !

Δεν τελειώνει μέχρι να τελειώσει, που λένε. Ποιας φιλοσοφίας είσαι; Τραβάς το χανσαπλάστ αργά αργά αργά μέχρι που πονάνε τα χέρια σου από την αργή κίνηση ή είσαι από αυτούς που κάνουν χαλάουα; Αν είσαι σίγουρη ότι δεν θέλεις τίποτα από αυτόν, μα εντελώς εντελώς σίγουρη, ό,τι και να κάνεις, το θέμα θα λήξει, αργά η γρήγορα. Κρίμα που δεν είσαι όμως. Αν ήσουν εντελώς εντελώς σίγουρη, δεν θα την έκανες αυτή την ερώτηση, θα έκανες αυτό που θα έπρεπε να κάνεις για να ξεμπερδέψεις όσο πιο γρήγορα γίνεται – και θα ήξερες πολύ καλά ποιο είναι αυτό.


Κοίτα, αν θέλεις να τον βασανίσεις λίγο για τις προσβολές και τις κακίες που είπε, ποιος μπορεί να σε κατηγορήσει; Είμαστε άνθρωποι, μικρά και ανυπεράσπιστα πλάσματα με εγωισμούς φτιαγμένους από μεταξωτές κλωστές. Να ξέρεις όμως τι κάνεις, γιατί το παιχνίδι αυτό μπορεί να σου γυρίσει μπούμερανγκ.

________________
6.


Αγαπητη Α,μπα ειμαι δεκαοχτω χρονων φοιτητης . Ειμαι απο αυτα τα παιδια που προσπαθουν να αποδειξουν παντα οτι μπορουν να κανουν τα παντα σωστα ... Βασικα αυτο που λεμε καλο παιδι και καλα π.χ καλος γιος , καλος μαθητης , καλος φιλος κλπ...

Και ολα καλα , μια χαρα περναω γενικως . Το θεμα ειναι οτι νιωθω να εχω μπει τοσο μεσα σε αυτον τον ρολο που δε γινεται να ξεφυγω ακομα και οταν το θελω . Δεν εννοω οτι δεν κανω μαλακιες κλπ αλλα ολα ειναι με μορφη ξεσπασματος ... και τελοσπαντων θελω να κανω αλλα πραγματα και κολωνω απλα γιατι δεν ειναι σωστα .. και το ξερω οτι η πιο σαφης απαντηση ειναι απλα να κανω ο,τι θελω αλλα το προβλημα ειναι οτι δε ξερω τι θελω γιατι απ'τη μια νιωθω εγκλωβισμενος κι απ'την αλλη απλα κωλοχαιρομαι που μπορω να ειμαι ενταξει σε ο,τι μου παρουσιαζεται ... τι να κανωω ? Θελω να ζησω και φοβαμαι οτι αποκτω τον ψυχισμο ενος μεσηλικα , ολο λογια , απο πραξεις τιποτα και το χειροτερο αρχιζω να πειθω τον εαυτο μου οτι τελικα θα συνειδητοποιησω οτι ονειροβατω και οτι θα νιωθω ετσι για ολη την υπολοιπη ζωη μου ...

Αα και η στηλη σου απλα τα σπαει ! Και ευχαριστω-καπωςτηνειδα

Η πιο σαφής απάντηση δεν είναι να κάνεις απλά ό,τι θέλεις, και όποιος σου το πει αυτό δεν ενδιαφέρεται να σου δώσει μια χρήσιμη απάντηση, αλλά να τελειώνει την κουβέντα.


Αν η ερώτησή σου ήταν ένα μίγμα και το περνούσαμε από μια σίτα, αυτό που θα έμενε είναι η εξής φράση: «το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω τι θέλω».


Φυσικά και δεν ξέρεις τι θέλεις. Είσαι δεκαοχτώ χρονών.


Αυτό που νιώθεις είναι το βασανιστικό «ποιος είμαι». Είμαι έξυπνος; Καλός; Κακός; Ανάξιος; Καταπληκτικός; Το μόνο δεδομένο που έχεις είναι ότι μπορείς να καταφέρεις ό,τι σου παρουσιάζεται με τον ενδεδειγμένο τρόπο, κι αυτό το ξέρεις επειδή έχεις δει τα αποτελέσματα: έχεις πάει καλά στο σχολείο, έχεις γίνει φοιτητής, τα πας καλά με τους γονείς σου και με τους φίλους σου.


Όπως κατάλαβες αυτό, έτσι ακριβώς θα καταλάβεις και τα υπόλοιπα στοιχεία που απαρτίζουν αυτό που κάνει εσένα, εσένα. Δεν ξέρεις ποιος είσαι γιατί η ζωή δεν δε έχει ρωτήσει ακόμα, ώστε να πάρεις θέση και κυρίως, ώστε να δεις τα αποτελέσματα των πράξεών σου. Δεν θέλεις να το τραβήξεις στα άκρα γιατί υποψιάζεσαι ότι οι συνέπειες δεν θα είναι ευχάριστες – συγχαρητήρια, πολύ καλά κατάλαβες, δεν είναι! Δεν είναι απαραίτητο όμως να πιέσεις την κατάσταση, αν δεν θέλεις. Η ζωή θα σου κάνει αρκετές πάσες, θέλεις δε θέλεις. Και μέσα από τις αντιδράσεις και τις συνέπειες, θα αρχίσεις να σχηματίζεσαι και να γνωρίζεις ποιος είσαι.


Για να βοηθήσεις την διαδικασία όμως, αφού σε ενδιαφέρει το θέμα, μην αφήνεσαι τεμπελιάζοντας. Καταλύτης είναι οι γνωριμίες με ανθρώπους, οι συζητήσεις, τα ταξίδια, το διάβασμα, οι νέες γεύσεις, το σινεμά, η τέχνη γενικά. Ρούφηξε ό,τι έχει να σου προσφέρει ο ανθρώπινος πολιτισμός και τα άλλα θα έρθουν μόνα τους.

________________
7.


Λένα γεια σου. Εκεί μετά τα 20 είναι η 2η φορά που μου συμβαίνει αυτόν το χρόνο. Γνωρίζω άντρες σε κοινές παρέες και τα σχετικά κι επιδιώκουν αυτοί να με μάθουν περισσότερο, κι εγώ δε σου κρύβω πως μ΄ αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους ν' ανταλλάσσω απόψεις, να βλέπω πως βλέπουν τη ζωή. Πάντα έδινα ευκαιρίες στους ανθρώπους χωρίς να εξετάζω το φύλο. Και περνάει ο καιρός κι ενώ έχεις κάνει παρέα σου λέει ο άλλος μα όταν ένας άντρας λέει σε μια γυναίκα να βγουν μια δυο φορές το θέμα είναι γκομενικό κι εγώ δεν πιστεύω στη φιλία άντρα-γυναίκα... Να τονίσω πως πάντα εξ αρχής λέω εκεί στα αρχικά πως είμαι απ τους ανθρώπους που αν θέλουν κάτι ερωτικό απ΄τον άλλο το δείχνουν και πως τονίζω πως θέλω να είμαι φίλη του άλλου.
Κι έρχομαι στην ερώτηση: είμαι παράλογη που εκνευρίζομαι όταν μετά από ένα χρόνο που εγώ ακούω προβλήματα, νοιάζομαι, ενδιαφέρομαι για τον άλλο ως άνθρωπο ακούω πως τι να κάνουμε έτσι είναι τα ενήλικα αγοράκια επιδιώκουν παρέα με τα κοριτσάκια μόνο για να τη ρίξουν στο τέλος. Εγώ δηλαδή που νόμιζα πως μόνο τα γυμνασιοπαιδα τα βλέπουν τόσο μονοδιάστατα κι εγωκεντρικά τα πράγματα κι οι ενήλικοι γνωρίζουν ανθρώπους και σε λίγο το πράγμα δείχνει και ξεκαθαρίζει κι αν τον άλλο τον πας σαν άτομο μπορεί να δέσεις και σα φίλος. Αλήθεια σου λέω έχω αρχίσει και προσβάλλομαι και μου πετάνε και στο τέλος ένα επιχείρημα του τύπου "μα σε ποια γυναίκα λες να βγείτε και δε σε γράφει, της λες τα προβλήματά σου, σου μιλάει αρκετό χρόνο και της είσαι αδιάφορος σα γκόμενος;" Κι αναρωτιέμαι τόσο μόμολα είναι; -lostintranslation –

Αγαπητή μου εικοσάχρονη.


Αντίθετα με όσα σου έχουν σφυρηλατήσει στο κεφάλι από το δευτερόλεπτο που γεννήθηκες με επιμονή και παράδοση που κρατάει δύο χιλιάδες χρόνια και βάλε, οι φιλικές σχέσεις δεν είναι ανώτερες, πιο αγνές και πιο αθώες από τις ερωτικές.


Όταν δύο ετεροφυλόφιλοι (άντρας-γυναίκα) σχηματίζουν ένα κανάλι καλής και αμφίδρομης επικοινωνίας και δεν είναι ερωτικά δεσμευμένοι με άλλους, το πιο πιθανό είναι ότι μεταξύ τους θα αναπτυχθεί ΚΑΙ ερωτικός δεσμός, Δεν είναι έργο του Σατανά. Είναι έργο του Μεγάλου Πνεύματος, αμήν.


Ο μονοδιάστατος της υπόθεσης είσαι εσύ που διαχωρίζεις τις φιλικές σχέσεις από τις ερωτικές ωσάν να μη μπορούν να συνυπάρξουν. Όμως όχι μόνο μπορούν, αλλά όταν συνυπάρχουν, μπορείς να σχηματίσεις σχέσεις ζωής. Η φιλία και ο έρωτας μπορούν να δέσουν γλυκά όπως οι φράουλες με τη σαντιγί (ή όπως οι πατάτες με το κέτσαπ).


Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα επιλέξεις τους κατάλληλους ερωτικούς συντρόφους, αλλά και τους κατάλληλους φίλους. Αλλιώς μια ζωή άλλους θα γουστάρεις, και άλλοι θα είναι κατάλληλοι για σένα, και μετά θα λες για τον μαλακομαγνήτη.


Ο λόγος που οι άντρες το γυρνάνε πιο γρήγορα στο ερωτικό και δεν προσπαθούν να συντηρήσουν αυτά τα στεγανά με το πάθος που δείχνεις ας πούμε εσύ, είναι ότι δεν φοβούνται μήπως τους πουν «εύκολους». Δεν είναι ανώριμοι. Είναι ότι έχουν περισσότερη σεξουαλική ελευθερία από σένα. Αυτό πρέπει να το συνυπολογίζεις χωρίς να στραφείς εναντίον τους, γιατί αυτοί έχουν τις δικές τους αρνητικές επιπτώσεις.


Καλή τύχη.

41

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

19 σχόλια
#2 Εβιτόνι, έχω κάνει λογαριασμό στη Lifo μόνο και μόνο για να απαντήσω στην ερώτησή σου, αφού έχω κάνει και εγώ πλαστική στη μύτη πριν 8 χρόνια, στα 20 μου. Κατ'αρχάς όμως θα ήθελα να πω στο @sogl ότι αν και δεν γνωρίζω τις έρευνες και δεν το έχω ψάξει, άλλο τα ψυχολογικά προβλήματα και άλλο η χαμηλή αυτοπεποίθηση. Όπως λες και ο ίδιος η μύτη είναι καθοριστικό στοιχείο της εμφάνισης και πώς να το κάνουμε, άμα είναι στραβό και το ξέρεις, η αυτοπεποίθηση σου δεν πιάνει ταβάνι. Αλλά κάτι τέτοιο ίσως συμβαίνει και με όσους έχουν πεταχτά αυτιά ή παραπανίσια κιλά. Προσωπικά είμαι εμφανίσιμη και λόγω σωματότυπου είχα δουλέψει σαν μοντέλο πριν ακόμα κάνω πλαστική, ενώ είχα και μια πολύ καλή σχέση όταν το αποφάσισα. Δεν θεωρούσα όμως ότι είμαι όμορφη, ούτε καν μέτρια, με έβλεπα κακάσχημη επειδή πάντα υπήρχε αυτή η μύτη. Έκρυβα τη μύτη μου αυθόρμητα όταν γελούσα γιατί ακόμα και όταν έσκαγα στα γέλια είχα πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι τώρα η μύτη μου γίνεται ακόμα πιο γαμψή. Έβγαζα φωτογραφίες μόνο ανφάς. Άκουγα σχόλια του τύπου τι σωματάρα αλλά πόσο τη χαλάει η μύτη της. Θέλω να πω ότι η χαμηλή αυτοπεποίθηση είναι αναμενόμενη. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που πάσχουν από body dysmorphic disorder και καταφεύγουν στην πλαστική μύτης αλλά η κοπέλα που ρώτησε, σ' εμένα τουλάχιστον, δε φάνηκε να 'χει κάνα τέτοιο θέμα. Εβιτόνι, για μένα ήταν από τις σωστότερες αποφάσεις που πήρα στη ζωή μου η ρινοπλαστική, έμεινα πολύ ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα και όπως είπε και ο/η φίλος/η mplr, κανείς δεν καταλαβαίνει τι ακριβώς έκανες, απλά μου λέγανε όλοι πω πω,ομόρφυνες και γλύκανε το πρόσωπό σου. Επίσης ο πόνος είναι ελάχιστος, βασικά ο μόνος πραγματικός πόνος που θα νιώσεις είναι το δευτερόλεπτο που θα σου βγάζει ο γιατρός τις γάζες στις 3 μέρες. Βέβαια τις πρώτες 3 μέρες που θα 'χεις τις γάζες θα νιώθεις τρελό μπούκωμα και βάρος στη μύτη, αλλά δεν είναι κάτι τραγικό. Φαντάζομαι πως έχει ξαναβουλώσει η μύτη σου, κάτι τέτοιο στο πιο βαρύ. Όταν έκανα εγώ την επέμβαση ήτανε καλοκαίρι οπότε δεν είχα πανεπιστήμιο και δούλευα σερβιτόρα, σε 10 μέρες ήμουν πίσω στη δουλειά και είχα μια φυσιολογική μύτη. Αν το σκέφτεσαι τόσο ώστε να στείλεις ερώτηση στην Α, μπά, τότε αλήθεια κάντο και δε θα το μετανιώσεις.Πριν όμως το κάνεις, και επειδή δε σε ξέρουμε κιόλας και μπορεί να μην έχεις κανένα πρόβλημα, κάνε τεστ με μια φίλη σου που εμπιστεύεσαι αλλά είναι και ειλικρινής ή μια αδερφή, ξαδέρφη. Εννοώ μίλα της για αυτό που σκέφτεσαι και ρώτα την αν το βρίσκει καλή ιδέα. Μην ακούς γονείς παππούδες και θείους, αυτοί πάντα θα σε βλέπουν όμορφη και θα σε βγάζουν τρελή. Οι δικοί μου γονείς μου λέγανε δεν χρειάζεσαι τίποτα είσαι μια κούκλα, αυτό που κάνεις είναι χαζομάρα. Μετά την επέμβαση μου λέγανε όντως έχεις γίνει πραγματικά κούκλα, σου πάει η αλλαγή, φτου σου κτλ. Αν θες να το συζητήσεις και με ένα ψυχολόγο κάντο κι αυτό, αλλά να δεις και αρκετούς πλαστικούς να σου πουν κι αυτοί τη γνώμη τους. Αν οι τρεις στους πέντε π.χ. σου πούνε κοπέλα μου δε χρειάζεται τίποτα η μύτη σου, εε τότε να το ξανασκεφτείς. Και μερικές πρακτικές συμβουλές. *Να δεις πολλούς γιατρούς, να ρωτήσεις γνωστούς σου, και ειδικά γνωστούς σου γιατρούς αν ξέρουν κάποιον να σου προτείνουν, να το ψάξεις σε σχετικά forums, και βασικά να ψάξεις γι αυτούς που λέγεται ότι είναι καλοί στη ρινοπλαστική, όχι τους γνωστούς που ακούγονται παντού εξαιτίας των λίφτινγκ και τις προσθετικές στήθους σε διάσημες κυρίες. Και πάντα να ελέγχεις αν είναι εγγεγραμμένοι στον ιατρικό σύλλογο. *Στα ραντεβού να τους ζητάς να σου δείξουν τη δουλειά τους, όλοι έχουν αρχεία με φωτογραφίες ασθενών τους πριν και μετά την επέμβαση. Μελέτησε τις φωτογραφίες με την ησυχία σου και προσπάθησε να δεις αν σου αρέσει το μετά αποτέλεσμα και αν ταιριάζει στην αισθητική σου. Για παράδειγμα υπάρχουν γιατροί που κάνουν όλες τις μύτες μικροσκοπικές και ανασηκωμένες. 'Η πολύ στενές για τα γούστα σου. Ή η αλλαγή είναι ανεπαίσθητη και σκέψου να μπεις χειρουργείο και να μη φαίνεται καμία διαφορά. Αν σου αρέσει η δουλειά του προχωράς. *Επίσης να λάβεις υπόψη σου αν σου εμπνέει ο γιατρός εμπιστοσύνη.Αν π.χ. δε δίνει σημασία στις απορίες σου, δε σε αφήνει να μελετήσεις το δείγμα της δουλειάς του, δε σου δείχνει, (στο περίπου) πώς θα είναι η μύτη σου, πήγαινε παρακάτω. * Εξηγείς στο γιατρό λεπτομερώς πώς θες τη μύτη σου, ή του λες ακριβώς τι δε σου αρέσει σ'αυτή, για να μην έχεις εκπλήξεις. Επίσης ανέφερε του αν όταν γελάς η μύτη σου τραβιέται προς τα κάτω, φτιάχνεται κι αυτό. Ο καλός γιατρός δεν τα πολυχρειάζεται αυτά αλλά καλό είναι να είσαι ξεκάθαρη.* Μετά την επέμβαση για 3 -4 μέρες θα χρειαστείς λίγη βοήθεια, κάποιον να σου μαγειρέψει το πιο βασικό και να σου κάνει παρέα, οπότε ενημέρωσε τους δικούς σου ανθρώπους.*Τέλος, κάτω από τα μάτια κυρίως, πολύ πιθανό να είσαι σαν να έχεις φάει μπουνιά. Ο γιατρός θα σε βάλει να κάνεις κομπρέσες με κρύο νερό αλλά για να φύγει το μαύρισμα γρηγορότερα, κάνε αυτό το κόλπο: Κόβεις πατάτες (ωμές) σε φέτες πάχους περίπου 1 εκατοστό, τις βάζεις στην κατάψυξη και μετά τυλίγεις μια φέτα σε πετσέτα ή χαρτί κουζίνας και βάζεις από μια σε κάθε μάτι. Ελπίζω να πάρεις τη σωστότερη απόφαση για σένα, πάντως αν έχεις τα χρήματα, η επέμβαση δεν είναι κάτι τραγικό. Το σημαντικότερο είναι να νιώθεις εσύ καλά με τον εαυτό σου για να είσαι χαρούμενη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Και καλό είναι να μην φοβόμαστε να κάνουμε τις αλλαγές που θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε στη ζωή μας, είτε αυτή η αλλαγή θα έρθει μέσω της πλαστικής χειρουργικής είτε με το να ξεκινήσουμε γυμναστήριο και σωστή διατροφή για να νιώθουμε καλά με το σώμα μας, είτε είναι αλλαγή καριέρας, συντρόφου, χώρας κτλ. Αυτά που είναι στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας δεν υπάρχει λόγος να μην τα αλλάζουμε.Υ.Γ: Συγχαρητήρια Λένα για τη στήλη σου και τις στοχευμένες απαντήσεις, σε διαβάζω ανελλιπώς!
#2 δεν συμφωνω καθολου με την απάντηση της Λένας...εχω κάνει και εγω πλαστική στη μύτη που με ενοχλούσε πολλά χρόνια. Μεγάλη αλλαγή αλλά οι άλλοι δεν καταλαβαινουν τι αλλαξες (εκτος απο τους πολυ κοντινούς σου). Ο πόνος δεν σιγκρίνεται με το αποτέλεσμα και στο κατω κατω αν αποφασισεις να το κανεις θα ξερεις οτι θα πονεσεις κ θα το υπομείνεις. Το μόνο δύσκολο είναι να βρεις καλό γιατρό για να τον εμπιστευτεις...
#3Γεια σου Δανάη,Το 'χω περάσει και εγώ αυτό που περιγράφεις. Άρχισαν τα πρώτα σημάδια γύρω στα 16 και μέχρι τα 21 είχε γίνει τραγική η κατάσταση. Να ξυπνάω τα βράδια και να έρχονται στο μυαλό μου όλες οι μαύρες σκέψεις, το πρωί μετά από δέκα δευτερόλεπτα καθαρού μυαλού πάλι τα ίδια. Οι συμφοιτητές μου να γλεντάνε, να διασκεδάζουν, να διαβάζουν, να ζουν γενικά και εγώ να κλαίω.. Τεσπά ας μην το κάνω μελό. Ένιωθα απόγνωση, η καταλληλότερη λέξη για μένα σε όλο αυτό. Ένιωθα ότι είμαι μέσα σε ένα τούνελ σκοτεινό, προχωρούσα και δεν ήξερα πότε θα φτάσω στην έξοδο, στο φως. Τελικά έφτασα. Προς το παρόν. Ενώ επέμενα για πολύ καιρό, για χρόνια δηλαδή, να μην πάρω φάρμακα και να τα καταφέρω μόνη μου τελικά κατάλαβα ότι δε γινόταν αλλιώς. Αφού ζήτησα πολλές φορές "μια ακόμα ευκαιρία για να τα καταφέρω μόνη μου" από τους ανθρώπους που με αγαπούσαν και με έβλεπαν να βασανίζομαι τελικά δέχτηκα ότι έπρεπε να το δοκιμάσω και αυτό. Να πάρω κάποια αγωγή. Ήμουν τυχερή και ο οργανισμός μου ανταποκρίθηκε αμέσως. Ένιωσα το μυαλό μου να καθαρίζει. Είδα ξανά τον κόσμο χωρίς σκιές, χωρίς σκέψεις που σε στοιχειώνουν. Άρχισα να γελάω, να μιλάω πιο δυνατά, να χαίρομαι. Μετά από 5 χρόνια ακόμα παίρνω φάρμακα. Προσπαθώ να μειώσω τη δόση. Και πάω καλά μέχρι τώρα. Τον τελευταίο χρόνο με παρακολουθεί και ψυχολόγος. Αυτό που σκέφτομαι για όλη αυτή την ιστορία και αυτή είναι και η κοσμοθεωρία μου είναι ότι όλη αυτή η κατάσταση δε γίνεται να λυθεί τελεσίδικα. Δεν έχω ένα πρόβλημα, κάθομαι το σκέφτομαι, το λύνω και πάει ξεμπέρδεψα. Είναι μια διαδικασία συνεχής στην οποία μπορείς να αποφασίσεις να βάλεις τον εαυτό σου. Έχεις κάνει την αρχή. Αυτό που θέλω να πω όμως είναι ότι κατά τη γνώμη μου δε γίνεται πχ μετά από δύο χρόνια ψυχοθεραπεία, τρία χρόνια φαρμακευτική αγωγή να πεις ότι τέλειωσες. Είναι μια διαρκής διαδικασία αυτοβελτίωσης όλο αυτό, μια συνεχής διαδικασία αναζήτησης του εαυτού σου, της ευτυχίας, των ορίων σου. Όσο τα αποφεύγεις, όσο βάζεις τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι τόσο αυτά θα συσσωρεύονται. Όταν πάρουμε απόφαση ότι η ζωή δε θα είναι ρόδινη, θα είναι δύσκολη αλλά θα το παλέψουμε ξαφνικά τα πράγματα γίνονται πιο απλά και πιο ευκολοβάσταχτα. Προσωπικά πιστεύω ότι όπως ένα μέταλλο πρέπει να το σφυρηλατήσεις για να βγει κάτι όμορφο έτσι και με την ψυχή ενός ανθρώπου όταν περνάει κύματα και φουρτούνες κάτι πανέμορφο θα βγει στο τέλος, κάτι πολύ ανθρώπινο και ζηλευτό.Εν κατακλείδι, μην τα παρατάς. Είσαι στο σωστό δρόμο. Έχεις ξεκινήσει αυτό το ατέλειωτο ταξίδι, το δύσκολο αλλά και όμορφο για να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα, τους άλλους ανθρώπους, τον κόσμο, να επεκτείνεις τα όριά σου και το είναι σου. Μη φοβάσαι τον υποτροπιασμό. Ο φόβος δε σε βοηθάει κάπου στην προκειμένη φάση. Και να έρθει θα το αντιμετωπίσεις πάλι, όπως κάνεις ήδη! Σημασία για μένα έχει να έχεις στην άκρη του μυαλού σου ότι θα τα καταφέρεις, ότι θα το ξεπεράσεις, ότι θα βγεις νικήτρια. Μπορεί να μην έχεις ιδέα στο μυαλό σου για το πως θα το κάνεις αυτό. Αλλά αν το σκέφτεσαι, αν το οραματίζεσαι, αν το νιώθεις πριν ακόμα συμβεί, θα βρεθεί τρόπος να φτάσεις εκεί που θες από κει που δεν το περιμένεις. Να το έχεις έστω και στην άκρη του μυαλού σου ότι θα τα καταφέρω!! Θα γίνω καλά. Και πίστεψέ με δεν υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρεις.
Αγαπητέ De la Net, δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι για την εξάπλωση της ελληνικής γλώσσας έχει σταθεί εμπόδιο η ορθογραφία της. Αν κατάλαβα καλά, αναφέρεις απλούστευση μόνο σε αυτήν, αφήνοντας ίδια τη γραμματική. Αυτό θυμίζει τη γερμανική γλώσσα, η γραμματική της οποίας βασίζεται στην αρχαία ελληνική, πλην όμως χρησιμοποιείται το λατινικό αλφάβητο και ας πούμε αυτό απλοποιεί κάπως την κατάσταση ως προς την ορθογραφία. Ωστόσο, τα γερμανικά δεν παύουν να είναι μια δύσκολη γλώσσα, γιατί και η γραμματική, και οι κλίσεις κλπ παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο επίπεδο δυσκολίας! Επομένως, αλλάζοντας μόνο την ορθογραφία, δεν είμαι σίγουρη ότι θα επιτευχθεί απλούστευση. Αν πάλι αλλάξουμε ένα σωρό άλλα, δεν θα μιλάμε για ελληνική, έτσι δεν είναι; Για να πάρω θέση, είμαι της άποψης ότι δεν χρειάζονται βίαιες αλλαγές, ούτως ή άλλως η κάθε εποχή επηρεάζει σημαντικά (και απλουστεύει) στο πέρασμά της την γλώσσα. Τα αρχαία από τα σημερινά έχουν αλλάξει πολύ, οι τονισμοί, η επικράτηση της δημοτικής έναντι της καθαρεύουσας, ακόμα και το «τπτ» που ανέφερες, όλα δείχνουν ότι κάθε εποχή θα απλουστεύσει ό,τι θεωρεί περιττό. Το δεύτερο που σκέφτηκα, είναι ότι μια γλώσσα σήμερα γίνεται δημοφιλής με κυρίως κοινωνικο-οικονομικά κριτήρια. Πχ, εκμάθηση αγγλικών ή ισπανικών σε κάνει πολίτη του κόσμου για τη μισή σχεδόν υφήλιο. Το να μάθεις κινέζικα είναι σημαντικό γιατί δεν υπάρχει πλέον χώρα που να μην συναλλάσσεται με αυτήν. Το να μάθεις ελληνικά όμως, σήμερα δεν «πουλάει» σε όρους οικονομικούς.
#6Άρα είσαι ένας νέος άνθρωπος με βάσεις να γίνεις ένας επιτυχημένος σε όλους τους τομείς ενήλικας. Εκτίμησέ το και αγάπησέ το. Η ζωή θα φέρει τις προκλήσεις από μόνη της#7 Εχμμμ τώρα αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος που του παίρνει ένα χρόνο να καταλάβει ότι ο άλλος τον πλευρίζει; Μπορώ να καταλάβω την απογοήτευση, αλλά όχι την έκπληξη.
#2:Το 50%-60% των ατόμων (αναλόγως με τη μελέτη, π.χ. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3783328/) που ζητάνε ρινοπλαστική έχουν στην πραγματικότητα ψυχολογικά προβλήματα, συνήθως κάποια πάθηση της ίδιας οικογένειας με τη νευρική ανορεξία που σε κάνει να βλέπεις τον εαυτό σου εντελώς διαφορετικό απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα αλλά μπορεί και πιο ελαφριά προβλήματα όπως λ.χ. η έλλειψη αυτοπεποίθησης που αναφέρεις. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό συμβαίνει ειδικά με τη μύτη (και όχι για παράδειγμα με το στήθος), η μύτη είναι το 99% της εμφάνισης, ουσιαστικά είναι αναπόσπαστο κομμάτι του "εαυτού" και με αυτό τα βάζεις Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς λοιπόν δε θα ικανοποιηθεί από το αποτέλεσμα της ρινοπλαστικής και θα προσπαθήσει να κάνει και δεύτερη και τρίτη, γιατί πάντα αυτό που θα βλέπει στον καθρέφτη θα απέχει από την πραγματικότητα και δεν είναι καν το πρόβλημα. Αν το κάνεις από πίσω με οροθετικό άτομο χωρίς προφυλακτικό η πιθανότητα να κολλήσεις AIDS είναι κάτω από 5%. Αν πιστεύεις ότι θες ρινοπλαστική η πιθανότητα να πάσχεις από κάποια άλλη ψυχική ασθένεια είναι 10 ΦΟΡΕΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ. Κι όμως ενώ το σύστημα υγείας αντιμετωπίζει με σοβαρότητα την πρώτη πιθανότητα (και σου απαγορεύει για παράδειγμα να δώσεις αίμα ισοβίως, και καλά κάνει φυσικά), στη δεύτερη επιτρέπει στον πλαστικό χειρουργό - κρεατέμπορα να προχωρήσει σε επέμβαση χωρίς να προηγηθεί γνωμάτευση από ψυχολόγο. Εγώ έχω δει κοπέλα να καταστρέφεται κανονικότατα από την πλαστική στη μύτη παρ' όλο που αντικειμενικά έγινε θεογκόμενα. Και στη θέση της Λένας δε θα έλεγα "να το κάνεις" για κάτι που όσο κι αν παρουσιάζεται σαν επιλογή lifestyle στην πραγματικότητα είναι ιατρικό θέμα.
Χοχοχό, χαλαουα με χανσαπλαστ!Εγω παλι το ξεχναω πανω, βρεχεται, βρωμιζει, σαπιζει και αφου ολοι γυρω μου εχουν αηδιασει, καποια στιγμη υποχωρει (ξεπλενεται) μονο του.Η αναλογια ειναι προφανης νομιζω..!
#6.Αφου τηνειδεςκαπως δεςτηκαικαπωςαλλιως λοιπον.Μεχρι τωρα η ζωη σου ηταν ενα γευμα με αυγο τηγανητο,στο σχετικα προστατευμενο περιβαλλον της οικογενειας μπορουσες να ταιζεις και την περσονα σου και τη σκια της,και καλο παιδι και μαλακισμενα ξεσπασματα,πολυ ασπραδι και λιγο κροκο..Απο δω και περα η ζωη θα ειναι το χερι που θα σου σπρωξει το κεφαλι μεσα σ'ενα πιατο με ομελετα,και θα χορτασεις και θα λερωθεις,και θα φας θες δε θες κι απ τα δυο,και θα σε δειξουν οι αλλοι γελωντας,να γελασεις και συ.Mην τους παρεις στα σοβαρα,εχουν το δικο τους χερι που σπρωχνει το δικο τους σβερκο μεσα στο δικο τους πιατο.Εισαι ξυπνιο παιδι και σε λιγα χρονια θα μαθεις να ζεις με τις αντιφασεις σου,και θα βλεπεις τον εαυτο σου απο ενα επιπεδο συνειδητοτητας που το 'καλο' και το 'σωστο' εχουν πολυ πιο ασαφη ορια απο οσο νομιζεις τωρα.υ.γ..με τον ψυχισμο ενος μεσηλικα θα σου 'λεγα γαμα την ενδοσκοπηση και τραβα πιες μια μπυρα,πες στην κοπελιτσα απο τις πισω πισω,θα καταλαβει.Το πρωτο ποτηρι με τη μια,μετα κανε οτι θες,χαχαχαχαχααα...;)
#3Απο τη στιγμή που έχεις εντοπίσει το πρόβλημα και έχεις ξεκινήσει θεραπεία ο δρόμος είναι ανοιχτός! Δύσκολος αλλά ανοιχτός! Το πιο δύσκολο είναι να παραδεχτείς οτι κάτι σου συμβαίνει και να ζητήσεις βοήθεια! Μπράβο σου που το αντιμετωπίζεις αλλά και που μιλάς γι αυτό! Καλή συνέχεια στον αγώνα σου!
#6 Στην απάντηση της Λένας πρόσθεσε και αυτο. Πολλοί ενήλικες βρίσκονται στη ζωή τους συνεχώς ανάμεσα στο διχασμό των πρέπει και των θέλω τους. Αν έχεις επιλέξει να είσαι πάντα το καλο παιδι σκέψου αν ειναι όντως μια δική σου επιλογή ή απλώς μια επιταγή της οικογένειας, του σχολείου κλπ. Και που βρίσκεται το όριο σου σε ο,τι αφορά το καλο παιδι; Εχει να κάνει με τα επαγγελματικά, με τις σχέσεις σου με τους γονείς σου, με τις σχέσεις σου με τους φίλους σου; Αν αισθάνεσαι οτι σε καταπιέζει αναζήτησε να βρεις την αιτία και καταπολεμησε το. Ίσως να σχετίζεται και με την αυτοεκτίμηση όλος αυτός ο διχασμός. Ίσως πάλι να ειναι και της ηλικίας. Πάντως όπως και να εχει ξεκινά να διαβάζεις και γιατι οχι να επισκευθεις κάποια ομάδα ενδυνάμωσης. Να ξέρεις οτι ειναι πολυ θετικό το γεγονός οτι το αναγνωρίσεις στα 18 σου ολο αυτο. Καλη συνέχεια στο δρόμο της ανακάλυψης. #7 Ωραια απάντηση.
#3Πάνω απ'όλα μπράβο σου που το αντιμετωπίζεις και το χειρίζεσαι και σαφέστατα είσαι σε πολύ καλό δρόμο!Αλήθεια!Θέλω μόνο να κάνεις μια προσπάθεια να αντιληφθείς ότι η κατάθλιψη δεν είναι απλά μια αρρώστια που την περνάς μια φορά και κάνεις αντισώματα μετά και τέλος. Είναι μια προδιάθεση που έχει ο οργανισμός μας και ξαναεμφανίζεται,αν της δώσουμε τροφή. Τώρα θα το ξεπεράσεις,είμαι σίγουρη.Αλλά πρέπει να μάθεις από αυτή και να προφυλάσσεις κάπως τον εαυτό σου απο εδώ και στο εξής.Μην εκτίθεσαι πχ σε ανθρώπους που βλέπεις ότι δεν αξίζουν την προσοχή σου,μη διαβάζεις πολύ μελαγχολικά βιβλία,μην πίνεις πολύ κλπ.Και να ακούς ευλαβικά τους γιατρούς σου. Σου μιλάω εκ πείρας.Έχω αντιμετωπίσει την κατάσταση που περιγράφεις κι έμαθα ότι πρέπει να με προσέχω περισσότερο.Aν σε βοηθάει,διάβασε και αυτό,πιστεύω ότι είναι πολύ χρήσιμο:http://www.amazon.co.uk/Depressive-Illness-Curse-Strong-3rd/dp/1847092357Καλές διακοπές!
#3 Συγχαρητήρια Λένα για την απάντηση! Αγαπητή, το μεγαλύτερο βήμα το έχεις κάνει ήδη! Τη συνειδητοποίηση ότι θες να αλλάξεις, να ζήσεις! Πίστεψε με αυτό θέλει μεγάλα @@. Το να συνειδειτοποιείσεις που είσαι, ότι χρειάζεσαι βοήθεια και την ζητάς και ότι έχεις καταλάβει τί δεν θέλεις από εδώ και πέρα εσύ στη ζωή σου είναι πολύ σημαντικό! Αυτό το κάνουν πολλοί λίγοι και σου αξίζουν συγχαρητήρια! Οι δυσκολίες στη ζωή δεν θα σταματήσουν, αλλά τώρα θα τις αντιμετωπίζεις πολύ διαφορετικά. πολύ πιο ώριμα και θα δεις ότι θα τις διαχειρίζεσαι κ πολύ πιο εύκολα! Το μεγαλύτερο βήμα το έχεις κάνει.Απλά συνέχισε έτσι! :)
Όχι μόνο για την ερώτηση της lostintranslation.Τι νομίζουμε, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ξεφύγει την νοοτροπία της γυμνασιακής ηλικίας; Όχι, να πούμε την αλήθεια, αυτό συμβαίνει σε άνδρες και γυναίκες. Δεν θέλουν ή το καταλαβαίνουν για να το παραδεχθούν, αλλά ο αντικειμενικός παρατηρητής θα διαπιστώσει ο ανθρώπινος χαρακτήρας δεν αλλάζει πολύ μετά τα 17 με 18.Μην προσβάλλεσαι κορίτσι αν δεν σε καταλαβαίνουν, η προσβολή είναι όλη δική τους. Μερικοί είναι εντελώς παιδιά ακόμα και μετά την γέννηση των παιδιών τους ή το χάσιμο των γονιών τους. Συμπεριφέρονται σαν να είναι στην εφηβεία αν τις/τους γνωρίσεις καλά, δηλαδή τους γλιστρήσει κάτω ο καθωσπρεπισμός και η βιτρίνα. Ψάχνουν την ιέρεια του έρωτα με την φροντίδα της μαμάς τους ή πολλαπλοί συνδυασμοί με υποσυνείδητη εστίαση, τον αντίθετου φύλου γονιό τους και πόσο την/τον αγαπούν.Παρόλα αυτά ισχυρές σχέσεις φιλίας μεταξύ ανδρών και γυναικών συμβαίνουν, όταν τα δύο ή περισσότερα άτομα έχουν υψηλό δείκτη συναισθηματικής ωριμότητας (emotional IQ), μοιράζονται κάποιο σημαντικό κοινό στόχο, και δεν έχουν πρόβλημα να βρουν σεξουαλικό σύντροφο ... συνήθως για τους άνδρες.Θα συμβαίνουν όλο και πιο συχνά στην Ελλάδα στο μέλλον αυτές οι "πλατωνικές φιλίες" αν αυτή η κρίση κατόρθωσε, όπως η λογική απαιτεί, να "ενηλικιώσει" κάποιους.Δεν χρειάζεσαι να μοιράζεσαι το κρεβάτι σου με κάποιον που μοιράζεσαι στενή φιλία και έχετε κοινά ενδιαφέροντα. Θα ήταν ιδανικό για πολλές αλλά για άλλες θα ήταν συνταγή για καταστροφή μιας πολύ καλής φιλίας. Στην ζωή δεν είναι όλα το σεξ. Δεν ζούμε μόνο για το σεξ ιδιαίτερα μετά που "επιζήσαμε" το εφηβικό τσουνάμι ορμονών. Αν υπάρχει ο καταλύτης για την σύντηξη και ένωση μεταξύ των δύο ψυχών καλώς. Συνουσιάζομαι όμως σημαίνει περισσότερα από απλώς σεξ ή φιλία με σεξ σαν μπόνους.Είναι ωφέλιμο να είσαι φίλη με κάποιον που έχεις ερωτική σχέση αλλά δεν είναι αναγκαίο και ούτε είναι αναγκαίο να έχεις ερωτική σχέση με κάποιον που έχεις φιλία. Αυτό είναι, εκείνου που δεν του αρέσει ή δεν το καταλαβαίνει ας στραφεί σε άλλες μεθόδους ικανοποίησης του λίμπιντο, υπάρχουν και οι καλές αναμνήσεις...φιλίας.
Συμφωνώ απίστευτα με όλα - εκτός από το ότι ο ανθρώπινος χαρακτήρας δεν αλλάζει μετά τα 18 ;-) Και όχι, δεν είναι κάποιος μονοδιάστατος επειδή διαχωρίζει τις φιλικές από τις ερωτικές σχέσεις, κι ούτε η κοπέλα έχει το μαλακομαγνήτη επειδή δε θέλει να τα φτιάξει με άντρες που θεωρεί φίλους. Δεν τίθεται θέμα ανωτερότητας των φιλικών σχέσεων και φυσικά δεν είναι κακό όταν αυτές ταυτίζονται με τις ερωτικές, αλλά όχι κι ότι είναι αναγκαίο για να δημιουργηθεί σχέση ζωής. Κι επειδή μερικοί/μερικές είναι τόσο ανασφαλείς ώστε να μην μπορούν να εμπιστευτούν και να ανοιχτούν σε κανέναν αν δεν περάσει η σχέση απο τα πιο ασφαλή πλαίσια της φιλίας, δε σημαίνει ότι όλοι είναι έτσι ή ότι όλοι αυτό χρειάζονται. Επίσης, αυτοί που καταλήγουν με φίλους, είναι συνήθως άτομα που έχουν μεγαλοποιήσει στο μυαλό τους τη σημασία του σεξ και αν μια γνωριμία πάρει κατευθείαν ερωτική απόχρωση, αλλά δεν προχωρήσει για χ-ψ λόγους, το παίρνουν κατάκαρδα και το εκλαμβάνουν σαν προδωσία. Οπότε προτιμούν αυτο που ξέρουν και εμπιστεύονται, για περισσότερη σιγουριά, με την ίδια λογική που παλιά λέγανε « παπούτσι από τον τόπο σου...».
Συμφωνώ μαζί σου αλλά επέτρεψε μου να διαφωνήσω στην διαμόρφωση της προσωπικότητας. Μας κολακεύει να πιστεύουμε ότι όλη η προσπάθεια μετά την ενηλικίωση αποδίδει τόσο γρήγορα και οριστικά καρπούς, αλλά σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει όπως ονειρευόμαστε την αλλαγή, αυτή είναι η φύση του ανθρώπινου χαρακτήρα. Να βασίζεται με μανία στο σημαντικό παρελθόν για σημαντικές και ασήμαντες αποφάσεις του παρόντος και του μέλλοντος. Σωτήριο πολλές φορές, εμπόδιο σε λίγες άλλες. Αυτό σημαίνει πόσο σημασία έχει η προεφηβική και εφηβική ηλικία ώστε να ριζώσουν σωστοί συσχετισμοί ανθρωπίνων σχέσεων και αποφάσεων ανάλογα με το περιβάλλον. Δεν αλλάζει δραστικά ο χαρακτήρας μετά την ενηλικίωση (χρόνος ωριμότητας προσωπικότητας). Μπορεί να μαθαίνουμε και να καταλαβαίνουμε περισσότερα αλλά οι ενστικτώδεις σκέψεις, δράσεις και αντιδράσεις έχουν γερά δεθεί στο άρμα μιας παγίας προσωπικότητας μέχρι την ενηλικίωση. Εκτός κι αν η προσωπικότητα δεν μπορεί να σχηματισθεί οπότε μένει το αιώνιο παιδί, ο/η Πήτερ Παν. Δεν υπάρχει η έννοια της αργής διαμόρφωσης εκτός από εξαιρέσεις γεγονότων ατομικής βόμβας. Η πάροδος του χρόνου είναι πιο δυναμική από την αποφασιστικότητα του άνθους που δεν βρήκε την σωστή εποχή να κάνει καρπό. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις των διδύμων προσωπικοτήτων που συνυπάρχουν και εκπλήσσουν παγιδεύοντας τα πολλαπλά θύματα τους συμπεριλαμβανομένων των ίδιων. Ελεγχόμενη σχιζοφρένεια...so exciting! Χρυσή ευκαιρία, δύο στο πρόσωπο του ενός!Το ενήλικο άτομο που έχει πλησιάσει αυτογνωσία θα καταλάβει τον εαυτό του, γατί δρα με ένα ξεχωριστό τρόπο. Αλλά ακόμη και πάλι ο δρόμος της αυτογνωσίας από αυτόν της δράσης για αλλαγή του εαυτού μας είναι μόνο μια αρχή. Οι μεγάλες δυσκολίες είναι στις ριζικές αλλαγές. Η αυτογνωσία είναι σαν την μάθηση του να διαβάζεις τον χάρτη του λαβύρινθου της προσωπικότητας σου. Πόσες φορές η πράξη απέχει αρκετά από την θεωρία και χρειάζεται διόρθωση και ξανά διόρθωση στην πορεία. Η αυτοεξέλιξη είναι η εμπειρία του της διάβασης με επιτυχία των μονοπατιών στον χάρτη σου όπως αλλάζει το περιβάλλον και ο χρόνος γύρω σου. Χωρίς καταλήξεις σε αδιέξοδα ή γκρεμούς!Ένας από τους παράγοντες εκπλήρωσης της δύσκολης πορείας, εκτός από ηθική πυξίδα και συνείδηση που μετριάζει την λαιμαργία της επιτυχίας ή πρόσκαιρης ευτυχίας, είναι η καλή αλλά ανεξέλεγκτη τύχη για μερικές ή θεία έμπνευση για άλλες.
Ωραία τα λες και πάλι συμφωνώ κατά βάση. Παρόλαυτα πιστεύω ότι υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που η ζωή τους φέρνει σε μονοπάτια - ακούσια ή εκκούσια - που προξενούν αλλαγές στο χαρακτήρα. Βέβαια μπορεί όντως να πρόκειται για ήπια σχιζοφρένεια, αν θεωρείς ότι τα χαρακτηριστικά ενυπήρχαν ήδη στην προσωπικότητα, απλά εκδηλώθηκαν όταν βρέθηκε «πρόσφορο έδαφος ». Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω μελετήσει αρκετά το θέμα.
#7: Λένα νομίζω ότι η κοπέλα δεν παραπονιέται για τις φιλίες που γυρνάνε σε ερωτικό - παραπονιέται για το ότι γνωρίζει άντρες που το παίζουν φίλοι και μετά ανακαλύπτεις ότι η ανθρώπινη επαφή που μοιράστηκαν ήταν απλώς μια επίφαση, ένας αντιπερισπασμός πριν περάσουν στο ερωτικό το οποίο ήταν προαποφασισμένο. Με άλλα λόγια, όσο εσύ πίστευες ότι δένεστε φιλικά κι ανθρώπινα, αυτοί πηγαίναν στις παρέες τους και λέγαν "δε μπορεί, με γουστάρει, αφού και σήμερα μιλήσαμε στο τηλ" ή "δεν το πιστεύω ότι η ηλίθια τα έφτιαξε με άλλον και με έχει ένα χρόνο να κάνουμε παρεάκι". Δε μπορεί να το βλέπεις ίδιο πράγμα με μια ανθρώπινη σχέση που μπορεί να εξελιχθεί και ερωτικά στην πορεία!
Συμφωνώ και με την απάντηση της Λένας αλλά και με την παρατήρησή σου. Τέτοιου είδους σχέσεις έχουν πράγματι πολλές πιθανότητες να καταλήξουν στο ερωτικό από τη μία ή και από τις δύο πλευρές. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το να μην εξελιχθεί κατά αυτόν τον τρόπο είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Άλλη πιθανότητα είναι ο ένας από τους δύο να βρει αλλού την πορτοκαλιά του και έτσι να σβήσουν οι ελπίδες του έτερου "φίλου". Αν πάλι όλο αυτό το διάστημα έχουν ανακαλυφθεί κοινά ενδιαφέροντα δεν αποκλείω η φιλική σχέση να συνεχισθεί στο μέλλον. Επίσης δεν αποκλείεται μελλοντικά να ξανανάψει η ερωτική σπίθα από έναν από τους δύο ή και τους δύο, ιδίως αν συνεχισθεί η φιλική σχέση. Εμείς τα αγοράκια (μας θεωρώ πιο ανώριμους γενικά γι'αυτό και το υποκοριστικό) πράγματι έχουμε τέτοιους σκοπούς τις περισσότερες των περιπτώσεων (οι γυναίκες πολύ πιο σπάνια) lost in translation για τους λόγους που σου γράφει η Λένα. Μπράβο σου που είσαι ξεκάθαρη απέναντι στους άλλους, ίσως να τους δικαιολογήσεις όμως και να καταλάβεις ακόμα καλύτερα τι προσπαθεί να σου πει η Λένα όταν θα γνωρίσεις κάποιον θα κάνετε παρέα θα τον ερωτευτείς, εσύ και όχι αυτός, και μετά ντραπείς να το προχωρήσεις όχι για να χαλάσεις τη φιλία αλλά γιατί δεν θέλεις να σε πουν "εύκολη" (όπως ακριβώς λέει η Λένα) επειδή ακόμα μέχρι σήμερα στην Ελλάδα και ιδίως , πάλι κατά την άποψή μου, στην περιφέρεια ο συντηρητισμός και ο ρατσισμός κάθε είδους... ζουν και βασιλεύουν. Καλή τύχη και από εμένα
5: Άσχετο με την ερώτηση αλλά γενικά δεν είμαι υπέρ του μοντέρνου τρόπου γραφής όπου εξαφανίζονται τα φωνήεντα. Μου φαίνεται άχρηστα τεμπέλικο και άχαρο και ο χρόνος που γλυτώνει ο γράφοντας χάνεται ξανά με το παραπάνω από τον αναγνώστη του μηνύματος που προσπαθεί να βγάλει νόημα από ένα μήνυμα όλο σύμφωνα. Παρόλα αυτά είναι μια λέξη που με γοητεύει όταν είναι γραμμένη χωρίς φωνήεντα. Πιστεύω πως είναι φτιαγμένη για αυτή την έλλειψη και πως έτσι ίσως αποδίδεται και το νόημα της καλύτερα. Πιο συμβολικά.... Η λέξη αυτή είναι το τπτ (τίποτα). Από την πρώτη φορά που την αντίκρισα με αυτό τον τρόπο γραφής ήταν ξεκάθαρο στο μυαλό μου πως αυτή είναι η σωστή της ορθογραφία. Κάθε κανόνας εξάλλου πρέπει να έχει και την εξαίρεση του. Οπότε αιτούμαι να αλλάξει η επίσημη ορθογραφία της λέξης αυτής σε γραφή μόνο με σύμφωνα και να είναι η πρώτη και μοναδική πολυσύλλαβη λέξη της επίσημης ελληνικής ορθογραφίας που δεν θα έχει καθόλου φωνήεντα. (Λέτε να ακούει ο Μπαμπινιώτης;)
Ο μπαμπινιωτισμός μας άλλαξε τον αδόξαστο τα τελευταία χρόνια.Εκεί που είχαμε ήσυχα τ’αυτιά μας και καθόμασταν μια χαρά στ’αυγά μας...να αφτιά,να αβγά,να ξίδια,να γαβγίσματα,να τρένα,να μπίρες,να πάρτι...μέχρι και τη λέξη αγόρι δεν θέλει και πολύ να μας την κατσικώσει σαν αγώρι(ναι αγώρι)...τέτοια αφανταλιά ούτε απο την καθαρεύουσα στη δημοτική δεν υποστήκαμε...και όποιος μου βρεί πως γράφεται η λέξη ξυπόλητος του χαρίζω το λεξικό του.Οσο για το τπτ που λες, δε νομίζω να’χει τόσο ευήκοα ΑΦΤΙΑ.
@isosΧαχα καθώς ο Μπαμπινιώτης από μόνος του δεν έχει κάποια επίσημη εντολή να διαμορφώσει την Ελληνική γλώσσα του αύριο, προφανώς την επαγγελματική του γνώμη γράφει στα βιβλία του. Υπάρχουν και άλλοι που γράφουν την δική τους που δεν συμφωνεί απαραίτητα με του Μπαμπινιώτη. Καθώς η γλώσσα είναι ζωντανό πράγμα, μόνο ο χρόνος θα δείξει που θα πάει. Πάντως η προσωπική μου άποψη (ως Έλληνας πολίτης που ουδεμία σχέση έχει με Γλωσσολογία) είναι ότι πρέπει να απλοποιηθεί η ορθογραφία όσο είναι δυνατόν. Η ορθογραφία θα πρέπει να γίνει φωνητική: ότι ακούς θα γράφεις (όπως ακριβώς κάναν οι αρχαίοι Έλληνες). Αυτό θα δημιουργήσει αρχικά αντιδράσεις, αλλά μακροπρόθεσμα θα δώσει ώθηση στην Ελληνική γλώσσα, θα ελευθερώσει απίστευτο χρόνο στα παιδιά του Δημοτικού να μάθουν χρήσιμα πράγματα αντί να αποστηθίζουν αρχαϊκές ορθογραφίες και θα βοηθήσει στην προώθηση της εκμάθησης της Ελληνικής διεθνώς.
"μακροπρόθεσμα θα δώσει ώθηση στην Ελληνική γλώσσα, θα ελευθερώσει απίστευτο χρόνο στα παιδιά του Δημοτικού να μάθουν χρήσιμα πράγματα αντί να αποστηθίζουν αρχαϊκές ορθογραφίες και θα βοηθήσει στην προώθηση της εκμάθησης της Ελληνικής διεθνώς." ... Δηλαδή:1) η ορθογραφία είναι άχρηστη2) τα Ελληνικά δεν μπορούν να προωθηθούν διεθνώς γιατί άλλα ακούμε και άλλα γράφουμε. Σωστά. Ενώ για παράδειγμα τα Αγγλικά έχουν εξαπλωθεί γιατί η γραφή ακολουθεί το άκουσμα.
@ AcinaΌταν το έγραφα περίμενα όλες αυτές τις αντιδράσεις, είναι φυσικό σε ένα τέτοιο θέμα. Είμαι όμως απόλυτα πεπεισμένος ότι η απλοποίηση της ορθογραφίας της Ελληνικής, όπως και πολλών άλλων γλωσσών είναι απλά θέμα χρόνου. Ξεκινήσαμε διεθνώς ήδη με τα πιο πολύπλοκα αλφάβητα (Ιαπωνικά, Κορεάτικα, Αραβικά κ.α. που τα μετατρέπουν σε λατινικά αλφάβητα και συνεχίζουμε ακάθεκτοι). Λέτε οι Ιάπωνες να το έκαναν χωρίς αντιδράσεις από τους συντηρητικούς; Η πρόοδος όμως είναι αναπόφευκτη. Η ορθογραφία, αν το σκεφτείς, δεν έχει κανένα αληθινό σκοπό. Είναι απλά μια συνήθεια. Αν η Ελληνική δεν ήταν γραπτή γλώσσα εδώ και 3500 χρόνια και έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα νέο σύστημα εκ του μηδενός πόσο πιθανόν θα ήταν να επιλέγαμε κάτι τόσο περίπλοκο και δύσχρηστο, με διπλά και τριπλά και τετραπλά σύμβολα και διφθόγγους χωρίς λόγο;
DeLaNet, ίσως είμαι της οργουελικής σχολής, αλλά θεωρώ ότι η απλούστευση της γλώσσας οδηγεί σε απλούστευση της σκέψης. Και εξάλλου, η ορθογραφία για μένα έχει σαφή σκοπό, μου δείχνει την προέλευση/ ετυμολογία κάθε λέξης και με βοηθάει να τις ξεχωρίζω όταν είναι ομόηχες.
προς επίρρωσιν:Αν ο ναύτης γίνει ας πούμε νάφτης,τρέξε εσύ τότε να εξηγήσεις τι σημαίνει καντηλανάφτης,γιατί εκτός απο το αυτονόητο μπορεί να σημαίνει και το νάφτη που ρίχνει κάνα γαμοσταύριδο,ή τον νάφτη που πουλάει καντήλια...ναφτία θα σου'ρθει...
@ ParisiosΈχεις απόλυτο δίκαιο. η απλούστευση της γλώσσας οδηγεί σε απλούστευση της σκέψης. Εγώ όμως μίλησα για απλούστευση της ορθογραφίας και όχι της γλώσσας. Η γλώσσα δεν θα επηρεαστεί καθόλου από αυτή την αλλαγή, όπως δεν επηρεάστηκε από την κατάργηση των τόνων. Ας μην μπερδεύουμε τα δύο. Όσο για την προέλευση/ ετυμολογία κάθε λέξης, μην ανησυχείς, αυτοί που μελετούν την γλώσσα δεν θα την ξεχάσουν επειδή άλλαξε η ορθογραφία, σε βεβαιώ. Τα λεξικά θα συνεχίσουν να έχουν τις σχετικές πληροφορίες. Και τις ομόηχες πως τις ξεχωρίζουμε στον προφορικό λόγο που δεν βλέπουμε την ορθογραφία τους; Από τα συμφραζόμενα. Έτσι θα συνεχίσουμε να τις ξεχωρίζουμε και στο μέλλον.
@isosΑν κάποιος δεν μπορεί να ξεχωρίσει τον "νάφτη" της θάλασσας από τον "ανάφτη" των καντηλιών από τα συμφραζόμενα, λυπάμαι αλλά το "υ" δεν θα του είναι μεγάλη βοήθεια. Άσε που και οι καντηλανάφτες (και εδώ που τα λέμε και οι ψάλτες και ι παπάδες) που ξέρω εγώ ρίχνουν πιθανά περισσότερα γαμοσταυρίδια από τους άλλους του νερού :-)
…Θέλω να πιστεύω –και η πίστη μου αυτή βγαίνει πάντοτε πρώτη στον αγώνα της με τη γνώση– ότι, όπως και να το εξετάσουμε, η πολυαιώνια παρουσία του ελληνισμού πάνω στα δώθε ή εκείθε του Αιγαίου χώματα έφτασε να καθιερώσει μιαν ο ρ θ ο γ ρ α φ ί α, όπου το κάθε ωμέγα, το κάθε ύψιλον, η κάθε οξεία, η κάθε υπογεγραμμένη, δεν είναι παρά ένας κολπίσκος, μια κατωφέρεια, μια κάθετη βράχου πάνω σε μια καμπύλη πρύμνας πλεούμενου, κυματιστοί αμπελώνες, υπέρθυρα εκκλησιών, ασπράκια ή κοκκινάκια, εδώ ή εκεί, από περιστεριώνες και γλάστρες με γεράνια…''δημόσια και ιδιωτικά'' Οδ.Ελύτης
Μιας και περι γλωσσας η κουβεντα...δανεισμενο φρεσκαδακι χτεσινο.. απο τον Παντελη Μπουκαλα..αλλα πυραυλος...βζιιιιιιιννν,προσδεθειτε. ''Από πομπό σε πομπό έφτασε και στον δικό μου υπολογιστή ένα ακράδαντο τεκμήριο ότι τα γονίδιά μας είναι γνησίως ελληνικά και γραμματιζούμενα. Δεν μπορεί, έλεγα βλέποντάς το και μειδιώντας, κάποιος το κατασκεύασε για να προβοκάρει, τραβολογώντας ώς τα άκρα το αρχικό αυθεντικό υλικό. Διάβολε, δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι σε ένα κείμενο που θέλει τάχα να υμνήσει τα ελληνικά (υπό τον πρωτότυπο υπότιτλο «Το θαύμα των θαυμάτων είναι ένα και μοναδικόν Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ»), έβαλε την ουρίτσα του όχι μόνο ένας δαίμονας του τυπογραφείου αλλά λεγεώνα ολόκληρη.Κοκκινισμένο σαν μαθητική έκθεση το έλαβα το «τεκμήριο»· λιβάδι με παπαρούνες. Ορίστε λοιπόν λίγα άνθη: «ακαταλύπτως», «ανθελλινισμού», «εσυνεχίσθει», «εδιδάχθει», «συνοστίζουν» (και μάλιστα ύστερα από τέτοιον σάλο για το «συνωστίστηκαν»), «κουρεύτικαν», «κλαδεύτικαν», «Οδύσσια» και πιο κάτω «Οδύσεια» (αν την έγραφε και τρίτη φορά, ίσως την πετύχαινε ο ομηροκτόνος). Και βεβαίως, «βαιβαίως», με δύο αι· ίσως για να ξυπνάει αμέσως μέσα μας το αιαί, ιαί, βαβαί, παπαί, ιαταταί. Τι θέλει να πει με όλα αυτά ο κατά γλωσσοκτονικήν φαντασίαν γλωσσολόγος μας; Ακολουθούν εκλεκτά αποσπάσματα του κειμένου του, με την ορθογραφία, τη στίξη και τη σύνταξή του, με τους σολοικισμούς και τους βαρβαρισμούς του – και με τα νι του φυσικά, που κατά τους αστικούς μύθους πιστοποιούν και επικυρώνουν την ελληνικότητα. Να με συγχωρέσει ο μαιτρ, αλλά τα πνεύματα και τις περισπωμένες του δεν μπορώ να τις αναπαραγάγω εδώ, δεν μου το επιτρέπει ο άθλιος κομπιούτερ μου, «ανθελλινικός» «βαιβαίως». Εντός αγκυλών, οι παρεμβασούλες μου:Η ελληνική λοιπόν, για να καμαρώνουμε, «είναι η γλώσσα με το πλουσιότερον λεξιλόγιον εις τον κόσμον. Αυτή ήτο η γλώσσα που ομιλούσαν ακαταλύπτως οι πρόγονοι μας και είναι γλώσσα ηλικίας 11.500 ετών» [κουκιά μετρημένα]. «Αυτήν την γλώσσαν επέλεξεν και ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός» [Εβραίος ωστόσο], «διότι είναι η Δική του γλώσσα διά να είπη, όταν τον επλησίαν [sic] Ελληνες να ακούσουν τον Θεϊκόν του λόγον "Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του Ανθρώπου". Μετά το 1975» [καταραμένη μεταπολίτευση, λοχίας που σου χρειάζεται] «εις την Ελλάδα έχομεν την κυριαρχίαν μιας μικρής ομάδος "ανθρώπων" με περιορισμένας πνευματικάς ικανότητας των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών και την αντικατάστασιν της γραμματικής του Κου Τζαρτζάνου με αυτήν του τριανταφυλλίδη» [με πεζό το ταυ], «μια γραμματική προερχομένη από άτομα περιορισμένων πνευματικών ικανοτήτων ή και ατόμων με στοιχεία ανθελλινισμού» [εύκολα τα εντοπίζει ένας μαγνητικός τομογράφος εφοδιασμένος με ειδικό πρόγραμμα, διατιθέμενο στα καταστήματα Παναγιώταρου]· «μια γραμματική φτιαγμένη από αδυνάτους και ασημάντους, διά να κατασκευάση μαθητάς αδυνάτους και ασημάντους, ομοίους με αυτούς. Και όπως λέγει και ο Πλάτων εις την πολιτείαν του» [με πι πεζό και δίχως εισαγωγικά ή πλάγια γράμματα, σαν να λέμε η πολιτεία του Κολοράντο), "ή ουκ αεί το όμοιον ον όμοιον παρακαλεί". Σε αυτήν κουρεύτικαν και κλαδεύτικαν πολλά. Κλάδεψαν τα πνεύματα» [παρεμπιπτόντως, σε «κλαδεμένα», απνευμάτιστα ελληνικά έγραφε και ο Πλάτων], «κούρεψαν τους τόνους, δολοφόνεισαν τας κλίσεις» (και επί τη ευκαιρία «δολοφόνεισαν» και το «δολοφόνησαν»), «στραγγάλισαν τας καταλήξεις».Μια δόση ακόμα: «Οι φερόμενοι ως "έλληνες"» [και «φερόμενοι» και μέσα σε εισαγωγικά και με μικρό το έψιλον, να μάθουν, οι ανθέλλινες), αυτοί λοιπόν οι εξώληδες και προώληδες, οι «συντάκται του εν λόγω βοθρολείματος δολοφονούν εν ψυχρώ τον Ομηρον, καταργούν τα φωνήεντα Ωω, Ηη, ΥυΜ» [ώη ώυ, μάνα μου] «και δύο σύμφωνα το Ξξ και το Ψψ και εισαγάγουν» [sic· αλλά αν έβαζα sic παντού όπου απαιτείται, αγαπητοί, μάλλον θα με σικ-τιρίζατε], «εισαγάγουν» λοιπόν «βάρβαρα σύμφωνα. Αυτόν τον οχετόν των βοθρολειμάτων τον συνοστίζουν άτομμα» [εδώ τα θέλει απανωτά τα sic, αλλά είπαμε] «διακατεχόμενα από σαδιστικόν πάθος και μίσος κατά της Ελλάδος, των Ελλήνων, της Ελληνικής Γραμματείας και φιλοσοφίας».Φάρσα; Τόσο χοντροκομμένη; Σίγουρος ότι το πόνημα ήταν κάτι ανάμεσα σε τρολάρισμα και προβοκατσιούλα, για να γελοιοποιηθεί η αυτογελοιοποιούμενη ακροδεξιά ιντερνετική ανορθογραφία και αγραμματοσύνη, πληκτρολόγησα διάφορες ομάδες λέξεων, για να δω αν θα βγω πουθενά, σε κάποια πηγή, σε μια πρωταρχή τέλος πάντων, για να πούμε και καμιά βαριά λέξη και να το φυλλοσωφείσομεν το πράγμα. Και ω του θαύματος, του «ελλινικού» θαύματος «βαιβαίως» «βαιβαίως», ο γκουγκλάτωρ, όντως πανδαμάτωρ, με οδήγησε στο αυθεντικό κείμενο και το απέδωσε στον πνευματικό του πατέρα. Φαρδιά πλατιά η υπογραφή του: «Υπό Νικολάου Μπαραμπούτη, Ιατρού Παθολόγου». Πού τα γράφει όλα αυτά ο γιατρός μας, που καλού-κακού οι ασθενείς του θα πρέπει να τον ρωτάνε πώς γράφει τη σκωληκοειδίτιδα, τη χολοκυστογραφία ή τη συμφυσιόλυση πριν αφήσουν στα χέρια του την υγεία τους; Στην επίσημη ιστοσελίδα των «γνησίων», των «γονιδοφόρων», των «καθαρόαιμων», των «ελληνόψυχων». Στην ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής, της οργάνωσης που τα μέλη και οι φίλοι της ξέρουν να τσακίζουν όχι μόνο κόκαλα ανθρώπων αλλά και κόκαλα λέξεων. Εχουν προηγηθεί μάλιστα αρκετά άλλα κείμενα του ελληνογραφέα-καθοδηγητή, πάντα για «εθνικά θέματα» (το Κρυφό σχολειό κ.τ.λ.), και για τα «εθνικά εδάφη» που μας στερούν οι μισούντες ημάς και είμαστε «ακρωτηριασμένοι». Παρουσιάζοντας λοιπόν πρόσφατα τα «Εφτά θαύματα» (ανάμεσά τους και το ομικρονούχο «Μαυσολείον της Αλικαρνασσού»), ο συγγραφεύς καταλήγει στο «θαύμα των θαυμάτων», την ελληνική γλώσσα, που την «ομιλούσαν ακαταλύπτως οι πρόγονοί μας» επί 11.500 χρόνια. Εμ, νά η ρίζα της καταστροφής: Αφού οι πρόγονοι μιλούσαν «ακαταλύπτως» (και ουχί αδιαλείπτως) την ίδια τους τη γλώσσα, αφού δεν καταλάβαινε ο ένας τον άλλον, τι καλό να περιμένουμε;Και καλά, θα πείτε. Εχει σημασία η αγραμματοσύνη των ελληναράδων; Φυσικά και έχει. Επειδή τα δόγματα περί γλώσσας, αίματος και ιστορίας που διακινούν δεν διαφέρουν ιδιαίτερα από τα επίσημα και κυρίαρχα (σχολικά, κρατικά, εκκλησιαστικά, στρατιωτικά, μιντιακά). Και επειδή τα δόγματα αυτά χρωστούν τη δημοτικότητά τους ακριβώς στη βάναυση αγραμματοσύνη τους. Είναι «λαϊκά». Οχι «κουλτουριάρικα». Αυτό ευνοεί την άμεση αποδοχή και την αναπαραγωγή τους, καθώς και την ταύτιση των χρηστών τους με τους παραγωγούς τους. Αν σου λένε ό,τι θέλεις ν’ ακούσεις («είμαστε και οι πρώτοι, μάγκα μου»), και ολίγον «ακαταλύπτως» να σου το λένε, το ασπάζεσαι και το προσκυνάς.''
@De La Net: Το 2ο σημείο σου, ότι δηλ. η γλώσσα θα μπορεί να εξαπλωθεί αν απλοποιηθεί, δε στέκει καθόλου. Άλλοι είναι οι λόγοι που οδηγούν στην εκμάθηση μιας γλώσσας και η ορθογραφία της δεν είναι εμπόδιο.Όσο για το αν κατασκευαζόταν μια γλώσσα τώρα από το μηδέν, σίγουρα όλα θα ήταν πιο απλοποιημένα. Και οι λέξεις όμως χωρίς φωνήνετα όπως και τα greeklish είναι μια απλοποιημένη μορφή της γλώσσας, αλλά υπάρχουν για κάποιο λόγο - μιας και λέμε ότι μια γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός. Παρόλα αυτά, δε νομίζω να ήθελες οι λέξεις χωρίς φωνήνετα να ήταν μέρος της επίσημης γλώσσας, έτσι;
@ acinaAcina η δυσκολία της γραφής της γλώσσας μας είναι ένα από τα κύρια εμπόδια στην εκμάθηση της από ξένους, ως δεύτερη γλώσσα. Είναι βέβαιο πως αν απλοποιηθεί η γραφή της περισσότεροι ξένοι θα αποφασίσουν να την μάθουν, όπως άλλωστε λένε τα αντίστοιχα στοιχεία για τα ιαπωνικά, που μετά από την υιοθέτηση του λατινικού αλφαβήτου 3πλασιάστηκαν οι ξένοι ομιλητές τους. Δεν λέω φυσικά πως θα αντικαταστήσουν την Αγγλική ως διεθνής γλώσσα. Τα Ελληνικά είχαν την ευκαιρία τους για αυτό 2000 χρόνια πριν.Επίσης μην τα συγκρίνεις με τα αγγλικά και την διάδοση τους. Εκτός από τους γνωστούς ιστορικούς λόγους της διάδοσης της Αγγλικής, η ίδια η γλώσσα είναι γραμματικά και συντακτικά πολύ απλούστερη στην ομιλία της και όχι μόνο στην γραφή της. Νομίζω πως όσον αφορά την γραφή της γλώσσας, θα πρέπει να γίνει φωνητικά, όπως λέω και παραπάνω και όχι με εξαφάνιση γραμμάτων. Το ζήτημα δεν είναι η οικονομία αλλά η ακριβής αναπαράσταση των ήχων των λέξεων στο χαρτί.Κάποιος που πιάνει πρώτη φορά στα χέρια του ένα Ελληνικό κείμενο θα πρέπει να μπορεί να το διαβάσει ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνει. Θα πρέπει να διατηρηθεί και η οξεία για τον τονισμό των λέξεων. Δεν είμαι εναντίον και στην ταυτόχρονη χρήση ελληνικού και λατινικού αλφαβήτου. Αν αποφασίσουμε σε μια σωστή αντιστοίχηση των ήχων που θα χρησιμοποιείται από όλους η ίδια φυσικά.
Εμένα μου κάνει εντύπωση η επανειλημμένη χρήση του ''τν'' κοκ. λες και θα γλιτώσεις χώρο και χρόνο με την πρόσθεση ενός απλού φωνήεντος, ήμαρτον Παναγία μου, άρχισε και η νηστία!!