Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το παιδί του ξένου

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: το παιδί του ξένου Facebook Twitter
58


________________
1.


ειμαι εδω και ενα χρονο με καποιον που ηξερα απο παλια. Βγηκαμε και οι δυο σχεδον συγχρονως απο πολυετεις δυνατες σχεσεις που ειχαν τελειωσει κι αποφασισαμε να εχουμε κατι πιο χαλαρο...Ολα καλα , μιλαμε, βγαινουμε. περναμε καλα,κι ολα αυτα αρια και που! Εγω ομως που νοιωθω εδω και καιρο περισσοτερα πραγματα οσες φορες ζηταω κατι παραπανω πεφτω σε...τοιχο! Τον θελω πολυ.δεν θελω να τον πιεζω γιατι εχει και πολλες σκοτουρες στη δουλεια του αλλα συχνα νοιωθω οτι δεν μου φτανει.Τα ξερει αλλα δεν δειχνει διαθεση ν αλλαξει.Κατα τα αλλα εχουμε φοβερη χημεια και το οτι ειμαστε φιλοι πολλα χρονια τον κανει απαραιτητο στη ζωη μου! Αναρωτιεμαι...Εκπτωσεις με λιγα και καλα η μονη χωρις φρουδες ελπιδες οτι κατι μπορει στο μελλον ν αλλαξει?Εσυ τι λες? Υποψη ειμαι αρκετα μεγαλη (πανω απο 40 κι αυτος 50) για να περιμενω κατι αλλο να μου συμβει.- σε διλλημα

Το πρώτο που σκέφτηκα είναι ότι αν είναι έτσι, κι αυτός είναι αρκετά μεγάλος για να περιμένει να του συμβεί κάτι άλλο, αλλά δεν έστειλε αυτός ερώτηση, οπότε ας το αφήσουμε αυτό.


Μπορεί να είναι η εκατοστή φορά που θα γράψω «δε μπορώ να απαντήσω σε ένα δικό σου δίλημμα», και έχω γράψει διάφορους λόγους που δε μπορώ, και άλλους τόσους για το γιατί δεν είναι καλή ιδέα να ρωτάς ανθρώπους που δε σε ξέρουν, και τώρα θα προσθέσω άλλον έναν, που δε νομίζω ότι έχω ξαναπεί: το πιο αμφίβολο δεν είναι το τι να κάνεις, αλλά αν περιγράφεις τα πράγματα όπως είναι.


Τι θα πει «πώς είναι», θα μου πεις. Είναι όπως πιστεύεις ότι είναι, υπάρχει αντικειμενική αλήθεια άραγε; Όχι, δεν υπάρχει – αν και, αυτό είναι μεγάλη συζήτηση – αλλά σε αυτή την περίπτωση, επειδή μιλάμε τώρα για τη συναισθηματική σχέση που έχεις με έναν άλλον άνθρωπο, είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις αν το μήνυμα σου έχει μεταφερθεί σωστά. Σε αυτόν. Όχι σε εμάς. Είναι επίσης σημαντικό να σιγουρευτείς ότι έχεις καταλάβει σωστά το μήνυμα που σου έχει στείλει αυτός. Ακόμη, δεν ξέρουμε τι σημαίνει το «όταν ζητάω κάποια πράγματα παραπάνω». Να μείνει σπίτι σου για τρία συνεχόμενα βράδια; Να σε συνοδέψει σε γάμο; Ή να συγκατοικήσετε; Δεν ξέρουμε την ταχύτητα της σχέσης σας, για να ξέρουμε αν βιάζεσαι ή όχι.


Αυτό που θέλω να πω τελικά, είναι ότι τα διλήμματα εμείς τα κατασκευάζουμε. Πιστεύω ότι σπάνια εμφανίζονται στην πραγματικότητα. Τις περισσότερες φορές την μία διέξοδο την έχουμε βγάλει από το μυαλό μας, ή είναι κάτι απομακρυσμένο, ή πρόκειται για μια ευχή. Νομίζω ότι αν είσαι ειλικρινής, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, και αν πραγματικά δεν ξέρεις, θα σο το φανερώσει η ίδια η ζωή, θέλεις δε θέλεις.

________________
2.


Αγαπημένη μου Αμπά,

φοβάμαι ότι ζούσα μια πλάνη νομίζοντας ότι είμαι μια φεμινίστρια που δε μασάει από στερεότυπα και πατριαρχικό λόγο και ότι τελικά υποφέρω και εγώ από εσωτερικευμένο μισογυνισμό.

Τα τελευταία χρόνια λόγω ειδικών συνθηκών συναναστρέφομαι με πάρα πολλά και διαφορετικά ατομα. Αυτό που βλέπω είναι μια απογοήτευση: Γυναίκες αναίτια επιθετικές και ανταγωνιστικές με τις άλλες γυναίκες. Γυναίκες που θάβουν σε κάθε ευκαιρία τις άλλες γυναίκες για την εμφάνιση, την ηλικία, τη ζωή τους, τις επιλογές τους, τους όμορφους συντρόφους τους. Γυναίκες εξυπνες κατα τ άλλα, που καταναλώνουν πολλή ενέργεια να μισούν, να κακολογούν, να ρίχνουν την ευθύνη για κακές και ανώριμες συμπεριφορές του φίλου/ άντρα/ πατέρα τους στις άλλες γυναίκες.

Με έχει σοκάρει το πόσο διαδεδομένες συμπεριφορές και τρόπος σκέψης είναι όλα αυτά-λες και ζούσα σε κανένα σπήλαιο τόσα χρόνια- και πόσο καθόλου βελτιωμένα μοντέλα είναι οι έφηβες (έχω μια εικόνα λόγω δουλειάς).

Έχοντας στο νου ότι υπάρχουν πάντα υπέροχες εξαιρέσεις (είσαι μια απ' αυτές) και τρυφερή γυναικεία φιλία, τολμώ να πω ότι εκτιμώ όλο και λιγότερο το φύλο μου(κακή γενίκευση, το ξέρω γαμώτο) και αδυνατώ πλέον να το δικαιολογώ μιλώντας για αιώνες πατριαρχίας, βολικά στερεότυπα και ρόλους, όταν μιλάμε για άτομα νοήμονα, μορφωμένα και οικονομικά ανεξάρτητα.

Πες μου λοιπόν γιατρέ μου, έχω πάθει αυτό που φοβόμουν πιο πολύ;- AngelaDavisπλυνεκαναπιατο

Ναι, ίσως να έχεις πάθει αυτό που φοβόσουν τόσο πολύ.


Αυτά είναι τα κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι το έχεις καταλάβει, άρα μπορείς να το πολεμήσεις.


Δεν αμφιβάλλω ότι υπάρχει πολύ μισογυνισμός γύρω μας, και ότι πολλές γυναίκες έχουν εσωτερικευμένο μισογυνισμό. Η αγανάκτησή σου είναι κατανοητή. Αυτό που είναι «λάθος», ή με το οποίο δε συμφωνώ εγώ προσωπικά, είναι ότι εντοπίζεις ένα πρόβλημα, και αντί να στραφείς στην αιτία του, στρέφεσαι εναντίον μιας μερίδας θυμάτων, που είναι οι γυναίκες.


Δεν είμαι μια υπέροχη εξαίρεση, και δεν μου αρέσει καθόλου το «τρυφερή» στο «γυναικεία φιλία». Θα έβαζες τη λέξη «τρυφερή» αν ήθελες να περιγράψεις μια αντρική φιλία; Είμαι σίγουρη πως όχι. Οι γυναικείες φιλίες δεν είναι τρυφερές επειδή οι γυναίκες είναι αυτόματα πιο τρυφερές. Οι γυναικείες φιλίες είναι μόνο φιλίες μεταξύ γυναικών, δεν χρειάζονται επιπλέον επίθετα για να διαφοροποιηθούν. Είναι όσο πολύπλοκες είναι οι φιλίες μεταξύ ανθρώπων, γενικά, και οι άνθρωποι κάνουν όλων των ειδών φιλίες. Αν βρίσκεις συγκεκριμένα χαρακτηριστικά στις γυναικείες φιλίες, να τα συζητήσουμε, αλλά πώς θα ξεχωρίσεις τι είναι στερεότυπο που δεν έχεις ξεριζώσει ακόμα και τι είναι παρατήρηση;


Για να σταματήσεις να σοκάρεσαι από την πραγματικότητα, μην περιορίζεις τον ορίζοντα σου στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι μέρος ενός τεράστιου συστήματος και επηρεάζεται από πολλές κουλτούρες. Δες το παγκόσμιο πρόβλημα, δεν σου φταίνε οι γυναίκες που γνωρίζεις (ούτε και οι άντρες).

________________
3.


Είχα διαβάσει από σένα μια καταπληκτική αναφορά - κριτική για τον "Πύργο" του Κάφκα. Θα μπορούσες να γράψεις 2 λόγια για "Το παιδί του ξένου" (Α. Χολινγκχερστ); Αν δεν κάνω λάθος το είχες προτείνει. Απογοητεύτηκα, και θέλω βοήθεια μήπως και το δω αλλιώς, μήπως έχασα κάτι.- Agr

Μπορεί και όχι. Γούστα είναι αυτά. Δε χρειάζεται να το δεις αλλιώς. Μπορώ να σου πω μόνο γιατί μου άρεσε τόσο πολύ: γιατί ξετρελάθηκα με την ατμόσφαιρα. Ο συγγραφέας είναι τρομερά λεπτομερής στις περιγραφές του και το ψυχογράφημα μιας εποχής που έχει παρέλθει είναι τόσο αναλυτικό, που είναι σαν ταξίδι στο χρόνο. Ταυτόχρονα όμως καταφέρνει να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα ονείρου, που όταν προσπαθήσεις να συγκεντρωθείς σε μια λεπτομέρεια, χάνεται όλη η εικόνα, οπότε το αποτέλεσμα δεν είναι κλινικό, ή ιστορικό. Είναι σαν να παρακολουθείς τις ζωές αυτών των ανθρώπων από κοντά, σα να είσαι εσύ το φάντασμα.


Ένας άλλος λόγος είναι ότι με ενδιαφέρει ιστορικά η εποχή κατά και μετά την παρακμή της αριστοκρατίας και την άνοδο της αστικής τάξης, τα παλάτια που έγιναν νοσοκομεία και βιβλιοθήκες για να παρατηθούν από τους ιδιοκτήτες τους, οι τεράστιες κοινωνικές αλλαγές στην Αγγλία που επηρέασαν την Ευρώπη σχετικά με τη νομοθεσία της ιδιοκτησίας αλλά και τη θέση της γυναίκας.


Τέλος, ας διαβάσουμε τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα:

«Από παλιά μου κινούσε την περιέργεια η μυθοπλαστική δυνατότητα της μνήμης. Το παρελθόν είναι κάτι που γράφεται και αναδομείται ξανά και ξανά. Η μνήμη για μένα είναι σημαντική διότι χωρίς αυτή θα είχαμε χαθεί. Δεν είναι όμως αντικειμενική. Είναι σαφώς επιλεκτική και λειτουργεί στοιχειωδώς μυθοπλαστικά. Μπορούμε να νοηματοδοτήσουμε το παρελθόν δίνοντάς του σχήμα. Θέλουμε να γεννήσουμε έναν χαρακτήρα που αποτελεί μέρος του Εγώ μας. Για να δικαιολογηθούμε ή να συγχωρεθούμε. Εξαρτάται. Γι' αυτό το λόγο επέμεινα τόσο στα χρονικά κενά της πλοκής. Ο πρωταγωνιστής, σ' ένα κομμάτι του βιβλίου γίνεται κομπάρσος και σε ένα άλλο πεθαίνει. Και η ζωή συνεχίζεται, με κάποιο μυστήριο τρόπο.»

 

________________
4.


Αγαπημένη Α,μπα...Σου έχει τύχει να έχεις κανονίσει να βγεις με φίλες σου για βράδυ και ενώ πριν βγείτε να σου λεν "σήμερα θα περάσουμε τέλεια, θα πάμε εδώ, θα πάμε εκεί" και με το βγαίνετε να τους φεύγει η διάθεση, να νυστάζουν, να κατσουφιάζουν, χωρίς να έχει γίνει κάτι;; Και όταν τους ρωτάς τι έχουν, λένε τίποτα μωρέ απλά είμαι κουρασμένη. Γιατί πρέπει να σου χαλάν την διάθεση;; Και γιατί βγαίνουν αν τελικά δεν έχουν και πολύ όρεξη;; Πως αντιμετωπίζεις εσύ αυτήν την κατάσταση;- party girl

Αχ, είναι πολύ δυσάρεστο να έχεις ξεκουβαληθεί από το σπίτι σου και μετά να πρέπει να τραβήξεις και κουπί. Την επόμενη φορά που θα πουν «θα πάμε εδώ θα πάμε εκεί» πες τους «όχι, θα πάμε για ένα ποτό αυστηρά και στις 11 θα είμαστε στα κρεβάτια μας.» Για δοκίμασε λίγο reverse psychology, να δεις τι θα γίνει.

________________
5.


Α μπα μου καλησπέρα!!

θα ηθελα λίγη απο τη σοφία σου. Εχω θεμα με τις σχέσεις μου και αυτό είναι οτι απο ενα σημειο και μετα γίνομαι αρκετα καταπιεστική και κάνω τους συντρόφους μου να ξενερώνουν. Ετσι λένε δηλαδή. Δεν απαιτώ βέβαια ποτέ κάτι που δεν κάνω εγώ. Προσπαθω να συμπεριφέρομαι τέλεια και να μη δίνω δικαίωμα για ζήλιες κλπ. Είμαι όντως τόσο υπερβολική η απλώς έχουν χαλαρώσει όλοι η ακομα χειροτερα μηπως βρίσκω τα λάθος άτομα και μπλέκω? Στο μεταξύ και τις σπουδές μου κάνω και ασχολίες έχω δε ξερω γιατι τα δίνω όλα και εξαρτώμαι τόσο πολύ απο τον άνθρωπο που διαλέγω να έχω δίπλα μου. Αισθάνομαι λίγο παθέτικ να μου λενε οτι ξενερωνουν με τη πίεση ενώ κανω τόσα πολλά και δίνω τη ψυχή μου. Τώρα είμαι σε μια τέτοια φάση χωρισμού και έχω και κρίσιμη εξεταστική και δεν ξέρω τι θα γίνει αλλα με ενοχλεί που είμαι τόσο δοτική και συναισθηματική. Ασε που δε μπορώ να χωρίσω ποτέ κάποιον ενώ ξέρω οτι πρέπει!!Πιστεύεις οτι θέλω βοήθεια ή ότι πολυς κόσμος είναι έτσι? Είμαι 26 αλλά εντάξει δε γνωρίζω συχνά ανθρωπο που να μου κάνει κλικ και δε θελω να εγκαταλείπω τις σχέσεις μου με το παραμικρό. Μη μου πες οτι είμαι πολυ μικρή και θα τον γνωρίσω κάποτε.Αν αλλάξω κ αλλες σχέσεις θα πάθω περισσότερα ψυχολογικά!! χαχα Οι σχέσεις με κάνουν και αισθάνομαι τόσο loser ρε γαμώτο.

Help!!

Επίσης παρακαλώ γράψτε μου κανενα comment να μου αναπτερώσετε το ηθικό είμαι τόσο στεναχωρημένη.. :(- controlfreak

Δεν είμαι σίγουρη ότι αυτό που θα σου πω θα σου αναπτερώσει το ηθικό.


Νομίζω ότι έχεις μπλέξει το «είμαι δοτική και συναισθηματική» με το «αν τα δώσω όλα, θα σε αναγκάσω να μείνεις μαζί μου.» Φυσικά, αυτό δεν πετυχαίνει, και τώρα στενοχωριέσαι, επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις το γιατί.


Θα χρειαστεί να κάνεις μερικές πολύ δυσάρεστες συζητήσεις, αν θέλεις πραγματικά να καταλάβεις τι κάνεις – και κυρίως, γιατί το κάνεις. Αν έχεις θάρρος με κάποιον πρώην σου ή με τον νυν σου, ρώτα να σου δώσουν παραδείγματα για να καταλάβεις πότε καταπιέζεις. Θα στενοχωρηθείς, αλλά ίσως να είναι απαραίτητο, γιατί είναι περίεργο που δεν το καταλαβαίνεις.


Δεν είναι κακό να είσαι δοτική και συναισθηματική. Κακό είναι να φτάνεις σε σημείο να χρησιμοποιείς αυτό ως νόμισμα, κάτι που νομίζω ότι κάνεις. Ίσως έτσι εξηγείται γιατί σου λένε ότι από ένα σημείο και μετά γίνεσαι καταπιεστική. Αρχικά τα δίνεις όλα και είσαι «τέλεια», και όταν σιγουρευτείς ότι είσαι τέλεια, απαιτείς από τους άλλους να σου φέρονται ακριβώς όπως φέρεσαι εσύ.


Λοιπόν, οι άλλοι δε θα φερθούν ποτέ, μα ποτέ, όπως θέλεις εσύ, και δεν υπάρχει τρόπος να αναγκάσεις κανέναν να κάνει οτιδήποτε. Όποιος σου φέρεται καλά, το κάνει επειδή το θέλει, όχι επειδή σου το χρωστάει. Τουλάχιστον αυτό θα έπρεπε να θέλεις για τον εαυτό σου.


Και κάτι άλλο: όπως εσύ διψάς να νιώσεις ξεχωριστή, έτσι ακριβώς είναι και οι άλλοι. Νομίζεις ότι τα αγόρια σου δεν καταλαβαίνουν ότι είσαι «δοτική και συναισθηματική» με όλους; Δεν είναι δυνατόν να έχεις συμπεριφορά καρμπόν σε όλες σου τις σχέσεις. Όλοι αξίζουν αυτό το συναίσθημα πια;


Οι σχέσεις είναι αλληλεπίδραση. Εσύ φέρεσαι τυποποιημένα σε όλους, για να πετύχεις ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Σκέψου κατά πόσο εκτιμάς και σέβεσαι τον χαρακτήρα του καθενός, και πώς αντιδράς σε κάθε συγκεκριμένο άνθρωπο. Άφησε τον εαυτό σου να νιώσει και άκουσέ τον, μην τον αναγκάζεις να είναι «τέλειος». Δεν υπάρχει τέλειος άνθρωπος, υπάρχει ο τέλειος για σένα, και εσύ είσαι τέλεια γι' αυτόν, αλλά αυτά δε γίνονται με το ζόρι. Όσο πιο φυσικά γίνει, τόσο πιο εύκολα θα δημιουργηθεί, και τόσο πιο πολύ θα κρατήσει.

________________
6.


αγαπητή α,μπα είμαι σε μακροχρόνια σχέση με κάποιον περίπου συνομήλικο (early 20s). Λοιπόν το θέμα μου: ο φίλος μου έχει καλοπληρωμένη δουλειά αλλά όλη η οικογένειά του -γονείς, αδερφή, είναι άνεργοι εδώ και πολύ καιρό, και όπως καταλαβαίνεις, αν δε βρίσκουμε 24 χρονών με πτυχία δουλειές, ποιός θα παρει δυο μεσήλικες χωρίς κάποιο προσόν. Λοιπόν ο φίλος μου θεωρεί ότι είναι χρέος του να τους συντηρεί για πολύ καιρό τώρα, κάτι που φαντάζομαι θα συνεχιστεί πολύ ακόμη, καθώς εγώ το βλέπω απίθανο να βρούνε δουλειά. Πες μου σε παρακαλώ, μήπως είμαι κακιά και δε καταλαβαίνω, εσύ τι θα έκανες στη θέση μου; Να σου υπενθυμήσω ότι μιλάμε για σοβαρή σχέση με σχέδια για οικογένεια στο μέλλον κτλ., δηλαδή και κοινό, ας πούμε, πορτοφόλι, όσον αφορά τα έξοδα του σπιτιού και ίσως παιδιά αργότερα.. Σ ευχαριστώ για το χρόνο σου!

Αν πραγματικά δεν καταλαβαίνεις, μπορεί και να είσαι λίγο κακιά. Αν καταλαβαίνεις αλλά δε θέλεις να συμμετέχεις, δεν είσαι κακιά, είναι δικαίωμά σου. Μη ρωτάς τι θα έκανα στη θέση σου, είναι αδύνατον να μάθουμε τι θα έκανα στη θέση σου γιατί δεν υπάρχει τρόπος να βρεθώ στη θέση σου. Αν το πάμε έτσι, εσύ τι θα έκανες στη θέση του;

________________
7.


Με τη μάνα είχα πάντα μία συγκρουσιακή σχέση. Έφαγα πολύ, επώδυνο κι εξευτελιστικό (δημόσιο) ξύλο από κείνη σ΄ένα μεγάαααλο μέρος της ζωής μου (από προσχολική ηλικία ως και 26 χρόνων, που ήταν κι η τελευταία φορά που με χτύπησε), έφαγα επίσης πολύ έλεγχο τύπου αστυνόμευσης, προσβολές, άσχημη συμπεριφορά, αμφισβήτηση, διασυρμό. Την ίδα στιγμή, η μάνα μου δήλωνε παντού πόσο μ΄αγαπάει και πόσο ζει μόνο για μένα. Κοντολογίς, τα παιδικά χρόνια κι η εφηβεία υπήρξαν εφιαλτικά. Η φρικτή σχέση μεταξύ των γονιών μου (ούτε μία στιγμή διαλείμματος από φωνές, απειλές, ξύλο κλπ) ήταν το κερασάκι στην τούρτα.

Το θέμα είναι όμως
ότι είμαι πλέον σαράντα...

Και δεν ΜΠΟΡΩ ούτε τώρα να έχω μία καλή σχέση με τους γονείς μου, που στο κάτω-κάτω δε με χτυπούν πλέον... Δεν μπορώ να στο εξηγήσω ακριβώς, αλλά σα να μην αντέχω να έχω...

Ακόμα κι αν αυτοί δείχνουν αρκετά δείγματα καλών προθέσεων (προσφέρονται να μου κρατάνε το παιδί, βοηθάνε σε διάφορά, αν τους το ζητήσω). Ακόμα και τώρα νιώθω "ανήλικη" και μικρότερη των καταστάσεων στη ζωή μου γενικά και το χρεώνω σ΄αυτούς και στον τρόπο που με μεγάλωσαν. Εκνευρίζομαι με το παραμικρό μαζί τους (ειδικά με τη μάνα) και μετά θυμώνω με τον εαυτό μου που δεν μπορώ να είμαι νηφάλια και...ενήλικη.
Σειρά των ερωτήσεων: μήπως είμαι απλώς μία κομπλεξική που ρίχνει ακόμα ευθύνες στους μεγάλους πλέον γονείς της και δεν μπορεί να "μεγαλώσει" από τεμπελιά και βόλεμα; Θα έχω ποτέ ειρηνικές σχέσεις μαζί τους; Όλο αυτό κάνει κακό στο παιδί μου;

σ΄ευχαριστώ για το χρόνο σου - να΄σαι πάντα καλά-Mary

Mary, η ιστορία σου είναι πέρα από τις δυνάμεις μου, αλλά και πέρα από τις δυνατότητες οποιασδήποτε στήλης.
Είναι αδύνατον να αλλάξεις το παρελθόν σας. Μπορείς να αλλάξεις τον τρόπο με τον οποίο σε επηρεάζει το παρελθόν σου, αλλά δε νομίζω ότι μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο χωρίς τη βοήθεια ενός θεραπευτή. Αν υπήρχε εύκολος τρόπος να σταματήσεις να αντιδράς ως «ανήλικη» μπροστά τους, θα τον είχες βρει. Μπορεί να μη σε δέρνουν όπως παλιά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είσαι υπό κάποιου άλλου είδους επιρροή. Μπορεί όλο αυτό να κάνει κακό στο παιδί σου, αλλά είναι σίγουρο ότι κάνει κακό σε σένα. Είσαι μόλις 40, δε γίνεται να ζήσεις όλη σου τη ζωή έτσι.

58

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

4 σχόλια
6: Δίκαιο έχεις ρε φιλενάδα. Τι άνθρωπος είναι αυτός που βοηθάει τους ανθρώπους που τον γέννησαν και τον μεγάλωσαν και του έδωσαν τα φόντα να αποχτήσει μια καλοπληρωμένη εργασία, σε μια στιγμή ανάγκης τους;Σίγουρα δεν είναι άνθρωπος που θα ήθελες να εσύ να ζήσεις μαζί του.
Ολοι ειμαστε πολυ ανετοι να λεμε στους αλλους να κανουν θυσιες, βλεπω.Ακου, #6, καταλαβες οτι καποιοι θα σε πουν κακια αν δεν θελεις να φορτωθεις τα πεθερικα στο κεφαλι σου για μια ζωη. Δεν το γλυτωνεις το κραξιμο. Καταλαβε τουλαχιστον οτι μερικοι αλλοι σου αναγνωριζουν το δικαιωμα να κανεις την επιλογη σου οπως θες χωρις επικρισεις (μια και δε θα τη πληρωσω εγω τη νυφη, γιατι να με κοφτει;) Πρεπει τωρα να αποφασισεις ποσο σε καιει η γνωμη της Α'μπα, του Ντελανετ και του συνηγορο-πελατη. Καλη τυχη.
@ ΘέμοςΕγώ δεν της είπα να τους φορτωθεί, το αντίθετο μάλιστα. Αν διαβάσεις με προσοχή θα δεις ότι προτείνω να χωρίσει και να φύγει. Δεν ταιριάζει σε αυτή την προφανώς αγαπημένη και δεμένη οικογένεια που έτυχε να έχει ο δικός της. Αν η γυναίκα μου μου έλεγε να σταματήσω να υποστηρίζω τους γονείς μου που βρέθηκαν σε δυσχέρεια, ενώ έχω τα μέσα, και να τους παρατήσω στον δρόμο γιατί δεν την βόλεψε η ατυχία τους δεν θα έμενα παντρεμένος για πολύ. Δεν θέλω άσπλαχνους, σκληρόκαρδους και συμφεροντολόγους ανθρώπους στο άμεσο περιβάλλον μου. Η ζωή είναι αρκετά σκληρή και χωρίς αυτούς να χαμηλώνουν τον μέσο όρο της ανθρωπιάς μας.
@ ΘέμοςΣας κάνω "γούστο" αγαπητέ.Γιατί υποτιμάτε την αποστολέα της ερώτησης 6;Στέλνοντας την ερώτησή της σε ιντερνετική, δημόσια στήλη, προφανώς ζητάει τη γνώμη της Α, μπα και επικουρικά των σχολιαστών αυτής. Διαφορετικά, θα απηύθυνε την ερώτηση σε αρμόδιο ιδιώτη και κατά πάσα πιθανότητα, θα πλήρωνε για την παροχή της αντίστοιχης υπηρεσίας!
Απλά όπως έγραψε και η Α,μπα, είναι δικαίωμά σου να μην θέλεις κοπελιά να συμμετέχεις σε αυτή την κατάσταση. Μπορεί εσύ να ονειρεύεσαι μια άνετη ζωή χωρίς κάποια άλλη οικογένεια να σου τρώει τα λεφτά από το κοινό πορτοφόλι που θα έχεις με τον σύντροφό σου (γιατί κάπως έτσι νιώθω ότι το βλέπεις, και ας ντράπηκες λίγο να το γράψεις έξω απο τα δόντια... σαν βάρος τους βλέπεις, σαν κάποιος να σε κλέβει, διότι φυσικά δεν έχεις συναισθήματα για την ξένη οικογένεια, δεν είναι η δική σου) αλλά δεν έχεις όμως δικαίωμα να θέλεις ο σύντροφός σου να σταματήσει να στηρίζει την οικογένειά του, αν αυτό του υπαγορεύει το σύστημα αξιών του να κάνει. Εσύ τώρα καταλαβαίνω τι σκέφτεσαι... Σκέφτεσαι μέσα σου ότι η στήριξη της άλλη οικογένειας αυτόματα σημαίνει ότι δε θα έχει η δική σου μελλοντική οικογένεια μαζί του αλλά και εσύ η ίδια επίσης τις ανέσεις που θα είχε αν ένα μέρος του εισοδήματός σας δεν έφευγε για την στήριξη των δικών του. Πες τα ξεκάθαρα τα πράματα. Να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Τους βλέπεις σαν 3 άτομα (2 γονείς και την αδερφή του) που θα αναγκαστείς να τρέφεις και συ μελλοντικά παρά την θέλησή σου, γιατί δε τους έχεις τίποτα, αυτό δεν είναι που σε χαλάει;Σου 'χω άσχημα νεά: Όταν παντρεύεσαι δυστυχώς ή ευτυχώς παντρέυεσαι και την οικογένεια του άντρα σου μαζί. Δεν μπορείς να διαχωρίσεις αυτό το πράμα, ειδικά στην Ελλάδα, εκτός και αν παντρεύεσαι Σουηδό. Αν δε μπορείς να δεχτείς αυτές τις περικοπές και κάνεις όνειρα για μια μεγάλη ζωή, συγνώμη που θα το πω αλλά χωρίζεις και βρίσκεις έναν χωρίς τέτοιες υποχρεώσεις και βάρη, που να είναι τελείως ανεξάρτητος. Αλλιώς, αν αγαπάς τον άνθρωπο αυτό, δέχεσαι και αυτή του την προϋπόθεση.Όχι όμως να θέλεις και την πίτα ολόκληρη και ο σκύλο χορτάτο. Όλα μαζί όπως τα θέλουμε εμείς δεν γίνονται ταυτόχρονα.
#2 Δεν αμφιβάλλω καθόλου για την αλήθεια όσων λες ότι παρατηρείς γύρω σου, αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πιστεύεις ότι οι παρατηρήσεις αυτές έρχονται σε αντίθεση με την ιδεολογία σου.Εξηγούμαι: Αν αφήσεις νεογέννητα παιδιά να μεγαλώσουν με λύκους, δύσκολα θα βρεις διαφορές στη συμπεριφορά αρσενικών και θυληκών. (Επίσης δύσκολα θα βρεις οποιοδήποτε χαρακτηριστικό που να σου θυμίζει ανθρώπινη συμπεριφορά.) Από τέτοιες περιπτώσεις, που έχουν καταγραφεί και μελετηθεί επιστημονικά, μπορείς πολύ καθαρά να συλλάβεις σε ποιο βαθμό η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν γεννάται εκ του μηδενός σε κάθε άτομο αλλά, στην ουσία, αντικατοπτρίζεται από το περιβάλλον του και καλλιεργείται. Ακόμη και το IQ.Υπάρχουν όντως αρκετά χαρακτηριστικά που (όπως σωστά σημειώνει η Λένα, σε χώρες σαν τη δική μας - και σε άλλες ακόμη περισσότερο, θα συμπληρώσω) κάνουν την ανδρική και τη γυναικία συμπεριφορά να μοιάζει πολύ διαφορετική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι στοιχεία εγγενή σε κάθε φύλο, και όχι κοινωνικές κατασκευές. Μιλάς για μορφωμένους ανθρώπους. Πιστεύεις ότι όλοι οι μορφωμένοι άνθρωποι νομοτελιακά μεγαλώνουν τα παιδιά τους χωρίς κανένα, υποφώσκον έστω, στερεότυπο στο μυαλό τους; Άσε που κάτι τέτοιο είναι και δύσκολο, αφού τα παιδιά δε μεγαλώνουν απομονωμένα από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Δεν εισπράτουν διδαχές μόνο από τους γονείς ή τους καθηγητές τους.Αυτά όσον αφορά την (υπαρκτή όντως) τάση μεγάλου μέρους των γυναικών να "θάβουν" τις ομόφυλές τους. Αλλά αλήθεια τώρα... δεν έχεις ακούσει αρκετούς άνδρες να "θάβουν" (και εννοώ πολύ... βαθιά!) άλλους άνδρες πίσω από την πλάτη τους, ακόμη και υποτιθέμενους φίλους τους; Μήπως έχουμε λίγο και την τάση να εκλαμβάνουμε τις κακίες μεταξύ γυναικών ως θάψιμο, αλλά τις κακίες μεταξύ ανδρών ως "καλόπιστη κριτκή";
Όχι και καλόπιστη κριτική το θάψιμο μεταξύ ανδρών. Τις μεγαλύτερες κατινιές από άντρες τις έχω ακούσει. Απλά το γυναικείο θάψιμο είναι λίγο πιο αιχμηρό. Πάντως δεν θεωρώ ότι έχει να κάνει τόσο με στεροτυπική συμπεριφορά, αλλά περισσότερο με το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.
*θηλυκών, φυσικάHelix φυσικά και είναι στο χαρακτήρα! Απλώς κι ο χαρακτήρας μας διαμορφώνεται και σε συνάρτηση με τον περίγυρό μας, από μικροί. Η ανταγωνιστική/επικριτική στάση είναι κι αυτό κάτι που εν μέρει διδάσκεται, έστω και εμμέσως.
Σήμερα δεν μετέχω (το "έκαψα" χτες το word count) αλλά αμφότερ@ σας βαθμολογώ θετικά και περιμένω μπουγάτσα.ΥΓ. Πάντως το "AngelaDavisπλυνεκαναπιατο", μοιάζει να υπονομεύει τα γραφόμενα του ατόμου... oh well!
Ιρις ο ανταγωνισμός είναι που μας κάνει καλύτερους, η έλλειψη αξιών και ηθικής είναι που φέρνει το ξεκατίνιασμα. :pΠενταγιώτισσα, την μπουγάτσα πως την θέλετε, με τυρί, κρέμα, σοκολάτα, σπανάκι ή κιμά;
Και οι κοινωνικες κατασκευες ειναι επεκτειμενος φαινοτυπος, Iris.Κανει εντυπωση οτι κυριως γυναικες ρωταν την Α'μπα και κυριως γυναικες εχουν προβλημα με την ιδεα οτι τα φυλα εχουν εμφυτες τασεις.Η παρατηρηση που εκανε η #2 ειναι κατι που μπορει να δει κανεις ακομα και στους μπαμπουινους.Baboon Metaphysics: The Evolution of a Social Mind http://tinyurl.com/orrqqnp
@ Helix: Ναι βασικά συμφωνώ. Παίζει ρόλο και η νοηματοδότηση των λέξεων, πχ αυτό που ονομάζεις ανταγωνισμό είναι πιο κοντά σε αυτό που εγώ αποκαλώ άμιλλα, αφήνοντας λιγότερο θετικό πρόσημο για τη λέξη ανταγωνισμός. Εν τέλει, το να προσπαθείς να βελτιωθείς είναι καλό, το να προσπαθείς να υποσκάψεις κάποιον χτυπώντας τον με αθέμιτα μέσα είναι αυτό που παρουσίασα ως κατακριτέα συμπεριφορά. :)@Θέμος: Θέμο δεν ξέρω με πήρες για μεγάλη φαν του κρατισμού (αν κρίνω από τα χθεσινά). Να σε πληροφορήσω ότι δεν είμαι. Απλώς δεν είμαι κι ο Friedman.Τώρα όσον αφορά στις γυναίκες: Το 1920, πχ, θα έβρισκες λογικό να χτυπιούνται πιο πολύ οι λευκοί για την ανισότητα των φυλών, ή οι μαύροι; Οι μαύροι θα έλεγα, αφού για εκείνους οι επικρατούσες θεωρίες υποστήριζαν ότι είναι κατώτεροι. (Υπήρχαν φυσικά και λευκοί που τους στήριζαν τον αγώνα τους, αλλά άλλο είναι να υποστηρίζεις γενικώς το δίκαιο, κι άλλο να νιώθεις τις αδικίες στο πετσί σου.)Οι ακόμη κραταιές αντιλήψεις για το τι υπαγορεύει "η φύση" στους άνδρες επιφυλάσσει γι' αυτούς όλα τα "καλά και συμφέροντα". Στις γυναίκες υποτίθεται ότι υπαγορεύει να κυνηγάνε με μάτι που γυαλίζει τον πρώτο "γαμπρό" που θα πετύχουν στο διάβα τους για να αρχίσουν το ταχύτερο να γεμίζουν τον κόσμο με τους φορείς του DNA τους. Κι άλλα τέτοια ωραία. Δε βρίσκω το λόγο γιατί οι άνδρες να μπουν στον κόπο να ανατρέψουν τα στερεότυπα που τους καθιερώνουν ως το "κουλ" φύλο. (Εκτός από τους λίγους ρομαντικούς, όπως οι λευκοί υποστηρικτές των μάυρων που λέγαμε πιο πάνω). Άρα ναι, προφανώς "κυρίως γυναίκες εχουν προβλημα με την ιδεα οτι τα φυλα εχουν εμφυτες τασεις."Όσον αφορά τις μπαμπουίνες, τι να σου πω. Έριξα μια ματιά στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των θηλυκών, έλεγε για (αποκλειστικές στα θηλυκά) κληρονομικές κάστες και άλλα ψιλοάσχετα με τις ανθρώπινες συνήθειες, αλλά δεν βρήκα κάτι αντίστοιχο με το "να ρίχνουν την ευθύνη για κακές και ανώριμες συμπεριφορές του φίλου/ άντρα/ πατέρα τους στις άλλες γυναίκες" που λέει η κοπέλα της επιστολής.Να ξεκαθαρήσω ότι η δική μου αναφορά στους λύκους δεν είχε να κάνει με τις σχέσεις ισότητας αρσενικών - θυληκών ΣΤΟΥΣ λύκους. Είχε να κάνει με τους ανθρώπους και το πώς, όταν μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον όπου οι διαφορές μεταξύ των φύλων δεν είναι έντονες, δεν παρουσιάζουν και οι ίδιοι διαφορές στη συμπεριφορά αρσενικών - θηλυκών. Οι λύκοι απλώς τυγχάνει: 1. να αποτελούν ένα τέτοιου είδους περιβάλλον 2. να αποτελούν περιβάλλον όπου κάποιοι άνθρωποι έχουν πράγματι μεγαλώσει, και γαλουχηθεί με τις συνήθειές του. Αν οι λύκοι είχαν gender equality αλλά δεν είχαν καμιά απολύτως αλληλεπίδραση με το δικό μας είδος, δεν θα τους έφερνα ως παράδειγμα.
Αυτο το οτι οι ανδρες εχουν ολα τα "καλα" δεν το εχετε περασει ποτε απο κοσκινο; Τι εκαναν στη Μηλο οι Αθηναιοι; τους ανδρες λεπιδι, τις γυναικες σκλαβες. Και σημερα, στη βια, πρωτα θυματα οι ανδρες. Τις φωτογραφιες απο το Ιρακ τις ειδατε; δεν ειδα γυναικες να εκτελουνται. Ουτε στη Σρεμπρενιτσα. Μου κανει ενυπωση πως ενας ηλιθιος "φεμινισμος" (γιατι υπαρχει και εξυπνος) σας εχει κανει να μη βλεπετε τα προφανεστατα. Εχετε βαλθει να παρομοιαζετε τη γυναικα με τον "nigger of the world", οπως εγραψε ο Λενον, και να προσπαθειτε να κοπιαρετε τους αγωνες απελευθερωσης οταν δεν ισχυουν οι ιδιες σχεσεις εξουσιας.Για τους μπαμπουινους, "males are best described as bullying hooligans" και "it is a truth universally acknowledged in baboon society that, while success in the male world is determined by sex, fighting, and posturing, success in the female world depends on family, social networks and intrigue."
Αααχ... Λοιπόν, για να ξεμπερδεύουμε πρώτα για τους μπαμπουίνους: Και στους ιππόκαμπους το έμβρυο το φέρει το αρσενικό στο σώμα του αντί για το θηλυκό, θα συνεχίσουμε με τα παραδείγματα από το ζωικό βασίλειο; Ξαναλέω, δεν έβαλα στη συζήτηση τους λύκους, αλλά τους ανθρώπους που έχουν μεγαλώσει με ζώα.Όσο για τη θέση των ανδρών στην πατριαρχική κοινωνία: Μην τρελαθούμε, δεν υπάρχει θέση στην ανθρώπινη κοινωνία που να απολαμβάνει όλα τα καλά χωρίς κανένα κακό! Οι άνδρες, λόγω και της σωματικής τους κατασκευής στο κάτω κάτω, ήταν οι κατ'εξοχήν πολεμιστές, αυτοί ήταν λοιπόν και οι πρώτοι που πέθαιναν! Τώρα βέβαια, εάν εσύ έναν ακαριαίο θάνατο στη μάχη - τον οποίο μάλιστα τα ήθη της εποχής περιέβαλαν με την μεγαλύτερη τιμή και δόξα για τον θανόντα - τον θεωρείς χειρότερη μοίρα από την εφ' όρου ζωής σκλαβιά, η οποία περιελάμβανε συχνά χωρισμούς οικογενειών, βιασμούς, εξευτελισμούς, κακομεταχείριση, καταπίεση και πλήρη στέρηση δικαιωμάτων... τι να σου πω. Μάλλον όσοι έχουν τραγουδήσει "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή" ήταν βλάκες.Επίσης πριν κοιτάξω καν τη ζωή στον πόλεμο, σε ακραίες δλδ συνθήκες, στέκομαι στη ζωή εν ειρήνη. Ποιο φύλο είναι το "κουλ" - γιατί αυτή την έκφραση χρησιμοποίησα - αυτό που φέρνει στο σπίτι το καρβέλι, έχει την τελευταία κουβέντα, ρίχνει άμα λάχει μια σφαλιάρα, μπορεί και να απιστεί επειδή "είναι στη φύση του" και το όνομά του αποτελεί φιλοφρόνηση και εύσημο ("αν θες να λέγεσαι άνδρας..", "μπράβο της, είναι αντράκι!") ή αυτή που πρέπει να βρίσκεται στη σκιά του κύρη της, να είναι "δούλα και κυρά", να "μην ανοίγει τα πόδια της στον έναν και τον άλλο", να ελπίζει ότι θα περάσει το δικό της μόνο μέσω πλαγίων οδών (καπατσοσύνη, κρεββατομουρμούρα, "άσ'τον να νομίζει ότι αυτός το αποφάσισε") και που το όνομά της είναι κατηγορία και βρισιά ("τι κλαις ρε σα γυναικούλα!" "γυναικεία καμώματα"). Επιμένεις ότι από τους δύο στερεότυπους ρόλους δεν βγαίνουν κερδισμένοι οι άνδρες;Α, να σου πω κι ένα "δικό σου" επιχείρημα που ξέχασες: Στην αρχαία Αθήνα, την άπιστη την διαπόμπευαν μόνο (και την έστελναν στους γονείς της) ενώ τον εραστή της τον εκτελούσαν. Εκ πρώτης ακούγεται ευνοϊκό για τις γυναίκες, σωστά;Σε τι οφείλεται αυτή η (πραγματικά άδικη) αντιμετώπιση; Στο ότι ο άνδρας θεωρούσαν ότι είχε το μυαλό να ξεχωρίσει καλό και κακό, όπως και να "πείσει" τη γυναίκα. Η γυναίκα, με το λιγοστό της μυαλουδάκι, άμα της έλεγες "σκύψε", έσκυβε. Την είχαν δλδ για μειωμένης ευθύνης, όπως έχουμε εμείς τα 8χρονα.Ε να την βράσω τέτοια εύνοια!
Θέμο αυτά τα "άντρες-εναντίον-γυναικών-εναντίον-ανδρών", όπως και τα "Oppression Olympics" είναι ...κάπως.Ε-ξυ-πα-κού-ε-ται πως οι άνδρες καταπιέζονται από την Πατριαρχία και τους κυριαρχικούς ρόλους!Το όχι "ηλίθιο" (όπως χαρακτήρισες) κομμάτι των φεμινιστ(ρι)ών ασχολείται (και) μ' αυτές τις καταπιέσεις, άλλωστε οι καταπιέσεις είναι αλυσίδα ..πέρνουν μπάλα κι άλλ@ς κι άλλ@ς κι άλλ@ς, όμως δεν ξέρω κατά πόσο ευθύνεται για το ότι αρκετοί άνθρωποι (ανεξαρτήτως φύλου) καταπίνουν την παραμυθα αμάσητη, με απότέλεσμα είτε να αδιαφορούν πλήρως, είτε να κονταροχτυπιώνται μεταξύτονε σαν πεντάχρονα (δεν εννοώ εσάς, έχω δει και χειρότερα :-P), σχετικά με το σε ποι@ν έχει δώσει το "οικοδόμημα πατριαρχία-γονιός" την μακρύτερη μπουγάτσα σοκολάτα!Λες:"Δηλαδη, αν σκοτωναν τη γυναικα και στελναν τον αντρα στη μανα του, θα το εβρισκες "φεμινιστικο";"Όχι βέβαια, διότι σκοπός του μη "ηλίθιου" φεμινισμού δεν είναι να πάρει η γυναίκα τη θέση του άνδρα στην πατριαρχία, δεν είναι ο σκοπός να αντιμετωπίζονται διαφορετικά τα φύλα, δεν είναι ο σκοπός να αναπαραχθούν όλα τα κακώς κείμενα σ' έναν "αντεστραμένο" κόσμο. Και επίσης θεμιτό θα ήταν να μην σκοτώνονται οι άνθρωποι για μαλακίες, ούτως ή άλλως. Όμως η εξήγηση της αιτίας πίσω από ένα κατά τ' αλλλα πασιφανές αποτέλεσμα, όπως έκανε η Ίρις, έχει παντοτε νόημα. Το θέμα είναι να κατανοηθούν οι καταπιέσεις.Είναι σαν να αναρωτιέσαι αν θα το βρίσκαμε "φεμινιστικό" να βιάζουν γυναίκες άνδρες (...με μπουκάλια κατά προτίμηση)."Το να πιστευεις οτι η αιχμαλωσια ειναι χειροτερη απο το θανατο ειναι αυταπατη."Ειλικρινώς δεν ξέρω και δεν θέλω να μάθω, δεν είναι μόνο ο θάνατός σου ως μαχόμενος, αλλά και το ότι πιθανότατα έχεις προκαλέσει των θάνατο άλλων -ίσως εντελώς αναγκαστικά- και είναι πολύ σκατά αυτό ή κι αν έχεις επιζήσει (Βοηθάει η "ηρωποίηση" των πραξεών σου από το "οικοδόμημα"; Ναι. Είναι αρκετό; Για κάποιους ναι, προφανώς όχι για αυτούς που τελικώς χάνουν την ψυχική τους υγεία. Τις δικαιολογέί (τις πράξεις); Αυτό είναι μία άλλη συζήτηση). Πάντως αν ο θάνατος είναι απόλυτος, μην ουδετεροκοποιείς την "αιχμαλωσία" τόσο πολύ, γιατί μόνο ουδέτερη δεν είναι, ο "ζωντανός θάνατος" επίσης δεν είναι έκφραση τυχαία.Ας εξετάσουμε, όμως, κάτι διαφορετικό: αν δεν απατώμαι τα ποσοστά των γυναικών που έχουν κάνει απόπειρα αυτοκτονίας είναι πολύ περισσότερα από αυτά των ανδρών, αλλά τα ποσοστά των ανρών που έχουν κάνει "επιτυχημενες" αυτοκτονίες είναι πολύ περισσότερα. Και έχει πολύ ενδιαφέρον το γιατί. και, ναι, έχει να κάνει με κοινωνικούς ρόλους.Μην ρωτήσεις κι εδώ αν θα το βρίσκαμε πιο "φεμινιστικο" να πεθαίνουν περισσότερες γυναίκες από απόπειρες αυτοκτονιών, διότι το οικοδόμημα της πατριαρχίας έχει και πολύ να κάνει με τις αυτοκτονίες των ανδρών.Και είναι πολύ γαμώ το κεράτό μου γαμώ αυτό και πρέπει να αλλάξει!...Και μερικές "αυταπάτες":A Few Facts about Sexual and Gender-Based Violence:1. World-wide, an estimated 40 to 70 per cent of homicides of women are committed by intimate partners, often in the context of an abusive relationship.2. Around the world, at least one in every three women has been beaten, coerced into sex, or otherwise abused in her lifetime.3. Trafficking of humans world-wide grew almost 50 percent from 1995 to 2000 and the International Organisation for Migration (IOM) estimates that as many as 2 million women are trafficked across borders annually.4. More than 90 million African women and girls are victims of female genital mutilation.5. At least 60 million girls who would otherwise be expected to be alive are missing from various populations, mostly in Asia, as a result of sex-selective abortions, infanticide or neglect.6. In recent years, mass rape in war has been documented in Bosnia, Cambodia, Liberia, Peru, Somalia and Uganda. A European Community fact-finding team estimates that more than 20,000 Muslim women were raped during the war in Bosnia.7. Ninety-four percent of displaced households surveyed in Sierra Leone have reported incidents of sexual assault, including rape, torture and sexual slavery. At least 250,000, perhaps as many as 500,000, women were raped during the 1994 genocide in Rwanda.http://www.unhcr.org/3f696bcc4.html"We know that there is a strong relationship between violence against women and HIV. We need to help young people develop the skills for mutual consent in sex and marriage and put an end to violence and sexual coercion. This is key to preventing HIV and to achieving gender equality in all aspects of life."WHO report on the health of women: AIDS leading cause of death globally in women of reproductive agehttp://www.unaids.org/en/Resources/PressCentre/Featurestories/2009/November/20091109Women/"Every 90 seconds, one woman dies during pregnancy or childbirth. Most of these deaths are preventable, but due to gender-based discrimination many women are not given the proper education or care they need""Maternal deaths and disabilities are leading contributors in women's disease burden with an estimated 275,000 women killed each year in childbirth and pregnancy worldwide. In 2011, there were approximately 273,500 maternal deaths (uncertainty range, 256,300 to 291,700). Forty-five percent of postpartum deaths occur within 24 hours. Over 90% of maternal deaths occur in developing countries".http://en.wikipedia.org/wiki/Maternal_deathChild Undernutrition in India: A Gender Issuehttp://www.unicef.org/india/reallives_5901.htm"Feminization of poverty describes a phenomenon in which women represent disproportionate percentages of the world's poor.[ UNIFEM describes it as "the burden of poverty borne by women, especially in developing countries". This concept is not only a consequence of lack of income, but is also the result of the deprivation of capabilities and gender biases present in both societies and governments. (...) two-thirds of the poor that were over age 16 were women."http://en.wikipedia.org/wiki/Feminization_of_povertySex differences in education"Worldwide, men are more likely to be literate, with 100 men considered literate for every 88 women. In some countries the difference is even greater; for example, in Bangladesh only 62 women are literate for every 100 men."http://en.wikipedia.org/wiki/Sex_differences_in_education#mediaviewer/File:Map3.7Education_Discrepancy_compressed.jpg"Women make up around 50 percent of the global population, but fill less than 20 percent of all parliamentary seats"http://www.ipu.org/wmn-e/world.htmA timeline of women's right to vote - interactivehttp://www.theguardian.com/global-development/interactive/2011/jul/06/un-women-vote-timeline-interactive"International negotiations, whether over trade agreements, diplomacy or war are overwhelmingly carried out by men who are, with few exceptions, the governmental leaders, diplomats and high-ranking international civil servants. This is largely due to the under-representation of women in national and often local structures of power and decision-making. When women do reach decision making positions of, they are more likely to deal with ’soft’ issues of social policy, education, culture and environment than with defence. In 1988, of the five nuclear nations, there were approximately 800 key decision-making positions. Of these, five were occupied by women (Ferris, 1992)."________________________________________Soldiers are not the only casualties of war."Stereotypical interpretations shape and are shaped by social, political, economic, cultural and religious contexts. Armed conflict encourages expectations that men will fight and women will support them on the ‘home front’. The popular perception is that men are soldiers or aggressors and women are wives, mothers, nurses, social workers and sex-workers. It is true that it is primarily men who are conscripted and killed in battle, but women make up the majority of civilian casualties *** (εδώ βάζω ένα ερωτηματικό, που αφορά, όντως, τις μεθοδολογίες υπολογισμού των consequences on the long run) and suffer in their role as caregivers, due to a breakdown of social structures (Byrne 1996)"."Impacts of armed conflict such as forced displacement and GBV (gender based violence) are notunderstood as human rights violations, but rather as cultural or private issues that are best left alone."***"The research we have explored uses different datasets and investigates different conflicts and time periods, so it is difficult to say whether more men or women die overall from conflict. One general conclusion can however be drawn: men are more likely to die during conflicts, whereas women die more often of indirect causes after the conflict is over. Data on violent deaths (mostly survey data) confirm that men are more often victims of violence during wartime, whereas several studies that also take into consideration the post conflict period report a high number of female deaths after the conflict is officially over".http://file.prio.no/Publication_files/Prio/Armed%20Conflict%20Deaths%20Disaggregated%20by%20Gender.pdf
Τι έγιναν η αδελφή του Μόγλη και του Ταρζάν; Του Μέγα Αλέξανδρου; Γοργόνες και αμαζόνες;Αυτές οι ανδροκρατούμενες εικόνες ηρώων στην μνήμη πέρασαν από γενιές και γενιές πριν διαμορφωθούν έτσι. Λοιπόν ένα από τα σημαντικά στοιχεία που διαμορφώνουν τις σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών σε μια κοινωνία είναι η επιβίωση, το οικονομικό.Όταν το ζευγάρι ή η ομάδα βασίζονταν στον άνδρα να σκοτώσει το θήραμα και να προστατεύσει την κοινότητα από επιδρομείς η κοινωνία ήταν αυστηρά πατριαρχική. Σε νησιά του Ειρηνικού που η τροφή από τους τροπικούς καρπούς ήταν άφθονη και είναι αρκετά φιλειρηνικοί άνθρωποι, δεν υπήρχαν εξωτερικοί εχθροί η κοινωνία ήταν αυστηρά μητριαρχική (Χαβάη και άλλα). Όσο η γεωργία και καλλιέργεια της γης εξαπλώθηκαν και πήραν πιο σημαντική θέση από το κυνήγι. η θέση της γυναίκας σαν άτομο που συνεισφέρει στην διατροφή ενισχύθηκε. Οι συνεχείς πόλεμοι (άνδρες) όμως δεν άφησαν την γυναίκα να πάρει την ισότιμη θέση που της άξιζε. Με το κήρυγμα του Ιησού για πρώτη φορά η θέση της γυναίκας σαν μητέρα και ίση με τον άνδρα εκφράζεται πρώτη φορά με τόση σημαντικότητα. Η γυναίκα μοιράζεται τις υποχρεώσεις και δικαιώματα με τον σύζυγο, δύο ενωμένοι σε ένα. Στην σημερινή εποχή που η φυσική δύναμη είναι δευτερεύουσα στην επιβίωση η γυναίκα αρχίζει να αποκτά αυτήν την ισότητα, αλλά μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι πραγματική επανάσταση στις κοινωνικές σχέσεις μετά από τόσες γενιές πατριαρχίας. Είναι δύσκολο για τους άνδρες να θεωρήσουν την ισότητα σε όλα δεδομένο, αλλά το ίδιο και οι γυναίκες στην πλειοψηφία τους.Όσο για το αν οι γυναίκες μερικές φορές σφυροκοπούν ανελέητα κατευθείαν με λόγια ή υπαινιγμούς άλλες γυναίκες χειρότερα από τους άνδρες αυτό είναι αλήθεια. Άλλωστε κανένας άνδρας δεν θα παρατηρήσει τόσο προσεκτικά και κριτικά μία γυναίκα όσο μια άλλη γυναίκα. Όταν μια γυναίκα κάνει είσοδο ή περπατάει μπροστά σε άλλες γυναίκες περνάει από ακτινογραφία, μπροστά, πίσω, από κεφάλι μέχρι νύχια. Υ.Γ.Μην ξεχνάμε, βιολογικά έχει αποδειχθεί ότι οι γυναίκες από έμβρυα μέχρι γερόντια είναι ανθεκτικότερες και ζουν πιο πολλά χρόνια από τους άνδρες, από την φύση!
Iris, ο ιπποκαμπος δεν εχει τοση σχεση με μας, οι μπαμπουινοι ειναι τουλαχιστον κοινωνικα οντα και αποδεικνυεται οτι τα θηλυκα δειχνουν μεγαλη ικανοτητα στη διαχειριση κοινωνικων σχεσεων και εννοιων.Οσοι εχουν τραγουδησει "καλυτερα μιας ωρας ελευθερη ζωη" σαφως ειναι "βλακες" με την εννοια οτι αυτοι που το κανουν (αντι απλα να το τραγουδανε) ειναι απειροελαχιστοι. Και συνηθως το κανουν αφου διαπιστωσουν οτι οι πιθανοτητες να επιζησουν ετσι κι αλλιως ειναι μικρες (πχ, οσοι πηραν τα βουνα στη Κατοχη αντι να καταληξουν στο Χαιδαρι).Το να πιστευεις οτι η αιχμαλωσια ειναι χειροτερη απο το θανατο ειναι αυταπατη. Το κανεις γιατι θες να ικανοποιησεις μια εικονα για τον εαυτο σου αλλα ΟΛΟΙ οι προγονοι σου μαλλον διαλεξαν να ζησουν, και γι αυτο εισαι εσυ εδω σημερα.Τωρα, οτι εσυ θεωρεις το φυλο που δεν εισαι ,"κουλ", τι να πω; Δηλαδη, οι αντρες, που ειναι οι πρωτοι για λεπιδι, παντα στη πρωτη γραμμη, δεν θα ειχαν δημιουργησει καποιο μυθο που να τους βοηθαει σ'αυτο το ρολο; Σαφως και θα ειχαν. Εσυ δε χρειαζεται να το πιστευεις, ειναι για εσωτερικη καταναλωση και μονο.Για το τελευταιο σου παραδειγμα: εγω το βλεπω οτι, αντι να ειχαν τη γυναικα "μειωμενης ευθυνης", ειχαν τον ανδρα ικανο να βιασει και να εκφοβισει. Δηλαδη, αν σκοτωναν τη γυναικα και στελναν τον αντρα στη μανα του, θα το εβρισκες "φεμινιστικο";
@ Θέμος Θα έβρισκα δίκιο να είχαν όμοια αντιμετώπιση. Επίσης θα έβρισκα δίκαιο η μοιχαλίδα να είχε ίδια αντιμετώπιση με το μοιχό. Αν ο ένας άνδρας τιμωτείται για βιασμό, το σωστό είναι να έχει κατηγορηθείγια βιασμό. Εγώ δε μιλάω απλώς για κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπου η γυναίκα-μοιχαλίδα κατηγόρησε τον εραστή για βιασμό, αλλά για τη στάνταρ τιμωρία.Και θα μου επιτρέψεις να έχω καλύτερη συνείδηση από εσένα του κατά πόσον θα έδινα σημασία στη διατήρηση της ποιότητας της δκής μου ζωής ή στην απλή επιβίωση.
#5. Η μανδάμ μου δίνει την εντύπωση ότι προχωράει σε σχέσεις λόγω κάποιας αόριστης κοινωνικής υποχρέωσης που έχει, δηλαδή να βρίσκεται σε σχέση γιατί "έτσι πρέπει". Δυστυχώς οι σχέσεις δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης, αλλά είναι λίγο τυφλή ζαριά, οπότε καλύτερα να είσαι ο εαυτός σου εκεί και να μην την προσπαθείς με το ζόρι να συντηρίσεις κάτι που έχει ψοφίσει. Όσον αφορά το τελευταίο σχόλιο, αν εσένα οι σχέσεις σε κάνουν να νιώθεις loser, εμείς που τρώμε τις χυλόπιτες με το κιλό (έχοντας και έναν κοινωνικό περίγυρο να μας το θυμίζει) τι ακριβώς πρέπει να νιώθουμε; #4 Μάλλον οι φίλες της κυρίας ξεκινάνε με υψηλούς στόχους και στην συνέχεια ξενερώνουν επειδή δεν τους πιάνουν. Μετάφραση: ενδεχομένος να περιμένουν μπας και γνωρίσουν κανένα σούπερ-γκόμενο και όταν βλέπουν ότι δεν παίζει ξενερώνουν. Επειδή συμβαίνει σε όλους, μην δίνεις σημασία, διασκέδασε με την μουσική. #2 Χοχοχοχοχοχοχοχοχοχοχο