''Μου διώχνετε τους φίλους μου…''

Facebook Twitter
108
Μου έγραψε η Αγγελική ένα ημέιλ, που λέει:

Αγαπητέ Άρη, καλησπέρα.

Σήμερα αποχαιρέτησα τον κολλητό μου που έφυγε και αυτός για τη Γερμανία όπου έχει πάει για δουλειά.

Σήμερα στο δρόμο γνωστοί και φίλοι με ρωτάνε τι κάνω ακόμα στην Ελλάδα.

Σήμερα διάβασα ένα κείμενο που έχει μέσα του πολλές αλήθειες και εκφράζει πολλούς. Κι επειδή είμαι λίγο ονειροπαρμένη ίσως και (επι)μένω εδώ στο στέλνω. Ίσως το βρεις και εσύ ενδιαφέρον.

Γιατί για το αύριο δεν έχω κάτι να σου πω.

Φιλικά, Αγγελική

-------

Μου διώχνετε τους φίλους μου...

Tης Αναστασίας Γιάμαλη

Μεγαλώσαμε εδώ, είναι ωραία εδώ, τι ωραία; Μαγικά είναι, έχει ήλιο, έχει θάλασσα, έχει αλάτι στα μαλλιά, άμμο κρυμμένη στα πιο παράξενα σημεία μιας τσάντας που δεν τινάξαμε... εδώ φοράμε σκούφους μονάχα επειδή έτσι γουστάρουμε, εδώ είναι νοέμβρης και δεν χρειάζεσαι μπουφάν, εδώ τρώμε σουβλάκια στο όρθιο, πίνουμε τσίπουρα και γελάμε, εδώ κλαίγαμε για αγόρια που δεν μας ήθελαν, μετά πετούσες μια μαλακία και σκάγαμε στα γέλια, εδώ έκλαψαν επειδή δεν τους θέλαμε, εδώ χαράξαμε τα ονόματα μας σε δέντρα -αυτά τα λίγα που υπάρχουν- εδώ κάναμε κοπάνες, εδώ μεθύσαμε και ξερνούσαμε στο μπάνιο κάποιου φίλου, εδώ – στο δωμάτιο μου – μας είχε βρεί η μάνα μου λιωμένες με ένα μπουκάλι τεκίλα και κάτι φλούδες από λεμόνια, θυμάσαι;

Eδώ ξεκινήσαμε να ονειρευόμαστε, μετά ακούσαμε για «επανάσταση», μετά τα όνειρα άλλαξαν, εδώ φάγαμε χημικά , εδώ τρέξαμε, εδώ σε πήρα τηλέφωνο κλαίγοντας τότε που πέρασαν τα μέτρα και ψέκασαν εναν παππου μπροστα μου και φώναζε από το τηλέφωνο η μάνα σου να ρθεις με το αυτοκίνητο (!) στο αποκλεισμένο Σύνταγμα να με μαζέψεις γιατί ειμαι "βλαμμένο", εδώ είδαμε το δίκιο εδώ και το άδικο, εδώ ανατριχιάσαμε με ένα σύνθημα και γελάσαμε με το "μωρο μου εισαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται". Τώρα φεύγεις... Ούτε η πρώτη είσαι ούτε η τελευταία... Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον φεύγουν, ο ένας Λονδίνο, η άλλη Βέλγιο, Βερολίνο, ο άλλος Ολλανδία, Αμερική διάφοροι. Οικονομικοί μετανάστες. Ποιοι; Οι δικοί μου οι φίλοι. Αυτοί με τους οποίους σπούδασα, αυτοί με τους οποίους ονειρεύτηκα τις δουλειές και τις ζωές «των ονείρων» μας. Όνειρο γιόκ... Στην καλύτερη θα δουλεύουμε – όσοι είμαστε τυχεροί- δωδεκάωρα για ένα μισθό "χέσε μέσα", ούτε ταξίδια, ούτε λεφτά, ούτε φοβεροί έρωτες (που χρόνος για έρωτες, δεν βλέπεις τι γίνεται!) ούτε μέλλον. Μία και σήμερα, όπως στο στρατό, κάθε μέρα γίνεται «μία και σήμερα». Σκατά. Το ξέρω πως δεν θες να ζεις με ένα 500άρικο, πως έχεις όνειρα. Τα ίδια όνειρα έχουμε. Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον αγανακτούν, και φεύγουν... έχουν γαμάτα βιογραφικά οι φίλοι μου, τους προσλαμβάνουν εύκολα έξω - χαίρομαι. Λυπάμαι που σκορπιζόμαστε. Λυπάμαι που μένω εδώ και οι άλλοι φεύγουν για ένα μέλλον που για να το ζήσουν θα πρέπει να μηδενίσουν το κοντέρ τους. Ένα κοντέρ που τις ταχύτητες του τις ανεβάσαμε μαζί τόσα χρόνια. Φεύγεις, θα σε στηρίξω, αλλά ρε γαμώτο, μην φύγεις! Δες πόσα καταφέραμε σε τόσο λίγο διάστημα, πίστευες τι θα συνέβαινε το 2008, πίστευες ότι θα μαζευόμασταν εκατοντάδες χιλιάδες στο Σύνταγμα για τόσους μήνες, πίστευες οτι θα πιανόμασταν χέρι χέρι για να μην χαθούμε μες τον κόσμο, πίστευες ότι θα πηγαίνουμε σε συγκεντρώσεις και δεν θα μαστε τρεις κι ο κούκος, πίστευες το αποτέλεσμα των εκλογών όταν γιορτάζαμε το βράδυ στο περίπτερο στο Πανεπιστήμιο και ήταν αυτό το αστείο παιδί με την πορτοκαλάδα που δεν μιλούσε, έλα πες, πιστεύεις την απόσταση που έχουμε διανύσει; Eγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον πακετάρουν, γαμωσταυρίζουν, δακρύζουν και επιβιβάζονται σε ένα αεροπλάνο – όχι για ένα χρόνο που διαρκεί το μάστερ - για όσο... Η μάνα τους κλαίει από το τηλέφωνο τι να πει; λέει «Καλή τύχη». Και όλο και περισσότερο ακούω το «Η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές»! Όχι ρε! Δεν είναι μόνο για διακοπές, γιατί αν αρχίσεις να το πιστεύεις, τότε θα την καταντήσουν μόνο για διακοπές, αλλά για τις διακοπές που θα σιχαίνεσαι να κάνεις. Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά τον άλλον βλέπουν την πόλωση, τους φασίστες, την επικείμενη σύγκρουση. Μου είπες ότι κάτι μπάτσοι είχαν στριμώξει έναν μετανάστη, ότι τους έδειξε τα χαρτιά του και του τα σκισαν, μου είπες ότι στους φίλους του Δ. που τους έπιασαν τους ξερίζωσαν τις τζίβες μία μία, σοκαρίστηκες. Το ξέρω πως κάθε βράδυ ακούς για επιθέσεις χρυσαυγιτών σε μετανάστες, το ξέρω πως εσύ ήθελες να σώζεις γατάκια μην τα πατήσουν αυτοκίνητα και τώρα ασχολείσαι με τέτοια. Δεν ήμασταν προετοιμασμένες γι αυτό αλλά να που έτυχε...

Και τώρα τι; 'Ετσι απλά, δεν ζείς εδώ όπως θα θέλες και φεύγεις. Φεύγοντας από το πρόβλημα δεν λύνεται, μήπως πάντα φεύγαμε αναζητώντας την προσωπική διάσωση; Mήπως φτάσαμε εδώ επειδή συναινέσαμε σε αυτή την λάθος λογική; Kαι αν εκεί που πας, γίνουν σε λίγο καιρό τα ίδια, τι θα κάνεις; Θα πας αλλού; Θα γυρνάς με μια βαλίτσα τον πλανήτη για να βρείς που δεν έχει κρίση, μπάς και ζήσεις; Μια ζωή φευγάτη; Μπας και δω φευγάτη ήσουν; Mήπως όταν αδιαφόρησες- αστάθμητος παράγοντας βλέπεις η αδιαφορία- έφταιξες κι εσυ; Όπως κι εγώ. Τώρα έκλεισες και τα εισιτήρια. Εγώ θα μείνω.

Ο ένας μετά το άλλον, μιλούν από το skype φορώντας πυτζάμες μπροστά σε μια κάμερα με τους φίλους που τους έδιωξε η χώρα τους... Μας είπανε ότι όλα γίνονται για «την σωτηρία της πατρίδας». Ποια πατρίδα ρε, η πατρίδα μπαίνει σε αερόπλάνο και μετακομίζει αλλού. Στην βαλίτσα της έχει έναν Πουλαντζά (δανεικό κι αγύριστο), τον Τρυποκάρυδο του Ρόμπινς και μια μπλούζα μου. Ποια "πατρίδα" χωρίς τους φίλους μου; Το πιο φιλόδοξο όνειρο είναι το δύσκολo. Και εδώ μένουμε λίγοι, όλο και λιγότεροι, δυναμώνουμε την φωνή μας (πάει μαζί με την οργή αυτό). Αλλά δεν μπορώ να φωνάζω για δύο, για τρεις για δέκα, μένουμε λίγοι...

Καταφέρνουν αυτό που θέλουν, μας αποδεκατίζουν, δεν το καταλαβαίνεις; Δεν γίνεται να φεύγεις και να μείνουμε εμείς οι λίγοι με τα παππούδια που ψήφισαν Σαμαρά. Θα μας κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Μείνε να το παλέψουμε. Μείνε να τους διώξουμε και να φτιάξουμε τον κόσμο μας όπως μας αξίζει, καλύτερο! Oνειρέψου με μάτια ανοιχτά εδώ. Δεν μπορώ μόνη μου... Μείνε να μη μείνουμε λίγοι... Εγώ θα μείνω.

εδώ δεν είναι μια απλή επαρχία

  

108

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

20 σχόλια
Ένα συναισθηματικό κείμενο για την ερήμωση της χώρας, για την αποδόμηση οποιασδήποτε όμορφης στιγμής χτίστηκε εδώ και κάποιοι θεωρούν ότι είναι ο κατάλληλος χώρος για νεοφιλελεύθερα σχόλια...Έξω λοιπόν δεν είναι πολύ πιο εύκολα και όσοι έχουμε ζήσει και δουλέψει "εκεί" το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε επίσης ότι υπάρχουν νόμοι. Υπάρχουν όμως και δικαιώματα. Γνωρίζουμε ότι η αστυνομία δεν αστειεύεται. Δε βασανίζει ωστόσο.Δεν ξέρω αν όσοι φεύγουν είναι δειλοί και διάγουν έναν βίο αυτοαναφορικό. Ξέρω όμως ότι αυτοί που μένουν, άνθρωποι νέοι, οι πιο μορφωμένοι των τελευταίων γενιών και οι πιο ταλαιπωρημένοι επαγγελματικά (ανασφάλιστοι, μπλοκάκια, χωρίς ωράριο, απολυμένοι χωρίς αποζημειώσεις, άνεργοι)μένουν γιατί είναι σε επαφή με το συναίσθημά τους. Και αυτό εμπεριέχει και τη συλλογικότητα και την ελπίδα. Όχι για μια θέση στο δημόσιο, αλλά για μία αξιοπρεπή ζωή.Godspeed λοιπόν σε όσους φεύγουν και καλή δύναμη σε αυτούς που μένουν... (Τέλος, η σύνδεση ενός συνθήματος σε έναν τοίχο και του χαμόγελου που μπορεί να προκαλέσει με την τραγωδία της Marfin είναι τουλάχιστον φαιδρή, αν όχι επικίνδυνη...)
Εχω διαβάσει πάρα πολλές φορές το συγκεκριμένο άρθρο και το βρίσκω εξαιρετικά ευστοχο "ποια πατριδα χώρις τους φίλους μου"...!!! Η Αναστασία Γιαμαλή έγραψε πολύ όμορφα αυτό που νιώθουμε πολλοί απο εμας ....
@ThePartyIsOverκατ´αρχήν, το σχόλιο "μωρό μου είσαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται" δεν το βρίσκω καθόλου εύστοχο..και θα πρότεινα, αντί να μιλάς για συντηρητικά και άκαμπτα μυαλά, να μιλάς για γυναίκες, μέτριας ευφυίας και προσωπικότητας (μάλλον σαν εσένα), που θα ευχαριστούσαν τον εγωκεντρισμό τους με ένα σχόλιο σαν αυτό..
Υπεροχο κειμενο...Ειδικα εκει που λεει"Εγω μενω."Και φυσικα θα μεινω για να παλεψω οπως μπορω!Αλλοι αυτη τη στιγμη σε μια αλλη χωρα παλευουν για λιγο φαει,ουτε καν ενα πιατο κι εμεις εδω παλευουμε για μερικα λεφτα παραπανω ωστε να μαστε ανετοι οπως παλια...Φυσικα δεν σημαινει οτι πρεπει να φτασουμε στο σημειο της απολυτης φτωχειας αλλα ας παλεψουμε :)
Χάνω κάθε μέρα φίλους... Οι περισσότεροι Σουηδία, Αγγλία, Γερμανία... Μου λείπουν πολύ. Είχα κάνει καραμέλα το "θα φύγω έξω", και ξαφνικά κατάλαβα πόσο αβάσταχτο θα είναι να φτιάξω μια καινούρια ζωή... ολομόναχη. Αφήνοντας με τη σειρά μου πίσω, τους λίγους που μου έμειναν... Από επιλογή δεν σπούδασα έξω, από επιλογή παλεύω εδώ... δε μ αρέσει που αναγκάζομαι να τα φέρω όλα τούμπα. Δε μ αρέσει η μοναξιά. Θετική ενέργεια σου λέει μετά...
Έχω βαρεθεί πια να ακούω και να διαβάζω για τον ήλιο, τη θάλασσα και την αθάνατη Ελληνική ψυχή σαν να είναι η απάντηση μας για όλα τα πρόβληματα. Που όσο περνάει ο καιρός και βυθιζόμαστε στη μουντή ατμόσφαιρα της κρίσης θα ξεχάσουμε κ οτι υπάρχει ο δόλιος ο ήλιος! Αυτά ήταν παλιά, στο Τέξας. Τώρα εμένα ο ήλιος και η θάλασσα δεν με πείθουν γιατί πρέπει να χαίρομαι με τα 500 ευρώ (ε αφού τα παίρνω και αυτά),γιατί πρέπει να ανέχομαι το τρελό αφεντικό μου και την βαρετή δουλειά μου (σουτ! μη μιλάς! αφού δουλεύεις ακόμα), γιατί πρέπει να βάλω τα όνειρα μου στην άκρη και γιατί να χαμογελάω χαζεύοντας μια φλεγόμενη Αθήνα, στο όνομα της αγανάκτησης. Δεν με εκφράζει τίποτα απο όλα αυτά, ίσως δεν έχω την αθάνατη Ελληνική ψυχή δε ξέρω...Πάντως έχω και εγώ γαμάτο βιογραφικό και παλεύω να φύγω αλλά μόνο πόρτες τρώω μέχρι τώρα. Θα βάλω λοιπόν τα γυαλιά μου, θα πάρω τους φίλους μου και θα πάμε να χαρούμε τοην ήλιο. Τι; Τα κάνουν κ αλλού αυτά;;; Άντε ρε! Εδώ είναι Ελλάδα, ο ήλιος μας είναι καλύτερος και οι φίλοι μας πιο μάγκες! χα!
Ναι... χάλια τα εξωτικά νησιά...Στη Χαβάη ζηλεύουν τη Χαλκιδική να φανταστείς! Παιδιά η χώρα μας έχει και καλά και κακά. Όπως όλες οι χώρες. Δεν γίνεται να νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι απ όλους!
Wraio keimeno. Eidika an to diabazeis makria apo tin Ellada. Douleuontas 14wra kathe mera, monos sou, xwris filous, xwris oikogeneia, xwris ta wraia pou perigrafei to keimeno. Den mas "ediwxe" apo tin Ellada to systima... figame monoi mas. Giati kapoioi den antexoume na zoume me aftous tous Ellines. Otan oi ligoi kai "kaloi" ginoume kai pali polloi loipon... isws ta xanapoume.PS. sorry den exw Ellinika sto laptop tis douleias.
Ζεις στο "εξωτερικό" πολλά χρόνια.Μοιραία προσβάλλεσαι από την ασθένεια του Οδυσσέα, την πανίσχυρη Νοσταλγία.Αναπολείς. Ωραιοποιείς.Σμιλεύεις τις αναμνήσεις σου έτσι ώστε να αποκτήσουν την δύναμη να εκλογικεύσουν την ανίκητη επιθυμία σου για επιστροφή.Γυρνάς.Τίποτε δεν μοιάζει με τότε. Καταλαβαίνεις ότι αυτό που σου έλειπε είναι τα ατελείωτα καλοκαίρια, τα καφεδάκια στις παραλίες, η ξεγνοιασιά και -πρωτίστως- ο τότε εαυτός σου των 18 ετών.Πεισμώνεις. Πιστεύεις ότι θα επανενταχθείς. Δεν μπορείς.Κοιτάς γύρω σου και απογοητεύεσαι. Ζεις έναν μόνιμο καθημερινό πόλεμο μέσα στο κεφάλι σου - εδώ η εκεί;Στην ηλικία που είσαι πρέπει να πρυτανεύσει η λογική. Και το κάνει.Πακετάρεις μια μικρή βαλίτσα με τις αναμνήσεις που δεν κατέρρευσαν και φεύγεις.Ο τόπος που αφήνεις πίσω σου ξανά είναι ένα κακό(γουστο) διάλειμμα. Η Ελλάδα που σε μεγάλωσε είναι μέσα σου, μαζί σου.Κι εσύ, πολίτης του κόσμου.
Οταν εφυγα το '80, 17 χρονων, δεν εβλεπα την ωρα να τελειωνω με την νεοελληνικη τρελλα. Κι οταν ηρθα παλι και εκανα το στρατο μου, παλι δεν εβλεπα την ωρα να τελειωνω. Κι οταν ηρθα, παντρεμενος με ξενη, να δοκιμασω να ζησουμε στη Κρητη κανα χρονο, παλι τα ιδια. Φυγαμε, στην Οξφορδη, καναμε 4 παιδια και κανενα τους δε μιλαει ελληνικα και το χαιρομαι. Α σιχτιρ πια.
Οκ,ας μιλήσουμε ανοιχτά,έτσι;... όλοι καταλάβαμε ότι πιάνει ψιλοαριστερά η κοπέλα που έγραψε το κείμενο και έτσι έχουμε δύο τινά: όσοι συμφωνούμε ενθουσιαστήκαμε και όσοι διαφωνούμε αρχίσαμε το κράξιμο... στις πλείστες των περιπτώσεων, ας μην γενικεύω. Αυτοί που μένουν έχουν δίκιο και καλά κάνουν και αυτοί που φεύγουν έχουν δίκιο και καλά κάνουν. Αλλιώς πως θα γίνει; Θα φύγουν όλοι από τη χώρα; Χλωμό... Θα μείνουν όλοι στην χώρα; Χλωμό και αυτό...
Ένας άνθρωπος που μετά τα όσα συνέβησαν σε συγκεκριμένη τράπεζα, δεν σκέφτεται καν να μην γράψει : «γελάσαμε με το σύνθημα είσαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται» γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί, αφήνεται από μόνος του ανοιχτός σε κρίσεις παντός είδους αναφορικά με το άτομό του.Το άλλο που μου έκανε εντύπωση είναι πως διατείνεται πως όλοι οι φίλοι της βρήκαν αμέσως δουλειά στην Ευρώπη και την Αμερική της κρίσης, και μάλιστα σε καιρό που το να λες ότι είσαι Έλληνας έξω ακούγεται περίπου σαν βρισιά. Εκτός κι αν είναι όλοι γιατροί-αυτοί μάλιστα βρίσκονται σε τραγική έλλειψη έξω. Αλλά και πάλι μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι γιατροί με καλά βιογραφικά ξόδευαν έστω και μια ώρα από τα καθημερινά εικοσάωρα που χρειάζονται για να γίνεις γιατρός σε συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα. Από το κείμενο μου δίνεται η εντύπωση ότι οι φίλοι της πήγαν απλώς για μεταπτυχιακά με την απειλή: ‘δεν θα ξαναγυρίσω’. ΟΚ, good luck with that.Ας δεχτώ όμως ότι είναι έτσι όπως τα λέει η κοπέλα και ότι όλοι βρήκαν τις φανταστικές δουλειές στα Δυτικά. Γιατί να το κάνουν αυτό αφού κατά τα γραφόμενα ανήκουν όλοι τους στην κατηγορία που παλεύει με νύχια και με δόντια να μην αλλάξει τίποτα σ’ αυτή τη χώρα, να μη γίνουμε ποτέ «δυτικοί». Γιατί στη Δύση δεν έχει σοβιέτ, όπως εδώ. Έχει ελεύθερη οικονομία, στην αγκαλιά της οποίας οι αγανακτισμένοι φίλοι της κοπέλας τρέχουν για να κρυφτούν. Μυστήριο.....Α, και παρεμπιπτόντως, το στην «Στην καλύτερη θα δουλεύουμε – όσοι είμαστε τυχεροί- δωδεκάωρα για ένα μισθό "χέσε μέσα"» ίσχυε για την πλειοψηφία των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα δεκαετίες πριν από την κρίση. Αλλά ξέχασα. Η στόφα των αγανακτισμένων ζει με το όνειρο μιας θέσης στο Δημόσιο, έτσι δεν είναι;
Ευγε AlienEllinΙδιως για το τελευταιο κομματι για τα δωδεκαωρα κτλ. Διοτι η μιση Ελλαδα εδω και δεκαετιες δουλευει δωδεκαωρα για να μπορει το προσωπικο των υπουργειων να την κανει με ελαφρα κατα τη 13:00
1) Καθε τραπεζα που καιγεται δεν ειναι "η συγκεκριμενη τραπεζα". Με ενα τετοιο συνθημα σαν το παραπανω μπορεις και να χαμογελασεις (εστω και πικρα η συγκαταβατικα) Ελεος πια με τις ηθικολογιες...2) Οταν καποιος αναφερεται σε σοβιετ (που ταχα υπαρχουν στην ελλαδα) κοινοποιει την πολιτικη του τοποθετηση. Σιγα μην υπαρχουν σοβιετ! Ρουσφετια και μπαρμπαδες απο την Κορωνη υπαρχουν, σοβιετ οχι.Και μαλιστα τα ρουσφετια και οι μπαρμπαδες ειχαν και εχουν μεγαλη περαση στους κολπους της ΝΔ και του Πασοκ.3) η ευκολη λυση ειναι να κατηγορουνται οσοι δεν θελουν τις ανεξελεγκτες ιδιωτικοποιησεις και οσοι επισης θελουν ενα σωστο δημοσιο με αξιοπρεπεις εργαζομενους (που να ειναι στην υπηρεσια του πολιτη), οτι ζουν με το όνειρο μιας θέσης στο Δημόσιο.Μπραβο! πολυ ωραια!
1)Όταν υπάρχει όμως η 'συγκεκριμένη τράπεζα' δε γράφεις το συγκεκριμένο σχόλιο. Τελεία. (Και άλλο γελάσαμε άλλο χαμογελάσαμε, αν και δεν κάνει και μεγάλη διαφορά στο δια ταύτα.) 2)Όταν κάποιος αναφέρεται στο σοβιέτ που σίγουρα είναι η Ελλάδα κοινοποιεί απλώς το αυτονόητο. Όταν κάποιος δηλώνει ότι δεν θεωρεί την Ελλάδα σοβιέτ κοινοποιεί κάτι παραπάνω από την πολιτική του τοποθέτηση.(Τα 'Ρουσφέτια και μπαρμπάδες από την Κορωνη' παρεμπιπτόντως δεν είναι φαινόμενα σοβιέτ;;;;) 3)Το να μη θέλει κάποιος τις ανεξέλεγκτες ιδιωτικοποιήσεις και να θέλει ένα σωστό δημόσιο είναι εντελώς άλλο πράγμα από το να θέλει μια 'θεσούλα', όπως επίσης από το να θέλει να γίνουν όλες οι θέσεις εργασίας της χώρας 'θεσούλες'. Αυτά τα λίγα αν και δεν θα βρουν το στόχο τους. Όσοι ταυτίζουν την ηθική με την ηθικολογία έχουν το κακό συνήθειο να μπερδεύουν κι άλλες έννοιες.
Και οσοι δεν ξερουν τι σημαινει σοβιετ καλο ειναι να μη χρησιμοποιουν τη λεξη για οτιναναι!Η ρωσική λέξη σοβιέτ (ρωσ. cове́т, προφέρεται σαβιέτ και σημαίνει συμβούλιο) έγινε διεθνής πολιτικός όρος με τη σημασία των συμβουλίων αντιπροσώπων που αποτέλεσαν τη βάση της πολιτικής οργάνωσης των εργατών κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, και στη συνέχεια του λαϊκοδημοκρατικού πολιτεύματος της Σοβιετικής Ένωσης, (ρωσικά Σαβιέτσκι Σαγιούζ)[1].Ως σοβιέτ ονομάζονταν τα συμβούλια αντιπροσώπων της κάθε διοικητικής περιφέρειας που εκλέγονταν είτε απ' ευθείας από τον λαό, είτε από αντιπροσώπους σοβιέτ μικρότερων περιοχών. Τα πρώτα σοβιέτ ήταν συμβούλια εργατών που είχαν εκλεγεί το 1905 κατά τη μεγάλη απεργία που είχε σημειωθεί στη Ρωσία μετά την οποία και ακολούθησε η Ρωσική Επανάσταση του 1905.Κατά μίμηση των πρώτων εκείνων σοβιέτ, στη επανάσταση του 1917 σχηματίσθηκαν σοβιέτ εργατών και στρατιωτών τα οποία ουσιαστικά ανέλαβαν την εξουσία, σε μία προσπάθεια εφαρμογής άμεσης δημοκρατίας στο πρότυπο της Παρισινής Κομμούνας[2]. Όταν τον Απρίλιο του 1917 ο Λένιν επέστρεψε από την εξορία στη Ρωσία, προκειμένου ν' αναλάβει ηγετικό ρόλο στην εξέγερση που θα οδηγούσε στη σοσιαλιστική Οκτωβριανή Επανάσταση (είχε προηγηθεί ήδη η Φεβρουαριανή Επανάσταση, με την οποία είχε εγκατασταθεί στη Ρωσία ένα αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς), συνήλθε στο Μινσκ η πρώτη πανρωσική διάσκεψη των σοβιέτ των εργατών και στρατιωτών. Ένα από τα βασικότερα τότε συνθήματα του Λένιν ήταν: «Όλη η εξουσία στα σοβιέτ».Κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση, υπό την καθοδήγηση των Μπολσεβίκων, συνήλθε στις 25 μέχρι 27 Οκτωβρίου του 1917 η δεύτερη όμοια διάσκεψη των σοβιέτ, αγροτών εργατών και στρατιωτών, θέτοντας τις βάσεις του νέου πολιτεύματος του κράτους. Παράλληλα εξέλεξε την πρώτη υπό την προεδρία του Λένιν κομμουνιστική κυβέρνηση, με βάση τη λενινιστική οργανωτική αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, ανακηρύσσοντας τη δικτατορία του προλεταριάτου. Από τότε, σε αυτό το πλαίσιο, τα σοβιέτ παρέμειναν ο κύριος φορέας της εξουσίας στην Ένωση των Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, υπό την εποπτεία και καθοδήγηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, μέχρι την κατάρρευσή της.Σύμφωνα με τους αριστερούς επικριτές του λενινισμού, ή όψεων του λενινισμού, (κυρίως ελευθεριακοί, αλλά και ορισμένοι τροτσκιστές), κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ Λευκών και Κόκκινων το Κομμουνιστικό Κόμμα (οι Μπολσεβίκοι) υπονόμευσε την πραγματική εξουσία των κατά τόπους σοβιέτ και έχτισε μία συγκεντρωτική ιεραρχική γραφειοκρατία, όπου τα σοβιέτ ήταν απλώς εκτελεστικά όργανα και εντολοδόχοι της κυβέρνησης[3][4]. Ωστόσο, οι όποιες μεταβολές στον ρόλο των σοβιέτ μέχρι το 1922 έγιναν υπό αντίξοες συνθήκες και εν μέσω στρατιωτικής εισβολής από δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις, γεγονός που προβάλλουν συνήθως ως αντεπιχείρημα οι λενινιστές. Οι συντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι αντιμετώπισαν εχθρικά κάθε απόπειρα εργατικής αυτοδιεύθυνσης, συμπεριλαμβανομένων των σοβιέτ, ενώ συνήθως θεωρούν τον ολοκληρωτισμό ως αναπόφευκτη κατάληξη οποιασδήποτε σοσιαλιστικής επανάστασης (με τον σταλινισμό να δίνεται συνήθως ως παράδειγμα).
@aiginitissaΠολύ ωραία η επίδειξη γνώσεων - όχι πως τη διάβασα δηλαδή - αλλά νομίζω είναι ξεκάθαρο ότι χρησιμοποιούσα τη λέξη με την αρνητική χροιά που τη χρησιμοποιεί όλος ο εξελιγμένος κόσμος σήμερα (as opposed to those trapped in a time warp) και όχι με την ιστορική – κυριολεκτική της σημασία. Το γιατί η κυριολεκτική σημασία κατέληξε να σημαίνει κάτι πολύ κακό είναι κάτι που σίγουρα δεν θα μας αναλύσετε στην επόμενη διάλεξη, φαντάζομαι.
TL;DR Το θέμα θα ειχε νόημα αν το ειχε γραψει 15χρονος . Αν το εγραψε ανθρωπος ανω των 25 πρεπει να κατσει να σοβαρευτει. Εδω στην Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτα οποτε η εξοδος ειναι μονόδρομος . Το "δεν βρισκω παιζακια για να πετσω" ειναι νηπιακή αντιδραση. Βεβαια για να σε παρουνν πρεπει να εχεις προυπηρεσια σε πολυεθνικη κσαι για να σε χουν παρει σε πολυεθνικη πρεπει να είχες δόντι (ας μην ειμαστε υπερβολικοι το LSE ειναι σοβαρο σχολείο ). Εγω παντως ειμαι πια 40 και ηθελα να φύγω before it was cool από το 1997 αλλα η οικογενεια μου ειχε άλλη γνωμη . 15 χρόνια μετα αντι να κλαιει η μανα μου στο τηλέφωνο κλαιγομαι εγω στο ιντερνετ ,ΥΓ Μουσικη υπόκρουση στο ποστ μου - Dont look back Boston .
Όλοι σωστά τα λέμε. Δυστυχώς . Ας αρχίσουμε να τα κάνουμε και σωστά μήπως κάτι πάει μπροστά σε αυτό τον τόπο. Νομίζω κι εγώ ότι ισχύει αυτό που έγραψε ο Κρις ότι αυτοί που φεύγουν έχουν όρεξη για δουλειά και πηγαίνουν σε χώρες με απελευθερωμένες οικονομίες που υπάρχει τάξη και νόμος. Εδώ περιμένουμε ακόμα το θαύμα και ότι θα μας σώσει μια εξωτερική δύναμη. Ασε που δεν αγαπάμε ούτε τα άντερα μας. Καίγεται η Ελλάδα ολόκληρη και ακόμα ασχολούμαστε με δεξιά και αριστερά (πρόσφατα ΚΑΙ με την άκρα δεξιά). Γι αυτό μας πιάνουν μια ζωή οι ξένοι στον ύπνο και μετά κλαψουρίζουμε ότι δε μας αγαπάνε επειδή έχουμε ένα τεράστιο αρχαίο πολιτισμό και αισθάνονται κομπλεξικοί κλπ κλπ. Αν μπορούσα να φύγω ειλικρινά σας το λέω θα έφευγα κι εγώ. Χαρά σε όποιον μπορεί να το κάνει.
Κυριε μου, εδω στη χωρα μας και να εχεις ορεξη για δουλεια, το συστημα ειναι τετοιο που σε κανει να βαρεθεις και να σιχαθεις. Ρουφιανια, τσατσιλικι, χτυπηματα κατω απο τη μεση, κουτσομπολιο και ανοργανωσια, αυτα χαρακτηριζουν την εργασια στην Ελλαδα εδω και χρονια. Και ας μη νομιζουν μερικοι οτι αυτα γινονται μονο στο δημοσιο... Εχω δουλεψει και στον ιδιωτικο τομεα και στο δημοσιο και γινονται παντου. Το λεω μετα λογου γνωσεως!Και τωρα με τη συρρικνωση των μισθων και την καταργηση καθε εργατικου δικαιωματος ειναι ακομα χειροτερα.
ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΤΙΣ ΑΝΗΣΥΧΙΕΣ ΤΟΥ.ΤΟ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΩ Η ΔΙΑΦΩΝΩ,ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ,ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ Δ Ι Κ Ε Σ ΤΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ.ΔΕΝ ΜΟΥ ΤΙΣ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕ ΟΜΩΣ,ΗΤΑΝ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ...ΓΙΑΤΙ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ?ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ?ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΙ ΑΝΕΥ ΟΥΣΙΑΣ ΤΕΛΙΚΑ...ΔΥΝΑΜΗ Ο ΕΝΑΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΝΟΥΜΕ,ΕΙΤΕ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΕΙΤΕ ΖΟΥΜΕ ΕΞΩ ΑΠΟ ΑΥΤΗ.ΝΑΙ,ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΔΩ,ΟΛΑ ΚΑΤΑΡΡΕΟΥΝ,ΑΛΛΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΞΕΙ Κ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΘΡΩΠΟΙ.ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ...Κ ΕΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΕ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΟΣΑ ΒΛΕΠΩ Κ ΔΙΑΒΑΖΩ.Ο ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ ΑΡΧΙΣΕ.ΑΣ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΣ ΤΟΥ.ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΟΛΟΙ.
Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Είναι ακριβώς τα ίδια με αυτά που έγραψα κ γω πιο πάνω. Όλοι μαζί πρέπει να παλεύουμε για το καλύτερο, ο καθένας με ο,τι μπορεί και όχι να τρωγόμαστε μεταξύ μας.Φτάνουν οι ταμπέλες, η λογοκρισία, η ειρωνεία και οι εντάσεις. Δεν οδηγούν πουθενά, ούτε πρόκειται να δώσουν κάποια οποιαδήποτε λύση.Καλημέρα.
Αγαπητή Αγγελική,Είμαι από εκείνους που κάποτε έφυγαν.!πριν 5 χρόνια περίπου κάπου στην Ευρώπη με το σκεπτικό να μείνω αν παρουσιαστεί κάποια καλή ευκαιρία.Και όντως ευκαιρίες παρουσιάστηκαν και αρκετά ενδιαφέρουσες θα έλεγα.Όμως ποτέ δε σταμάτησα να παρακολουθώ την κατάσταση στην Ελλάδα.Και όσο πιο πολύ περνούσε ο καιρός τόσο πιο πολύ θύμωνα με τη ροή των πραγμάτων στην Ελλάδα.Και έβλεπα πορείες,αγανακτησμένους,ξυλοδαρμούς,απαισιοδοξία και οι περισσότεροι μου έλεγαν "Μια χαρά είσαι εσύ εκεί έξω"..Αλλά για μένα δεν ήταν έτσι.Το μυαλό μου και η καρδιά μου ήταν συνέχεια εδώ(Ελλάδα).Ξυπνούσα το πρωί και πριν πάω στη δουλειά ή στο πανεπιστήμιο έβλεπα στο διαδίκτυο διάφορες εφημερίδες.Πριν κοιμηθώ κοιτούσα τις τελευταίες εξελίξεις.Σκεφτόμουν μα καλά εγώ που έφυγα εξαγριωμένη απ την Ελλάδα τώρα τι κάθομαι και διαβάζω αφού έτσι ήταν και θα είναι πάντα η ελληνική κατάσταση.Το μυαλό του Έλληνα δεν αλλάζει.Αλλα δεν είναι καθόλου έτσι.Έτσι μας έπεισαν ότι είναι.Φόρτωσαν σε έναν ελληνικό λαό μία κρίση για την οποία δεν ευθύνεται.Σαφώς και έχει μερίδιο ευθύνης ο ελληνικός λαός.Αλλά μπροστά στα σκάνδαλα και τα χρήματα που εξαφανίστηκαν με τρόπο μαγικό από τα χέρια των πολιτικών εν γνώσει και ευρωπαίων πολιτικών προσώπων, η ευθύνη του ελληνικού λαού μπαίνει σε δεύτερη μοίρα.Τους βόλευε όλους να ρίξουν τα λάθη σε έναν ολόκληρο λαό αποποιώντας οποιδήποτε μερίδιο πολιτικής ευθύνης είτε σε εθνικό επίπεδο είτε σε ευρωπαϊκό.Οι Έλληνες πολιτικοί ξαφνικά βγαίναν και μιλούσαν για ευθύνες ρίχνοντας ο ένας τα βάρη στον άλλο..Ψάχναν να βρουν ποιο κόμμα φταίει.Ενώ όλα αυτά τα χρόνια όλοι αυτοί που έκπληκτοι έψαχναν να βρουν τους υπαίτιους αυτης της κρίσης κυβερνούσαν αυτόν τον τόπο.Και οι Ευρωπαίοι συναινούσαν στο παιχνιδάκι των ελλήνων πολιτικών απορώντας "Μα γιατί η Ελλάδα παρουσιάζει τέτοια έλλειμματα αφού λεφτά της στέλναμε".Σα να μην ήξεραν τα σκάνδαλα,σα να μην είχαν καμία ανάμειξη με αυτά.Σαν η Ελλάδα να μην ήταν στην ευρωπαϊκή ένωση από το 1981.Σα να μην ήξεραν τις συνέπειες της αλλαγής νομίσματος απο εθνικό νομίσμα σε ευρώ.Σα να μην είχαν ακούσει ποτέ το όνομα Siemens.Σα να μιλούσαν για ένα κράτος που τώρα έγινε μέλος.Και η λύση βρέθηκε."Ο ελληνικός λαός είναι τεμπέλης.Δε δουλεύει.Δεν τον νοιάζει η Ευρώπη.Αλλά έτσι είναι αφού τρώνε καλά τα λεφτά που τους στέλνουν οι δουλευταράδες της Βόρειας Ευρώπης.".Και η λύση δεν άργησε να βρεθεί.ΜΝΗΜΟΝΙΟ.Και όχι μόνο ένα αλλα και δύο και τρία και τέσσερα και πέντε και μέχρι να μας εξοντώσουν.Μέχρι να χάσουμε κάθε μας δικαίωμα.Μέχρι να πληρώσουμε τον ήλιο που έχουμε και τον αέρα που αναπνέουμε.Και όλα αυτά για το καλό μας.Για να μπορούμε να σταθούμε στην Ευρώπη.Μια Ευρώπη που σιγα σιγά πεθαίνει.Γιατί αν σβήσει η Ελλάδα,χάθηκε και η Ευρώπη.Εγώ όμως δε θέλω να δω να σβήνει έτσι άδοξα ένα κράτος που έχει ήλιο,θάλασσες,υπέροχα τοπία,φυσικό πλούτο,ιστορία,πολιτισμό.Γύρισα πίσω.Δεν τα θέλω τα "μεγαλεία " της Ευρώπης αν η Ελλάδα αργοπεθαίνει.Δε θέλω να την αφήσω στα χέρια κανενός ξένου και έλληνα επενδυτή που το μυαλό του το έχει στα ευρώ,τα δολλάρια,τα γιεν,τις λίρες και ότι άλλο νόμισμα έχει ο πλανήτης.γύρισα να παλέψω γι αυτόν τον τόπο.Γιατί τώρα μπορεί να είσαι εσύ και εγώ που μιλάμε για αγώνα, που λέμε μη φεύγετε ποιος θα μείνει πίσω.Αλλά σύντομα θα γίνουμε πολλοί.Θα καταλάβουν όλοι το άσχημο παιχνίδι που έχει στηθεί όχι έναντια στους Έλληνες αλλα ενάντια στους πολίτες και τότε θα γυρίσει ο τροχός και αυτοί που τώρα γελάνε με αυτή την κατάσταση θα τρέχουν να κρυφτούν απ την ντροπή τους.Μη φοβάσαι όλα αλλάζουν και θα αρχίζουν να αλλάζουν προς το καλό.Οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες!Δε χρειάζονται ούτε επαναστάσεις ούτε μεγάλα λόγια.Ένα πράγμα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμη μας.Και η δύναμη του λαού είναι πολύ μεγάλη και ξεπερνά κυβερνήσεις,τράπεζες,διεθνές νομισματικό ταμείο,τρόικα και όλα να συναφή.Στη δράση κολλάει η κρίση!Ονειρευτείτε,δράστε,δημιουργήστε και δε χανόμαστε!
συμφωνω με τα περισσότερα απο οσα λες, αλλα ειδικα εκει που περιγραφεις το πως σταδιακα αλλαξε η οπτικη σου για την ελλαδα, νομίζω πως διάβασα τις σκέψεις μου διατυπωμένες ολόιδια μέχρι το τελευταίο κόμμα. Και με συγκίνησε αυτό, γιατί αυτές οι σκέψεις τις κάνω σιωπηλα τα τελευταία ετη. Δε μπορω να τις μοιραστω, ούτε εδώ που ζω (τι να πρωτοεξηγήσω..) ούτε όμως και σε κάτοικο ελλάδας είναι εύκολο να τις μεταδώσεις.