Η Μις Βενεζουέλα θέλει να σοκάρει

@ Ταξινομημένος νεοφιλελεύθεροςΤου Μαρκ Βάισμπροτ, the guardianΟι εικόνες διαμορφώνουν την πραγματικότητα δίνοντας στην τηλεόραση, τα βίντεο και τις φωτογραφίες μια δύναμη που εντυπώνεται βαθιά στις συνειδήσεις των ανθρώπων ακόμη και χωρίς αυτοί να το γνωρίζουν. Πίστευα ότι θα είχα ανοσία σε ό,τι αφορά την επαναλαμβανόμενη παρουσίαση της Βενεζουέλας ως αποτυχημένου κράτους στα πρόθυρα λαϊκής εξέγερσης, Όμως τελικά δεν ήμουν προετοιμασμένος γι' αυτό που αντίκρισα στο Καράκας τον περασμένο μήνα: το πόσο λίγο η καθημερινή ζωή έχει επηρεαστεί από τις διαδηλώσεις. Είχα επηρεαστεί και εγώ από τις εικόνες των ΜΜΕ. Τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία έχουν ήδη μεταδώσει ότι οι φτωχοί της Βενεζουέλας δεν συμμετέχουν στις διαδηλώσεις της δεξιάς αντιπολίτευσης. Ακόμη και αυτό όμως δεν αντικατοπτρίζει πλήρως την πραγματικότητα: Δεν είναι μόνο οι φτωχοί που απέχουν. Είναι σχεδόν όλοι, με εξαίρεση μερικές πλούσιες συνοικίες όπως η Αλταμίρα, όπου μικρές ομάδες διαδηλωτών επιδίδονται σε νυχτερινές μάχες με τις δυνάμεις ασφαλείας. Περπατώντας από την εργατική συνοικία της Σαμπάνα Γκράντε προς το κέντρο δεν έβλεπες το παραμικρό σημάδι ότι η Βενεζουέλα είναι αντιμέτωπη με μια "κρίση" που απαιτεί την παρέμβαση του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (OAS), ανεξάρτητα με τα όσα υποστηρίζει ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι. Είδα τα πρώτα οδοφράγματα στο Λος Πάλος Γκράντες, μια περιοχή υψηλού εισοδήματος, όπου οι διαδηλωτές απολαμβάνουν πράγματι λαϊκής υποστήριξης και οι γείτονες θα φωνάξουν σε οποιονδήποτε προσπαθήσει να τα απομακρύνει -πράγμα επικίνδυνο, αφού τουλάχιστον τέσσερις άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους από πυρά επιχειρώντας να το κάνουν. Ακόμη όμως και εδώ η ζωή συνεχίζεται στους κανονικούς της ρυθμούς, αν εξαιρέσει κανείς το μποτιλιάρισμα. Το Σαββατοκύριακο, το Πάρκο ντελ Έστε ήταν γεμάτο οικογένειες. Πριν από τον Τσάβες, έπρεπε να πληρώσεις για να μπεις. Και οι κάτοικοι της περιοχής απογοητεύτηκαν όταν οι λιγότερο ευκατάστατοι άρχισαν να μπαίνουν δωρεάν. Η ταξική φύση της σύγκρουσης είναι σήμερα περισσότερο προφανής από ποτέ. Περνώντας μέσα από το πλήθος που συγκεντρώθηκε για να τιμήσει την πρώτη επέτειο του θανάτου του Τσάβες στις 5 Μαρτίου, αντίκριζε κανείς μια λαοθάλασσα εργατών. Δεν έβλεπε κανείς ακριβά ρούχα ή παπούτσια αξίας 300 δολαρίων. Τι αντίστιξη, αλήθεια, με τις αγανακτισμένες μάζες στο Λος Πάλος Γκράντες με τα τζιπ Τσερόκι που είχαν πάνω τους κολλημένα αυτοκόλλητα με το σύνθημα "SOS Βενεζουέλα". Ο Τζον Κέρι δεν κρύβει την πλευρά που υποστηρίζει στην πάλη των τάξεων στη Βενεζουέλα. Την προηγούμενη εβδομάδα κατηγόρησε τον πρόεδρο Νίκολας Μαδούρο ότι διεξάγει "μια τρομοκρατική εκστρατεία ενάντια στον ίδιο της τον λαό" ενώ απείλησε να συγκαλέσει τον OAS και να επιβάλει κυρώσεις. Ίσως να μην το είχε προσέξει, αλλά λίγες μέρες πριν από τις απειλές του ο OAS πήρε το ψήφισμα της Ουάσιγκτον για τη Βενεζουέλα και το γύρισε το μέσα - έξω διακηρύσσοντας την "αλληλεγγύη" του οργανισμού προς την κυβέρνηση Μαδούρο. Είκοσι εννέα χώρες το ενέκριναν, με την εξαίρεση μόνο του Παναμά, του Καναδά και των ΗΠΑ. Το Άρθρο 21 του Δημοκρατικού Χάρτη του OAS ισχύει στην περίπτωση "αντισυνταγματικής διατάραξης της δημοκρατικής τάξης ενός κράτους - μέλους" (όπως το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ονδούρα το 2009 ή εκείνο της Βενεζουέλας, που βοηθήθηκε ακόμη περισσότερο από την Ουάσιγκτον το 2002). Η ρητορική του Κέρι για "τρομοκρατική εκστρατεία" προκάλεσε, όπως ήταν επόμενο, την απάντηση της κυβέρνησης της Βενεζουέλας με τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας να αποκαλεί τον Αμερικανό ομόλογό του "δολοφόνο". Και αυτή είναι η αλήθεια για τις κατηγορίες του Κέρι: φαίνεται ότι από την έναρξη των διαδηλώσεων στη Βενεζουέλα περισσότεροι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τα χέρια των διαδηλωτών από ό,τι των δυνάμεων ασφαλείας. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Ερευνας της Ουάσιγκτον, μαζί με τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να απομακρύνουν οδοφράγματα των διαδηλωτών άλλοι επτά έχασαν τη ζωή τους πέφτοντας σε αυτά, συμπεριλαμβανομένου και ενός μοτοσικλετιστή που αποκεφαλίστηκε από τεντωμένο σύρμα που είχε απλωθεί σε δρόμο, καθώς και πέντε εθνοφρουροί. Όσο για τη βία των δυνάμεων ασφαλείας, τουλάχιστον τρεις άνθρωποι φαίνεται να έχασαν τη ζωή τους -συμπεριλαμβανομένων δύο διαδηλωτών και ενός φιλοκυβερνητικού ακτιβιστή. Ορισμένοι κατηγορούν την κυβέρνηση για τρεις ακόμη θανάτους ενόπλων πολιτών: σε μια χώρα με μέσο όρο 65 ανθρωποκτονιών την ημέρα, πιθανότατα οι άνθρωποι αυτοί να έδρασαν από μόνοι τους. Είκοσι ένα μέλη των δυνάμεων ασφαλείας υπόκεινται σε έρευνα για καταγγελθείσες παραβιάσεις όπως κάποιοι από αυτούς τους φόνους. Αυτό δεν αποτελεί "τρομοκρατική εκστρατεία". Την ίδια ώρα είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς σοβαρές καταγγελίες της βίας από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις αποκαλύπτουν ότι οι διαδηλώσεις είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλείς στη Βενεζουέλα παρότι τα πηγαίνουν πολύ καλύτερα στο εξωτερικό, όπου προβάλλονται ως "ειρηνικές διαδηλώσεις" από ανθρώπους όπως ο Κέρι. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν επίσης ότι στην πλειονότητά τους οι Βενεζουελάνοι πιστεύουν πως οι ταραχές αποτελούν μια προσπάθεια ανατροπής της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης. Οι συσχετισμοί στην αμερικανική πολιτική σκηνή που υπαγορεύουν τη στάση του Κέρι μιλούν από μόνοι τους. Από τη μία έχεις το κουβανοαμερικανικό λόμπι της Φλόριντα και τους νεοσυντηρητικούς συμμάχους τους που ουρλιάζουν για ανατροπή. Και στα αριστερά τους έχεις.... τίποτε απολύτως. Η συγκεκριμένη αμερικανική κυβέρνηση ενδιαφέρεται ελάχιστα για τη Λατινική Αμερική και δεν υπάρχει πολιτικό κόστος στο να κάνεις τις περισσότερες κυβερνήσεις της περιοχής ακόμη πιο αηδιασμένες με τις ΗΠΑ. Ίσως ο Κέρι να νομίζει ότι η οικονομία της Βενεζουέλας σύντομα θα καταρρεύσει και αυτό θα κατεβάσει στους δρόμους και τους φτωχούς. Όμως, η κατάσταση της οικονομίας φαίνεται να σταθεροποιείται -ο πληθωρισμός υποχώρησε τον Φεβρουάριο και η τιμή του δολαρίου στη μαύρη αγορά έπεσε εξαιτίας των κυβερνητικών μέτρων. Και οι ελλείψεις στην αγορά αναμένεται να περιοριστούν το επόμενο διάστημα. Φυσικά αυτό αποτελεί και το πραγματικό πρόβλημα της αντιπολίτευσης: οι επόμενες εκλογές απέχουν ενάμιση χρόνο και μέχρι τότε η οικονομική κατάσταση θα έχει βελτιωθεί. Η αντιπολίτευση τότε θα χάσει τις βουλευτικές εκλογές, όπως έχασαν και κάθε αναμέτρηση των τελευταίων 15 χρόνων. Η σημερινή όμως στρατηγική της εξέγερσης δεν φαίνεται να βοηθά την υπόθεσή της: φαίνεται να διχάζει την ίδια και να ενώνει τους Τσαβίστας. http://www.avgi.gr/article/2146732/the-guardian-benezouela-i-exegersi-ton-eukatastaton

Χαιρομαι που σας ξαναβλεπω, κε DreamTroll. Και μου δινεται η ευκαιρια, οπως εσεις ξαναδημοσιευετε μια τοποθετηση σας, να σας στειλω κι εγω την απαντηση μου σε εκεινο το τελευταιο σχολιο που μπορει να μην ειδατε. Αγαπητε DreamTroll, χαιρομαι που καταλαβατε το μυνημα μου. Ναι, σε μια δημοκρατια η αντιπολιτευση εχει δικαιωμα να ανατρεψει μια κυβερνηση με δημοκρατικα μεσα και μονο (ειναι ενα αλλο θεμα κατα ποσο της δινονται τα περιθωρια να το πραξει μεσα σε αυτα τα δημοκρατικα πλαισια...!). Αυτο βεβαια δε σημαινει οτι μια κυβερνηση, οσο λαοφιλης κι αν ειναι (και το 50.3% δεν δειχνει εξαιρετικη δημοφιλια νομιζω) μπορει να πολιτευεται κατα το δοκουν, ακομη και διολισθαινοντας σε αυταρχικα μεσα (βλεπε κλεισιμο ΜΜΕ της αντιπολιτευσης, κλπ), μονο και μονο επειδη εξελεγη. Υπαρχει και ο λεγομενος σεβασμος της μειοψηφιας, π.χ. μπορει η πλειοψηφια του πληθυσμου να ειναι υπερ της θανατικης ποινης η να ζητει να καουν οι ομοφυλοφιλοι στην πυρα η να απαγορευθουν οι αμβλωσεις, αυτο δε σημαινει οτι ο νομοθετης πρεπει να την ακολουθησει.Τωρα, οσο οι ΗΠΑ νομιμοποιουνται να στηριζουν οικονομικα την αντιπολιτευση, αλλο τοσο νομιμοποιηται η κυβερνηση της Βενεζουελας να στηριζει με φθηνο πετρελαιο φιλιες αριστερες κυβερνησεις γειτονικων χωρων, βοηθωντας τις ετσι να επανεκλεγουν. Η καταφατικη η αρνητικη απαντηση πρεπει αναγκαστικα, κατ εμε, να ειναι κοινη και για τις δυο περιπτωσεις.Οσο για την Ελληνικη κυβερνηση, με συγχωρειτε αλλα η δημοκρατια γινεται αποδεκτη ως εχει και δεν *τρωγεται* à la carte. Μας αρεσει δε μας αρεσει το αποτελεσμα των ελληνικων εκλογων, ειναι αυτο και θα ζησουμε-ζησετε με αυτο μεχρι τις επομενες εκλογες. Και, αν θελετε, ναι, μεχρι τη στιγμη που η Δημαρ εφυγε απο την κυβερνηση, η κυβερνηση αυτη στηριζοταν στο 47% της ψηφου του Ελληνικου λαου (ΝΔ 30%, Πασοκ 11.5%, Δημαρ 6%) και τωρα στηριζεται απο το 41.5% *μιλω για εκλογικα αποτελεσματα, οχι για σφυγμομετρησεις της στιγμης, αν ηταν ετσι θα επρεπε να εχουμε εκλογες καθε εβδομαδα!). Οπως σχεδον παντου στην Ευρωπη, ειναι μια κυβερνηση συνασπισμου και νομιζω οτι και στο μελον τετοιες κυβερνησεις θα εχουμε. Ας αφησουμε λοιπον τους μεσιανισμους για απολυτες πλειοψηφιες, τις ειχαμε και ειδαμε που μας εφεραν...

Επισης, απο προηγουμενο μου σχολιο για την βαθμο ελευθεροτυπιας που επικρατει στη Βενεζουελα, αντιγραφω εδω απο το BBC. Former President Chavez was accused of creating an intimidating climate for journalists, while some private media were accused of being involved in the opposition movement against him. Officials have used legal channels to close down opposition TV and radio networks, says Reporters Without Borders. Under President Chavez, dozens of TV and radio stations had their licences revoked. Globovision, the sole remaining opposition TV station, was sold in 2013. The new owners said the network's editorial line would change. A law on "social responsibility" gives the government the power to control radio and TV content, says Freedom House.

Τρολλαρί τρολλαρό ή βία είναι καλή και άγια αρκεί να γίνεται από τους δικούς μας. ΜάλισταΧαρούμενος τώραυ.γ. Το ότι οποιοσδήποτε διαφωνεί με την γραμμή του κόμματος ονοματίζεται νεοφιλελεύθερος, Τζήμερος και ναζιστής είναι χαρακτηριστικό του πόσο εκτιμάτε την ελεύθερη σκέψη και την ελεύθερη βούληση. Και μπράβο σας!

@Spyridonαπό το ΒΒC?? αλήθεια τώρα?ωχ θε μου θε μου