Μονόλογος μιας παντρεμένης Αθηναίας που απατά

Μονόλογος μιας παντρεμένης Αθηναίας που απατά Facebook Twitter
Eικονογράφηση: Κώστας Στανέλλος/ LIFO
305

 

Είμαι ερωτευμένη, πετάω στα σύννεφα, βρίσκομαι σε άλλον πλανήτη απ' αυτόν τού άντρα μου και της μικρής, υπάρχω χωρίς να υπάρχω στην ζωή τους. Ξύπνησε μέσα μου όλος ο πόθος, αυτός ο κοιμισμένος πόθος των παντρεμένων που έχεις ξεχάσει ότι υπάρχει. Που τα βρίσκεις ολα τέλεια πανω του, ακομα και τις ατέλειες του. Ζω την καθημερινότητα μέχρι να χτυπήσει το τηλέφωνο, να βρω μια δικαιολογία να την κοπανήσω. Είναι ο παλιός αγαπημένος μου απ' το σχολείο, έρχεται να πάμε για τρέξιμο, κλεινόμαστε στο αμάξι μου και βγάζουμε τα μάτια μας.

 

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα το έκανα ξανά στην ζωή μου σε αυτοκίνητο και πόσο μάλλον τού άντρα μου με άλλον άντρα, αλλά δεν με νοιάζει τίποτα πια. Μόνο αυτος μετράει. Πότε θα ξεκλέψω χρόνο να τον δω, ούτε κουβέντα να κοιμηθούμε μαζί, οπότε ποτέ δεν χορταίνω, όλο περιμένω και περιμένω.

 

Νοιώθω όμορφα, νοιώθω θηλυκό, παύω να ΄μαι μάνα και σύζυγος, είμαι εγώ, η Κατερίνα γυμνή, με τον έρωτα μου. Και λιώνω. Και περιμένω να πάω τη μικρή στα γαλλικά, για να του πω να έρθει ως την γωνία, να παρκάρει και πάλι τα ίδια. Μια φορά πήγαμε σ' ένα ξενοδοχείο αλλά φοβήθηκα μην μας δουν, φοβήθηκα που τον είδα σε δωμάτιο, ούτε ξέρω, και δεν ξαναπήγαμε. Με τρελαίνει, τα έχω χάσει τελείως. Η μπάλα στην κερκίδα.

Νοιώθω όμορφα, νοιώθω θηλυκό, παύω να ΄μαι μάνα και σύζυγος, είμαι εγώ, η Κατερίνα γυμνή, με τον έρωτα μου. Και λιώνω. Και περιμένω να πάω τη μικρή στα γαλλικά, για να του πω να έρθει ως την γωνία, να παρκάρει και πάλι τα ίδια. Μια φορά πήγαμε σ' ένα ξενοδοχείο αλλά φοβήθηκα μην μας δουν, φοβήθηκα που τον είδα σε δωμάτιο, ούτε ξέρω, και δεν ξαναπήγαμε. Με τρελαίνει, τα έχω χάσει τελείως. Η μπάλα στην κερκίδα.

 

Ξέρω οτι δεν δίνει δεκάρα κι ότι απλά τον βολεύω, αλλά ούτε αυτό με σταματά. Τον έχω τόση ανάγκη στην ανιαρή ζωή μου, είναι το οξυγόνο μου, το αεράκι στα μαλλιά μου. Τρώω με τους δικούς μου και τον σκέφτομαι. Κρύβομαι και ψάχνω το κινητό μου, όπως ο σκύλος περιμένει το κόκκαλο. Η μέρα μου χαλάει ή φτιάχνει, ανάλογα με το αν θα μπορέσουμε να βρεθούμε. Νοιώθω ζωντανή. Και ξανά νέα.

 

Η μικρή μου ζήτησε να κάνω λιγότερη γυμναστική γιατί όλο με χάνει λέει στο γυμναστήριο. Μόνο αυτή μου έλειπε τώρα με την γκρίνια της, εγώ θέλω να πετάξω, να εκσφενδονιστώ απ' αυτό το σπίτι πού με τόση μανία διακόσμησα, θέλω για λίγο να χαθεί ο άντρας μου, να μ' αφήσει ήσυχη να το ζήσω και μετά να γυρίσει, να έχω την δική μου προσωπική παρένθεση ευτυχίας. Κι ας είναι στο αυτοκίνητο- κι ας είναι στο πάρκο- κι ας είναι οπουδήποτε, φτάνει να 'μαι μαζί του.

 

χι ότι θέλω να χωρίσω, αυτό δεν το συζητάω καν. Τον αγαπάω τον άντρα μου, τόσα έχουμε περάσει μαζί, με ξέρει, τον ξέρω, αγαπιόμαστε, αλλά ο γάμος γίνεται αναπόφευκτα ανιαρός και το σεξ ανύπαρκτο. Ο έρωτας δεν χωράει σε λογική.  Δεν θέλω να μάθει κάτι, δεν θέλω να πληγωθεί, δεν θέλω να χαλάσω το σπίτι μου, αλλά να που γυρνάω σαν σκύλα σε οίστρο γύρω από ένα κινητό. Χτες πήγε να το πάρει η μικρή να παίξει και τα έχασα, της το βούτηξα από τα χέρια, και με κοίταξε με τα παιδικά της ματάκια άναυδη. Τι έπαθα; Τι να πω ότι έπαθα, τι; Η μαμά θέλει να υπάρχει και ως γυναίκα παιδί μου, δεν είναι μόνο η μαμά και η γυναίκα του μπαμπά, είμαι κορίτσι σαν κι εσένα που μόνο άμα μεγαλώσεις και γίνεις μαμά και σε χάσεις, θα με καταλάβεις; Αλλά δεν μπορούσα να της τα πω κι απλά της ζήτησα συγγνώμη για την άσχημη χειρονομία μου.

 

Να, να ΄το, μήνυμα! Είναι απ' έξω. Πλύθηκα  στα γρήγορα, είπα καληνύχτα και την άφησα στην τηλεόραση, λέγοντας ότι πάω για τρέξιμο, κλαμένη, για να προλάβω να τον δω, να νιώσω ξανά  γυναίκα, πριν γυρίσει ο άντρας μου και πέσουμε ξανά στον συζυγικό ύπνο.  

305

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

20 σχόλια
Αυτο που αντιμετωπίζει το παιδάκι σαν επιπλεον βάρος στην κ@υλ@ της,αδιοφορωντας για το αν το παραμελεί η αν το παρατάει να κλαει για να βιαστεί να συναντήσει τον εραστή,με ξεπερνάει. Και αν ηταν φίλη μου και μόνο,το τονίζω!-γι αυτή την περιγραφή,την χαστούκιζα πολυ ευχαρίστως. Κατά τα αλλα το κείμενο δεν μου λεει ουτε κάτι καινούργιο ,ουτε κάτι που δεν συναντάω διπλα,παραδίπλα,καθημερινά. .
Πιο πολυ απο το γεγονος οτι υπαρχουν χιλιαδες τετοιες περιπτωσεις ανδρων και γυναικων εγκλωβισμενων στην ρουτινα, με τρομαζει με ποση ευκολια γραφει ο αλλος σχολια του τυπου "που@@@" "τι το θελες το παιδι μωρη" και αλλα τετοια πολιτισμενα. Δεν θεωρω σωστη την απιστια γιατι ειναι προδοσια της εμπιστοσυνης του αλλου, αλλα μπορει να συμβει κατι αναλογο στον οποιονδηποτε. Το να σου εχει λειψει ο ερωτας μετα απο πολλα χρονια με τον ιδιο ανθρωπο δεν ειναι που@@@ια, ανθρωπινο ειναι. Και οσο για τα επιχειρηματα του τυπου "χωρισε και κανε οτι θες, αφου δεν τον αγαπας τον αντρα σου", μην συγχεουμε την αγαπη με τον ερωτα. Φυσικα και τον αγαπας τον συντροφο σου. Συνηθως οταν παιρνεις την αποφαση να φυγεις απο τη σχεση για να ζησεις τον "ερωτα", η ιδεα της απωλειας ειναι τοσο οδυνηρη που σου περνα ο ερωτας... Ελπιζω να βρεις την ακρη σου κοπελα μου χωρις να πληγωθει κανεις ανεπανορθωτα. Και τους χαρακτηρισμους και τα "να μην παντρευοσουν" κρατηστε τα να τα πειτε στον εαυτο σας οταν θα κλεισετε καμια δεκαετια τουλαχιστον με εναν ανθρωπο. Στα 2ο και στα 23 ευκολο ειναι να κουνας το δαχτυλο επιτιμητικα.
Δεν αγαπάει τον άντρα της απλά ζει μαζί του για τα λεφτά του και όχι για να μην τον πληγώσει(η κυρία μόνο γυμναστήριο και sex κάνει)Τώρα που ερωτεύτηκε τον άλλο να χωρίσει τον άντρα της και να πάει να ζήσει μαζί του-εκεί θα την παραδεχόμασταν.Όμως δεν θα το κάνει γιατί ο άλλος δε φαίνεται λεφτάς αλλά εραστής δυτικών προαστίων.
2 things.1. In my opininion, this interview reads a lot like the one with the nail lady. The same style and feeling like it's the same person that is being interviewed (writes?).2. Anyone that judges this woman has, in my opinion again, either never been in that sitution either has been and has done the ''right'' thing which can explain the poison that it's being spelt here.I'll ask you this. Have you ever cheated on someone that you loved? Have you ever had conflicted feelings about two people? And please spare me the child bs. When it happens, it happens and for a while there is nothing you can do. PS. I am not married and I have never cheated on someone. I'm just not holier than thou.
Mιας που θίχτηκε το θέμα,δεν μπορούσα να μην το σχολιάσω.Προβάλλονται συνεχώς λάθος πρότυπα από τα ΜΜΕ,το κάθε ψώνιο,ο κάθε ατάλαντος και στη συγκεκριμένη περίπτωση ο κάθε προβληματικός.Γιατί εγώ πρόβλημα το θεωρώ αυτό.Δεν μπορώ να διανοηθώ να λέει ότι από τη μια αγαπάει την οικογένειά της και από την άλλη να περιμένει λυσσασμένα τη στιγμή που θα δει τον γκόμενο.Να πάει να χωρίσει,κάθεται και κοροιδεύει τον εαυτό της και κυρίως τον άντρα της και το παιδάκι της που δεν της φταίνε σε τίποτα.
Χίλια μπράβο σε όσους είναι παντρεμένοι χρόνια και είναι ακόμα ερωτευμένοι και κάνουνε και σεξ και είναι καλά. Χίλια μπράβο σε όσους για έναν έρωτα τα βρόντηξαν όλα και είπαν θέλω τον σκύλο, η πίτα ας καεί.Χίλια μπράβο σε όσους/όσες κερατώνουν και είναι ήσυχοι με την συνείδησή τους και δείχνουν cool και μπορούν να ζήσουν με αυτό. Όποιο στόρυ και να διαλέξετε θέλει κότσια αν μη τι άλλο.
ναι θέλει κότσια.γιατί σημαίνει ότι είσαι απαθής και μπορείς να ζείς έτσι. αναίσθητος. αυτό εννοώ. και αν το παίζει τόσο καλά που το έτερον ήμισυ και τα παιδιά του δεν καταλαβαίνουν χριστό, ακόμα πιο πολλά μπράβο. Μιλάμε ότι ανήκει στις εξαιρέσεις του ανθρώπινου είδους. Αυτουνού που τις ανθρώπινες αδυναμίες του, δεν τις αγγίζουν οι τύψεις, οι ενοχές και η θλίψη.
Να ξεκαθαρίσω το εξής: Μάνα δεν είμαι, αλλά και να ήμουν, είμαι διαφορετικός άνθρωπος. Οπότε παμ' παρακάτω, στο ρεζουμέ.Έχω την εξής απορία: Είναι φυσιολογικό που η κυρία αυτή ούσα σφόδρα...ερωτευμένη, ενοχλείται από την απαίτηση της μικρής της να περνάνε περισσότερο χρόνο μαζί; Ή μόνο εμένα μου φαίνεται too much;
(Ότ)αν γίνω, ελπίζω να καταλαβαίνω ότι το παιδί μου αξίζει χρόνο. Και γι'αυτό θα γίνω μόλις νιώσω έτοιμη να έχω ένα άλλο πλάσμα ως προτεραιότητα.
@Breena (και @Lambros και όλοι όσοι παρακολουθείτε),όπως οι περισσότεροι εδώ (γιατί το μεγαλύτερο κοινό της Lifo δεν έχει παιδιά, όπως προκύπτει, ή αν έχει είναι πατεράδες που άλλοι τους τα μεγαλώνουν) δεν έχεις/έχετε κατανοήσει ότι η "γκρίνια" των παιδιών συχνά δεν έχει να κάνει με το ότι δεν περνούν χρόνο με τους γονείς τους ή ακόμη ότι δεν περνάνε *ποιοτικό* χρόνο με τους γονείς τους αλλά μπορεί ενίοτε να είναι κλάψα του στυλ "παίξε ΑΛΛΟ ένα δίωρο μαζί μου με τα Πόκεμον και τον Πίκατσου" (που σε "διαβεβαιώ" είναι η πεμπτουσία του ποιοτικού χρόνου με το παιδί!!) και "πάμε οπωσδήποτε μέχρι την άλλη άκρη της πόλης ΤΩΡΑ για να πάρουμε το συνολάκι της Barbie που έχει η Μαριλιζα στο Α2 και δεν έχω εγώ αλλιώς θα είσαι κακή μαμά και θα τραβήξω μια σκηνή που θα σε κάνει ρεζίλι σε όλη την γειτονιά" κλπ. κλπ. Με συγχωρείς κιόλας, αλλά αυτό το συγκεκριμένο δεν το ονοματίζω "προτεραιότητα σε άλλο άτομο". ;-)Για να μην βιαστείτε να αρχίσετε ότι αυτά τα κάνουν τα κακομαθημένα, ΟΛΑ τα παιδιά είναι φύσει κακομαθημένα και ζητούν να τεστάρουν τα όριά σου ανά πάσα στιγμή. Αυτή είναι η δουλειά τους, έτσι έρχονται από τον κατασκευαστή. Όσο και να δώσεις υλικό ή πνευματικό ή συναισθηματικό, πάντα κάτι παραπάνω θα ζητούν. Δεν είναι κακό αυτό, αντίθετα είναι αναγκαίο, ούτε τους to κρατάμε μανιάτικο. Απλά είναι σπαστικό κάποιες φορές!!Γι'αυτό η πείρα μου με έχει διδάξει ότι όλοι όσοι λένε "θα γίνω μάνα όταν θα μπορώ να γίνω καλή μάνα" συνήθως δεν γίνονται ποτέ και όσοι λένε "γιατί το έκανες το παιδί μωρή τότε;" (σε περιπτώσεις που κατά την επιφανειακή τους ανάγνωση η μάνα δεν ανταποκρίνεται στο πρότυπο που έχουν στο μυαλό τους) δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει μεγαλώνω παιδί!Με το συμπάθιο κιόλας, ε; Δεν σε ξέρω, δεν με ξέρεις, αλλά είναι καλό κάποιος που γνωρίζει να απομυθοποιεί κάποια πράγματα. Ως ρεζουμέ: Κατά την ταπεινή γνώμη μου δεν υπάρχει κακή μάνα και σας το λέω με το χέρι στην καρδιά και έχοντας θυσιάσει πολλά πράγματα στον εν λόγω βωμό. Ακόμα και η μάνα που εγκαταλείπει το παιδί της σε κάποιον άλλο να της το μεγαλώσει, βαθιά μέσα της πιστεύει ότι αυτό που κάνει είναι για το καλό του παιδιού πάνω απ'ΟΛΑ και είναι σίγουρο ότι πονάει. Το να γεννήσεις ένα παιδί είναι μια καταλυτική εμπειρία που παρόμοιά της δεν υφίσταται και κάτι που δεν καταλαβαίνει κανένας άντρας τουλάχιστον μέχρις η τεχνολογία να κάνει την υπέρβαση και να κυοφορούν και να γεννούν οι άντρες (αν υποθέσουμε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν επιθυμητό). Και ως μάνα, ποτέ των ποτών δεν θα κρίνω άλλη μάνα, κι ας πολλές φορές κάτι μου φαίνεται ότι εγώ θα το έκανα διαφορετικά. Η αλαζονεία να κρίνουμε εξ'ιδίων τα αλλότρια κάνει να διαιωνίζονται πολλά κρυφά δράματα….σε πολλά σπίτια…με πολλά παιδιά και γονείς υπεράνω "υποψίας".
@Lambros,για παντρεμένος με νηπιαγωγό-παιδαγωγό σου διαφεύγουν πολλά σχήματα λόγου, ανάμεσά τους και το σχήμα υπερβολής και η ειρωνία (=λέω το αντίθετο του πραγματικού, οπως πχ. η "εξίσωση" του Πόκεμον με τον ποιοτικό χρόνο, έλεος). Κάθισες κι έγραψες ένα σεντόνι (πολλά, μάλλον, κρίνοντας από τον σύνολο) για το πόσο πετυχημένα έχεις διάγει τον συζυγικό σου βίο και έχεις μεγαλώσει τα παιδιά σου. Μπράβο σου λοιπόν! Όσοι είμαστε ακόμα στο ματσαγκόνι δεν μπορούμε να μιλάμε αφ'υψηλού, αλλά μην ανησυχείς δεν υπάρχει περίπτωση να χάσω την ευκαιρία να κάνω κύρηγμα όταν φτάσω στην ηλικία/εμπειρία σου. Φαίνεται πως η ηθική ικανοποίηση είναι τεράστια!!
@Lambros,τελευταίο σχόλιό μου γιατί βαρέθηκα τα ίδια και τα ίδια. Η γραπτή επικοινωνία υπολείπεται της δια ζώσης και χάνονται νοήματα και αποχρώσεις.Έχεις μεγάλο ταλέντο στην μυθοπλασία και την εξαγωγή συμπερασμάτων για τις ζωές των άλλων. Τα Πόκεμον και η Barbie είναι απλά παραδείγματα μη βγαλμένα από προσωπική εμπειρία αλλά για αναλογία (δεν έχουμε τα συγκεκριμένα παιχνίδια), επίσης το θέμα χειροδικία δεν καταλαβαίνω από που το εξήγαγες από τα γραφόμενά μου. Επίσης πουθενά δεν μίλησα για σεξ ή τι πιστεύω για τις σχέσεις γενικώς.Μήπως σε έχουν εππηρεάσει πολύ τα παιδαγωγικά βιβλία που διαβάζεις κι οι θεωριες συνωμοσίας για την χειράγωγηση των μαζών που αναφέρεις σε άλλο σχόλιο; (Παρεμπιπτόντως, εκείνη η "μετα-θατσερική κοινωνία" άλλου σχολιαστή, αναφερόμενη δις, μου έχει κάνει τεράστια εντύπωση)Όλο το ύφος αναδύει μια αλαζονεία. Θέλω να δω τι θα κάνεις αν η κόρη σου αύριο μεθαύριο τα μπλέξει με κάποιον παντρεμένο, έχει διπλά σχέση, κλπ. κλπ. Να το απευχηθώ βεβαίως!Δεν έχω κάποια στερεότυπη οπτική του θέματος. Βλέπω πως μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι Σουηδοί, οι Νορβηγοί (είχα κοντινά παραδείγματα) και αναρωτιέμαι απλά.Γενικά είμαι σε τάση αμφισβήτισης και έθεσα έναν προβληματισμό για το τι θεωρεί η μέση ελληνική κοινή άποψη "καλή μάνα". Οπως και στην δεκαετία του '50, αυτήν που "θυσιάζεται", με τα εισαγωγικά στην θέση τους. Να είστε καλά, να περνάτε καλά και να κρίνετε όποιον/όποιαν θέλετε. Κι αφήστε κι εμάς να μην κρίνουμε αλλά μόνο να παρατηρούμε (χωρίς να δίνουμε δίκιο ή άδικο), αν το επιθυμούμε. Είναι δικαίωμά μας στο τέλος τέλος.
Αγαπητή amacord μια και έχουμε μεγαλώσει τις κόρες μας με την γυναίκα μου χωρίς να τις μαλώσουμε, πόσο μάλλον να χειροδικήσουμε επάνω τους, και βλέποντας πόσο ευχαριστημένες είναι απο την παιδεία που πήραν, και πόσο όμορφη σχέση έχουμε τώρα, με αυτή την εμπειρία, σου λέω οτι κάνεις λάθος, τα παιδιά για δύο λόγους κλαίνε, ή γιατι έχουν κάποιο πρόβλημα υγείας, ή γιατί θέλουν να αποσπάσουν την προσοχή των γονιών τους, που είναι απόρια της ανασφάλειας που νοιώθουν.Το να παίξεις άλλο ένα δίωρο μαζί τους με πίκατσου και πόκεμον. και να τρέχεις στην άλλη άκρη της πόλης για να τους αγοράσεις αυτό που θέλουν όταν το θέλουν, σε διαβεβαιώ οτι μόνο ποιοτικός χρόνος δεν είναι, καταναγκασμός που σου επιβάλλουν τα παιδιά είναι, και μία νίκη τους, που θα ξαναχρησιμοποιήσουν την μέθοδό της στο μέλον, και φυσικά δεν ονομάζεται προτεραιότητα σε άλλο άτομο, αλλα γονιός που πιάστηκε κορόϊδο (ώς συνήθως) απο το παιδί του.Επίσης έτσι κάνουν τα κακομαθημένα παιδιά, κάνεις πολύ μεγάλο λάθος οτι τα παιδιά γεννιούνται κακομαθημένα, ΔΕΝ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ.Πολύ σωστά λές οτι κάθε στιγμή τεστάρουν τα όριά σου, δεν σε ξέρουν, δεν γνωριζόσαστε απο παλιά, όπως κάνουν και δύο άγνωστοι μεγάλοι που για κάποιο λόγο (φιλία συμβίωση δουλειά) βρίσκονται πολλές ώρες μαζί καθημερινά, έτσι και τα παιδιά απο την βρεφική ηλικία, προσπαθούν να καταλάβουν με ποιόν έχουν να κάνουν, και αναλόγως προσαρμόζουν τον χαρακτήρα τους. Άρα είναι σημαντικό οι γονείς να είναι σταθεροί χαρακτήρες, καλοί ή κακοί. Όταν όμως απειλείς το παιδί σου, μιά δυό τρείς φορές, ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΩΣΩ ΡΕ, ΘΑ ΣΟΥ ΚΟΨΩ ΤΑ ΠΟΔΙΑ-ΧΕΡΙΑ, ΘΑ ΣΟΥ ΣΠΑΣΩ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, και δεν το κάνεις, την επόμενη φορά θα ξανακάνει την "ζημιά" γιατι ξέρει οτι δεν θα έχει συνέπειες, ο γονιός του ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ. Ακόμα χειρότερα, όταν χτυπάς το παιδί σου και μετά που βάζει τα κλάματα, το παίρνεις αγκαλιά και του ζητάς συγνώμη, έχεις χάσει κάθε εκτίμηση απο μέρους του, γνωρίζει ασυνείδητα, οτι δεν είσαι σταθερός χαρακτήρας, και θα κάνει μονίμως αταξίες για να αποσπάσει την προσοχή σου. Όσο υλικό και να δώσεις, πνευματικό ή υλικό, αν δεν συνοδεύεται απο υποχρεώσεις που έχουν ψηφιστεί στο οικογενειακό συμβούλιο, το παιδί θα ζητάει μονίμως κι άλλο, γιατι έχει καταλάβει λανθασμένα (γι αυτό φταίνε οι γονείς) οτι έχει μόνο δικαιώματα, χωρίς υποχρεώσεις. Στην περίπτωση των παιδιών μας, όταν ζήταγαν παραπάνω, λέγαμε πήρατε αυτό που χρειάζεστε, και εκεί τελείωνε το θέμα.Γι αυτό η δική μου πείρα με δίδαξε, οτι τα παιδιά αποζητούν σταθερότητα και ασφάλεια, για να βρούν τα όριά τους και να προσαρμόσουν τον χαρακτήρα τους. Καθήκον των γονιών, δεν είναι να κάνουν τα πάντα για το παιδί, αλλα να διδάξουν το παιδί να κάνει τα πάντα μόνο του. Ο καλύτερος τρόπος γι αυτό, είναι οι φυσικές και λογικές συνέπειες, ένας δημοκρατικός τρόπος, για να μάθουν τα παιδιά, οτι δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις δεν υπάρχουν.Κι εγώ με το συμπάθειο, μια και δεν γνωριζόμαστε, αλλα δεν νομίζω οτι γνωρίζεις, πόσο μάλλον οτι απομυθοποιείς κάτι, τουναντίον το διαιωνίζεις.Και κατα την δική μου ταπεινή γνώμη, υπάρχουν πολλές κακές μανάδες (μη σου πώ οι περισσότερες και με βρίσεις) όπως και πατεράδες. Το πρόβλημα προκυπτει απο το οτι δεν διδασκόμαστε πώς να μεγαλώνουμε παιδιά (εκεμένα πιστεύω) σε τεχνητό αστικό περιβάλλον, με δημοκρατικές διαδικασίες, με αποτέλεσμα να κυριαρχεί ο φασισμός στις οικογένειες, των γονέων ή των παιδιών.Το να γεννήσεις ενα παιδί, είναι το πλέον συνηθισμένο γεγονός στην φύση, και σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που νομίζουν οι μαμάδες που κάνουν ένα ή δύο παιδιά. Η εμπειρία της γέννησης, είναι καθαρά θέμα της κοινωνικής κουλτούρας που μεγαλώνει η εκάστοτε μητέρα, δεν βιώνουν όλες την ίδια εμπειρία, ούτε έχουν όλες τα ίδια συναισθήματα για τα νεογέννητα, υπάρχουν αρκετές έρευνες, μελέτες και ντοκυμαντέρ για του λόγου το αληθές, απο μαρτυρίες των μανάδων.Το να κρίνεις εξ΄ιδίων τις περισσότερες φορές κρίνεις λάθος, αλλα πίστεψέ με, το τίμημα για να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας με δημοκρατικό τρόπο, ήταν η απομόνωσή μας σε μεγάλο βαθμό απο τους συγγενείς και φίλους. Αν θέλεις να κάνεις σίγουρο εχθρό, πές σε κάποιο γονιό οτι κάνει λάθος που χτυπάει ή μαλώνει το παιδί του, αν δε τους μιλήσεις για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, άνετα σε χαρακτηρίζουν εγκληματία. Υπάρχει πολύ υποκρισία και πουριτανισμός, στην θρησκόληπτη καταπιεστική κοινωνία μας.Υ.Γ - Όχι οτι παίζει ιδιέταιρο λόγο, αλλα η γυναίκα μου είναι παιδαγωγός νηπιαγωγός. Τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζει με τις συναδέλφους της, παρ΄όλο που έχουν διδαχτεί τα ίδια πράγματα.
drink your coffee, γράψε λάθος, δεν είναι και προς θάνατο. Τώρα αν λές γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία, την εξευτελιστική εξάρτηση της Κατερίνας απο τον πρώην της, που κατα ομολογία της δεν δίνει δεκάρα γι΄αυτήν, αλλα την έχει για να βολεύεται, κρίμα στους αγώνες της Κλάρας Τσέτκιν.
Το σκέφτηκα πολύ για να σου απαντήσω, ακόμα και τώρα που γράφω πιστεύω οτι δεν έχει νόημα. Προφανώς ό,τι σου χαλάει την στερεότυπη εικόνα που έχεις για τις σχέσεις και την οικογένεια, είναι κήρυγμα, ειρωνία, ή ηθική ικανοποίηση του άλλου. Εσύ ζήτησες μια γνώμη πώς να μη γίνει ανιαρός ένας γάμος, αλλα επειδή δεν συνάδει με την εικόνα που έχεις, ή με την ζωή σου αυτό που έγραψα, δεν απάντησες, εσύ βαυκαλίζεσαι στα δικά σου σεντόνια, οτι έχεις το θάρρος και το θράσος να λές τα πράγματα με τ΄όνομά τους, δικαιολογόντας ένα άμοιρο σεξουαλικό υποχείριο, που κατα δήλωσή της λέει στην μικρή κόρη της που δεν καταλαβαίνει, οτι είναι χαμένη, και βγάζεις πουριτανούς και ηθικολόγους, όσοι λένε το αυτονόητο, οτι είναι ανισόρροπη και κάνει λάθος. Τέλος εσύ έγραψες οτι επειδή έχεις γνώση, απομυθοποιείς κάποια πράγματα για τα παιδιά. Είναι φανερό οτι έχουμε εντελώς διαφορετικές απόψεις, και για τις σχέσεις, και για το σέξ, και για την οικογένεια, και πολύ περισσότερο για τα παιδιά την ψυχολογία τους, και τον τρόπο να τα μεγαλώσει κανείς. Ειδικά για το τελευταίο, είναι κάτι που το έχω συναντήσει και αντιμετωπίσει εκατοντάδες φορές στα 22 χρόνια που έχω παιδιά. Σε έχω δεί στο πρόσωπο εκατοντάδων γονέων, που λένε τόσα χρόνια ακριβώς αυτά που λές κι εσύ για τα παιδιά, γι΄αυτό και ενοχλήθηκες όπως κι εκείνοι, όταν έγραψα οτι το παιδί σου σε έπιασε κορόϊδο και σε νίκησε. Είμαι σχεδόν βέβαιος οτι έχεις χτυπήσει το παιδί σου, (όχι στην μούρη, έτσι μια στον πωπό λένε οι περισσότεροι) και μετά το πήρες αγκαλιά γεμάτη ενοχές, για να σταματήσει το κλάμα, μόνο που δεν πρόσεξες ποτέ, οτι έκλαιγε ψεύτικα. Δεν πειράζει, χιλιάδες χρόνια τώρα, έτσι μεγαλώνουν τα παιδιά, γι΄αυτό έχουμε ισορροπημένη κοινωνία. Ζήσε με την στερεότυπη εικόνα που έχεις φτιάξει, και μη αφήσεις κανέναν να στη χαλάσει. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο στην ζωή σου.
Σεβαστά αυτά που αναφέρεις amarcord. Και το 'πα από την πρώτη στιγμή ότι όσα επρόκειτο να πω θα 'ταν από την προοπτική μίας κόρης, έστω πρώην, κι όχι μητέρας. Άρα δεν έχω εμπειρία κι έξω από το χορό σας τραγουδάω. Και φυσικά ό,τι κι αν δηλώσω τώρα, (ότ)αν γίνω μάνα δεν ξέρουμε αν θα ισχύει. Αλλά μπορώ να ελπίζω και να βάλω προσωπικούς στόχους, σωστά;Παρ'όλο που με ξενίζουν κι οι γονείς που χά-νο-νται μέσα στο γονικό τους χαρακτήρα, η εξιστόρηση η παραπάνω με παραξένεψε κυρίως στο κομμάτι του παιδιού κι αναρωτήθηκα αν εγώ το βλέπω υπερβολικά ή όντως είναι...κάπως. Σκέψου το σαν ερώτηση μιας wannabe mom.
@λαμπρος: να ξεκαθαρίσω κάτι, γιατί είναι σημαντικό: το να με θεωρείς γυναίκα το θεωρώ τιμή μου, όχι προσβολή. απλώς σχολίασα την άνεσή σου να βγάζεις βολικά συμπεράσματα.
drink your coffee, δεν βλέπω που έχω βγάλει βολικά συμπεράσματα, μάλλον εσύ τα βγάζεις, που διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα, θεωρείς τον γυναικείο εξευτελισμό ενός υποχειρίου του πρώην, γυναικεία χειραφέτηση και ανεξαρτησία. Αν έχεις (η αν κάνεις) παιδιά και ειδικά κορίτσια, να τους φέρεις σαν πρότυπο της γυναικείας χειραφέτησης και της ανεξαρτησίας την Κατερίνα, εγώ που έχω δύο κόρες σε ώριμη σεξουαλική ηλικία, ( η μεγάλη έχει ήδη σεξουαλική σχέση) τους έχω πεί, οτι αυτό λέγεται ΦΤΥΣΙΜΟ κι όχι ψιχάλα, (πόσο μάλλον χειραφέτηση και ανεξαρτησία) είναι ο ορισμός του εξευτελισμού της προσωπικότητας του ατόμου. Στην δική σου περίπτωση, έβγαλα το συμπέρασμα οτι είσαι γυναίκα, απο τα συμφραζόμενα των σχολίων σου, που είναι ενας γενικός μπούσουλας για να αντιληφθεί κανείς κάτι άγνωστο, κατι που αποδείχτηκε σωστό, δεν νομίζω οτι σε πρόσβαλα ή σε κατηγόρησα.Υ.Γ - Δεν κατάλαβα γιατι θεωρείς τιμή σου το αυτονόητο το οτι σε θεώρησα γυναίκα, θα έχεις τους λόγου σου.
Έλεγα να μη γράψω την πρώτη λεξη που μου ήρθε αλλά θα τη γράψω.Καριόλα. Την ενοχλεί ακόμα και το παιδί της. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες για τέτοιες σάπιες γυναίκες.
@λύκος: Νομίζω ποτέ δεν έχω ακούσει να χαρακτηρίζουν Καριόλη και Σάπιο(!) έναν παντρεμένο άντρα που επαίρεται για τα γκομενιλίκια του. Αυτή η υπερβολική αντίδραση καθρεφτίζει το χονδροειδές πρόβλημα που είχαν και έχουν πολλοί άντρες με την πραγματική σεξουαλικότητα των γυναικών. Αρνούνται να δουν την πραγματικότητα γιατί δεν ταιριάζει με τις αυθαίρετες μπουρδολογίες που έχουν επινοήσει -απο αρχαιοτάτων χρόνων-για να ευνουχίζουν τις γυναίκες με κάθε τρόπο- είτε συμβολικά είτε κυριολεκτικά. Φάτε την όμως ανασφαλείς άντρες, οι γυναίκες δεν είναι αυτό που θα θέλατε να είναι ή αυτό που συμφέρει τις αρπαχτικές σας διαθέσεις. Καλό είναι επιτέλους να αποδεχτείτε ότι πολλοί απο σας είσαστε άθλιοι εραστές και άθλιοι σύντροφοι. Μέχρι τώρα πόσες γυναίκες εξαναγκαζόντουσαν να το βουλώνουν και να σας ανέχονται μια ολόκληρη ζωή -στο όνομα των δικών σας νόμων. Για δέστε όμως την αλματώδη αύξηση των διαζυγίων όπως επίσης και πόσες γυναίκες επιτέλους αρνούνται να γεννοβολάνε παιδιά.Τρέμετε και μόνο στην ιδέα ότι πολλές γυναίκες δεν δίνουν δεκάρα για τις εγωπαθείς απόψεις σας - και το αποδεικνύουν με τις επιλογές τους.
@drink your coffee Σόρι δεν έχω ορεξη να σου κάνω παρέα στο τριπάκι της προσωπικής σου χειραφέτησης. Γράψε ό,τι θεωρία θες για να νιώσεις καλά με τον εαυτό σου αλλά το γεγονός παραμένει ότι οποια βάζει το γκόμενο πάνω από το παιδί και τον άντρα της εξακολουθεί να είναι καριόλα.
δηλαδη το να κερατωνει τον αντρα της και να παραταει το παιδι της ειναι επιλογη της, ειναι η απαντηση στις εγωπαθεις αποψεις των αντρων?Σε (σχεδον)ολους αρεσει το σεξ,συχνο, ευκαιριακο, χωρις δεσμευσεις και ισως με πολλους διαφορετικους παρτενερ. οταν αναλαμβανεις ομως μια ευθυνη, φυσικα κατ' επιλογη, οφειλεις πανω απ ολα στον εαυτο σου να κρατησεις μια αξιοπρεπη σταση. Πρωτα και κυρια απεναντι στον εαυτο σου. Και δεν εχει φυλο η αξιοπρεπεια drink my coffee
Όπα ρε μεγάλε άμεμπτε κριτή που θίχτηκες, εδώ υπάρχουν δικαιολογίες για τους μεγαλύτερους εγκληματίες, και δεν υπάρχουν για τέτοιες γυναίκες; Για τον πρώην της που είναι κι αυτός παντρεμένος υπάρχουν δικαιολογίες;Κάτι τέτοιοι "ηθικοί" θεματοφύλακες σαν κι εσένα, είναι που έχουν φτιάξει αυτή την σεξουαλικά διεστραμένη κοινωνία. Να ξέρεις μόνο, οτι ο θεούλης που υποτίθεται οτι πιστεύεις, θα σε κάψει στην κόλαση για τις αρρωστημένες σεξουαλικές φαντασιώσεις που έχεις κρυφά απο την γυναίκα σου.
Αγαπητέ Λάμπρο αν και δεν έχει μεγάλη σχέση να ενημερώσω ότι είμαι άθεος. Οι φαντασιώσεις επιτρέπονται και επιβάλλονται μπορώ να πω, οι πράξεις είναι άλλο καπέλο όμως. Εκεί διαφέρει ο ώριμος άνθρωπος, ξέρει πού να σταματήσει.
Αγαπητέ Λύκε, η εκφραζόμενη συμπεριφορά σου μεσώ του σχολίου σου, δεν συνάδει με την αθεϊα σου, μάλλον σε αρρωστημένο θρησκόληπτο παραπέμπει, μια και οι άθεοι- άθρησκοι (όπως κι εγώ) είναι καταβάσην ανεκτικοί, ειδικά σε σεξουαλικά "αμαρτήματα" των ανθρώπων. Οι φαντασιώσεις φυσικά και επιτρέπονται, και επιβάλλονται, είναι μια υγιής λειτουργία του μυαλού, γι΄αυτό και τις ανάφερα, θεωρώντας σε θρησκόληπτο (εσφαλμένα προφανώς) θα σε πλημύριζαν οι ενοχές. Φίλε μου, το να σχολιάζουμε κάποιον και να τον κρίνουμε μέσω ενός κειμένου, δεν είναι κακό, το να τον δικάζουμε, πόσο μάλλον να τον καταδικάζουμε είναι. Όπως έκανα λάθος εγώ που σε θεώρησα μέσα απο το σχόλιό σου θρησκόληπτο, έτσι μπορεί να έχεις κάνει λάθος κι εσύ για την Κατερίνα, επειδή κατα τα γραφόμενα του κειμένου, δεν ενήργησε με τα χρηστά κοινωνικά ήθη.Διάβασε ξανά το σχόλιό σου, μόνο πουριτανικό ανδροκρατούμενο μίσος βγάζει για την Κατερίνα, που είναι εκ των πραγμάτων (συνειδητό ή ασυνείδητο) θύμα του πρώην της, και αφήνει στο απυρόβλητο τον πρώην, που ας μη ξεχνάμε, γνωρίζει οτι πηγαίνει με μια παντρεμένη με παιδί.Συμπερασματικά κατα την γνώμη μου, αυτό που μπορούμε να κάνουμε σαν σχολιαστές, είναι να κρίνουμε (υποκειμενικά πάντα, αντικειμενική κρίση για ένα άνθρωπο απο ενα κείμενο δεν μπορεί να βγεί) αν κάτι είναι σωστό ή λάθος, όχι να βρίζουμε και να καταδικάζουμε, αυτό είναι ιερά εξέταση.
Λάμπρο θα προσπαθήσω να εξηγήσω πού είναι το λογικό σου σφάλμα. Πρώτον, κάνεις λάθος για το λόγο που κατηγόρησα την Κατερίνα. Η αφήγηση της Αριάν Λαζαρίδη (που παρεμπιπτόντως θα παρακολουθώ πλέον με ενδιαφέρον) μιλάει για μια διπρόσωπη και εγωίστρια γυναίκα που παραμελεί το παιδί (κυρίως!) και τον άντρα της (δευτερευόντως). Το ότι η αιτία είναι το σεξ δείχνει επιπλέον ανωριμότητα και της δίνει το χαρακτηρισμό της "καριόλας". Η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα αν έπρεπε να πω "πουτάνα" ή "καριόλα" και κατέληξα στο δεύτερο διότι μου φάνηκε εντελώς ακριβολογία, μια και εξ ορισμού είναι η ανήθικη και διπρόσωπη γυναίκα. Επειδή είναι ακριβολογία δε θεωρώ ότι περιέχει κάποια αυθαίρετη συνεπαγωγή αν και προφανώς η επιλογή της συγκεκριμένης λέξης από μέρους μου και όχι μιας πιο ελαφριάς περιέχει μια προσωπική κρίση και τονίζει την απαξία των πράξεών της.Δεύτερον δε μπορώ να καταλάβω πώς έβαλες τη θρησκεία στο παιχνίδι, ενώ ούτε καν υπαινίχθηκα ότι το σχόλιό μου έχει να κάνει σε κάτι με τη θρησκεία. Εδώ διαφέρει και αυτό που έκανα εγώ κι εσύ. Εγώ έκανα μια λογική συνεπαγωγή ενώ εσύ μια αυθαίρετη υπόθεση.Τέλος, το μόνο πράγμα που δεν είναι η Κατερίνα είναι θύμα του πρώην της, είναι δύο ενήλικοι που κάνουν μια συνειδητή επιλογή. Αντίθετα εσύ θεωρώντας ότι η Κατερίνα παρασύρθηκε δείχνεις κατά κάποιο τρόπο σωβινισμό μια και οι γυναίκες εμφανίζονται εξ ορισμού θύματα και οι άντρες θύτες.
Προκειμένου λοιπόν να νιώθεις υπέροχα αγαπητή γυμνή Κατερίνα,χρησιμοποιείς σαν αντιπερισπασμό ένα παιδί και σαν άλλοθι έναν άντρα. Και καθώς το παιδάκι σου μαθαίνει την γαλλική αλάφαβητο και ο άντρας σου αλλάζει κανάλια στην τηλεόραση,εσύ μαθαίνεις την τρίτη ταχύτητα στα καθίσματα του αμαξιού και πως να πατάς το γκάζι.Κανένα πρόβλημα,σε ποιόν αρέσει ανάλατο το φαΐ του άλλωστε,δικό σου είναι το κορμί,δική σου η ζωή,δική σου η τρέλα. Αλλά δεν είναι δική σου η ζωή του άντρα σου ούτε και το κορμί και έχει διικαίωμα στο να μην τα ξεπουλάς κατά πως σε συμφέρει.Αλλά καθώς είσαι βολεμένη,δεν τολμάς να ξεβολευτείς και να χάσεις.Γιατί ξέρεις ότι θα χάσεις.Και τι έρωτα ζεις τελικά αν δεν ξεβολεύεσαι; Τον έρωτα του αγχωμένου πεντάπορτου μισάωρου και δύο χαρομάντηλα μετά.Λοιπόν,σπουδαίος έρωτας!
θα πεταγα κ εγω μια πετρα στη παλιομοιχαλιδα αλλα δεν αφησατε ουτε μια.μη τρελαινεστε, τα παντα ειναι χημεια ...http://www.ted.com/talks/lang/el/helen_fisher_tells_us_why_we_love_cheat
Πλάκα πλάκα το σκέφτηκα κι εγώ. Δε μπορεί κάποιο ψυχολογικό πείραμα της συγγραφέα θα είναι, δε μπορεί να έχει τέτοια ψυχοπαθή για πρωταγωνίστρια
Πολύ πλάκα οι περισσότεροι άντρες σχολιαστές... Κάνουν σαν να είναι γυναίκα τους η Κατερίνα και "τους πηδιέται".Προσπαθώ να αντιστρέψω την εικόνα: Ένας άντρας περιγράφει πώς βαριέται τη γυναίκα του και το παιδί του και πώς το κάνει συνέχεια με μια παλιά γκόμενα. Πραγματικά δυσκολεύομαι να φανταστώ να του επιτίθενται οι σχολιαστές και να του λένε: "άσε τις μαλακίες κακομοίρη μου, να κοιτάξεις τη γυναίκα σου και το παιδί σου".Η συντριπτική πλειονότητα των σχολίων θα ήταν με το μέρος του. Κι αυτό με κάνει να σκέφτομαι οτι είμαστε ακόμη πολλά χρόνια πίσω. Πάρα πολλά.Και κάτι που μπορεί να μην περνάει απ' το μυαλό πολλών, αλλά ισχύει: Οι γυναίκες δεν γεννιούνται με πτυχίο μητέρας. Μια γυναίκα μπορεί κάλλιστα να βαριέται να ασχολείται συνέχεια με το παιδί της χωρίς αυτό να σημαίνει οτι είναι κάποιο είδος απάνθρωπου τέρατος.
Πράγματι δεν θα το έκαναν πολλοί από εμάς αυτό - μην λέμε και ότι θέλουμε.Ωστόσο,οι γυναίκες σχολιαστές δεν πάνε πίσω.Οι ίδιες που υποστηρίζουν το δικαίωμα της "Κατερίνας"(ή όπως αλλιώς λέγεται)να σκοτώνει την ανία της κάνοντας σεξ με ένα πρώην στο πάρκο(διότι ο γάμος καταστρέφει το πάθος,ο χρόνος προκάλεσε φθορά κλπ.) στην αντίστροφη περίπτωση θα έγραφαν για έναν κακό σύζυγο που παραμελεί την οικογένεια του για να ικανοποιήσει το κάτω κεφάλι του με την κάθε τσ.........Ένας θεός ξέρει πόσα κοσμητικά επίθετα και παρομοιώσεις ζώων θα είχαν στολίσει τον ήρωα σε αυτήν την περίπτωση οι γυναίκες χρήστες.Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με μια γυναίκα συνειδητοποιημένη,που δίνει νέο νόημα στην ζωή της,σύμφωνα πάντα με τον γυναικείο πληθυσμό.Υπαρκτή και κατακριτέα η αντρική υποκρισία και ο ξαφνικός υπερπουριτανισμός,προφανώς και συμφωνώ.Αλλά αγαπητοι θηλυκοί χρήστες,παραδεχτείτε το.Το ίδιο θα κάνατε
"Προσπαθώ να αντιστρέψω την εικόνα: Ένας άντρας περιγράφει πώς βαριέται τη γυναίκα του και το παιδί του και πώς το κάνει συνέχεια με μια παλιά γκόμενα. Πραγματικά δυσκολεύομαι να φανταστώ να του επιτίθενται οι σχολιαστές και να του λένε: "άσε τις μαλακίες κακομοίρη μου, να κοιτάξεις τη γυναίκα σου και το παιδί σου"επειδή πάρα πολύ δύσκολα ο άντρας θα το έντυνε με πολύπλοκα λόγια να φαίνεται ούτε λίγο ούτε πολύ ότι του αξίζει αγιοποίηση που το κάνει και ότι φταίνε όλοι οι άλλοι για αυτό, μέχρι και το τρίχρονο, εκτός από αυτόν. Θα έλεγε "έχω κάβλες" όχι "στον έρωτα δε χωράει λογική κλαψ λυγμ".
Εμείς οι άντρες σχολιαστές δεν το παίζουμε έντιμοι.Όταν είμαστε σε σχέση -με τους φίλους μας μιλάμε για γκόμενες και κοιτάμε στο δρόμο κάτι ωραίο που θα περάσει.Οι περισσότεροι(και άντρες και γυναίκες)κάποια στιγμή έχουν απατήσει.Όσο όμως κι αν σε πληγώνει λίγοι παντρεμένοι άντρες έχουν τα τέτοια για να απατάνε και να επιστρέφουν στη γυναίκα και τα παιδιά τους και να παρουσιάζονται έντιμοι και ηθικοί.
Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος , η γυναίκα γεννιέται με πτυχίο μητέρας απο την φύση, φυσικά δεν είναι ο τύπος της μητέρας που προάγει η πουριτανική και σεξουαλικά καταπιεστκή κοινωνία μας. Πάντως σε κάθε περίπτωση, δεν χρειάζεται να ασχολείσαι συνέχεια με τα παιδιά, το αντίθετο, χρειάζονται ελάχιστο χρόνο με τους γονείς τους, αρκεί να αισθάνονται σιγουριά και ασφάλεια όταν είναι μόνα τους. Κι αυτό μπορούν να το διδαχτούν απο την βρεφική ηλικία, αλλα οι γονείς, και ειδικά οι μαμάδες που απο την φύση (που λέγαμε πιο πάνω) επηρεάζουν άμεσα τα παιδιά, μη έχοντας διδαχτεί πώς να μεγαλώνουν παιδιά με δημοκρατικότρόπο, σε τεχνητό αστικό περιβάλλον, μπερδεύουν το μητρικό ένστικτο με το άγχος τους, και γίνονται υπερπροστατευτικές-οί, με συνέπεια να κάνουν τα παιδιά τους εξαρτημένα απο αυτές -ους. Βέβαια στην προκειμένη περίπτωση, η Κατερίνβα είναι τελείως γειά σου, οπότε το μητέρα είναι το τελευταίο που την απασχολεί.
Απιστευτο το τι ευτυχισμενοι και πιστοι παντρεμενοι ανθρωποι υπαρχουν στην Αθηνα και εγω εχω γνωρισει τοσους κερατωμενους και απιστους……Πολυ περιεργο…..
Αυτο παλι α κ ρ ι β ως το σκέφτηκα κι εγώ...Να πω δεν ετυχε στα 36μου να ζήσω η να γνωρίσω καποιους που βιωνουν αυτήν την πλευρα των πραγμάτων;ισως.. Το μόνο σίγουρο ειναι ότι όλα υπάρχουν. Το επίσης σίγουρο,ότι όπου ενας ερωτας-σχεση-γάμος,'διαφημιζεται'ως ο πλέον ονειρικος,κάποιος λάκκος υπαρχει στη φάβα.. Οι πολυ δυνατοί έρωτες και οι μεγάλες αγάπες ειναι σιωπηλές. Ξέρουν αυτές τι ειναι και δεν χρειάζεται να ξέρει άλλος κανεις.
bottom line επειδή κανείς δεν είναι τέλειος δικαιούσαι να παραμελείς το παιδί σου για να ζεις δεύτερη εφηβεία. Δηλαδή έχουμε πάει beyond εφηβεία και επιχειρηματολογούμε με κριτήρια παιδικού σταθμού.
Αγαπητοί σχολιαστές, σας θαυμάζω. Είστε δηλαδή στην πλειονότητά σας άνθρωποι ταγμένοι στο πνεύμα και την ηθική;; Χαλαρώστε παρακαλώ. Η ζωή είναι μικρή. Η κυρία, μας εξιστορεί μία περιπέτεια, δεν χρειάζεται ψυχίατρο, το σεξ μέχρι τελικής εξοντώσεως είναι το καλύτερο φάρμακο για την περίπτωσή της και το βρήκε εκ του ασφαλούς - ο παλιός, γνωστός, ακίνδυνος φαλλός. Κατά τα άλλα και μιλώ ως μάνα, το παιδί της δεν το κακοποιεί και εγώ το παιδί μου το άφηνα από τα τέσσερα μοναχό του για κανένα μισάωρο, προκειμένου εν τάχει να πεταχτώ σε πελάτη για χαρτιά και να επιστρέψω. Θα μου πεις, η γυναίκα εργαζόμουν, διαφορετικό το κίνητρο. Θα της περάσει. Αν δεν της περάσει, θα χωρίσει. Ίσως δεν θέλει να συνειδητοποιήσει ότι ο σύζυγος δεν την καλύπτει ως σύντροφος, παρά το ότι είναι μια χαρά τύπος. Αυτόν που ξεζουμίζει τώρα, θα τον απορρίψει εν μία νυκτί, θα ξεθυμάνει και όλα καλά. Για το καλό της γίνεται.
Πόση υποκρισία στα σχόλια! Κυρίως οι (πολυπληθείς) άντρες μοιάζουν να είναι έτοιμοι να λιθοβολίσουν την "μοιχαλίδα" και να το ευχαριστηθούν κιόλας. Απειρες φορές στις παρέες, στα βλακώδη ανέκδοτα, στις κάθε είδους αφηγήσεις και εν γένει στον απόλυτα μεροληπτικό "πολιτισμό" οι άντρες παριστάνουν νομίμως τον σουπερ-γαμιά και επαίρονται και επαινούνται για τα εξωσυζυγικά γκομενιλίκια τους κι όλα ωραία και καλά κι όλοι κουνάνε το κεφάλι τους με κατανόηση...Μάθετε λοιπόν ότι ΚΑΙ οι γυναίκες ενδέχεται να βαριούνται αφόρητα τον λαπά άντρα τους, να μην αντέχουν τα (υποχρεωτικά) παιδιά τους - λες και δεν το ξέρετε αυτό απο τις υπέροχες οικογένειες που υπάρχουν γύρω μας - και ενδέχεται να γουστάρουν το σεξ με έναν άλλο άντρα -και ταυτόχρονα να μην θέλουν να "χαλάσουν" την οικογένεια -ακριβώς όπως εκατομμύρια αντρες. Είτε σας αρέσει είτε όχι, όσο κι αν προσπαθήσατε να εγκλωβίσετε την γυναικεία σεξουαλικότητα στις δικές σας φαντασιώσεις, η κάθε γυναίκα είναι αυτό που η ίδια θα αποφασίσει κι όχι η δική σας ηθική. Μ'αρέσει που ξαφνικά θυμόσαστε την εντιμότητα και την πίστη - τώρα που αίφνης μυρίζεστε ότι οι γυναίκες επιλέγουν κάτι άλλο απο αυτό που βολεύει τις στερεοτυπικές σας υποκριτικές προσδοκίες.
Αν το έχουν συμφωνήσει και οι δύο δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αν όχι, ελπίζω αυτό το ξεσπάθωμα να τολμάει να το κάνει στον άντρα της κι όχι εκεί να κάνει την πάπια και εδώ να το παίζει δυναμική κι ωραία...
Αν κάποιοι βιάστηκαν να κατακεραυνώσουν τη μοιχαλίδα μόνο και μόνο εξαιτίας του φύλου της, το λάθος είναι φυσικά δικό τους. Η δική μου αντίδραση πάντως - ΟΚ, εγώ είμαι και γυναίκα - θα ήταν ακριβώς η ίδια αν το κείμενο το έγραφε άνδρας. Αν μάλιστα, ως άντρας, έγραφε τίποτε του τύπου "στο κάτω κάτω εμείς είμαστε φύσει πολυγαμικοί κλπ" θα τον αντιμετώπιζα πολύ χειρότερα από αυτήν την κυρία.ΟΜΩΣ, στον αντίποδα αυτού που περιγράφεις, εγώ παρατηρώ μια προκατειλημμένη στάση από ορισμένες γυναίκες: Σπεύδουν να κατηγορήσουν μόνο τους άνδρες για τέτοια σφάλματα, ενώ για τις άλλες γυναίκες πιστεύουν ότι διακιολογούνται, εφόσον είναι "ανικανοποίητες", ότι "έκαναν την επανάστασή τους" κλπ κλπ. Όπως λέει και το αστείο "You cheated on me because you're an asshole. I cheated on you because you're an asshole."
εγώ είμαι άντρας και δεν παριστάνω καθόλου αυτό. Η λογική σου είναι σαν του χρυσαυγίτη που λέει ότι επειδή "οι μαυριδεροί" σφάζουν παιδάκια είναι υποκριτής όποιους τον αποκαλεί μαχαιροβγάλτη. Δεν υπάρχουν ομάδες, υπάρχουν άτομα που κάνουν επιλογές. Και οι επιλογές έχουν τίμημα. Συχνά για άτομα που δε μας φταίνε σε τίποτα. Αυτά. Ανώριμες κακομαθημένες λειτουργικά ανήλικες.
Ευχαριστω για το μαθημα περι γυναικειας σεξουαλικοτητας.Ωρα να διαβασεις περι ελευθερης επιλογης:Αριστοτελης, Πλατωνας, Hume, Descartes, Aquinas, Kant, Hobbes ειναι μια καλη αρχη.Εκτος βεβαια και αν το "να γουστάρουν το σεξ με έναν άλλο άντρα -και ταυτόχρονα να μην θέλουν να "χαλάσουν" την οικογένεια" ειναι η μοντερνα εκδοση του "τα δικα μας δικα μας και τα δικα σας δικα μας" οποτε σε παραπεμπω σε λεξικο, στο λημμα "Υποκρισια"
drink your coffee, στην προκειμένη περίπτωση που σχολιάζουμε, πηγαίνει με τον πρώην της που είναι κι αυτός παντρεμένος, όχι με κάποιον καινούργιο, άρα μπορούσε να επιλέξει και πιο πρίν. Προφανώς είχε φάει φτύσιμο απο τον πρώην, και δεν μπόρεσε ποτέ να το δεχτεί, και εξακολουθεί να είναι υποχείριό του, το λέει άλλωστε η ίδια, οτι αυτός την έχει γραμμένη, μόνο για να βολεύεται, αλλ αυτή δεν την νοιάζει. Αν εσύ αυτό το θεωρείς γυναικεία σεξουαλική επιλογή, και ανεξαρτησία, κάτι έχεις καταλάβει λάθος γι΄αυτές τις έννοιες, εγώ το θεωρώ ατομικό εξευτελισμό, είτε αντρικό, είτε γυναικείο.
Μπορώ να την καταλάβω. Είναι πολύ δύσκολο μια σχέση ζωής να έχει ατονήσει τόσο που να μην σε κάνει πια να έχεις όρεξη για ζωή. Το πάθος της αναζωπυρώθηκε από κάποιον άλλον, όχι με τον άντρα της. Και αμφιβάλλω αν θα ξανανιώσει πραγματικό έρωτα για το σύζυγο της. Αυτό έχει περάσει πια... Νιώθει ζωντανή με τον εραστή της και χωρίς ζωή στον γάμο της. Υπάρχει ένα παιδί, είναι δύσκολο να χωρίσει... Λίγο θα κρατήσει η σχέση της το ξέρει, μας το είπε όχι επειδή δεν θέλει εκείνη αλλά δεν θέλει κάτι παραπάνω ο εραστής της. Μακάρι όλοι μας να βρίσκαμε τη δύναμη να κάνουμε το σωστό για τον εαυτό μας και για τους άλλους. Μακάρι να είμασταν ειλικρινείς με τον εαυτό μας κυρίως. Πόσοι και πόσοι δεν κρυβόμαστε πίσω από ένα γάμο που μας βολεύει, πόσοι δεν κάνουμε πράγματα που θέλουμε από φόβο μήπως ξεβολευτούμε? Να βρει το θάρρος της ύπαρξης της, αυτό θα της ευχηθώ. Και να προσέχει το παιδί της.
κι είναι άραγε όμορφο κάτι κρυφό;κάτι που ήδη ξέρει ότι δεν οδηγεί πουθενά...έχει ανάγκη να το πει να το φωνάξει αλλά αυτό βέβαια δεν γίνεται...όχι μόνο επειδή έχουν και οι δυο προφανώς οικογένεια αλλά γιατί αυτός πέρα από το περιστασιακό σεξ δεν θέλει τίποτε άλλο μαζί της...δεν έχει ανάγκη να την κοιμίσει στην αγκαλιά του...δεν έχει ανάγκη να είναι το πρώτο "πράγμα"που θα δει ξυπνώντας...αν το μόνο που την ενδιαφέρει είναι το ωμό πάθος οκ όλα όμως έχουν το τίμημα τους...οι στιγμές με το παιδί σου δεν ξαναέρχονται...τον άντρα της και τις δικές του αντιδράσεις όταν το μάθει (γιατί κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό)δεν θα μπορεί να τις αλλάξει... εάν νομίζει ότι τώρα ζει το απόλυτο πάθος και τώρα νιώθει γυναίκα εγώ απλά αυτό το λέω ανωριμότητα και εμμονή...και ίσως αν αναρωτηθεί ποιος θα είναι δίπλα της τις δύσκολες στιγμές τότε να καταλάβει ότι αυτό που τώρα λέει "ανιαρή ζωή" και "συζυγικό ύπνο"λέγετε και αγάπη...που θα μπορούσε και η ίδια αν έδειχνε το ίδιο πάθος και το "κυνηγούσε" εκτός από αγάπη να το έλεγε και έρωτα...