Λαχανόκηποι μέσα στην πόλη: το παράδειγμα της Αβάνας

Facebook Twitter
5

Το ψωμί ψωμάκι

Γύρω στο 1960 ο παπούς μου, ο Κωσταντής, έλεγε στα παιδιά του: «αν ξέρετε να φτιάχνετε ψωμί, δεν έχετε να φοβόσαστε τίποτα».

Ακόμα και τότε τα παιδιά του γελούσαν. Είχαν όνειρα: να σπουδάσουν, να πάνε στην πόλη, να ζήσουν σε αστικές ανέσεις με τρεχούμενο νερό και τηλεόραση, να ξεφύγουν από τα βάσανα της γης. Και τα κατάφεραν, μαζί με τα περισσότερα παιδιά του χωριού. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, αναζητώντας δουλειά στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Αμερική και στην Αυστραλία.

Αυτή είναι πάνω κάτω και η ιστορία όλης της Ελλάδας. Που να φανταζόταν όλα αυτά τα παιδιά ότι το όραμά τους για την πολυκατοικία, τον διορισμό στο δημόσιο και το σούπερ μάρκετ θα έσκαγε στα μούτρα τους και κυρίως, στα μούτρα των παιδιών τους.

Είχαμε συνηθίσει στην ανοδική πορεία πιστεύοντας ότι η ανάπτυξη θα κρατούσε για πάντα. Θα κρατούσε περισσότερο, αν ήταν αληθινή ανάπτυξη. Τελικά ήταν ένα σκούπισμα κάτω από το χαλί και τώρα μαζί με τα σκουπίδια, θα πετάξουμε και τα ασημικά.

Το ακούμε χρόνια τώρα αλλά ήρθε και η ώρα να το ζήσουμε στο πετσί μας. Η ιστορία κάνει κύκλους: από το ψωμί αρχίσαμε και δεν αποκλείεται να καταλήξουμε πάλι εκεί. Μόνο που ποιος από μας ξέρει να φτιάχνει ψωμί, εκτός από τους foodies που αγοράζουν βιβλία μαγειρικής και πάνε στα βιολογικά μπακάλικα;

 

Το παράδειγμα της Αβάνας

Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, η γεωργία εντός αστικού περιβάλλοντος έχει αυξηθεί μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών. Εκατομμύρια κάτοικοι πόλεων μεγαλώνουν λαχανικά σε ταράτσες, μικρούς κήπους και μπαλκόνια, σε παρατημένα οικόπεδα. Από όλες αυτές τις χώρες, η Κούβα είναι η πρώτη σε παραγωγή η οποία υποστηρίζεται κι επίσημα από αντίστοιχο υπουργείο.

Με την κατάρρευση του Σοβιετικού μπλοκ το 1989 η χώρα έχασε όλες τις εισαγωγές με αποτέλεσμα την άμεση έλλειψη τροφίμων. Μεταξύ των εισαγωγών ήταν και τα λιπάσματα, τα εντομοκτόνα, τα ανταλλακτικά για τα μηχανήματα και τα καύσιμα. Αυτό σήμαινε ότι επιπλέον η μικρή παραγωγή της επαρχίας δεν μπορούσε να μεταφερθεί στην πρωτεύουσα.

Οι κάτοικοι αντέδρασαν άμεσα φυτεύοντας όποιο κενό υπήρχε στην πόλη, μαζί με γλάστρες, ταράτσες και μπαλκόνια. Γείτονες αναλάμβαναν εγκαταλελειμμένα οικόπεδα μετατρέποντάς τα σε μποστάνια, και όπου υπήρχε χώρος, άρχισαν να μεγαλώνουν και ζώα. Από το 1992 και μέσα σε δύο χρόνια, υπήρχαν λαχανόκηποι σχεδόν σε όλες τις γειτονιές..

Το υπουργείο Γεωργίας αντέδρασε αμέσως και ίδρυσε τμήμα αστικής γεωργίας στην Αβάνα. Ο στόχος του τμήματος ήταν να δοθεί όλος ο δημόσιος χώρος προς εκμετάλλευση και πληροφόρηση των κατοίκων σχετικά με τους σπόρους, την καλλιέργεια, παροχή εργαλειών και μαθήματα.

Η αστική γεωργία έχει διάφορες μορφές, από ιδιωτικούς κήπους, (huertos privados), κρατικούς κήπους αφιερωμένους στην έρευνα (organicponicos), και κοινοτικούς κήπους (huertos populares), που είναι οι περισσότεροι.  Οι κοινοτικοί κήποι είναι μικρά τμήματα αστικής γης που διατίθενται στους κατοίκους. Το πρόγραμμα ξεκίνησε το 1991 και το 1995 υπήρχαν 26.600 κήποι σε όλη την Αβάνα.

Το μέγεθός τους είναι από μερικά τετραγωνικά μέτρα μέχρι τρία εκτάρια. Για κάθε κομμάτι δουλεύουν από ένας μέχρι εβδομήντα άνθρωποι, κυρίως άντρες, χωρίς να αποκλείονται οι γυναίκες και τα παιδιά.

Βέβαια, όλα αυτά τα στοιχεία είναι από το ίντερνετ και υποθέτω ότι ελέγχθηκαν πριν δημοσιευτούν. Δεν έχω πάει στην Αβάνα και από αυτούς που έχουν πάει έχω ακούσει τα πιο αλλοπρόσαλλα: ότι ο κόσμος είναι φτωχός αλλά τα βράδια χορεύει κεφάτος (από Καστρο-φιλικούς) ή ότι η φτώχια είναι φρικαλέα και εμφανής παντού (από λιγότερο Καστρο-φιλικούς). Μπορεί οι κήποι να μην είναι και τόσο πετυχημένοι αλλά δεν μπορώ να πιστέψω ότι πρόκειται και για ψέμα.

Ξαναγυρνάω στην πρώτη πρόταση του ποστ: δεν ξέρω αν θα χρειαστεί να φτιάξουμε μόνοι μας το ψωμί μας στην Αθήνα από ανάγκη και όχι από γούστο. Δεν είμαι ο πιο αισιόδοξος τύπος του κόσμου όμως και η μέρα που η χώρα θα δηλώσει επίσημα χρεωκοπημένη και θα έρθουν τα πάνω κάτω δε μου φαίνεται απίθανη. Σκέφτομαι και ότι είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε κλίμα και χώμα κατάλληλο για να ακολουθήσουμε τους Κουβανούς. Από αχρησιμοποίητα οικόπεδα που είναι σκουπιδότοποι είναι γεμάτο το κέντρο, ακόμα και σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπως το Παγκράτι. Θα μπορούσαν να είναι και χειρότερα τα πράγματα. Φαντάσου ας πούμε, με τα μυαλά που κουβαλάμε, να ζούσαμε στην Ισλανδία.

+ επίσης: Kάτω απ’ το Σύνταγμα είναι χωράφια

Γεύση
5

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι γεύσεις του καλοκαιριού που φυλάξαμε για το χειμώνα

Γεύση / Φρυγανισμένα, λιόκαφτα, παστά, ξιδάτα: Έτσι μένει η γεύση του καλοκαιριού

Η τέχνη της συντήρησης των τροφών πάει χιλιάδες χρόνια πίσω και έχει ακόμα λόγο ύπαρξης γιατί μεταμορφώνει τα υλικά σε κάτι άλλο. Και αυτό το «άλλο» έχει γαστρονομική και συναισθηματική αξία.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Το πρώτο ελληνικό ουίσκι: Όταν μια παρέα φίλων εμφιάλωσε το όνειρό της

Radio Lifo / Aυτό είναι το πρώτο ελληνικό ουίσκι

Μια ομάδα εννέα φίλων, χωρίς καμία επαγγελματική σχέση με την ποτοποιία, κατάφερε με πείσμα και πολλή αγάπη για το ουίσκι να δημιουργήσει το πρώτο ελληνικό single malt whisky. Δύο από αυτούς, ο Γιάννης Χριστοφορίδης και ο Ντίνος Οικονομόπουλος, μιλούν στη Μερόπη Κοκκίνη γι' αυτό το «ταξίδι» από το κριθάρι και το νερό του Ταΰγετου μέχρι τα βαρέλια vinsanto και τις αμέτρητες δυσκολίες.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το 2025 είναι εξαιρετική χρονιά για τον οινολόγο, ο καλλιεργητής όμως κλαίει»

Πώς κύλησε ο φετινός τρύγος σε διαφορετικές γωνιές του κόσμου; Από τον βορρά ως τον νότο της Ελλάδας, αλλά και σε εμβληματικές περιοχές όπως το Μπορντώ, η Βουργουνδία και η Μεντόζα, οι Έλληνες οινολόγοι καταθέτουν την εμπειρία τους και μιλούν για τις προκλήσεις που φέρνει η κλιματική αλλαγή.
THE LIFO TEAM
Το Χάνι της Ρέρεσης είναι ένα από τα τελευταία της Ελλάδας

Γεύση / Παγόνια, αντίκες και μαγειρευτά σε ένα χάνι που αντέχει στον χρόνο

Το Χάνι της Ρέρεσης, ένα από τα τελευταία της Ελλάδας, παραμένει ανοιχτό για ταξιδιώτες και ντόπιους, με την κυρία Νίτσα να κρατά ζωντανή την παράδοση της φιλοξενίας σε ένα μαγειρείο που θυμίζει λαογραφικό μουσείο.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
47’ στο Hygge με την Anne Meurling

Γεύση / Hygge: Ένας φούρνος που μυρίζει θαλπωρή στην Ιπποκράτους

Με νοσταλγία για τις συνταγές της πατρίδας της, μια Σουηδέζα φτιάχνει ψωμί, γλυκά, αέρινο βούτυρο και άψογη μηλόπιτα, δημιουργώντας ατμόσφαιρα βόρειας Ευρώπης - μόλις δυο βήματα από τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
M. HULOT
«Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Θρυλικά Μπαρ / «Μα πώς γεμίζει αυτή η τρύπα;»: Πριν από 40 χρόνια, τα «Δυο Λουξ» ξάφνιασαν τα Χανιά

Ξέρετε πολλές τσαγερί που να έχουν εξελιχθεί σε ολοήμερα στέκια, να έχουν μισθώσει λεωφορεία για να δουν οι θαμώνες τους μια έκθεση σε άλλον νομό ή να βγάζουν μια βάρκα γεμάτη με μελομακάρονα για κέρασμα στον δρόμο; Και όμως, αυτό το μέρος υπάρχει και έχει ξενυχτήσει γενιές στο λιμάνι των Χανίων.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

Γεύση / Χταπόδι με σύκα: Μια για πολλούς άγνωστη και σίγουρα απρόσμενη συνταγή

«Όπου υπάρχουν συκιές, λίγο πιο πέρα αρχίζουν τα βότσαλα και μετά η Μεσόγειος και μετά το χταπόδι. Και κάπου, σ’ ένα πανηγυρικό τραπέζι, συναντώνται το χταπόδι και τα σύκα. Μαγειρεμένο το χταπόδι, μαγειρεμένα και τα λιόκαφτα, ξερά σύκα».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Η ιεροτελεστία του πανηγυρικού πιλαφιού του Δεκαπενταύγουστου στο Καρπάθιο

Γεύση / Tα πιλάφια του Δεκαπενταύγουστου: Έτσι τιμούν τη μεγάλη γιορτή σε Κάσο και Κάρπαθο

Ακολουθώντας τελετουργικό χρόνων, στήνουν καζάνια πάνω σε φωτιές και φτιάχνουν πιλάφι, κρέας κοκκινιστό και τηγανητές πατάτες για να τιμήσουν τη μεγαλύτερη γιορτή του καλοκαιριού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Και όμως κέρδισα την τροφική μου αυτονομία το καλοκαίρι! Ζήτησα από την μαμά μου να κάνουμε αυτό το πείραμα και να φυτέψουμε τα πιο εύκολα λαχανικά (ντομάτες και πιπέρια). Πήραμε λοιπόν τα φυτά (εε ας μην το παρακάνουμε ξεκινώντας από σπόρους!), σκάψαμεκαι σκαλίσαμε το χώμα στην αυλή και τα φυτέψαμε! Το αποτέλεσμα; όλο το καλοκαίρι έτρωγα φρέσκα γεμιστά πιπέρια τόσο συχνά που τελικά τα βαρέθηκα! και ήταν μόνο 5 ρίζες! εεε όσο για τις ντομάτες πόσες να φάμε δύο άνθρωποι! Δώσαμε και στους γείτονες! Το καλοκαίρι που μας έρχεται θα το κάνω πιο οργανωμένα. Θα ξεκινήσω αγοράζοντας καταψύκτη ώστε να τα αποθηκεύσω για τον χειμώνα και θα διευρύνω και τα είδη! (κολοκυθάκια, μελιντζάνες, φράουλες, μαϊντανός, δυόσμος).