Μια περίεργη λογοκρισία. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο

Μια περίεργη λογοκρισία. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Οι Joseph Gordon-Levitt και Scarlett Johansson στην ταινία Don Jon
7

Διάβαζα πως μια επιτροπή που αυτοαποκαλείται "Ιταλο-Αμερικανικός Συνασπισμός Μια Φωνή" και προασπίζεται ακριβώς τα δικαιώματα των πολιτών με ιταλικές ρίζες στις ΗΠΑ, εγκάλεσε στην τάξη τον Τζόζεφ Γκόρντον Λέβιτ για την προσβλητική, όπως διατείνεται, αναπαραγωγή αρνητικών στερεοτύπων στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο Δον Ζουάν, στο οποίο και πρωταγωνιστεί. Για να τον φιλοτιμήσουν, έγραψαν στην επιστολή στα media πως θα έπρεπε να ντρέπεται καθώς οι γονείς του, Εβραίοι, έχουν δώσει μάχες για τα δικαιώματα της φυλής του και την εξάλειψη των διακρίσεων. Τον συμπρωταγωνιστή του Τόνι Ντάνζα, τον έχουν στη μπούκα ούτως ή άλλως, θεωρώντας πως συστηματικά ρεζιλεύει τη ράτσα του, σχεδόν με κάθε του εμφάνιση.

Οι ομάδες πίεσης δεν είναι απλώς εναλλακτική, αλλά ισχυρή προ ή μετά λογοκρισία, σε μια χώρα όπου τα πάντα είναι επιτρεπτά όταν τηρούν τις προδιαγραφές νομιμότητας- η πορνογραφία συμπεριλαμβάνεται. Και δεν είναι πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Το ίδιο σωματείο έχει ξεφωνήσει στο παρελθόν τους πάντες, από τον Μπομπ τον Μάστορα μέχρι τον Ρόμπερτ Ντε Νίρο. Δεν ξέρω την αντίδραση τους στην Επικίνδυνη Οικογένεια του Λυκ Μπεσόν, όπου ο Ντε Νίρο συνεχίζει σα να μην ανατινάχτηκε ποτέ στα Καλά Παιδιά, να εμβαθύνει την περσόνα του γκάνγκστερ. Με την έλλειψη χιούμορ που τους χαρακτηρίζει, προφανώς δεν θα μπορέσουν να καταλάβουν αν το στερεότυπο σατιρίζεται ή αποθεώνεται. Σε λίγο θα μας πουν πως δεν υπήρξαν ποτέ μαφιόζοι και τους εφηύρε το Χόλιγουντ για να βγάλει λεφτά.

Μια περίεργη λογοκρισία. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο Άντονι Χόπκινς και η Τζόντι Φόστερ στη Σιωπή των Αμνών

Περιπτώσεις σκληρής αντίδρασης έχουν καταγραφεί πολλές φορές. Θυμάμαι το 1991, να μη μπορώ να περάσω τις ουρές όταν κάλυπτα τα Όσκαρ εκείνης της χρονιάς, όταν έξω από το θέατρο είχαν μαζευτεί εκατοντάδες οργισμένοι με πλακάτ και απαιτούσαν από την Τζόντι Φόστερ να μετανοήσει για τη συμμετοχή της στην ομοφοβική Σιωπή των Αμνών. Η Φόστερ δεν είπε κουβέντα και νευρικά απέκρουε τις σχετικές ερωτήσεις, ώσπου οι ομάδες, για να την τιμωρήσουν, της έκαναν outing, παραβιάζοντας την ιδιωτικότητα των προσωπικών της προτιμήσεων.

Λέγεται πως όταν ο Αντόνιο Μπαντέρας σκεφτόταν σοβαρά να υποδυθεί τον Κεμάλ Ατατούρκ σε μεγάλη παραγωγή, Έλληνες με επιρροή τον πλησίασαν κάνοντας του ένα σεμινάριο για τις πράξεις του Τούρκου ηγέτη. Ήταν πειστικοί γιατί ο Μπαντέρας αποσύρθηκε και τελικά η ταινία δεν γυρίστηκε ποτέ.

Αυτή είναι η λογική του lobbying, να προλάβεις να αποτρέψεις ή να χτίσεις κατάσταση, ανάλογα με την ατζέντα σου. Το πρόβλημα είναι πως τέτοιες ομάδες δεν είναι χώρες, αλλά σωματεία που ανάλογα με τον θόρυβο που κάνουν, φαίνεται σα να εκπροσωπούν την κυβέρνηση της κάθε χώρας ή να απηχούν το γούστο της πλειοψηφίας.

Μια περίεργη λογοκρισία. Από τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο Facebook Twitter
Ο Willem Dafoe στον Τελευταίο Πειρασμό, το φιλμ του Σκορσέζε που βασίστηκε στο βιβλίο του Ν. Καζαντζάκη

Και δεν θα αναφερθώ στα σκοταδιστικά και επικίνδυνα ρεζιλίκια με τον Τελευταίο Πειρασμό και τις αντιδράσεις σε Ιταλία και Ελλάδα, από τον μαινόμενο Τζεφιρέλι μέχρι τους μπουρλοτιέρηδες που έκαψαν σινεμά. Υπάρχει κι άλλος τρόπος να εκφράσεις την αντίρρηση σου σε λεπτά θέματα, όπως η θρησκεία, που σίγουρα θίγουν πολύ κόσμο. Ο μεγαλοαιθουσάρχης και παραγωγός Μαρίν Καρμίτς, προσβεβλημένος από το Πάθος του Χριστού, αρνήθηκε να προβάλει την ταινία στο κύκλωμα αιθουσών του. Δεν τον είδα να καίει την αίθουσα του γείτονα!

Από τη λογοκρισία ή το κράξιμο, δεν ξέρεις τι είναι χειρότερο: η Μεγάλη Βρετανία (και δε μιλάω για χώρες με ελάχιστη ανοχή, όπως η Κίνα) που ακόμη και σήμερα έχει πρόβλημα με την προβολή κάποιων ταινιών στα σινεμά, λες και οι αίθουσες είναι τηλεοπτικοί δέκτες; ή οι ΗΠΑ, όπου λέγεται πως κάποιες δυνατές ομάδες βλέπουν ακόμη και τα σενάρια για να εγκρίνουν την εικόνα των χαρακτήρων. Η λύση είναι μία για τα διχαστικά θέματα: Ακατάλληλο μέχρι 18 ετών. Και ανοχή στο χιούμορ.

Θέλοντας να απαντήσω σε μια Λιβανέζα φίλη (χριστιανή, όχι μουσουλμάνα) που έφριξε και άστραψε με την κρυπτο-φιλο-εβραϊκή προπαγάνδα του Σάσα Μπάρον Κόεν στο Μπόρατ, της απάντησα: "μα είχε τόσο πλάκα".

Διάφορα
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Δ. Πολιτάκης / Όχι άλλο κάρβουνο: Αφήστε το αναρχικό άστρο να λάμπει στην πλατεία Εξαρχείων και καλές γιορτές

Μπορεί να έχει άμεση ανάγκη κάποιου είδους ανάπλασης η Πλατεία Εξαρχείων, το τελευταίο που χρειάζεται όμως είναι ένα μίζερο χριστουγεννιάτικο δέντρο με το ζόρι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Β. Βαμβακάς / Δεκαετία του 2010: Δέκα χρόνια που στην Ελλάδα ισοδυναμούν με αιώνες

Οποιοσδήποτε απολογισμός της είναι καταδικασμένος στη μερικότητα, αφού έχουν συμβεί άπειρα γεγονότα που στιγμάτισαν τις ζωές όλων μας ‒ δύσκολο να μπουν σε μια αντικειμενική σειρά.
ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΜΒΑΚΑ
Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Β. Στεργίου / Τα χρόνια των μετακινήσεων και η κουβέντα για το brain drain που δεν μου αρέσει καθόλου

Αντί να βλέπουμε τη χώρα σαν άδεια πισίνα όπου πρέπει να γυρίσουν τα ξενιτεμένα της μυαλά για να γεμίσει, ας αλλάξουμε τα κολλημένα μυαλά σ' αυτόν εδώ και σε άλλους τόπους.
ΤΗΣ ΒΙΒΙΑΝ ΣΤΕΡΓΙΟΥ

σχόλια

5 σχόλια
Όσο για τους ιταλοαμερικάνους, πολύ καλά κάνουν και διαμαρτύρονται όταν δεκάδες ταινίες τους παρουσιάζουν τόσο στερεοτυπικά, όπως θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν και οι ελληνοαμερικάνοι αν έβγαιναν δεκάδες ταινίες να τους παρουσιάζουν σύμφωνα με τα κλισέ της Νία Βάρνταλος. Μάλλον δεν είναι περίεργο που ο κόσμος φτύνει το σίνεμα και στρέφεται προς τις τηλεοπτικές σειρές, όταν όλες οι ταινίες παρουσιάζουν τους ιταλούς ως μαφιόζους, τους άραβες ως τρομοκράτες και τους ρώσους ως κομμουνιστές.Κρίμα πάντως για τον Στάθη Ψάλτη. Άμα είχε κι αυτός το αντίστοιχο διαφημιστικό budget, ο Σάσα Μπαρόν Κοέν θα είχε φάει τη σκόνη του...
Για ποιο λόγο είναι πρόβλημα ότι κάποιοι διαμαρτύρονται επειδή μια ταινία παρουσίαζε μια τρανσέξουαλ ως σίριαλ κίλερ που έγδερνε γυναίκες για να φορέσει το δέρμα τους, και όχι το ότι ο Όλιβερ Στόουν πέρασε "στο ντούκου" τη σχέση Αλέξανδρου-Ηφαιστίωνα για να μην προκληθούν αντιδράσεις; (για το πως παρουσίασε το Χόλιγουντ την Τροία ας μην το συζητήσουμε καλύτερα). Παρεμπιπτόντως για ποιο λόγο το Χόλιγουντ δεν έχει βγάλει ούτε μία ταινία με ομοφυλόφιλο ήρωα από τον καιρό του Brokeback Mountain (οκτώ χρόνια πριν); Όταν η λογοκρισία εφαρμόζεται ήδη από το στάδιο χρηματοδότησης της ταινίας, αυτό δεν είναι πρόβλημα; Προφανώς ο συντάκτης του άρθρου γνωρίζει την ιστορία με την ταινία για τον Λιμπεράτσε που παρά την παρουσία δύο μεγάλων σταρ δεν χρηματοδοτήθηκε από κανένα στούντιο και τελικά γυρίστηκε για την τηλεόραση. Δ
αχαχα! δηλαδή όλες οι ταινίες με Αμερικανούς σίριαλ κίλερς είναι...αντιαμερικανικές;!;! *κάπου εκεί αρχίζουμε να βάζουμε τρικλοποδιά στον εαυτό μας και να γινόμαστε πιο γραφικοί κι από το ΚΚΕ*