ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν νοιώθω σχεδον τίποτα πια για τους γονείς μου και τον αδερφό μου...ένα κενό..ξέρω ότι μέχρι τώρα δεν μου έλειψε τίποτα από οικονομικής άποψης.μου λείπει όμως μια γλυκία κουβέντα,ένας έπαινος για όλα αυτά τα μικρά και μεγάλα που κάνω,για τις προσπάθειές μου.αδιαφορία για τους στόχους μου,για τους φίλους μου,τη σχέση μου.μόνο αν περνάω τα μαθήματά μου,λες και είναι ο μοναδικός παράγων που μας καθορίζει.πόσο θέλω τελειώνοντας τη σχολή μου σε ένα χρόνο να μίνω στο δικό μου σπίτι,μόνη μου.βαρέθηκα τις επιφανειακές σχέσεις.θέλω ουσία,ειλικρίνια.απαιτώ σεβασμό.θέλω να ζήσω...