Στο σημερινό Α μπα: ρώσικη σαλάτα

Στο σημερινό Α μπα: ρώσικη σαλάτα Facebook Twitter
40


________________
1.


Τι θα πρότεινες λοιπόν, για δώρο για ένα άτομο που θεωρείς μέντορα σου;
Αφορά ένα πρόσωπο, που έχει αφιερώσει χρόνο για την εκπαίδευσή μου (ενώ δεν είναι μέλος εκπαιδευτικού προσωπικού), σου δίνει ευκαιρίες στο να αναπτύξεις επαγγελματικές δεξιότητες και σε έχει βοηθήσει με ένα προσωπικό θέμα υγείας (γιατί δουλεύει σ'αυτόν τον τομέα); Προσπαθώ αρκετά να ανταποδίδω σ'αυτά που κάνει, αφιερώνοντας αρκετό χρόνο ώστε να βοηθάω στις λοιπές εργασίες που πρέπει να διεκπεραιώσει, κερνάω και κανένα καφεδάκι, αλλά σκεφτόμουν έναν πιο επίσημο τρόπο να πω ευχαριστώ.
Δε σου κρύβω ότι στο παρελθόν, είχα ένα μικρό crush, αλλά στην πορεία ξεπεράστηκε. Ωστόσο θα ήθελα να κάνω ένα δώρο, λίγο πιο προσωπικό το οποίο να δηλώνει ότι θέλω να κρατήσω επαφή μαζί σου και να δουλέψουμε και μελλοντικά μαζί (γιατί στην παρούσα φάση τελειώνουν οι δικές μου ακαδημαϊκες υποχρεώσεις) και αν θέλεις να κρατήσουμε και μαζί μια προσωπική επαφή (χωρίς να εννοώ καμία ερωτική πρόθεση).

Δεν υπάρχει δώρο που δηλώνει όλα αυτά, αλλά αν νιώθεις ευγνωμοσύνη, κάνε ένα δώρο γιατί το αισθάνεσαι. Αφού θέλεις να δώσεις κάτι προσωπικό, προσπάθησε να βρεις κάτι που ταιριάζει με τα γούστα του, τα οποία είναι άγνωστα σε μένα. Έχει ασχολίες, χόμπι, προτιμήσεις, ασχολίες; Ξεκίνα από κει.

________________
2.


Τελικά άλλο "πρέπει" και άλλο "Πέπη";-12+oute1til.

Αχ, λυπήσου μας.


________________
3.

7.6.13-λίγο τσιτωμένη σε βρήκα..αλλά εστιάζω στην ερώτηση 3 γιατί έχω την ίδια ερώτηση με τη λου. ρε α,μπα από τον τρόπο που ρώτησε σου φάνηκε τόσο αγενές και εγωκεντρικό άτομο? εμένα όχι τόσο-άλλωστε τα στοιχεία που δίνει ειναι στοιχεία των 8 σειρών. παρόλ'αυτά, αν αυτή η ερώτηση μπορεί να ξανα-απαντηθεί ως απορία 2ου αναγνώστη (εμού :Ρ ) θέλω να προσθέσω ότι ακόμα και αν είμαι απόμακρη ωρες ώρες, δεν είμαι ούτε αγενής, ούτε ειρωνική και τουλάχιστον σίγουρα χαμογελάω στους ανθρώπους.. αναρωτιέμαι ποια θα είναι η απάντησή σου αλλά σίγουρα θα περιμένω διαβαζοντάς σε ανελλιπώς! αγαπάμε αμπα-2η διερωτώμενη

Δεν είπα ότι είναι αγενής, ούτε ότι είναι εγωκεντρική. Αυτές είναι δικές σου λέξεις, πράγμα που σημαίνει ότι τελικά, καταλαβαίνεις που το πάω.


Λιανά το έκανε ο/η meme πολύ πετυχημένα στα σχόλια:


"Αν κατάλαβα καλά, η αμπά θεωρεί ότι η κοπέλα της ερώτησης πίσω από το "κρυόκωλη" και "αδιάφορη" αφήνει να εννοηθεί ότι είναι μια γυναίκα δύσκολη, με υψηλά στάνταρ ή πληγωμένη εν πάση περιπτώσει, ενώ με το "σκύλα" μια γυναίκα δυναμική ή "αφέντρα" που δεν είναι απαραίτητα κακό. Τα "αγενής" και "βαρετή" δεν αφήνουν τα ίδια περιθώρια για σκέψη."


Τα «αρνητικά» που διαλέγουμε για να περιγράψουμε τον εαυτό μας λένε περισσότερο για το τι πιστεύουμε ότι είμαστε ή τι θα θέλαμε να είμαστε, παρά για το τι είμαστε στ' αλήθεια και πώς φαινόμαστε στους άλλους. Δεν πιστεύω ότι είναι τυχαίο ότι δεν διάλεξε κάτι μονοσήμαντα αρνητικό για να αιτιολογήσει το ότι είναι μόνη της. Παράδειγμα: «μήπως είμαι μόνη μου επειδή είμαι εγωίστρια, αχάριστη και κουτοπόνηρη;» Τώρα βλέπεις τη διαφορά με χαρακτηρισμούς όπως «κρυόκωλη», «σκύλα» και «αδιάφορη»;


Επειδή βλέπω ότι χρειάζεται να το κάνω πολύ φραγκοδίφραγκα, ξαναλέω: δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση ότι είναι εγωίστρια, αχάριστη και κουτοπόνηρη, δεν την ξέρω την κοπέλα. Λέω παράδειγμα λέξεων που δεν έχουν θετικό ή «κουλ» υπονοούμενο.


Ας ελπίσουμε ότι τώρα, συνεννοηθήκαμε.


Και τώρα, πάμε στην ερώτηση: δεν ξέρω γιατί της λείπει συντροφικότητα, ούτε γιατί λείπει σε εσένα, πώς θα μπορούσα να ξέρω; Εσύ λες ότι δεν αγενής, ούτε είσαι ειρωνική, αλλά γιατί να θεωρήσω δεδομένο ότι ξέρεις πώς φαίνεσαι στους άλλους; Μπορεί να είσαι χίλια δυο άλλα, που δεν υποψιάζεσαι καν.


Δεν σας ξέρω, οπότε δεν μπορώ να σας πω τι φταίει. Μπορεί να είναι και σκέτο κακή τύχη. Μπορεί και να στέλνετε ψεύτικα μηνύματα, ή αλλοπρόσαλλα. Αυτό που ξέρω είναι ότι ο δρόμος για να μάθεις πώς φαίνεσαι στους άλλους περνάει από μέσα σου. Ίσως πρέπει να ασχοληθείτε με τον εαυτό σας, αλλά με έναν νέο τρόπο. Να γίνετε δασκάλες του εαυτού σας, να τον αναγκάσετε να μάθει, να διαβάσει, να μιλήσει, να ρωτήσει, να δεχτεί ότι έχει πολλά να μάθει και να δεχτεί ότι έχει ελαττώματα – όχι γενικά κι αόριστα, αλλά συγκεκριμένα ελαττώματα, πιάνοντας τον εαυτό του στα πράσα την ώρα που τα κάνει. Πχ «τώρα διέκοψα κάποιον» ή «αυτό που είπα ήταν προσβλητικό». Όχι με γενικότητες τύπου «είμαι/δεν είμαι σκύλα».

______________
4.


Ρε συ α,μπα οτι και να κανω καταληγω παντα στην ιδια σκεψη , οτι τελικα τιποτα δεν εχει πραγματικο νοημα ή ουσια, ολοι δηλαδη θα καταληξουμε στο χωμα ειτε αυριο ειτε αργοτερα και οι περισσοτεροι δεν θα εχουμε κανει και καμια σημντικη διαφορα στον κοσμο (οχι οτι και να κανουμε θα εχει σημασια) ...
Τελος παντων αυτο που εχω απορια ειναι γιατι ενω σαν σκεψη σκεφτομαι με τον α' τροπο ,τα συναισθηματα μου λειτουργουν με τον δικο τους τροπο?

 

Δηλαδη γιατι να με ενοχλει που δεν με πηρε τηλεφωνο η μαρια ,ή να εκνευριζομαι που εχασα το αγαπημενο μου πορτατιφ(jk) ενω ξερω οτι η μαρια δεν αξιζει σαν ανθρωπος και οτι το πορτατιφ μου θα το βρω ή τελος παντων θα βρω αλλο...?

 

2η ερωτηση επισης αφου δεν βρισκω νοημα σε τιποτα πως να πεισω τον εαυτο μου να διαβασει ή να εργαστει?(μεχρι τωρα τα εβγαζα περα αλλα ο ελευθερος χρονος τελευταια δινει χωρο σε περισσοτερες σκεψεις και ακομα λιγοτερη ορεξη για τα παραπανω...)

 

Ευχαριστω εκ των προτερων και θα ηθελα να σου πω οτι η στηλη σου ειναι παντα πολυ ..ενδιαφερουσα ;) -Νεος και Προβληματισμενος?!?

Το νόημα της ζωής είναι η αγάπη.


Μιλάω απολύτως σοβαρά.


Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, μάλλον κατά λάθος, ανήκουμε σε ένα είδος που είναι σε θέση να συνάψει στενές σχέσεις με άλλους εκπρόσωπους του είδους του, οι οποίες δεν είναι αναγκαστικές, δηλαδή δεν δημιουργούνται λόγω εξάρτησης και μόνο (μητέρα/βρέφος), μια ικανότητα που έχει εμπλουτιστεί φυσικά από τη δυνατότητα της γλώσσας. Αυτό είναι κάτι συνταρακτικό, σπάνιο (από όσο ξέρουμε) και μοιάζει τόση μεγάλη πολυτέλεια, που έχουμε βρει χιλιάδες παιδαριώδεις εξηγήσεις για να το αντέξουμε.


Τελικά, δεν έχει τόση σημασία το γιατί. Σημασία έχει να εκμεταλλευτείς αυτή τη δυνατότητα. Ο Χέρμαν Έσσε έγραψε στο ημερολόγιό του «πιστεύω ότι δεν είμαι υπεύθυνος για το νόημα ή για την έλλειψη νοήματος της ζωής, αλλά ότι είμαι υπεύθυνος για ό,τι κάνω με τη ζωή που έχω.» Πολύ ωραία τα έλεγε αυτό το μούτρο. Το νόημα της ζωής είναι να της δώσεις νόημα. Εγώ προτείνω την αγάπη.

Υ.Γ. Πώς έχασες ολόκληρο πορτατίφ;

______________
5.


Γεια σου Ααααα μπά! Έχω ένα θεματάκι. Όλη μου τη ζωή απ' όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μετράω τα πάντα. Από τα βήματα μου, τις μπουκίες που τρώω, σχεδιάκια σε ρούχα ή άλλου είδους υφάσματα, μέχρι τα πομολάκια στα ντουλάπια της κουζίνας (είναι 17), ακόμα και τα ίδια τα ντουλάπια. Άσε δε τα πλακάκια του μπάνιου, είναι και ψηφίδα. Τα πάντα! Το αστείο είναι πως αν θέλω να κοιμηθώ, το να μετρήσω προβατάκια δεν βοηθάει! Τι είναι αυτό; Έχεις ακούσει κάτι παρόμοιο; 1 2 3 4 5........- τζου τζου βρου τζου

Ναι, έχω ακούσει, δεν είναι σπάνιο, ούτε κάτι περίεργο. Ρε παιδιά θα με κάνετε να πάω να πάρω πτυχίο ψυχολογίας, γιατί τώρα πραγματικά χρειάζεται. Έχω γνώμη –χα, εννοείται – αλλά δεν είναι σωστό να την πω.
Θα τολμήσω το εξής: αν σε δυσκολεύει στην καθημερινότητα σου, αν σε κάνει να αγανακτείς, αν σε κουράζει, αν σου προκαλεί οποιαδήποτε δυσφορία, να ξέρεις ότι είναι πολλές οι πιθανότητες να θεραπεύεται, και σε κάθε περίπτωση, δεν είσαι καταδικασμένος/η να ζεις με αυτό για πάντα. Θα σου έλεγα να ρωτήσεις έναν ψυχολόγο να σου πει, θα δεις ότι θα ανοίξουν οι ουρανοί. Θα σου κάνει καλό, θα ανακουφιστείς.


Ψυχολόγοι που διαβάζετε, μη με δείρετε. Τι να κάνω, να το αφήσω αναπάντητο;

________________
6.


Αμπίτσα μου γλυκιά, είχα πάντα την απορία γιατί το μέντιουμ εκτός από psychic στα αγγλικά το λέμε και medium; και επιπλέον εξηγησέ μου πως προέκυψε το μεσαίο μέγεθος (medium size) να γράφεται ακριβώς το ίδιο; φιλιά πολλά

 

Υ.Γ: είδα φωτογραφία σου και είσαι τρελό τυπάκι!!- medium

Το "medium" είναι από το «μέσο», δηλαδή είναι το καλώδιο που συνδέει τον άλλο κόσμο με τον εδώ κόσμο. Ταυτόχρονα, εκτός από μέσο, είναι και μεσαίο. Όταν σταματήσουμε να γελάμε, θα προχωρήσουμε στην επόμενη ερώτηση.

________________
7.


Αγαπητή Α, μπα;,
Αρχικά θα ήθελα να σε συγχαρώ για τις ωραίες απαντήσεις που δίνεις, ασε που με μερικές λιώνω από τα γέλια.
Θα ήθελα να σου κάνω μια ερώτηση. Έχω έναν αδερφό που είναι 29 χρονων, ο οποίος το μόνο που κάνει είναι να με ρωτάει με ποιον βγαίνω, που πάω, με ποιον μιλάω στο τηλέφωνο και ποτε δεν παίρνει απάντηση πίσω. Γενικά το μόνο που κάνει είναι να ρωτάει, βέβαια από την άλλη δεν τον ρωτάω ποτε τι κάνει, που πάει, με ποιον μιλάει. Είναι λογικό τώρα όλο αυτό; Το οτι είναι μεγαλύτερος δυο χρόνια και εγω η μικρή του αδερφη, του δίνει το δικαίωμα να ρωτάει; Πώς μπορεί να σταματήσει όλο αυτό, που έχει αρχίσει να με κουράζει αφάνταστα;- Γάτος του Cheshire

Παιδιά, τα αδέρφια είναι μεγάλο δώρο της Ζωής, να τα φυλάτε σαν τα μάτια σας. Μην τον αποπαίρνεις, ρώτα τον τι κάνει, αδερφός σου είναι και σ ' αγαπάει, κι αν αισθάνεται υπεύθυνος για σένα ως μεγαλύτερος, μπράβο του, γιατί μη νομίζεις ότι όλα τα αδέρφια σκέφτονται έτσι. Μακάρι όλα τα κορίτσια να είχαμε μεγάλους αδερφούς να μας προσέχουν.

________________
8.


Χαιρετώ αγαπητή Α,μπα,

Ξέρεις να μου πεις γιατί τα σκυλιά πεθαίνουν μόνα;

Ευχαριστώ-Αναστασία

Ωχ, βάλε να πιούμε.

________________
9.

Αγαπητή αμπα, τη ρώσικη σαλάτα στη Μόσχα τη λένε χωριάτικη;


Φιλιά-λεμονίτα


Λοιπόν, πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Στα ρώσικα λέγεται «σαλάτ Ολιβιέ», και είναι έμπνευση του Βέλγου Lucien Olivier, ο οποίος ήταν σεφ στο Ερμιτάζ, όχι στο παλάτι, αλλά στο πιο δημοφιλές εστιατόριο του 1860.
Το πιάτο αυτό έκανε πάταγο αλλά η συνταγή μας είναι ακόμα άγνωστη. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι κάποια από τα συστατικά ήταν αγριόγαλος (;), βοδινή γλώσσα, χαβιάρι, μαρούλι, ουρές καραβίδας, κάπαρη, καπνιστή πάπια, δηλαδή, καμία απολύτως σχέση με την βραστή πατάτα/μαγιονέζα του σήμερα.


________________
10.

Αγαπητή A,Μπα

Έχεις διαβάσει το "The Lovely Bones" της Alice Sebold? Το διάβασα και μου άρεσε πολύ γιατί άγγιξε ευαίσθητες χορδές μου (βιασμός, την ανησυχία για την οικογένεια σου αν τύχει και πεθάνεις). Αλλα δε μ' άρεσε το τελευταίο κομμάτι στο βιβλίο. Για να μην κάνω spoiler, αναφέρομαι στην σκηνή στη ντουσιέρα και την επαφή με τον Ray. Δηλαδή ok καταλαβαίνω ότι η συγγραφέας ήθελε να επιτύχει μια κάποια πλήρωση για την ηρωίδα της, αλλα come on.. Το παράκανε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα βιβλίο που, ενώ είχε πολλά κομμάτια φαντασίας, σε έπειθε ως ρεαλιστικό. Και τιμή της της συγγραφέως. Στο ντούς απλώς το έχασε. Εκεί πέρασε τη λεπτή γραμμή μεταξύ φαντασίας και ρεαλισμού. Τι λες?- Κουβέντα να γίνεται


Το έχω διαβάσει, ωραίο βιβλίο, δεν το είχα σκεφτεί αυτό που λες και έχεις δίκιο, τώρα μου το χάλασες λίγο περισσότερο . Έχει κι άλλα στοιχεία που δε μου αρέσουν, όπως το «ενδιάμεσο» στάδιο πριν τον «παράδεισο», στον οποίο πας όταν λύσεις τα θέματά σου στη γη. Αυτός η ιδέα είναι πολύ ανάποδη στην κοσμοθεωρία μου, αλλά η γενική ιδέα είναι καλή και κυρίως είναι ωραία γραμμένο.


________________
11.

αγαπητη α,μπα..
ενταξει το καναμε το λαθος ,ηταν λαθος!.ποσο ακομη πρεπει ν υπομεινουμε τις ενοχες και τις τυψεις!?

Συγνώμη είπαμε;


________________
12.

Αγαπητή Α, μπα, θέλω να μου πεις τι μπορώ να κάνω για να λύσω την έλλειψη σιγουριάς που έχω για τα περισσότερα στη ζωή μου. Νιώθω ανασφάλεια για το αν έχω προσφέρει αρκετά στην οικογένειά μου, για το αν είμαι καλή φίλη ή ακόμα και για το επάγγελμά μου (είμαι δασκάλα) το οποίο λατρεύω αλλά όταν έρχομαι σε συζητήσεις τύπου "και τι κάνετε εσείς οι δάσκαλοι;" αδυνατώ να το υπερασπιστώ και προβληματίζομαι που είναι προνομιούχο σε σχέση με άλλα επαγγέλματα.
Από πού μπορεί να πηγάζει αυτή μου η αδυναμία και πώς μπορώ να σκέφτομαι, έτσι ώστε να μην κατεβάζω τον εαυτό μου σε σχέση με τους άλλους;
Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις σου, μου αλλάζουν τον τρόπο σκέψης προς το θετικό:)

Πέτυχες πολύ ευαίσθητο θέμα για μένα, γιατί κατάγομαι από οικογένεια με αμέτρητους δασκάλους. Ο δάσκαλος κάποτε είχε τη θέση που του άξιζε, τώρα δεν ξέρω γιατί έχει απαξιωθεί τόσο πολύ ένα τόσο σημαντικό επάγγελμα (ξέρω, αλλά ας το αφήσω εδώ). Δάσκαλοι θα έπρεπε να γίνονται μόνο οι αξιότεροι, οι καλύτεροι από όλους, και να πληρώνονται γενναία, γιατί η δουλειά τους είναι μαζί με τους γιατρούς και τους δικαστές, κι ακόμη πιο σημαντική για την κοινωνία.


Να είσαι πολύ περήφανη για τη δουλειά σου και μπράβο που την επέλεξες. Πολύ δύσκολο μονοπάτι! Ξέρω τι ακούς, και εξοργίζομαι με το θράσος όσων μετράνε την αξία του ανθρώπου μαζί με τα λεφτά που βγάζει (λες και ο δάσκαλος είναι επιχειρηματίας, λες και μπορεί να κάνει κάτι για τον μισθό του).


Να ξέρεις ότι είμαστε πολλοί που σεβόμαστε τους δασκάλους που μας σημάδεψαν, που τους θυμόμαστε και τους αγαπάμε ακόμη. Είμαστε πολλοί και αυτοί που σεβόμαστε το επάγγελμα και θέλουμε να αναβαθμιστεί, που πιστεύουμε ότι είναι η πιο σημαντική αφετηρία για την εξέλιξη της Ελλάδας. Δεν ακουγόμαστε πολύ, αλλά είμαστε πολλοί.


Και θα σου πω και το άλλο: τα δασκαλοπαίδια είναι τα καλύτερα παιδιά.


Όχι επειδή είμαι ένα απ' αυτά, αλλά έτσι είναι :).

40

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

19 σχόλια
@5: Το ότι το σύμπτωμα που περιγράφεις μπορεί να βρεθεί σε μια συγκεκριμένη ψυχική διαταραχή που λέγεται Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή, δεν σημαίνει ότι έχεις και αυτή τη διαταραχή - όπως πχ οι διαταραχές ύπνου μπορεί να είναι σύμπτωμα κατάθλιψης αλλά δεν σημαίνει ότι κάθε ένας που δεν κοιμάται έχει και κατάθλιψη. Άσε που αυτό με το μέτρημα ή το να μην πατάς σε γραμμές είναι φυσιολογικό σε κάποια στάδια ανάπτυξης, πχ σε παιδιά γύρω στα 8 και δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, στους ενήλικες όχι τόσο.Για να μάθεις τι είναι και τι δεν είναι, καλό θα είναι να σε αξιολογήσει ένας ειδικός: ψυχίατρος ή ψυχολόγος και θα εκτιμηθούν διάφορα άλλα χαρακτηριστικά, όπως το αν το μέτρημα σε ενοχλεί και προσπαθείς να αντισταθείς σε αυτό (π.χ. υπάρχει και η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας που είναι τελείως διαφορετικό πράγμα και όπου δεν αντιστέκεσαι ιδιαίτερα ) και πόσο επηρεάζει τη ζωή σου (τελικά κοιμάσαι; ), τις σκέψεις που κάνεις γύρω από το θέμα γιατί είναι σπανιότερο να υπάρχει μια καταναγκαστική συμπεριφορά χωρίς μια επίμονη σκέψη.Αν τώρα μιλάμε για ΙΔΨ, να ξέρεις ότι έχει ισχυρό βιολογικό υπόστρωμα, δουλεύουν διαφορετικά νευροχημικά μονοπάτια στον εγκέφαλο από τα κανονικά. Η θεραπεία εκλογής είναι συγκεκριμένα αντικαταθλιπτικά (κάνεις μια απεικόνιση του εγκεφάλου με ΙΔΨ πριν τα αντικαταθλιπτικά και βλέπεις να φωτίζουν περίεργες περιοχές, μετά τα αντικαταθλιπτικά φωτίζουν οι περιοχές όπως στον υπόλοιπο πληθυσμό χωρίς συμπτώματα) σε συνδυασμό με γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία. Η ΙΔΨ ανήκει στις αγχώδεις διαταραχές αλλά έχει μεγάλη συννοσηρότητα με άλλες ψυχικές διαταραχές, όπως η κατάθλιψη.Η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή προσωπικότητας είναι άλλη ιστορία, δεν έχει ανάγκη φαρμακευτικής αγωγής και αν έχεις ανάγκη να κάνεις κάτι γι'αυτή, τότε η καλύτερη επιλογή είναι η ψυχοθεραπεία κι εδώ. Και για τις δύο μιλάμε συνήθως για βραχεία θεραπεία.Συστήνω το εξής:http://www.stress.gr/disorder.php?id=13
Η Оливье φτιάχνεται ακόμα με αυτήν τη συνταγή, χωρίς τις καραβιδοουρες, ακόμα και στα εστιατοριακια της γειτονιάς. Αυτή η αηδία που τρώμε στην Ελλάδα, πνιγμενη στη μαγιονεζα δεν έχει καμία σχέση με την ολιβιε. Αντίστοιχη αηδία είναι η χωριατικη στη Ρωσία.
#3 νομίζω ότι ρόλο δεν παίζει πως συμπεριφερόμαστε στους άλλους αλλά κυρίως τι εκπέμπουμε. Αν δηλαδή δείχνουμε την εικόνα ενός κακομοίρη, και ο πιο ενδιαφέρον άνθρωπος να είμαστε, οι άλλοι αντιλαμβάνονται την μιζέρια και βασικά την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας και μας απορρίπτουν ή μας αποφεύγουν. Είναι πάνω κάτω αυτό που λέει η α μπα ότι πρώτα πρέπει να δουλέψουμε τον εαυτό μας και όλα τα άλλα έρχονται! αυτό!
Για το #12 κ εγώ δασκαλοπαίδι!We rock!Επίσης προέρχομαι από οικογένεια με αμέτρητους δασκάλους (κ εγώ από..σπόντα δεν έγινα).Πολύ ωραία απάντηση.Μου θύμισες για λίγο την οικογένεια μου και πόσο εξοργίζομαι κ εγώ όταν ακούω γελοιότητες για το πόσο "προνομιούχοι" ειναι.
Για την ερώτηση 5: Καλή μου δεν είσαι μόνη σου! (θα πολυλογήσω) Σε καταλαβαίνω απόλυτα,έχω ακριβώς το ίδιο. Λέγεται OCD (Obsessive–compulsive disorder)-ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Το OCD πάντως είναι πιο πιασάρικο και δεν ξυπνά σε τρίτους εικόνες ιδρύματος. Εγώ,όπως όλοι οι συμπάσχοντες, το έχω αντιληφθεί απ'όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Έχει πολλές μορφές και εκφάνσεις, είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά και δεν περιορίζεται μόνο στο μέτρημα-εννοώ ότι έχει να κάνει και με την επιδίωξη της οργάνωσης, της εμφανούς τάξης, της καθαριότητας κλπ. Οι περισσότεροι δεν πατάνε στις γραμμές του πεζοδρομίου-άλλοι περνούν πεζοί δίπλα από ένα αμάξι σε 3 βήματα(γκούχου,ναι κι εγώ)και όλα όσα είπες κι ακόμα περισσότερα. Εντείνεται σε περιόδους άγχους. Το κακό είναι ότι όταν βρίσκεται σε έξαρση δυσκολεύει την καθημερινότητα (σ'αυτή την περίπτωση ο ψυχολόγος βοηθά). Π.χ.αν δεν αναβόσβηνα το φως 5 φορές δεν κοιμόμουν. Προτείνω να διαβάσεις πολύ για το θέμα, να το κατανοήσεις και να χρησιμοποιήσεις τη δύναμη του μυαλού σου. Κάνει θαύματα. (αυτή τη συμβουλή έλαβα από φίλο μου που κατάφερε να το μειώσει ο ίδιος και μπορώ να πω ότι είμαι σε καλό δρόμο) Όσοι το αντιμετωπίζουμε να ξέρεις, αντιλαμβανόμαστε το παράλογο του θέματος. Το βρίσκουμε σαν τρόπο ηρεμίας, ενίοτε και ιεροτελεστίας. Η λατρεμένη Lena Dunham-μιας και το αντιμετωπίζει-το έδειξε αριστουργηματικά στο Girls, αν βλέπεις (http://www.youtube.com/watch?v=tmG8badcE2s). Επιμένω, μπορείς να κυριαρχήσεις.Είναι ΠΟΛΥ δύσκολο, σε τρώει, ξέρω, ξέρω, αλλά υπάρχουν λογικά τρικ. Τελειώνω την πολυλογία με επιχείρημα παρηγοριάς για μας τους πικραμένους: OCD έχουν πολλοί διάσημοι, μεταξύ τους και μεγάλες προσωπικότητες μπορώ να σου πω, και για του λόγου το αληθές:http://www.disabled-world.com/artman/publish/famous-ocd.shtmlΣτη διάθεσή σου να σου λύσω όποια απορία και για να γελάσουμε λίγο με το θέμα!
#12"Ο δάσκαλος κάποτε είχε τη θέση που του άξιζε, τώρα δεν ξέρω γιατί έχει απαξιωθεί τόσο πολύ ένα τόσο σημαντικό επάγγελμα."Γιατί όταν υπάρχει ένας σεβαστός αριθμός δασκάλων που θα έπρεπε να κάνουν άλλη δουλειά, η μπάλα παίρνει και τους υπόλοιπους.Ειδικά μιλώντας για τη γενιά μου, ένα μεγάλο ποσοστό μαθητών συμπλήρωνε το μηχανογραφικό του με βάση την αποκατάσταση (το οποίο δέχομαι ότι είναι αναμενόμενο ως ένα βαθμό), δηλαδή, στρατιωτικές και παιδαγωγικές σχολές. "Θα έχω σταθερό μισθό, θα κάθομαι Χριστούγεννα, Πάσχα και καλοκαίρι, οι ώρες είναι λίγες... Εντάξει, αγαπώ και τα παιδιά." Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που δε θα σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο (ναι, είναι θέμα παιδείας!), η πολιτεία θα πρέπει να μεριμνήσει να επιλέγει άτομα που θα θέλουν και θα μπορούν στον ίδιο βαθμό.Συμφωνώ ότι θα έπρεπε να γίνονται δεκτοί οι αξιότεροι, οι οποίοι ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να διαπιστώνεται ότι είναι και κατάλληλοι για το συγκεκριμένο επάγγελμα, διαφορετικά τα σχολεία θα γεμίσουν με ανθρώπους που έχουν τη ικανότητα, αλλά όχι τη θέληση. Και γιατί να γίνει κάτι τέτοιο; Για το γενναίο μισθό!
Αγαπητέ/τή μου δεν είναι (μόνο) αυτό. Από τότε που οι γονείς το παίζουν ανυπέρβλητη εξουσία και οι διευθυντές τους αντιμετωπίζουν σε επίπεδο πελατειακής σχέσης χάθηκε και η μπάλα. Ήρθε και η οικονομική κρίση (που εντείνει τις διαμάχες ανάμεσα στις κοινωνικές ομάδες) και απόγινε το κακό..
12: Η γενεσιουργός αιτία των προβλημάτων με τον κόσμο σήμερα είναι ότι οι ηλίθιοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση ενώ οι έξυπνοι άνθρωποι είναι γεμάτοι αμφιβολίες. The fundamental cause of the trouble is that in the modern world the stupid are cocksure while the intelligent are full of doubt.Από τον Bertrand Russell στο "The Triumph of Stupidity" (1933-05-10) in Mortals and Others: Bertrand Russell's American EssaysΣε παρακαλώ μεγάλωσε παιδιά μας, που σου εμπιστευόμαστε, με αγάπη σε αυτό που κάνεις και μην δίνεις σημασία σε ηλίθιους. Ο δάσκαλος είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στην ζωή ενός παιδιού, αμέσως μετά τους γονείς.
#5 όχι βέβαια, να μην το αφήσεις αναπάντητο και πολύ ωραία το απάντησες. :)αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι η ερωτηθείσα δεν έχει ξανακούσει για την ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.
Ίσως φταίει το ότι είναι στην επαρχία, όμως στην πόλη μου, που υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί-κυρίως δάσκαλοι και αρκετά αντρόγυνα εκπαιδευτικών- τα παιδιά τους είναι σε γενικές γραμμές από τα πιο νορμάλ παιδάκια που θυμάμαι στο σχολείο και ως ενήλικες δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον που φτάνει να μου προκαλεί αποστροφή. Το πολύ πολύ να μην ταιριάζω. Μια γενική αίσθηση που έχω είναι πως είναι ήρεμα άτομα. Αν όντως ισχύει, ίσως να οφείλεται στην ισορροπία που υπήρχε στην καθημερινότητα. Οι γονείς δούλευαν αλλά δεν έλειπαν όλη την ημέρα, περνούσαν μαζί τις διακοπές τους, είχαν ένα πολύ καλό εισόδημα ώστε να μην τους λείπει κάτι όμως από την άλλη, γενικά οι δημόσιοι υπάλληλοι με παιδιά δεν έκαναν αλόγιστες σπατάλες. Παρ'όλο που η δική μου ζωή ουδεμία σχέση έχει με τη δική τους, ταιριάζουμε πολύ και τους χαίρομαι.
Medium νομιζω λέγεται γιατί -και καλά- ο νεκρός για να μιλήσει με την οικογένεια τον χρησιμοποιεί σαν μέσο. Αντίστοιχα ο πελάτης είναι το μέσο δια του οποίου τα χρήματα του πάνε σε κάποιον εξυπνότερο.
#12.κι εγω , κι εγω ειμαι απο τα καλυτερα παιδια!Παντως, επειδη ασκουμε το ιδιο επαγγελμα (αλλη ειδικοτητα) , να σου πω οτι αυτη η αμφιβολια προσωπικα με βοηθαει, γιατι ψαχνομαι συνεχεια. Ειναι μεγαλη προκληση το επαγγελμα αυτο, οταν βεβαια σου αρεσει και το εχεις επιλεξει, οχι αν βρεθηκες εκει για λαθος λογους ( πχ γιατι απλως υπηρχε μεγαλη απορροφηση πτυχιουχων, παρολο που δε σου αρεσουν τα παιδια και το αντικειμενο). Οσο για τους υπολοιπους, κανεις δεν ξερει τι δουλεια κανεις εσυ μεσα και εξω απο την ταξη, και -να σου πω και κατι?- δεν ειναι υποχρεωμενος να ξερει. Εσυ ξερεις και δε χρειαζεται να απολογεισαι, μονο στους μαθητες σου και στο παιδαγωγικο κομματι πρεπει να εισαι υπεθυνη και να προσεχεις. Απο την αλλη πλευρα, να πουμε και την αληθεια, αυτο που δεχομαστε εμεις ως εκπαιδευτικοι το δεχονται και αλλοι επαγγελματιες. Αν ρωτησεις δικηγορους, θα σου πουν οτι κουραστηκαν να τους αποκαλουν αλλαζονες και ψευτες, οι γιατροι θα σου πουν οτι δεν ειναι ολοι κομπογιαννιτες και φιλοχρηματοι, καταλαβαινεις τι εννοω. Για ολους λενε κατι. Καλημερα σε ολους! ( by the way, τελειο το αρθρο για τους Δυσκολους στο φαγητο Λενα! η συγκατοικηση με εναν δυσκολο στο φαγητο σε κανει να σκεφτεσαι νεους τροπους χρησης των σκευων- να του φερεις το τηγανι στο κεφαλι πχ...)
#12 λίγο sensational το παρακάτω βιντεάκι, αλλά νομίζω είναι μια πολύ καλή απάντηση στο "και τι κάνετε εσείς οι δάσκαλοι". :)http://teach4thekiddos.tumblr.com/post/12272135763/if-you-are-a-teacher-or-going-to-be-watch
#12:Καλή μου Αμπά, αν και είμαι παιδί καθηγητών μέσης εκπαίδευσης, τη λέξη "δασκαλοπαίδια" δεν την είχα ξανακούσει. Τη γκούγκλαρα γιατί μου άρεσε ως λέξη κι έπεσα πάνω σ' αυτό το πολύ ενδιαφέρον άρθρο http://blogs.sch.gr/tasostasinos/2012/12/30/%CF%84%CE%B1-%CE%B4%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%B1/ Παρακαλώ τους αναγνώστες σου που είναι δάσκαλοι και ταυτόχρονα γονείς παιδιών που φοιτούν στο δημοτικό να το διαβάσουν με προσοχή.
Πόσο σωστό μου φάνηκε το άρθρο δε λέγεται! Πραγματικά ρε Α,μπα πρέπει να είσαι η εξαίρεση στον κανόνα. Σε όλη μου τη σχολική ζωή είχα φίλους ή συμμαθητές με γονείς δασκάλους και τί να σου πρωτοπώ! Τα δύο πιο ακραία περιστατικά ήταν ένα στην έκτη δημοτικού που ρεζιλεύτηκε μπροστά και στα δύο τμήματα η κόρη της δασκάλας μας επειδή δε βγήκε σημαιοφόρος και το άλλο στην πρώτη λυκείου που τέθηκε σε φίλο το δίλημμα είτε να γραφτεί στο λύκειο που δίδασκε η μαμά του είτε να τον γράψουν στο ιδιωτικό. Διάλεξε το δεύτερο. Και τέλος από τους 13 (αν δεν ξεχνάω κανένα) δασκαλόπαιδες φίλους μου ούτε ένας δεν έχει μείνει που να μην σιχαίνεται τους γονείς του. Και εννοώ τουλάχιστον λίγο περισσότερο από το αναμενόμενο και σε μια ηλικία που απέχει αρκετά χρόνια από το τέλος της εφηβείας. Πάντως μακαρίζω την τύχη σου γιατί φαντάζομαι ότι είναι από τα πράγματα που άμα σου κάτσει άσχημα σε διαλύει αλλά άμα σου κάτσει καλά παίζει να σου δίνει από τις καλύτερες παιδικές ηλικίες! (όσο για την θέση σου ως προς την αξία του επαγγέλματος και την άδικη κακομεταχείρισή του, συμφωνώ απόλυτα. αν ποτέ πάρω κανά βραβείο το΄χω στο πλάνο να ευχαριστήσω ονομαστικά κάποιους δασκάλους και καθηγητές μου!)
Poll απαντήστε στην παρακάτω ερώτηση το με το Ναι ή το Όχι αν θέλετεΑπο τους δεκάδες δάσκαλους και καθηγητές που είχατε στη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι περισσότεροι απο τρεις εκείνοι που έκαναν πραγματικά τη διαφορά;
Αγαπητέ πρίγκηπα, θα διαφωνήσω εδώ. Ειδικά για την περίπτωση των δασκάλων, ακόμα και ένας μπορεί να κάνει σημαντικότατη διαφορά σε παιδιά δημοτικού. Αυτά που μπορεί να πάρει ένα παιδί (και δεν αναφέρομαι σε 'στεγνές' γνώσεις απλά) στη συγκεκριμένη ευαίσθητη και κρίσιμη για την εξέλιξη περίοδο είναι πάρα πολύ σημαντικά και δεν μετριούνται τόσο απλά. Να σημειώσω ότι δεν έχω σχέση με το επάγγελμα και ότι απάντησα ναι (3+)..
Αγαπητό μαύρο πρόβατοΈχεις απόλυτο δίκιο στο οτι η εκπαιδευτική εμπειρία δεν μετριέται έτσι απλά. Είναι η μοναδική εμπειρία 100% intangible (που λένε) και για αυτό χρειάζονται πολλοί παράμετροι αξιολόγησης για μία καλή ανάλυση απο μία πρόχειρη μέτρηση όπως είναι αυτή. Επίσης τώρα που ξαναβλέπω την ερωτηση θα μπορούσα να τη διατυπώσω καλύτερα αλλα επι της ουσίας τα αποτελεσματα θα ήταν πάνω κάτω τα ίδια.Ούτε διαφωνώ στο ότι έστω και ένας δάσκαλος μπορεί να κάνει τη διαφορά, το θέμα είναι γιατί μόνο ένας; που είναι οι άλλοι; τι κάνουν; αν υπήρχαν περισσότεροι χαρισματικοί εκπαιδευτικοί δεν θα ήταν καλύτερα; Όσοι απαντήσατε "ναι" για παράδειγμα είχατε σχεδόν σίγουρα καλύτερη εκπαιδευτική εμπειρία απο όσους απαντήσαμε "όχι". Αγαπητή Πόντια.Αναγκαστικά ο καθένας απαντάει με τα σημερινά κριτληρια, εφόσον βάζεις την διάσταση αυστηρού-πράου να δούμε τι μπορεί να σημαίνει αυτό σε σχέση με την διάσταση καλού δάσκαλου - κακού δάσκαλουα. πράος - καλός δάσκαλοςβ. αυστηρός - καλός δάσκαλοςγ. πράος - κακός δάσκαλοςδ. αυστηρός - κακός δάσκαλοςΜπορεί να συμβαίνει οτιδήποτε απο τα παραπάνω και όχι αναγκαστικά το β. και το γ. αλλά δεν πρέπει να υπάρχει καμία αμφιβολία οτι οι πιο κατάλληλοι απο όλους τους άλλους βρίσκονται στην κατηγορία α.Η εμπειρία της όποιας μάθησης είναι φυσιολογικά ευχάριστη στον άνθρωπο, το πόσο μπορεί να περιοριστεί ή να αναδειχτεί εξαρτάται κυρίως απο αυτόν που σου μεταδίσει τη γνώση.Πάρε για παραδειγμα τα κείμενα της Βασιλικής Πλιάτσικα. Στην πραγματικότητα δεν έχεις καν την επιλογή να μην θέλεις να μάθεις τι κάνει ο μικρός Βίκινγκ όταν βαριέται στο πλοίο και αυτό ακριβώς την κατατάσσει στην κατηγορία α.Υπερισχύουν τα όχι αλλά ακόμα και 50-50 να ήταν, τα νέα δεν θα ήταν καλά. Νομίζω ότι η εκπαίδευση είναι άλλη μια περίπτωση θεσμού που περιβάλεται με ένα υψηλό ιδεώδες όταν το συζητάς γενικώς αλλά αν την αντιπαραβάλεις με την πραγματική προσωπική σου εμπειρία τότε υποβαθμίζεται πολύ.
Υποθέτω πως ρωτάς αν ήταν παραπάνω από τρεις εκείνοι που σέβονταν το επάγγελμά τους και το ασκούσαν με υπευθυνότητα και αγάπη, όμως θέλω να το σκαλίσω λίγο, σχετικά με την πρωτοβάθμια.Το αν έκαναν τη διαφορά θα το διαπιστώσουμε με τα κριτήρια που είχαμε ως παιδιά ή με γνώση που έχουμε τώρα; Ένας αυστηρός δάσκαλος, στα παιδικά μάτια είναι κακός κι απόμακρος και σπάνια ένα παιδί είναι σε θέση να εκτιμήσει την δουλειά που γίνεται. Αν πάλι έχει μείνει στη μνήμη μας ως καλός, όντως μας μετέδωσε γνώσεις ή απλώς δεν μας έβαζε πολλά για το σπίτι και μας άφηνε να μιλάμε στην τάξη;
Ενας καλός και πράος δάσκαλος δεν κάνει απαραίτητα και σωστό μάθημα μέσα στην τάξη, αν σκεφτεί κανείς την πειθαρχία που πρέπει να έχει εξασφαλιστεί πριν καν ασχοληθεί με τα βιβλία. Η πειθαρχία δεν εξασφαλίζεται με πραότητα. Τα παιδιά χρειάζονται ένα πολύ καλά μελετημένο πακέτο συμπεριφοράς από το δάσκαλο που θα είναι προσαρμοσμένο στο σύνολο της τάξης και στο κάθε παιδί ξεχωριστά. Από τη μια πλευρά αγάπη, ειλικρίνεια, χιούμορ, τσαλάκωμα, σεβασμός και συνέπεια. Από την άλλη πλευρά, σε άριστη ισορροπία πειθαρχία, όρια, σωστή δουλειά, υπομονή και ταπεινότητα. Ολα αυτά είναι πολύ δύσκολο να έρθουν σε ένα σωστό επίπεδο. Δεν είναι μια η συνταγή. Εξαρτάται κάθε χρονιά από τα παιδιά, την τάξη, το κλίμα του σχολείου,τη συνεργασία με το διευθυντή και από πολλά άλλα.. Αναπροσαρμογή συνέχεια και αυτοκριτική. Το σίγουρο είναι πως τα παιδιά βλέπουν, ακούν, νιώθουν και ξέρουν τι προσπάθεια κάνει ή δεν κάνει κάθε δάσκαλος που έχουν απέναντί τους.
Παιδιά, "πράος" σημαίνει ήρεμος.Σςςς..: Η πειθαρχία μια χαρά εξασφαλίζεται και με πραότητα. Αν βεβαίως ως πειθαρχία δεν εννούμε την υπακοή σε υπεράνω κριτικής και αμφισβήτησης, έξωθεν επιβεβλημένους κανόνες.