LIFOLAND
Mικροπράγματα /

Το νέο βίντεοκλίπ της Νατάσας Μποφίλιου

Οι Μέρες του Φωτός - με σκηνές απ' τη σύγχρονη Αθήνα. (Για αυτούς που έχουν μπει στα 30...)

Το νέο βίντεοκλίπ της Νατάσας Μποφίλιου Facebook Twitter
Άρης Δημοκίδης
Άρης Δημοκίδης
6

Η σκηνοθεσία είναι του Γρηγόρη Ρέντη.

Μου ήρθε με δελτίο τύπου και έχει, αν μη τι άλλο, κοινωνιολογικό ενδιαφέρον

Το clip «Οι Μέρες Του Φωτός» από το ομώνυμο album της Νατάσσας Μποφίλιου, είναι ένα σχόλιο για τη σημερινή γενιά των τριαντάρηδων, της κρίσης και των σκοτεινών οριζόντων, γραμμένο από τριαντάρηδες (μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης, στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγαλάτος).
Η κάμερα παρακολουθεί σημερινούς νέους κλέβοντας στιγμές από την καθημερινότητα τους και αποτυπώνει την ανάγκη όλων για αγάπη και αισιοδοξία. Εκφράζει το το τέλος μιας εποχής και την έλευση μιας νέας.

 

 

 

6

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών - Μικροπράγματα

Mικροπράγματα / Οι προβληματικές, βαθιά σεξιστικές δηλώσεις του Δημήτρη Παπανώτα για την «υστερία» των γυναικών

«Υστερικές» όσες μιλούν συνεχώς για τα γυναικεία δικαιώματα και «τα θέλουν» όσες είναι θύματα καταπίεσης και δεν το καταγγέλλουν, μάς ενημερώνει ο υποψήφιος ευρωβουλευτής, Δημήτρης Παπανώτας.
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΝΑ ΚΡΑΒΑΡΗ

σχόλια

Συνδεθείτε για να σχολιάσετε
5 σχόλια
Cercum
η Μποφίλιου έχει εξαιρετική φωνή και δίνει ιδιαίτερο ύφος στα τραγούδια που ερμηνεύει μια χαρά ήταν το ''σ'εχω βρει και σε χάνω'' .τι είδους μουσικής αντιτάσσεις στα λεγόμενα σου ?
Chrys
Chrys
Μετά τα ρεσιτάλ στενοχωρημένης ποιότητας, τους στίχους γεμάτους υπονοούμενα για την κρυφή γοητεία της φέτας ("Ζω μονάχα εν λευκώ") και τα ρεφρέν-προσκυνήματα στον παππού με Alzheimer ("Σ' έχω βρει και σε χάνω") η Νατάσα Μποφίλιου αποτίει τώρα φόρο τιμής στην κλισαδούρα της τρελοχαράς, ποιοτικά εννοείται πάντα, στη συσκευασία ενός και μόνο τραγουδιού του οποίου ο νοητός παραλήπτης "κοιτά απ' το παράθυρο" και, μεταξύ άλλων, "βλέπει το λιώσιμο των πάγων", "το πέρασμα των μάγων" και άλλες οπτασίες, όλα στο κέντρο της Αθήνας. Το τραγούδι-παράκρουση απ' τον καύσωνα του Αυγούστου μας ειδοποιεί ότι "έρχονται οι μέρες του φωτός", την ίδια στιγμή που κοινωνικοπολιτικά οδεύουμε προς το έρεβος, οπότε και το πιο πιθανό είναι ότι θα πηδάμε από τα παράθυρα, παρά θα χαζεύουμε από αυτά.Εφάμιλλο διαφημιστικού σποτ για κρουασάν με γέμιση πραλίνα, το απαράμιλλης αισθητικής βίντεοκλίπ εκτοξεύει το ακρόαμα στα γνωστά στρατοσφαιρικά επίπεδα δηθενιάς από όπου πλείστοι όσοι αποπειράθηκαν να κάνουν καριέρα στο πρόσφατο παρελθόν. Όλα αυτά ωστόσο, υποτίθεται ότι ανήκουν σε "μια εποχή που τελειώνει", σύμφωνα πάντα με τα όσο ευαγγελίζεται ο στιχουργός. Όπως ανάγλυφα αποδεικνύεται όμως εδώ, η ιστορική αυτή περίοδος μάλλον δεν έχει πνεύσει τα λοίσθια.Αν ήταν ανερθυθρίαστα ποπ, πιθανώς το τραγουδάκι να διασωζόταν ως ευχάριστο. Το κουλτουρέ του περιτύλιγμα όμως, με τη μορφή του κοινωνικοπολιτικού σχολιασμού, το ζώνει πιο σφιχτά κι από μαζαζοκορσέ αδυνατίσματος, κάνοντάς το να μοιάζει με προχειρογραμμένο μανιφέστο, κακέκτυπη βερσιόν 2.0 του "Καλημέρα Ήλιε" προορισμένη για τα ευήκοα ώτα ενός ακροατηρίου που ναι μεν δεν ξέρει από που του 'ρθε η συμφορά, αλλά και ως "εντελώς καθαρό" θέλει να πιστεύει ότι όλα θα λυθούν ως δια μαγείας. Δεδομένου όμως ότι τα πράγματα κατά πάσα πιθανότητα θα γίνουν χειρότερα πριν (και αν) γίνουν καλύτερα, αναρωτιέμαι τί σκέφτονταν στο επιτελείο της Μποφίλιου όταν επέλεγαν αυτό το τραγούδι ως σίνγκλ. Εντάξει, όχι στη μιζέρια, αλλά και λίγη αυτοσυγκράτηση δε βλάπτει, ας μη δουλευόμαστε και μεταξύ μας. Αν μη τι άλλο βρε παιδιά, οι ίδιοι παραδέχεστε... "είστε τριάντα χρονών".... Σοβαρευτείτε.