20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον

20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Wes Anderson. Φωτογραφία: Andrew Eccles
1

Στις 21 Φεβρουαρίου του 1996, η Columbia Pictures κυκλοφόρησε, σε περιορισμένο δίκτυο αιθουσών στις ΗΠΑ, μια ταινία περισσότερο για να απαλλαγεί από αυτήν παρά γιατί την πίστευε. Λίγο καιρό πριν, τα test screenings ήταν αποκαρδιωτικά και παρά το μικρό κόστος της (7 εκ. δολάρια), δεν υπάρχουν ουσιαστικές ελπίδες για κέρδη. Όντως, η ταινία φέρνει στα ταμεία περίπου 1 εκατομμύριο, ο σκηνοθέτης της αρχίζει να αμφιβάλλει για το αν μπορεί να είναι όντως σκηνοθέτης, ενώ ο πρωταγωνιστής της είναι έτοιμος να καταταγεί στο στρατό γιατί δεν βλέπει ευοίωνο μέλλον ως ηθοποιός. Η ταινία είναι το Bottle Rocket (ελληνικός τίτλος: Κλέφτες κατά λάθος), ο σκηνοθέτης ο Γουές Άντερσον και ο ηθοποιός ο Όουεν Γουίλσον.

Ο Άντερσον με τον Ουίλσον είχαν γνωριστεί μερικά χρόνια πρίν, στο πανεπιστήμιο του Τέξας, και έγραψαν μαζί το σενάριο της ταινίας, χωρίζοντάς το σε μικρά μέρη. Το πρώτο από αυτά το γύρισαν ως ταινία μικρού μήκους με τον ίδιο τίτλο, η ταινία παίχτηκε σε φεστιβάλ μικρού μήκους στο Ντάλας, εντυπωσίασε κάποιο κόσμο και πήρε τον δρόμο για το Sundance. Εκεί βρέθηκαν οι κατάλληλοι άνθρωποι (μεταξύ των οποίων και ο James L. Brooks), τα άβγαλτα παιδιά πήραν χρήσιμες συμβουλές, βρέθηκαν και οι πόροι για να φτάσουμε στο γύρισμα μιας μεγάλου μήκους ταινίας. Ο Άντερσον έβλεπε την όλη διαδικασία σαν ένα πρότζεκτ εν εξελίξει. Δεν περίμενε να βρει στουντιακή χρηματοδότηση για να ξεκινήσει γυρίσματα, έγραφε και γύριζε σκηνές από το σενάριό του όποτε έβρισκε κάποια χρήματα και έτσι η διάρκεια της ταινίας του συνεχώς μεγάλωνε.

 

Το 2000, ο Μάρτιν Σκορσέζε, σε μια παρουσίαση των 10 καλύτερων ταινιών της δεκαετίας του 90, τοποθετεί μέσα σ' αυτές το Bottle Rocket λέγοντας πως το είδε χωρίς να γνωρίζει τίποτα γι΄αυτό και το θεώρησε ό,τι πιο φρέσκο είχε δώσει το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά εκείνης της περιόδου

Πέραν του Τζέιμς Κάαν, που βρέθηκε εκεί χάρη στις γνωριμίες των παραγωγών, όχι απλά δεν υπήρχαν άλλα πρωτοκλασάτα ονόματα ηθοποιών, αλλά ουσιαστικά δεν υπήρχαν επαγγελματίες ηθοποιοί. Τα αδέρφια Ουίλσον (Όουεν και Λουκ) δεν είχαν κάποια πιστοποιημένη εκπαίδευση ηθοποιού και μάθαιναν στην πράξη, ενώ η λογική του να παίξει κάποιος που οι δημιουργοί γνώριζαν προσωπικά, επεκτάθηκε και στους μικρότερους ρόλους. Ο Άντερσον και ο Ουίλσον πρότειναν στον ιδιοκτήτη του καφέ που σύχναζαν για χρόνια να παίξει έναν μικρό ρόλο και έτσι ο Κούμαρ Παλλάνα, που αργότερα έγινε καλτ σύμβολο των ταινιών του Άντερσον, βρέθηκε να παίζει σε κινηματογραφική ταινία, 44 χρόνια μετά από ένα μικρό πέρασμα που είχε κάνει στο Viva Zapata του Καζάν.

Βλεποντας κάποιος το φιλμ σήμερα, μπορεί να βρει αρκετά σημεία που το συνδέουν με τη μετέπειτα φιλμογραφία του Άντερσον. Ήρωες που μοιάζουν εύποροι, προσπαθούν να παλέψουν με τους δαίμονές και τα προβλήματά τους και χτίζουν σιγά σιγά την αυτοπεποίθησή τους. Εδώ, μια ομάδα τριών φίλων προσπαθούν να πείσουν πρώτα τους εαυτούς τους και μετά το πρώην αφεντικό του ενός πως έχουν γίνει επιδέξιοι ληστές, ενώ η συμπεριφορά και η ηθική τους μοιάζει τελείως ξένη με τον κόσμο που θέλουν να μπλέξουν. Η ιστορία έχει μια δόση αυτοαναφορικότητας για τους δημιουργούς, που προσπαθούσαν κι αυτοί να βουτήξουν στα βαθειά νερά του αμερικανικού σινεμά χωρίς να έχουν κάποια προηγούμενη εμπειρία. Πέρα από το περιεχόμενο όμως, πρωτοβλέπουμε την χρήση slow motion σε κομβική σκηνή του φινάλε, αλλά και τη σημασία που έχουν συγκεκριμμένα pop τραγούδια μέσα στην αφήγηση.

Bottle Rocket - Trailer - (1996)

Παρά την εμπορική αποτυχία, η αντιμετώπιση από την κριτική ήταν θετική και οι Ουίλσον με Άντερσον συνέχισαν να γράφουν μαζί. Δυο χρόνια αργότερα παρουσίασαν το Rushmore – την, κατά τον γράφοντα, καλύτερη ταινία του Άντερσον ως σήμερα – το οποίο και εκτίναξε τις καριέρες και των τριών. Το 2000, ο Μάρτιν Σκορσέζε, σε μια παρουσίαση των 10 καλύτερων ταινιών της δεκαετίας του 90, τοποθετεί μέσα σ’ αυτές το Bottle Rocket λέγοντας πως το είδε χωρίς να γνωρίζει τίποτα γι΄αυτό και το θεώρησε ό,τι πιο φρέσκο είχε δώσει το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά εκείνης της περιόδου. Η ταινία φυσικά, λόγω της κουτσουρεμένης καριέρας της, δεν προβλήθηκε στην Ελλάδα και έπρεπε να περιμένουμε ως το 2004 για την κυκλοφορία της σε DVD.

20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb
20 χρόνια από το ντεμπούτο του Γουές Άντερσον Facebook Twitter
Bottle Rocket. Φωτογραφία:Deana Newcomb

Bottle Rocket [Short Film]

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΕΠΕΞ Γιάννης Φάγκρας: «Το μικρόβιο της απληστίας μπορεί να μας κάνει όλους κανίβαλους»

Οθόνες / Γιάννης Φάγκρας: «Η απληστία μπορεί να μας κάνει όλους κανίβαλους»

Την ανθρώπινη απληστία με φόντο το προσφυγικό διαπραγματεύεται η ταινία «Μικρός Ανθρωποφάγος», μια «πανκ περιπέτεια», σύμφωνα με τον σκηνοθέτη της, που συμμετέχει στο φετινό 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις ήθελε να γίνει στρατιώτης αλλά τελικά έμαθε να κατασκευάζει βιολιά

Pulp Fiction / Ντάνιελ Ντέι Λιούις, μας έλειψες

Ο διάσημος ηθοποιός ήρθε στην Αθήνα και μας μίλησε αποκλειστικά για την επεισοδιακή πρώτη του επίσκεψη στην Ελλάδα, όταν ακόμη ήταν μακρυμάλλης έφηβος στα χρόνια της χούντας, και για την επάνοδό του στα πλατό μαζί με τον γιο του, Ρόναν, μαζί με τον οποίο έγραψε για πρώτη φορά σενάριο για την ταινία «Ανεμώνη».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ντέπυ Γοργογιάννη: «Ο intimacy coordinator θα ενταχθεί και στη δική μας κουλτούρα»

Θέατρο / Πώς γυρίζουμε σήμερα μια σκηνή βιασμού;

Το θέατρο και ο κινηματογράφος διεθνώς επανεξετάζουν τον τρόπο με τον οποίο στήνονται οι ερωτικές και βίαιες σκηνές: μέχρι ποιο σημείο μπορεί να εκτεθεί ένα σώμα; Η Ντέπυ Γοργογιάννη εξηγεί τον ρόλο του intimacy coordinator και τον τρόπο που τίθενται τα όρια.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Πριν από το break, ο Γιώργος Λάνθιμος τα λέει όλα

Οθόνες / Γιώργος Λάνθιμος: «Το θέμα είναι πώς ξαναβρίσκεις τη χαρά»

Παραδέχεται πως η δημιουργία ενός έργου τέχνης δεν είναι μια ανώδυνη διαδικασία. Και πως χρειάζεται ένα διάλειμμα. Πήρε στάση απέναντι σε όσα συμβαίνουν στη Γάζα γιατί «Αν είσαι άνθρωπος με οποιαδήποτε ενσυναίσθηση, δεν μπορείς να μη μιλήσεις». Λίγο πρίν την κυκλοφορία της ταινίας Βουγονία που σκηνοθετεί, ο Γιώργος Λάνθιμος μίλησε στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια
Αυτός ο σκηνοθέτης μου μιλάει. Κάθε φορά που βλέπω μια ταινία του, οποιαδήποτε ταινία του, με σοκάρουν η αισθητική, οι διάλογοι, τα κάδρα του. Τα πάντα όλα. Παρακαλώ να μην τελειώσει. Στην σκηνή του darjeeling limited, που τα τρία αδέρφια βγαίνουν με τις ινδικες τους στολές από το τρένο, για να πάνε στην κηδεία, κλαίω από την ομορφιά. Κάθε φορά. Η την σκηνή στο rushmore με τον Θεό τον Μπιλ Μάρεϊ πάνω στην εξέδρα της πισίνας στο πάρτυ των γίων του. Τι σκηνη; Τι μοναξια;Ή όταν ο mr fox σηκώνει την γροθιά του, όταν βλέπει τον λύκο. Την μεγαλυτερη φοβια του. Ανατριχίλα.Καταλαβαίνω πόσο κουραστική είναι η παράθεση αγαπημένων μου σκηνών, αλλά μου το συγχωρώ. Στο κάτω κάτω μιλάω για τον αγαπημένο μου σκηνοθέτη.