Ο αδερφός μου περίπου τα ίδια με εσένα τράβηξε αλλά στα 17 του όταν αποφάσισε να πάει Αγγλιά για σπουδές. Οι δικοί μου του τα χώσανε αλλά νορμάλ. Τα κατάφερε όμως και ζει αξιοπρεπώς εκεί. Το θέμα είναι αν θέλεις εσύ να πας. Αθήνα - Πάτρα δεν είναι δα και τεράστια απόσταση. Περίπου 2 ώρες με το αμάξι. Οι δικοί σου δεν θα σε χάσουμε από προσώπου γης. Μη "φοβούνται" γι'αυτό.Αυτό που γονείς φρικάρουν όταν παιδί φεύγει κάποια στιγμή από το σπίτι και βγάζουν όλη αυτή την απαισιοδοξία και το "θα αποτύχεις" ποτέ μου δεν το κατάλαβα. Αφήστε τα παιδιά σας να ανοίξουν τα φτερά τους και να πάνε όπου γουστάρουν. Είναι προτιμότερο μάλλον να ζουν στο πατρικό τους και να μην έχουν όνειρα, φιλοδοξίες. Τίποτα. Εκτός κι αν τα ίδια τα παιδιά δεν θέλουν. Τότε πάσο. Θα έρθει όμως η στιγμή που θα σκεφτούν τι έκανα, τι έζησα, που πήγα και όλα αυτά. Αλλά θα ναι αργά. Ελληνική λογική. Δεν θα αλλάξει ποτέ. Δυστυχώς. Κάντο κοπελιά.