Από παιδί σιχαινόμουν τις παρελάσεις. Και απλά δεν πήγαινα. Όπως δεν πάω εκκλησία.Ευτυχώς όμως το κόμπλεξ μου δεν είναι αρκετό ώστε πάω να χαλάσω το "παραμύθι" του συνανθρώπου μου. Ας ζει στις (κατά εμέ) ψευδαισθήσεις του. Εφόσον βρίσκει νόημα δεν μου δίνει κανείς το δικαίωμα να τον στεναχωρήσω. Θέμα ανθρωπιάς είναι.ΥΓ: Ταυτίζονται με τον Τζον Κλιζ... Αυτό ναι, είναι ιεροσυλία. Λολ.
