Βρε Χάιντι, δάκρυσα. "Γιατί μια μέρα στο πάρκο έτσι ξαφνικά μου γύρισε το μυαλό. Η ζωή που κάναμε δεν μπορεί να ξαναγυρίσει. Έχουμε αλλάξει πίστα."Πόσο αλήθεια. Πόσο μπορεί να πονάει, αλλά και να σε λυτρώνει ταυτόχρονα. Και πόσο χρειάζεσαι αυτές τις χαλαρές βόλτες για να χαλαρώσει/κοιμηθεί το μικρό και να καθαρίσει το μυαλό σου, για να έχεις τέτοιες επιφοιτήσεις!Σ'ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά.