Παζολίνι, Καμύ, Σαρτρ, Όργουελ, Ουάϊλντ, Μπαλεστρίνι, Αναγνωστάκης μερικοί μονάχα "διανοούμενοι" ποδοσφαιρόφιλοι (κάποιοι απλώς φίλαθλοι, άλλοι οπαδοί συγκεκριμένων ομάδων) που προσπάθησαν να υπερασπιστούν το άθλημα απέναντι στην ισοπεδωτική ψευτο-κουλτουριάρικη λαίλαπα που ανέκαθεν αναθεμάτιζε το ποδόσφαιρο και εξισώνει τους θαυμαστές του με ανεπρόκοπα και ανόητα ζώα.Ειδικά στη σύγχρονη νεοελληνική πραγματικότητα, που ακατέργαστα κατά βάθος άτομα, που επιδιώκουν την διανοητική αναγνώριση των γύρω τους σε σημείο ανταγωνισμού στην κατανάλωση όσο το δυνατόν περισσότερης "κουλτούρας" (με αποκλειστικά ποσοτικούς όρους), άτομα που αδυνατούν να διαχωρίσουν το παιχνίδι καθαυτό από τα παρελκόμενά του (βία-διαπλοκή-εμπορευματοποίηση κλπ.) και αναπαράγουν στείρα κλισέ για κάτι που αγνοούν εντελώς, τέτοια κείμενα είναι πολύτιμα.Συγχαρητήρια, τόσο στην κ. Δημητριάδη όσο και στην lifo που φιλοξένησε το εξαιρετικό αυτό αφιέρωμα.