Πόσο μ' ενοχλούν τα χαμογελαστά πρόσωπα αθλητών (όχι μόνο Ελλήνων) που συμμετέχουν σε αγώνες σε μια χώρα με φασιστικό, δικτατορικό ή αντιδημοκρατικό και καταπιεστικό καθεστώς! Δείχνουν πως γι αυτούς ο αθλητισμός είναι απλώς χρήσιμος για προσωπική δόξα, κέρδη, υστεροφημία. Σκεπτόμενοι άνθρωποι, κανένας τους δεν τολμάει να μιλήσει και να εκφράσει την αντίθεσή του. Μακάρι να βρίσκονταν στο Σότσι οι Σμιθ και Κάρλος. Αλλά πού! Θέλει μαγκιά και ήθος για να θυσιάσεις συμβόλαια με χορηγούς και μια καριέρα προκειμένου να δείξεις ή να πεις την αλήθεια.
