#3Mακάρι να υπήρχε ¨τελειότητα" στην διαπαιδαγώγηση.Δεν υπάρχει για όλους τους λόγους που περιγραφει η Αμπα.Είμαστε όλα οσα μάθαμε(αν τα μαθαμε σωστά), ειμαστε όσα ξέρουμε (αν τα ξερουμε σωστά) και ο,τι εχουμε στο τέλος επιλέξει να ειμαστε (αν έχουμε επιλέξει σωστά). Θέλω να πιστεύω πως όταν η ασφάλεια και η αγάπη χωρίς ανταλλαγματα -που τόσο εχει αναγκη ένα παιδί- μετουσιωθούν σε σεβασμό για κάθε επιλόγη του τα έχεις παει καλά. Αν μέσα σε αυτό το πλαίσιο έχεις περασει και το μηνυμα της τόλμης του να προσπαθείς να καταφέρεις ο,τι θελήσεις με θάρρος και δουλειά, ότι η αποτυχία ειναι οκ και πάμε πάλι, οτι οι συνέπειες και η αυτοκριτικη ειναι εργαλεια του επόμενου στόχου και οτι κάπου εκεί στο βάθος είσαι εκεί αν σε χρειαστεί για να πάρει φόρα ξανά να πετάξει-χωρίς αλυσίδα στο πόδαράκι του aka καρδερίνα-τα έχει πάει περιφημα... ανάμεσα στα αμέτρητα λάθη που σίγουρα θα έχεις κάνει..