Έχω την εντύπωση ότι υπάρχει μια ιδεολογία στην Ελλάδα όπου πιστεύεται ότι η κατάσταση στην Βενεζουέλα είναι κάτι καλό, μια μορφή νίκης, όμως μπερδεύεται ο όρος "επανάσταση" με τα ελληνικά δεδομένα και τα προβλήματα με τους δανειστές. Από τον καναπέ είναι πραγματικά εύκολο να ξεστομίζεις πράγματα χωρίς να έχεις γνώση των καταστάσεων και ιστορίας και βλέπω ότι πολλοί Έλληνες είναι πραγματικά αδαείς.Στην Βενεζουέλα η κατάσταση είναι τραγική. Τα σούπερ μάρκετ δεν έχουν τρόφιμα και οι Βενεζολάνοι πρέπει να περιμένουν στην ουρά με δελτίο για να πάρουν λίγο αλεύρι (ούτε αστείο για γάλα ή κρέας ή ακόμα και για χαρτί υγείας!!). Οι Βενεζολάνοι που καταφέρνουν να πάνε σε κάποια άλλη χώρα βγάζουν φωτογραφίες στα σούπερ μάρκετ εντυπωσιασμένοι από την πληθώρα των προϊόντων... Στα λεωφορεία γίνονται επιθέσεις ληστείας σαν να ήταν τράπεζες σε τυχαία δρομολόγια οποιαδήποτε ώρα... από την άλλη τα επίπεδα εγκληματικότητας αγγίζουν τα σύννεφα, ούτε στο δρόμο τολμάς να κυκλοφορήσεις μιας που μπορούν να σε ληστέψουν/σκοτώσουν για πενταροδεκάρες πράγμα που δείχνει το επίπεδο της φτώχειας.Με βάση αυτά δε βλέπω κανένα πλεονέκτημα ούτε μια ενδιαφέρον πολιτική ηγεσία στην Βενεζουέλα (εύκολο κάποιος να το ερευνήσει στο ίντερνετ) χωρίς σαφέστατα να συγκρίνω ή να αναφέρομαι στα ελληνικά δεδομένα με την εξαίρεση ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι -τουλάχιστον- εγγράμματος σε σύγκριση με τον Μαδούρο που δεν έχει τελειώσει ούτε σχολείο και δε ξέρει που του πάνε τα 4. Βρίσκεται στη θέση που βρίσκεται μόνο επειδή ήταν ο σοφέρ του Τσάβεζ και ένα άτομο που εμπιστευόταν. Δυστυχώς απο παραδείγματα όπως ο Μαδούρο, ο Τραμπ και άλλοι φαίνεται η αγραμματοσύνη και αφέλεια του κόσμου.