Κάποιοι άνθρωποι είναι όπως λες, γκρινιάζουν χωρίς λόγο (για εμάς τους υπόλοιπους), αλλά για έναν λόγο υπεραρκετό για αυτούς :
Επιζητούν την ένταση με κάθε τρόπο, επειδή θεωρούν ότι το να είναι όλα "τέλεια" μέσα στη σχέση όπως γράφεις, καταντά βαρετό.
Και η "ανία" είναι μία λέξη βρώμικη για αυτούς. Πιάνονται λοιπόν από τις λεπτομέρειες. Εξού και η γνωστή έκφραση "κάνουν τον άνεμο κουβάρι" που τους περιγράφει.
Από την άλλη, όπως διευκρινίζουν και αρκετοί ψυχολόγοι, αυτές οι διαφορές σε μικροπράγματα της καθημερινότητας είναι που τελικά θα κρίνουν τη σχέση. Και αυτό, επειδή κάθε άνθρωπος έχει την τάση με τον καιρό να συνηθίζει και να παραβλέπει τα θετικά στον άλλο, ενώ αντίθετα κολλά στα αρνητικά και τα μεγενθύνει.
Είναι το αποτέλεσμα της φθοράς του χρόνου όπως λέμε.
Για αυτό το λόγο, και επειδή κανένας μας δεν είναι ούτε τέλειος ούτε όμοιος με τον άλλο και εφόσον ο καθένας μας κουβαλά τις προσωπικές του καταβολές, καλό είναι να έχουμε τη δυνατότητα της προσαρμογής αμφότεροι, ώστε να μπορούμε να παραβλέπουμε ορισμένες μικροδιαφορές που έχουμε με τον άλλο και να μπορούμε μέχρι και να υποχωρούμε σε αυτές εαν στα βασικά τα βρίσκουμε.
Οι μακροχρόνιες σχέσεις όπως έχω δει βασίζονται στην ηρεμία, αντίθετα οι θυελλώδεις που βουλιάζουν στις εντάσεις δε διαρκούν πολύ.