Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου! Εκτιμώ πραγματικά ότι γράφεις, και καταλαβαίνω το τρόπο που μου το λες. Όταν εννοώ το "τόσα χρόνια" αναφέρω αυτά τα τρία. Και πριν δεν ένιωθα τη κατάλληλη στοργή από εκείνον, αλλά δεν ήταν έτσι. Τα τελευταία τρία χρόνια άρχισε να απομακρύνεται περισσότερο και να με μειώνει. Ενώ πριν παρόλο που ήταν περίεργος (στο χαρακτήρα) , έκανα υπομονή γιατί τον αγαπούσα (και τον αγαπώ ακόμα, αυτό δεν αλλάζει).. Απλά τα τελευταία 3 χρόνια, από τότε που άρχισε να κάνει τη "ζωή" του, άρχισε να με μειώνει και να με κατακρίνει περισσότερο. Προφανώς άμα τα είχα δει αυτά πιο πριν θα έκανα σίγουρα κάτι για αυτό... Απλά με δύο παιδιά δε ξέρω ακόμη πως θα τα καταφέρω, καθώς και από την οικογένεια μου δεν έχω τη κατάλληλη στήριξη. Θέλω πρώτα να σταθώ στα πόδια μου, και αν δεν αλλάξει θα σηκωθώ να φύγω. Όσο για τη συζήτηση, την έχω κάνει αρκετές φορές, αλλά από το ένα αυτί μπαίνει και από το άλλο βγαίνει. Δεν έχω ζήσει ποτέ σωματική κακοποίηση από μεριά του, αλλά πίστεψέ με ο ψυχολογικός πόλεμος είναι ο χειρότερος, γιατί είναι τραύματα τα οποία τα κρατάς μέσα σου.. Παρόλα αυτά, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο σου, και για τον τρόπο που τοποθέτησες το θέμα αυτό. Καλή συνέχεια, και καλή χρονιά!