κάτι που έγραψα χθες και σήμερα και αύριο για σένα~
Όσο βάζει τις μπύρες στο ψυγείο σκέφτομαι ότι είναι όλα τα ρεφραίν του Τόνη Μαρούδα κι οι κατεστραμμένες γέφυρες στον πρώτο παγκόσμιο. ''Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;'' τον ρωτώ ξαναμμένη. ''Ληστής'', απαντά ανόρεκτα. Θέλω να του πω ότι από τότε που τον είδα σ' εκείνο το παγκάκι με τους επιτάφιους να στριμώχνονται στα πόδια του ήρθε μια μάγισσα και μου πήρε τη μιλιά.Θέλω να του πω ότι φοράω σιδεράκια και ποδιά Λάουρα και το μόνο που με νοιάζει είναι να τα χαλάσει μ' αυτή που τα'χει και να τα φτιάξουμε. Θέλω να του πω ότι όλη η κοινωνική μου επιθυμία συνοψίζεται στο να πίνουμε φραπέδες και να μου βάζει χέρι κάτω απ' τις τρουά καρ. Το πρώτο φιλί μας μοιάζει με χαλάκι εξώπορτας και δωμάτιο με θέα. Κανείς δεν βιάζεται να φύγει.
Τώρα θέλω να βγω στη βεράντα, τώρα θέλω να πέσω από τη βεράντα,τώρα θέλω να απαγγείλω τα άπαντα του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη στη βεράντα. Το δεύτερο φιλί μας μοιάζει με πλημμυρισμένο υπόγειο. Το νερό ανεβαίνει σιγά σιγά και κανείς δεν νοιάζεται να φέρει κουβάδες. Είμαι τόσο ευτυχισμένη που μπορώ να μην καπνίσω για μια βδομάδα. Το τρίτο φιλί μας μοιάζει με πούλμαν που κατευθύνεται στη Θήβα. Ο οδηγός έχει χαμηλώσει τα φώτα,όλοι κοιμούνται κουρασμένοι,ο δρόμος έχει πάρει ένα βαθύ ασημί και μυρίζει καυτό τσάι που σφυρίζει.
(Έξω χειμώνες αποχωρούν, άνθρωποι γιορτάζουν, αλλά εμείς είμαστε κάπου αλλού ,πολύ απασχολημένοι και δεν πολυκαταλαβαίνουμε ακόμα.)
σχόλια