Οι Dirty Granny Tales είναι, αν μη τι άλλο, μοναδικοί στο είδος τους, αναμειγνύοντας μουσική, θέατρο, χορό και animation για να διηγηθούν τα παραμύθια τους. Τους παρακολουθώ από την αρχή της πορείας τους, η συνάντηση μας έγινε μάλλον τυχαία, αφού δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε τέτοιου είδους παραστάσεις, αλλά ποτέ δεν έχω φύγει απο- γοητευμένος από τα θέατρα όπου εμφανίζονται. Η μουσική τους είναι μια μείξη των Residents (με πινελιές Tiger Lillies) με το black metal, αν και βασίζονται σε ακουστικά όργανα. Μαριονέτες, χορός και βίντεο συνυπάρχουν και εναλλάσσονται στο πρωταγωνιστικό κομμάτι. Αν κάτι τους καθιστά σημαντικούς, δεν είναι η ιδιαιτερότητα αλλά η εξέλιξη. Οτιδήποτε με έχει απογοητεύσει σε μια παράστασή τους διορθώνεται στην επόμενη. Το ίδιο περιμένω και τώρα που τελείωσε η τριλογία Inversed World και μαζί της φαντάζομαι και οι Tιμ Μπάρτον αναφορές. Η καινούργια τους παράσταση λέγεται Rejection και φαίνεται πως στρέφουν το βλέμμα τους στα χιτσκοκικά θρίλερ και το Ψυχώ.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
«Δεν μπορούσα να της μιλήσω σαν γιος»: Η εξομολόγηση του ΜακΚόναχι για τη ρήξη με τη μητέρα του
Νέα εποχή για τη στρατιωτική θητεία: Τι αλλάζει από 1η Ιανουαρίου
Το FBI απέλυσε πράκτορες που γονάτισαν σε διαδήλωση μετά τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ
Κακοκαιρία: Νέο μήνυμα 112 και αναβάθμιση δελτίου ΕΜΥ σε «Επικίνδυνα Καιρικά Φαινόμενα»
Κάρπαθος: Εντοπίστηκε νεκρός ο Βρετανός τουρίστας που αγνοούνταν από τον Ιούνιο
σχόλια