Οι Dirty Granny Tales είναι, αν μη τι άλλο, μοναδικοί στο είδος τους, αναμειγνύοντας μουσική, θέατρο, χορό και animation για να διηγηθούν τα παραμύθια τους. Τους παρακολουθώ από την αρχή της πορείας τους, η συνάντηση μας έγινε μάλλον τυχαία, αφού δεν έχω ιδιαίτερη αδυναμία σε τέτοιου είδους παραστάσεις, αλλά ποτέ δεν έχω φύγει απο- γοητευμένος από τα θέατρα όπου εμφανίζονται. Η μουσική τους είναι μια μείξη των Residents (με πινελιές Tiger Lillies) με το black metal, αν και βασίζονται σε ακουστικά όργανα. Μαριονέτες, χορός και βίντεο συνυπάρχουν και εναλλάσσονται στο πρωταγωνιστικό κομμάτι. Αν κάτι τους καθιστά σημαντικούς, δεν είναι η ιδιαιτερότητα αλλά η εξέλιξη. Οτιδήποτε με έχει απογοητεύσει σε μια παράστασή τους διορθώνεται στην επόμενη. Το ίδιο περιμένω και τώρα που τελείωσε η τριλογία Inversed World και μαζί της φαντάζομαι και οι Tιμ Μπάρτον αναφορές. Η καινούργια τους παράσταση λέγεται Rejection και φαίνεται πως στρέφουν το βλέμμα τους στα χιτσκοκικά θρίλερ και το Ψυχώ.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
«Αν δεν με είχαν κρατήσει στο γραφείο, θα ήμουν κι εγώ μέσα», λέει επιζήσασα της τραγωδίας στο τελεφερίκ της Λισαβόνας
Αποκαλύψεις για μυστική αποστολή των ΗΠΑ στη Βόρεια Κορέα: Navy Seals σκότωσαν αμάχους το 2019
Μεγάλη φωτιά τώρα στη Φθιώτιδα
Τι ακριβώς συμβαίνει με τα αυγά στην Ελλάδα – να ανησυχούμε ή όχι;
Βραζιλία: Δισεκατομμυριούχος πέθανε και άφησε στον Νεϊμάρ 970 εκατομμύρια
σχόλια