Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου σαν του '86 δεν νομίζω να ξαναζήσουμε (όσοι το θυμόμαστε, τέλος πάντων), αλλά, όπως και να 'χει, τέτοιου επιπέδου διοργανώσεις είναι κάτι περισσότερο από ποδόσφαιρο, γι' αυτό και τέτοια φρενίτιδα σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Κι αν κάποιοι παραφράζουν τον Kαρλ Mαρξ και θεωρούν ότι «το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού», υπάρχει ο Aλμπέρ Καμί που έγραψε «οτιδήποτε γνωρίζω με σιγουριά σχετικά με την ηθική και τις ευθύνες το έχω μάθει από το ποδόσφαιρο». Με τέτοιες αδυναμίες, σαν του Καμί, του Παζολίνι, του Έκο, του Ρούσντι και τόσων ακόμα διανοούμενων, απολαμβάνουμε απενοχοποιημένα αυτά τα μαγικά 90λεπτα.
Κι αν κάποιοι παραφράζουν τον Kαρλ Mαρξ και θεωρούν ότι «το ποδόσφαιρο είναι το όπιο του λαού», υπάρχει ο Aλμπέρ Καμί που έγραψε «οτιδήποτε γνωρίζω με σιγουριά σχετικά με την ηθική και τις ευθύνες το έχω μάθει από το ποδόσφαιρο». Με τέτοιες αδυναμίες, σαν του Καμί, του Παζολίνι, του Έκο, του Ρούσντι και τόσων ακόμα διανοούμενων, απολαμβάνουμε απενοχοποιημένα αυτά τα μαγικά 90λεπτα.
Σάββατο βράδυ με καταρρακτώδη βροχή έρχεται σπίτι ο Στέφανος Π. να δούμε παρέα το Γερμανία - Σουηδία. Ετοιμάζει φρέσκα ζυμαρικά με την πιο φίνα pesto alla genovese που έχω δοκιμάσει στη ζωή μου −χωρίς την υπερβολή του βασιλικού και του σκόρδου, που συνήθως κυριαρχούν− κι έρχεται η ώρα ν' ανοίξω ένα κρασί.
Το Vermentino είναι ίσως η πιο σίγουρη επιλογή, αποφασίζω όμως να αυτοσχεδιάσω κι εγώ κατά τα πρότυπα του Στέφανου που αντικατέστησε το κουκουνάρι με φιστίκι Αιγίνης κι έτσι επιλέγω ένα Pecorino. Ο συνδυασμός είναι υπέροχος.
Το ματς τελειώνει με νίκη της Γερμανίας κι εμάς μας βρίσκει το πρωί, συζητώντας για τη φωτογράφιση που έγινε το 2001 στο El Bulli του Ferran Adrià, τη δημιουργικότητα του Michel Bras, τον «προβοκάτορα» Marco Pierre White, τη συναυλία του Chuck Berry στον Λυκαβηττό που δεν τελείωσε ποτέ...
Καθώς μαζεύω το τραπέζι, σκέφτομαι ότι o Toni Kroos ήταν ο σταρ της βραδιάς με το γκολ στις καθυστερήσεις, όμως αυτό που μας έμεινε και θα θυμόμαστε από εκείνο το βράδυ είναι η μαγεία της γεύσης.
Είναι χαρά μου να μοιραστώ μαζί σας 7 κρασιά ήπιας οινοποίησης από τη Γηραιά Ήπειρο −τα περισσότερα βιοδυναμικής καλλιέργειας− που δοκίμασα αυτές τις μέρες που διεξάγονται οι ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις στη Ρωσία και μου έδωσαν ανείπωτη ευχαρίστηση.
Sancerre La Moussière Blanc Γαλλία
Domaine la Moussière / Sauvignon Blanc / 2016
Ρώτησαν σε μια συνέντευξη τον Alphonse Mellot Jr. του Domaine la Moussière ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ ενός νεοζηλανδέζικου Sauvignon Blanc και των δικών του και απάντησε «φτιάχνουν Sauvignon Blanc, αλλά όχι Sancerre». Το La Moussière είναι ένα τυπικό Sauvignon Blanc της φημισμένης περιοχής Sancerre στον Λίγηρα με καλή σχέση ποιότητας/τιμής, γι' αυτό και αποτελεί ιδανική εισαγωγή στην αγαπημένη κοσμοπολίτικη ποικιλία.
Συνδυασμός παλαιών και νέων κλημάτων, ζύμωση σε δεξαμενές και νέα βαρέλια, ένα κρασί με ωραία ανθικά και φρουτώδη αρώματα, ορυκτότητα και νεύρο. Ισορροπημένο στο στόμα, με όγκο, χαρακτηριστική οξύτητα και μακρά επίγευση.
Το Sancerre La Moussière θα σας κερδίσει για την πολυπλοκότητά του, όχι για τον εκρηκτικό χαρακτήρα του, όπως ένα Sauvignon Blanc Villa Maria. Αν η προέλευσή του και μόνο δεν σας πείθει, τότε αγοράστε και τα δύο και κάντε μόνοι σας τη σύγκριση μεταξύ κρασιών Παλαιού και Νέου Κόσμου. Σύμφωνα με τα γούστα μας, σημειώσατε 1... Σημασία όμως έχουν τα δικά σας.
Patchwork Tissot, Γαλλία
Bénédicte & Stéphane Tissot / Chardonnay / 2016
Τα λευκά κρασιά της περιοχής του Jura στην ανατολική Γαλλία είναι ό,τι πιο συναρπαστικό μπορείτε να δοκιμάσετε, όμως απαιτούν περίοδο εξοικείωσης και γερή τσέπη. Η ετικέτα Patchwork των Tissot (από την ποικιλία Chardonnay) είναι μια θαυμάσια, σχετικά προσιτή αφορμή γνωριμίας με τα κρασιά της περιοχής που ή θα αγαπήσετε ή δεν θα ξαναπιείτε.
Σοβαρολογώ, δεν υπάρχει ενδιάμεσο. Το μυστικό είναι να τα συνοδεύσετε με ένα κομμάτι τυρί Comté – τότε θα διαπιστώσετε ότι πρόκειται για έναν μαγικό συνδυασμό.
Το Patchwork προέρχεται από κλήματα φυτεμένα σε ασβεστολιθικά κυρίως εδάφη και παραμένει για έναν χρόνο σε χρησιμοποιημένα και νέα βαρέλια. Εξαιρετικά πολύπλοκο σε μύτη και στόμα, εξελίσσεται συνέχεια στο ποτήρι, με τα εξωτικά φρούτα να κυριαρχούν. Αν, πάλι, θέλετε να τιθασεύσετε τον τραχύ χαρακτήρα του, ξεχάστε το στον συντηρητή και ανοίξτε το σε πέντε χρόνια.
Ostertag Pinot Blanc Les Jardins, Γαλλία
Domaine Ostertag / Pinot Blanc / 2016
Ό,τι κρασί και να διαλέξεις από το portfolio του André Ostertag έχει με σιγουριά μεγάλο ενδιαφέρον. Πρόκειται για έναν πρωτοπόρο οινοποιό της γενιάς του που άλλαξε τους παραδοσιακούς τρόπους καλλιέργειας και οινοποίησης στην περιοχή της Αλσατίας και καθιέρωσε ένα στυλ κρασιών που τον χαρακτηρίζει.
Αν και μας ταιριάζει περισσότερο το Sylvaner με αυτή την αίσθηση του πράσινου μήλου να «καθαρίζει» το στόμα, προτείνουμε να δοκιμάσετε τη σχετικά νέα πρόταση του André.
To Pinot Blanc είναι ακόμα ένα κρασί που δείχνει την ιδιοφυΐα του καλού οινοποιού και προέρχεται από αμπελώνες σε γρανίτη και χαλαζία. Η ποικιλία είναι διαδεδομένη σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης (στη Γαλλία καλλιεργείται κυρίως σε Βουργουνδία, Αλσατία και Καμπανία), ενώ στην Ελλάδα μάς είναι σχεδόν άγνωστη.
Αν αναζητάτε ένα κρασί με φρεσκάδα που θα «σβήσει την καλοκαιρινή δίψα» με μια ψευδαίσθηση αλμύρας στο τελείωμα, τότε βάλτε στο τραπέζι σας το Pinot Blanc Les Jardin.
Burgenland Weiß, Αυστρία
Meinklang / Grüner Veltliner - Gelber Muskateller - Welschriesling / 2017
Ωραίος ο ευρωπαϊκός Νότος, αλλά τη φινέτσα που έχουν τα λευκά κρασιά της Κεντρικής Ευρώπης δύσκολα τη συναντάμε αλλού. Σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον, το αγρόκτημα Meinklang είναι αφιερωμένο σε μια φιλοσοφία απόλυτα φυσικής οινοποίησης, στο πλαίσιο της οποίας τα σταφύλια και η γη υπαγορεύουν το τελικό προϊόν. Ένας «παράδεισος» της φύσης, όπου ο κύκλος της ζωής είναι σε πλήρη εξέλιξη και όλα τα είδη έχουν τη θέση τους.
Η ολιστική προσέγγισή τους ξεκινάει από τον αμπελώνα, στον οποίο χρησιμοποιούν βιοδυναμικές πρακτικές καλλιέργειας, και εκτείνεται στο οινοποιείο, με ελάχιστες παρεμβάσεις. Αρώματα εσπεριδοειδών, αχλαδιού και πράσινου μήλου συμπληρώνονται από βοτανικές νότες. Στο στόμα, η επιτομή της φρεσκάδας με άφθονο πράσινο μήλο, τραγανό αχλάδι και ζωηρή οξύτητα. Με μία λέξη, εξαιρετικό!
SP 68, Ιταλία
Arianna Occhipinti / Muscat - Albanella / 2017
Τα τελευταία 2-3 χρόνια τα κρασιά της Occhipinti και των Gut Oggau είναι πρώτα στις προτιμήσεις των Ευρωπαίων naturalistas. Στην περιοχή Vittoria της νοτιοανατολικής ακτής της Σικελίας, ανάμεσα στη Μεσόγειο και τα βουνά της ενδοχώρας, βρίσκεται το Occhipinti. Εκεί ιδρύει το 2004 η νεαρή οινολόγος Arianna το κτήμα της, φροντίζοντας τα αμπέλια με εντελώς φυσικό τρόπο και στόχο την καθαρή και κομψή έκφραση του μικροκλίματος και των ποικιλιών.
Λίγα χρόνια μετά, οι προσπάθειές της έρχονται να εντυπωσιάσουν δικαιολογημένα τους λάτρεις και μη των φυσικών κρασιών. Αρώματα λευκών λουλουδιών και γκρέιπφρουτ με νύξεις βοτάνων.
Στο στόμα αισθητή οξύτητα, απολαυστική, φρουτώδης γεύση και επίγευση που διαρκεί. «Ένα κρασί που μας απελευθερώνει» όπως το χαρακτηρίζει η Arianna.
Fiobbo, Ιταλία
Aurora Azienda Agricola Biologica / Pecorino / 2014
Η ετικέτα αυτή είναι η αφορμή για το άρθρο που διαβάζετε, όπως έγραψα και στην εισαγωγή. Η ποικιλία Pecorino συναντάται κυρίως στις περιοχές Marche και Abruzzo της ανατολικοκεντρικής Ιταλίας. Το όνομα της ποικιλίας ερμηνεύεται ως «προβατάκι», διότι τα σταφύλια της αποτελούν αγαπημένο έδεσμα των προβάτων, που καταστρέφουν έτσι τ' αμπελοτόπια!
Το δημοφιλές τυρί Pecorino είναι απόλυτα συνυφασμένο με την ομώνυμη ποικιλία, μια και αποτελούν ιδανικό γαστρονομικό συνδυασμό. Το οινοποιείο Aurora, πρεσβεύοντας τον απόλυτο σεβασμό στη φύση, υπήρξε πρωτοστάτης της βιοδυναμικής καλλιέργειας από την ίδρυσή του.
Λαμπερό κιτρινοπράσινο χρώμα, διακριτικά αρώματα πράσινου μήλου και κίτρου με βοτανικές νότες. Πράσινα φρούτα, φρέσκα βότανα, αισθητή οξύτητα και μια υποψία αλμύρας στο στόμα δίνουν στην επίμονη επίγευση μοναδικό χαρακτήρα.
Rosato, Ιταλία
Stefano Amerighi / Sangiovese / 2017
Στην Cortona (ανατολική Τοσκάνη) ο Stefano Amerighi φημίζεται για την παραγωγή κρασιών υψηλής ποιότητας. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι το Syrah του είναι ένα από τα κορυφαία στην Ιταλία. Η αμέριστη προσοχή και η μακρόχρονη αφοσίωσή του στα αμπέλια έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία «καθαρών» κρασιών που ξεχωρίζουν για τη φινέτσα τους.
Ο Stefano αποφάσισε να δουλέψει το Sangiovese σε ροζέ οινοποίηση και το αποτέλεσμα είναι περίφημο. Εκφραστικά αρώματα φράουλας, κερασιού και λουλουδιών, με διακριτικές μπαχαρένιες νότες. Φρουτώδης γεύση με τονισμένη οξύτητα και πικάντικη αίσθηση. Ζουμερό, πολύπλοκο, με άφθονο φρέσκο κόκκινο φρούτο. Ένα βαθύχρωμο, premium ροζέ που ξεχωρίσαμε και θα ταιριάξει αρμονικά με πιάτα της εποχής.
Κλείνοντας, με αφορμή το βαθύχρωμο (ή αλλιώς ερυθρωπό) ιταλικό ροζέ που προτείνουμε, μια αυθόρμητη σκέψη. Τα αξιόλογα ελληνικά ροζέ κρασιά είχαν πάντα σκούρο χρώμα και προσανατολισμό, αρωματικά και γευστικά, την αντικατάσταση στο τραπέζι μας των ερυθρών κρασιών κατά τους θερμούς μήνες.
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι ίσως οφειλόταν στην άγνοια της σωστής ροζέ οινοποίησης, εμείς όμως πιστεύουμε ότι με τον τρόπο αυτό οι Έλληνες οινοποιοί ήθελαν να ταιριάξουν αρμονικά το κρασί με τα πιάτα που παραδοσιακά τρώμε Μάιο με Σεπτέμβριο.
Οι καιροί αλλάζουν και δύσκολα βρίσκει κανείς έναν νόστιμο μουσακά, μπάμιες ή κολοκυθοανθούς γεμιστούς. Αντίθετα, ο ουρανίσκος μας, σε μια δεκαετία, «συνήθισε» σασίμι, σεβίτσε και ταρτάρ. Δεν είμαστε οπισθοδρομικοί, απλώς αντιστεκόμαστε στο «από τον γάϊδαρο, στο Cayenne». Όλα τα πράγματα στη ζωή θέλουν χρόνο και εξοικείωση. Για να βγούν κλαδιά σ' ένα φυτό, δεν κόβουμε τις ρίζες. Σωστά;
Τα ελληνικά ροζέ, λοιπόν, πιθανόν λανθασμένα προσανατολίζονται στον ανταγωνισμό των ροζέ της Προβηγκίας που κατακλύζουν τον «πλανήτη Μύκονο». Αυτά υπάρχουν για να τα καταναλώνουν μαζικά όσοι πληρώνουν 120 ευρώ την ομπρέλα και τους αναλογούν λίγα τετραγωνικά εκατοστά άμμου. Κάποιοι άλλοι, στη νότια Γαλλία και στη βορειοδυτική Ιταλία για παράδειγμα, συνηθίζουν το μεσημεριανό τους γεύμα να είναι πεπόνι με προσούτο, και καλώς το συνοδεύουν με ένα τέτοιου τύπου ροζέ.
Στην Ελλάδα ελάχιστους έχω δει να κάνουν τέτοια διατροφή και, ευτυχώς, αυτοί που πασχίζουν διακαώς να ζήσουν τα χαϊλίκια που προανέφερα είναι μειοψηφία. Άρα, ας συνεχίσουμε να παράγουμε τα βαθύχρωμα ροζέ που ξέρουμε καλά να φτιάχνουμε κι ας πειραματιστούμε παράλληλα με ό,τι θεωρούμε καινοτόμο, όχι κακέκτυπο.