Η φιλία του σκύλου. Του Κωστή Παπαγιώργη

Η φιλία του σκύλου Facebook Twitter
12

Όταν εξημερώθηκε το σκυλί και έγινε κατοικίδιο "έπεσαν" τα αυτιά του, έγραφε ο Δαρβίνος. Σοφή παρατήρηση, ειδικά για όσους έζησαν στις επαρχίες, κοντά σε ζωντανά και σε κοπάδια. Το κυνηγιάρικο σκυλί, ο μολοσσός που φυλάει τα πρόβατα είναι ζωντανό ραντάρ, πρωτόγονος και ως εκ τούτου ατόφιος. Ο βοσκός δεν βάζει το σκυλί στο σπίτι, το σέβεται αλλά δεν το βλέπει ποτέ σαν μέρος του οίκου. Στην πόλη όμως ο σκύλος απώλεσε την επαφή με τη φύση και τον πρωτόγονο εαυτό του, στερήθηκε τους άγριους σκυλοκαβγάδες, το κυνήγι του λαγού και του τσάκαλου, ήρθε πιο κοντά στον άνθρωπο και απομακρύνθηκε από το παρελθόν του πού υπέκρυπτε πάντα κάτι το λυκίσιο και το αδάμαστο.

 

Ένας φίλος γιατρός, έμπειρος στα τετράποδα, έχει δική του πατέντα: "η γάτα είναι ένα κομμάτι κρέας, άφιλη, εγωπαθής, αντίθετα ο σκύλος είναι άνθρωπος με τρίχωμα και με τέσσερα πόδια! Κοντά στο σκύλο γίνεσαι περισσότερο άνθρωπος!" Η σκυλοσυντροφιά ανακαλύπτει διαφορετικά όχι μόνο το σκύλο αλλά και την ίδια τη ζωή. Αξίζει λοιπόν να προσέξουμε αυτήν τη διαχεόμενη ζωοφιλία που δεν είναι βίτσιο, χούι, παραξενιά παρά συναισθηματική εκλέπτυνση χωρίς εμφανές όριο. Ο "κάτοχος" του σκύλου πριν απ' όλα κατέχει ένα προνόμιο το τετράποδο, αγορασμένο σε μικρή ηλικία, αναγνωρίζει από νωρίς τον αφέντη του και αφοσιώνεται. Μπορεί να παίζει με όλους, αλλά μόνο ο "ένας" ταράζει τα σωθικά του. Τον αναγνωρίζει, τον διαισθάνεται από απόσταση, ενίοτε τείνει να σπάσει την αλυσίδα του για να τον προϋπαντήσει.

 

Ο στενός κύκλος του πενθούντος αναρωτιέται: "Μα τι έχασε; Τη γυναίκα του; Το παιδί του; Τη μάνα του; Ασφαλώς δεν έγινε χήρος, δεν έμεινε ορφανός, του συνέβη όμως κάτι χειρότερο. Έχασε ένα μύχιο στοιχείο του εαυτού του, το οποίο ασυνειδήτως είχε επενδυθεί στη σκυλίσια παρουσία.

 

Χωρίς υπερβολή, δεν υπάρχει κάτοχος σκύλου που να μην πιστεύει σθεναρά ότι μέσα στο τεράποδό του κρύβεται υπέροχα παγιδευμένο κάτι το βαθύτατα ανθρώπινο. Το ίδιο βέβαια μπορούμε να πούμε για τους κατόχους αλόγων, δελφινιών, περιστεριών ή αετών. Ωστόσο το μέγεθος και το φυσικό στοιχείο αποτελούν φραγή. Τα πετούμενα ανήκουν στον αιθέρα, το άλογο ανήκει στο μέγεθός του, ενώ ο σκύλος -μόνο αυτός- δίνει την εντύπωση ότι κάποια σπάνια συμπάθεια είναι διαλυμένη στο αίμα του. Αυτό το οξύμωρο, με τα χρόνια, αποβαίνει μυστικός δεσμός, συνεννόηση χωρίς λόγια, νοηματική γλώσσα της συμπάθειας. Αν το ζώο ήταν άνθρωπος με μουσούδα, τρίχωμα, μεγάλα αυτιά δεν θα άξιζε την αγάπη μας. Αντίθετα, καθίσταται λατρεμένο μέχρι περιπαθούς αφοσιώσεως επειδή μέσα στη σκληρή του συνθήκη, αυτή την αμετάκλητα φιμωμένη φύση, κατορθώνει να το σκάει στιγμιαία για να παραδοθεί στη θέρμη της ανθρώπινης φιλίας.

 

Η φιλία του σκύλου Facebook Twitter
"Δεν υπάρχει κάτοχος σκύλου που να μην πιστεύει σθεναρά ότι μέσα στο τεράποδό του κρύβεται υπέροχα παγιδευμένο κάτι το βαθύτατα ανθρώπινο."

 

Δεδομένου ότι ένα σκυλί είναι "ανθρώπινο" μόνο για λίγους, και ακριβέστερα μόνο για έναν, εύκολα γεννιέται η αυταπάτη ότι το ζωντανό μεταρσιώνει τη φύση του μόνο για χατίρι του. Ο κάτοχος ψυχανεμίζεται μέσα στα κυνικά σωθικά την υπέρβαση της σκυλίσιας φύσης, οπότε η ανθρώπινη συμπάθεια αναγνωρίζει αβίαστα πάνω της ένα καθρέφτισμα του εγώ της. Η οικειότητα είναι απόλυτη, η αναγνώριση βαθύτατη, ο σκύλος είναι στο τσακ να μιλήσει και "μιλάει" βέβαια, έστω και αν οι περισσότεροι παρόντες διαθέτουν ώτα μη ακουόντων. Συχνά, κάποιος αδιάφορος θεατής της θερμής ανθρωπο-σκυλοφιλίας, υποψιθυρίζει :"Μα τι έχει πάθει με αυτό το ψωριάρικο;"

 

Αφοσιωμένος στις γάτες και όχι στα σκυλιά, ο Μαλρώ ηταν κατηγορηματικός: Αργά ή γρήγορα, όλοι οι μεγάλοι εγωιστές γίνονται φιλόζωοι. Ωστόσο, η φιλία με το τετράποδο δεν γίνεται αποδεκτή ποτέ ως φιλόζωη ιδιότητα. Άνθρωποι που ζουν χρόνια με το σκύλο τους, που έχουν προσαρμόσει τις ανάγκες και τις μετακινήσεις τους με το τετράποδο, ποτέ δεν σκέφτονται ότι αγαπούν ένα "ζώο". Ο δεσμός με το σκύλο έχει να κάνει με το αξεδιάλυτο κράμα ενός ψυχισμού εντοιχισμένου μεν στη ζωικότητα πού, παρ' ότι τετραποδίζει, σκυλοφέρνει ή γαυγίζει, φέρει στο βλέμμα του μισοσβησμένα πνευματικά ίχνη. Από τη μια μεριά το ζώο είναι ανθρώπινο πείραμα που έμεινε στη μέση, ενώ από την άλλη είναι ζωικό πείραμα που έδωσε αποτελέσματα ανώτερα του αναμενομένου.

 

Έτσι αρχίζουν τα θαύματα αφοσίωσης και συνεννόησης ανάμεσα στο τετράποδο και στο δίποδο. Η προσαρμογή είναι τέλεια και βαθύτατα ψυχική. Η υπακοή αγγίζει τα όρια του πάθους. Πιο συγκεκριμένα, δεν μας συγκινεί τόσο η κυρία με το σκυλάκι, η γραία που αγαπά το σκύλο της γιατί δεν της απέμεινε τίποτε άλλο να αγαπά, αλλά η εμμονή νέων ανθρώπων που σε κάθε περίπτωση μετακίνησης, έκτακτων αναγκών, ατυχιών, το πρώτο πού σκέπτονται είναι το τετράποδο. Η σκυλίσια αγάπη δεν είναι μόνο αμοιβαία, κυρίως δεν επιδέχεται "απάτη", μετάπτωση, λήθη - όσο το τετράποδο ζει και κινείται, παραμένει πάγια "αξία".

 

Γι' αυτό όταν έρχεται η ώρα του κυνικού θανάτου, μιας και τα σκυλιά κατά κανόνα ζουν πολύ λιγότερο από τον κάτοχό τους, το πένθος είναι σκληρό, δεν παίρνει παρηγόρια. Ο στενός κύκλος του πενθούντος αναρωτιέται: "Μα τι έχασε; Τη γυναίκα του; Το παιδί του; Τη μάνα του; Ασφαλώς δεν έγινε χήρος, δεν έμεινε ορφανός, του συνέβη όμως κάτι χειρότερο. Έχασε ένα μύχιο στοιχείο του εαυτού του, το οποίο ασυνειδήτως είχε επενδυθεί στη σκυλίσια παρουσία. Αυτή η μυχιότητα δεν ευδοκιμεί με τους ανθρώπους που είναι ανεξάρτητες οντότητες, θέτουν όρια και εγωιστικά σύνορα. Η σκυλοφιλία είναι απόλυτη και σώψυχη ταύτιση, προσωπική ανακάλυψη που ομορφαίνει μέχρι κάλλους τη σιωπηλή αφοσίωση.

 

Όποιος πενθεί για το νεκρό σκύλο του, πενθεί για την προ-απώλεια του εαυτού του.

 

___________

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO στις 18/09/2008

12

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η προσπάθεια του Μαξίμου να μην συνδεθεί η διαρροή των email με την επιστολική ψήφο

Ρεπορτάζ / Η προσπάθεια του Μαξίμου να μη συνδεθεί η διαρροή των e-mails με την επιστολική ψήφο

Η αντιπολίτευση θα επιμείνει να θέτει ερωτήματα για τη διαρροή των e-mails, παρά τις καρατομήσεις. Η κυβέρνηση δεν θέλει με τίποτα να συνδεθεί με την ασφάλεια της επιστολικής ψήφου.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Θεσσαλονίκη: ανήλικη βία αγέλης- πως θα αντιμετωπιστεί;

Ελλάδα / Θεσσαλονίκη: Ανήλικη βία αγέλης – πώς θα αντιμετωπιστεί;

Ο Βασίλης Βαμβακάς, αν. καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει αναλάβει να εκπονήσει το «Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων» μιλά στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ενεργειακές Κοινότητες: είναι ο μίτος στο λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης;

Ρεπορτάζ / Ενεργειακές Κοινότητες: Πώς γίνεσαι αυτοπαραγωγός και καταναλωτής φθηνής και πράσινης ενέργειας;

Τρία από τα ιδρυτικά μέλη του Υπερίωνα, της πρώτης ενεργειακής κοινότητας λαϊκής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αθήνα, φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι πολίτες να βγουν από τον λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας

Οπτική Γωνία / Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Οπτική Γωνία / «Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Η βία, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για τη διεξαγωγή των φετινών εκδηλώσεων του EuroPride. Μιλούν στη LiFO ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο φόβος που δείχνει επιτέλους να αλλάζει πλευρά

Οπτική Γωνία / Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο μονόδρομος για την ελευθερία

Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο – το μίσος δεν αντιπαλεύεται με μίσος, ας γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την ισότητα είναι μονόδρομος και είναι αδιαπραγμάτευτος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Ν. Σεβαστάκης / Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Ιλεκτρίσιτυ / Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Οι αναφορές του Dune στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες μουσουλμανικών πληθυσμών είναι τόσο έντονες που οι Άραβες φίλοι του Χέρμπερτ πίστευαν πως δεν επρόκειτο καθόλου «για έργο επιστημονικής φαντασίας».
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου…

Οπτική Γωνία / Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου

Η ιστορία, που φυσικά χάθηκε ανάμεσα σε μεγάλα γεγονότα, είναι διδακτική, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους που με προχειρότητα μεταδίδουν μια είδηση χωρίς να ελέγξουν πρώτα την αλήθεια της. Είναι διδακτική και για την ίδια την κοινωνία, η οποία τελικά είναι ο αποδέκτης της πληροφόρησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οπτική Γωνία / Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι ανόητοι αφορισμοί είναι ξεπερασμένοι και το ποίμνιο δεν περιμένει από την Ιερά Σύνοδο και τους μητροπολίτες να πολιτεύονται ως γραφικοί κομματάρχες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

8 σχόλια
Πρόσφατα έχω χάσει και τους δύο σκύλους μου απο αρρώστιες.. ήταν μεγάλα σε ηλικία και τα δύο αλλά νιώθω πως έχασα κομμάτι του εαυτού μου..κάθε μέρα κοιτάζω τον άδειο τους χώρο και νίωθω ένα σφίξιμο..πονάει πολύ η απώλεια..γιατί νιώθω πως πραγματικά έχασα τους καλύτερους μου φίλους..καλό παράδεισο ψυχούλες μου
Ας μη ξεχνάμε το τριμερές της δομής του εγκεφάλου μας - αυτό που η μείζονα θρησκεία μας αποκαλεί "τριαδική φύση του Θεού": η βάση του εγκεφάλου μας είναι κληρονομημένη από τα ερπετά, ο εμπρόσθιος λογικός-λογοκριτικός λοβός (εκφράζεται, για παράδειγμα, ως η ψύχραιμη "οντότητα-παρατηρητής" που μας ξυπνά όταν τα όνειρά μας πάρουν άσχημη τροπή, σβήνει τις φωτιές του θυμικού μας, ποιεί επιστήμη κ.λπ. ) είναι ο αμιγώς ανθρώπινος [συγκριτικά, νεόδμητος] τομέας, ενώ τα συναισθήματα εδράζονται στο μεσεγκέφαλο που κληρονομήσαμε από τα θηλαστικά... Με άλλα λόγια, η συναισθηματική μας ζωή είναι αυτό που συνήθως εγκαταλείπουμε προσωρινά πίσω από τον φράχτη της ενδοκρανιακής μας ζωοκατεχόμενης Εδέμ, αν και τελικά το συναίσθημα είναι που κυβερνά τις πιο συναπτές με το χαρακτήρα μας επιλογές μας...
"Η γάτα ειναι ένα κομμάτι κρέας,άφιλη,εγωπαθης"..ποσα χιλιάδες χρόνια θα περάσουν ακομα για να σταματήσει αυτή η μεσαιωνική άποψη γι αυτα τα υπέροχα πλάσματα;μόνο οποίος είχε την τύχη να συμβίωσει με μια γάτα και να ασχοληθει να την εξερευνήσει,να την αφουγραστει και να την κατανοήσει μπορει να καταλάβει ποσο αξιοπρεπή,συνεπή,αφοσιωμένα και εξίσου υπεροχα με όλα τα υπόλοιπα ζωα ειναι οι γάτες. Απλά ναι,η γάτα ,με το συμπάθειο κιόλας,θα γρατζουνισει οταν της φερθεις επιθετικά. Ενώ εμείς οι ανθρωποι ,θα γυρίσουμε και το αλλο μάγουλο..ναι..Κατά τα αλλα,πολυ ωραία κατάθεση ψυχής. .αλλα τα συναισθήματα για ένα ζωο-συντροφο ζωής δεν κατηγοριοπουνται ,ουτε φορμαρονται με βαση το είδος του ζώου. Όλα τα ζωα,τα ίδια συναισθήματα μπορούν να γεννησουν. Θέμα ανθρώπου ειναι κι όχι ζώου.
Συμφωνώ μαζί σου.Έχω και γάτα και σκύλο.Η γάτα μου όταν λείπω μέρες πάει στην φωτογράφια μου και κλαίει,όταν αρρωσταίνω έρχεται και με γλύφει να γίνω καλά, για όλους τους άλλους δεν επίτρεπει ούτε να την χαίδεψουν.Απλά οι γάτες έχουν προσωπίκοτητα και επίλεγουν.
"Ο "κάτοχος" του σκύλου πριν απ' όλα κατέχει ένα προνόμιο το τετράποδο, αγορασμένο σε μικρή ηλικία, αναγνωρίζει από νωρίς τον αφέντη του και αφοσιώνεται. "Να δεις τα αδέσποτάκια που έχουν νιώσει την εγκατάλειψη στο πετσί τους πόσο αφοσιώνονται. Δεν χρειάζεται ούτε μικρής ηλικίας να είναι για να νιώσει το δέσιμο και να σε κοιτάει στα μάτια. Μην αναπαράγετε λανθασμένα στερεότυπα. Ευχαριστώ.
Ακριβώς έτσι όμως!! Και το άλλο το πετυχημένο είναι, αφού πρόσφατα έχασες τον σκύλο σου, που σου λένε "Γιατί δε παίρνεις άλλο;;" Λες και είναι αντικείμενο που χάλασε κ πρέπει να το αντικαταστήσεις, λες και δεν χρειάζεται να περάσεις όλα τα στάδια του πένθους για να προχωρήσεις, απλά για να προχωρήσεις, γιατί ουσιαστικά ποτέ δεν ξεχνάς ούτε την αγάπη ούτε την απώλεια ...
δεν ξερω κατα ποσο συμφωνω μαζι σου. εχω σκυλο και τον αγαπω παααρα πολυ. ηταν αδεσποτος και τον εβαλα στο σπιτι μου για να σωθει και οχι γιατι εψαχνα κατι να κανω ή ήθελα ενα φιλο. τον αγαπησα πολυ ομως απο την πρωτη στιγμη. αν πεθαινε αυριο θεωρω οτι (αν εξαιρεσεις τους οικονομικους λογους) την επομενη κιολας μερα θα επαιρνα ενα αλλο αδεσποτακι απλα και μονο για να του σωσω τη ζωη.
Ενα ακόμη έξοχο κείμενο από τον πρόωρα φευγάτο Κωστή Παπαγιώργη.<< Η σκυλίσια αγάπη δεν είναι μόνο αμοιβαία, κυρίως δεν επιδέχεται "απάτη", μετάπτωση, λήθη - όσο το τετράποδο ζει και κινείται, παραμένει πάγια "αξία>>Ακριβώς έτσι.