Μεγάλη Πέμπτη μεδιαβάζετε - όσοι μείνατε ακόμα στηνΑθήνα ή όσοι κυκλοφορείτε με δικτυωμένουπολογιστή. Και εγώ, μία εβδομάδα πριν,τρέμοντας ακόμα από το σεισμό τηςΆκουιλα, αναρωτιέμαι τι να γράψω.
• Πριν διακόσια πενήντατέσσερα χρόνια ο μεγάλος σεισμός τηςΛισσαβόνας με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς,συγκλόνισε όχι μόνο τη Γη αλλά και τηδιανόηση της Ευρώπης. Έκανε τον Βολταίρονα αναρωτηθεί αν υπάρχει Θεός (που ταπάντα εν σοφία ποιεί), τον Ρουσσώ νακηρύξει την «επιστροφή στη φύση» (στηνύπαιθρο δεν κινδυνεύεις) και τον Καντνα ξεκινήσει τη μελέτη της σεισμολογίας.
• Εμείς όμως αυτές τιςμέρες λατρεύουμε και το Θεό και τη Φύση- αυτό το πανάρχαιο, από την εποχή τουΆδωνη μείγμα αναγεννημένης φύσης καιαναστημένου θεού. Σέρνοντας πίσω μαςουρές τεράστιες από μύθους, θεογονίεςκαι δοξασίες που τελικά μας οδηγούν σεπλήρη σύγχυση.
• Όχι, ο άνθρωπος ποτέδεν ζούσε σε αρμονία με τη φύση - πάντατην πολεμούσε. Οι πρωτόγονοι εξολόθρευαντα ζώα (ακόμα και αυτά που δεν τρώγονταν),έβαζαν φωτιές στα δάση, αφάνιζαν ταφυτά. Όχι, ο «ευγενής άγριος» τουΡουσσώ, ο απόλυτα φυσικός και καλός, δενυπήρξε ποτέ. Επιθετικός και αιμοβόροςήταν από τις απαρχές του. Ούτε άλλωστεη φύση αγάπησε τον άνθρωπο περισσότεροαπό τα μυρμήγκια.
• Ο άνθρωπος θεοποίησετη φύση, τη Μεγάλη Θεά, τη Μητέρα Γη,γιατί τη φοβόταν. Όπως θεοποίησε ό,τιτου ήταν άγνωστο και ανεξήγητο. Σήμεραμπορεί να μην τρέμει τις βροντές καιτους κεραυνούς - αλλά με τους σεισμούςδύσκολο να τα βγάλει πέρα.
• Συνέχεια της αρχαίαςφυσιολατρίας έγινε η Οικολογία. Ότανξεφεύγει από την καθαρά επιστημονικήμορφή της, γίνεται θρησκεία με δόγμα,φανατικούς πιστούς και ιερατείο. Βλέπεισωτηρία στην παλινδρόμηση, στην αγκαλιάτης Μητέρας Φύσης.
• Γιορτάστε φίλοιαναγνώστες τις μέρες αυτές. Για τηνανάσταση του θεού δεν μπορώ να σαςδιαβεβαιώσω - όμως η ανάσταση της φύσηςείναι γεγονός. Και είναι όμορφη, όσο κιαν δεν της καίγεται καρφί για μας...
σχόλια