Ακόμα και οι έμπειροι αστρολόγοι αδυνατούν να προβλέψουν τη σύνθεση της επόμενης Βουλής. Μπορούμε να βγάλουμε, όμως, ένα αντιπαραγωγικό συμπέρασμα: ή το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων ήταν πολιτικά πολυδιασπασμένο, αλλά είχε πειστεί ότι ο δικομματισμός είναι η μοναδική λύση να πάει ετούτος ο τόπος μπροστά, ή το 80% περίπου των ψηφοφόρων είναι ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και τώρα απλώς θέλουν να γκρινιάξουν. Γιατί, εδώ που τα λέμε, κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, η Δημοκρατική Αριστερά και η Δημοκρατική Συμμαχία, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και ο ΛΑΟΣ ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ανάλογα με τη διάθεση των πολιτών απέναντι στον δικομματισμό. Και πάλι, όμως, δεν καταλαβαίνω πώς άνθρωποι όπως ο Καμμένος, η Μπακογιάννη, ο Καρατζαφέρης, οι «εκσυγχρονιστές» του ΠΑΣΟΚ που πήγαν στον Κουβέλη, η Σακοράφα που εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι πρόσωπα που, επειδή άλλαξαν το κομματικό τους ένδυμα, πρέπει αναγκαστικά να τα θεωρήσουμε και καθαρά και αμόλυντα σε σχέση με τις πρακτικές του παρελθόντος.
Αν και σίγουρα είναι ενδιαφέρουσα αυτή η πολυκομματική Βουλή, σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε πως συμβάλλει στην ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Τα ίδια πρόσωπα μιλάνε διαφορετικά κι εμείς επιλέγουμε να ψηφίσουμε τα λόγια. Γι’ αυτό και το κυρίαρχο ρεύμα θέλει απλώς να στενοχωρήσουμε τον δικομματισμό και όχι να τον αποτελειώσουμε, δημιουργώντας νέους συσχετισμούς δυνάμεων. Όσο και να θέλουν να κυβερνήσουν ο Τσίπρας ή ο Καμμένος, στην πραγματικότητα γνωρίζουν πως είναι πιο δύσκολο να ελέγξουν τον «χυλό» ιδεών και απόψεων που γυρνοβολούν στο κόμμα τους παρά να κυβερνήσουν τη χώρα. Και γι’ αυτόν το λόγο οι κυβερνητικές τους προτάσεις όχι μόνο είναι ανεδαφικές αλλά έχουν και μια βασική αντίθεση: δεν θέλουν το Μνημόνιο, αλλά θέλουν το ευρώ (τουλάχιστον τα περισσότερα μέλη των δύο κομμάτων).
Έτσι, υποστηρίζουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν, ανάλογα με τη συγκυρία. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να εντυπωσιάζεις, αλλά δεν πείθεις.
Ο εν Ελλάδι δικομματισμός θα πληγεί ουσιαστικά αν μαγαριστεί ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα από ένα μικρότερο. Αν πειστούν οι ψηφοφόροι ότι υπάρχει το γονίδιο της συνεργασίας. Ότι από δω και πέρα έτσι θα γίνεται. Είναι αδιανόητη για μια ακόμη φορά η μη συνεργασία των κομμάτων που έχουν κάποια ελάχιστη σχέση στην ιδεολογική τους ταυτότητα.
Καταλαβαίνω ότι προεκλογικά είναι λάθος να διαλαλείς ότι θα μπολιάσεις τους «μεγάλους», αλλά, όπως λένε οι αριθμοί, όλοι «μεγάλοι» είναι.
σχόλια