Ο καθένας έχει τα ζόρια του και το Εuro της Πολωνίας και της Ουκρανίας την τελευταία εβδομάδα του. Την ώρα που γράφεται η στήλη δεν έχουν γίνει ακόμα οι ημιτελικοί. Στον θεσμό έχουν παραμείνει αυτοί που χρωστάνε, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία, και αυτός που δανείζει, Γερμανία. Τα προγνωστικά δείχνουν ότι ο εύρωστος οικονομικά θα επικρατήσει. Εμείς είμαστε με τον Νότο. Όχι γιατί εκεί ανήκουμεγεωγραφικά, όχι γιατί ηδονιζόμαστε με κάθε στραπάτσο της Γερμανίας, αλλά γιατί ο Νότος παίζει όμορφη μπάλα. Και γιατί από εκεί είναι ο Αντρέα Πίρλο.
Αν ζούσαμε σε μια καλύτερη εποχή, που η λέξη γκολ θ’ ακουγόταν περισσότερο από το EFSF, θα δίναμε μεγαλύτερη σημασία σε καθαρά ποδοσφαιρικά θέματα τον τελευταίο μήνα παρά στη μέτρηση των spreads και να γνωρίσουμε όλες τις αδυναμίες του ισπανικού τραπεζικού συστήματος. Θα αναζητούσαμε περισσότερο να βρούμε τον ήρωα του φετινού Euro παρά τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών. Και αυτός θα ήταν ο Αντρέα Πίρλο.
Όχι μόνο γιατί εκτέλεσε το πέναλτι αλά Πανένκα (κουταλάτο) στον προημιτελικό με τους Άγγλους και άλλαξε την τροπή της διαδικασίας, εμψυχώνοντας τους συμπαίκτες του, αλλά γιατί είναι ο πιο «ωραίος» παίκτης του τουρνουά. Με την «ισπανοποίηση» του ποδοσφαίρου και με τα φώτα στραμμένα στους Τσάβι, Ινιέστα και Αλόνσο, ξεχάσαμε πώς είναι να είσαι ο άρχοντας του κέντρου. Να γυρνάς το τόπι, να έχεις τη μακρινή μπαλιά, να μη χρειάζεσαι εκατό συμπαίκτες γύρω σου για να κάνεις μάγκικα τριγωνάκια, να δημιουργείς αυτήν τη σιγουριά. Ούτε ερωτευμένος να ήμουν μαζί του.
«Μερικές φορές σταματάω να τρέχω και κάθομαι να τον χαζεύω να παίζει», είχε πει γι’ αυτόν ο άλλοτε συμπαίκτης του στη Μίλαν, Τζενάρο Γκατούζο. Όσο και να μη μας γεμίζει το μάτι, ο Αντρέα έχει κατακτήσει τα πάντα, εκτός από ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου.
Βάζει κάτω σε διακρίσεις ολόκληρη την Εθνική Γερμανίας. Μάλιστα, στο Μουντιάλ της Γερμανίας το 2006, όποια πέτρα και αν σήκωνες, τον Πίρλο θα έβρισκες από κάτω. Μετά από εκεί χάθηκε από τα μεγάλα τουρνουά, εξαιτίας τραυματισμών και του υπνωτισμού που πιάνει την Ιταλία στις μεγάλες διοργανώσεις. Την Κυριακή το βράδυ οι καρδιές και τα κοινωνικά δίκτυα δάκρυσαν.
Είναι διάχυτη η ανάγκη για μια επιστροφή στις βασικές αξίες. Για έναν κόσμο που θα είναι περίπλοκος σε όλα αυτά τα ζητήματα που δεν άπτονται των ανθρώπινων σχέσεων. Όπου κάποια πράγματα θα παραμένουν απλά. Ο Αντρέα Πίρλο είναι η απλότητα του ποδοσφαίρου. Είναι η απόδειξη πως τα υπερσύνθετα πράγματα, όπως η σύγχρονη οικονομία, κάποια στιγμή σκάνε σαν μπαλόνια και υποκλίνονται σε όλα αυτά που μας έφεραν ως εδώ. Όπως έγραφε κι ένα στιχάκι που είχε η μάνα μου κολλημένο σε μια βιβλιοθήκη: «Όλου του κόσμου οι κακοί, όσο και να γελάνε, έρχεται πάντα η στιγμή, φουσκώνουνε και σκάνε».
σχόλια