Παρασκευή30/01
Πηγαίνουμεστο Ψάριστον. Εστιατόριο με ψαρικά κάπουστο Νέο Ηράκλειο. Δεν το πιστεύεις, αλλάεδώ σερβίρουν απίστευτο φαγητό. Αν ήτανστο κέντρο της Αθήνας, θα πήγαινα τρειςφορές τη βδομάδα. Μια ταβέρνα δίπλα σεένα γήπεδο. Από την τζαμαρία έχεις θέαένα βιολετί γκραφίτι και από τα μεγάφωναακούγεται ο Στράτος. DertiRadio.Ξεκινάμε με μια ρεγγοσαλάτα, αφράτη,έντονη. Ένα φιλέτο τόννου σασίμι με μιαφέτα λεμόνι και wasabiκαι μια σαλάτα απλή. Ακολουθεί μιαπιατέλα από αχνιστές καραβίδες. Τιςτρώμε με τα χέρια, η σάρκα τρυφερή,ελάχιστο αλάτι, το ζουμί τους καθαρήθάλασσα. Μύδια σαγανάκι από τις σπεσιαλιτέτου μαγαζιού πάνω σε πατάτες τηγανητές,λεπτές σαν δαντέλα. Ο κόσμος μιλάειδυνατά, ακούω τη Ρίτα Σακελαρίου καισκέφτομαι πως τέτοιο συμιακό γαριδάκιδεν ξέρω αν υπάρχει αλλού στην Αθήνα.Άξιζε τον κόπο να βάλω GPSγια να βρω αυτό το μέρος. Το φινάλε ήτανδύο γλώσσες ψητές και δεν έχω πολλάλόγια να για τις περιγράψω. Ήταν υπέροχες.Και το σέρβις άψογο, δεν μας ενόχλησετίποτα. Αυτό είναι σπάνιο στην Αθήνα.Επιστρέφοντας στο κέντρο, προσπάθησανα καθορίσω ποια είναι τελικά τα κριτήριαγια ένα καλό εστιατόριο. Ακριβή απάντησηδεν βρήκα, μόνο πως θέλω να τρώω αληθινόφαγητό. Τι σημαίνει αυτό; Νομίζω σημαίνειπως αυτός που το μαγείρεψε το ξέρεικαλά. Είναι «η αλήθεια του», που λέεικαι η Βάνα Μπάρμπα, δεν το βλέπει φιλόδοξα.Οι αφροί, και τα παγωτά χαβιάρι γίνονταισπουδαία μόνο από αυτούς που έχουν αυτόστο μυαλό τους. Και οι αχνιστές καραβίδεςγίνονται σπουδαίες μόνο από αυτούς πουξέρουν προς τα πού πέφτει η θάλασσα...
Κυριακή01/02
ΗΤ. κάνει τραπέζι. Να σπάσει η γκαντεμιάτου Γενάρη, να μπει ο Φλεβάρης πιοαισιόδοξα. Λέω πως θα πάρω το γλυκό καιμπαίνω στο μετρό για Περιστέρι. Καιρόςνα τσεκάρω από κοντά το ζαχαροπλαστείοΜέλισσα. Ένας φίλος, όποτε έρχεται στογραφείο, φέρνει γλυκά από κει και βλέπειςόλο το μαγαζί να πηγαινοέρχεται και νατσιμπολογά από τις απίστευτες τούρτες.Μέσα στην ακαταστασία του Περιστερίου,η Μέλισσα είναι ένα μίνιμαλ ζαχαροπλαστείομε γλυκά ονειρεμένα. Όπου προβλέπεταισοκολάτα χρησιμοποιούν Valhrona.Διαλέγω μια Sachertorteκαι ένα γιγαντιαίο δαχτυλίδι από ζύμησου γεμισμένο με κρέμα και αγριοκέρασο.Θα ήθελα να κάτσω εδώ για δύο ώρες ναρωτάω και να δοκιμάζω τούρτες, αλλά μεπιάνουν οι ντροπές μου και εξαφανίζομαισε χρόνο ρεκόρ. Πίσω στο Σύνταγμα μιακαλή παρέα μαζεύεται σε ένα σπίτι μεγλυκό φωτισμό. Οι λαχανοντολμάδεςσερβίρονται με γαρνιτούρα κόκκινολάχανο σαν ταγέρ YSLτου ‘85. Το κατσικάκι αναδύεται μέσα απότις εκατό λαδόκολλες με τους ατμούςτου, η σαλάτα έχει μέσα δύο χιλιάδεςωραία πράγματα. Έξω αρχίζει να βρέχει.Κρύβω τη ζήλεια μου για το γάτο τουσπιτιού που είναι πολύ πιο γεροδεμένοςαπό τον δικό μου και έχει και ωραία φωνή.Τα τραπέζια ξορκίζουν πολύ χειρότεραπράγματα από ένα μέτριο Γενάρη, σκέφτομαι.
Τρίτη03/02
«Είμαιτριάντα τεσσάρων χρόνων!». Λίγο τρομακτικό,αν το καλοσκεφτείς. Η δεκαετία τωντριάντα είναι πολύ αγχωτική. Να προλάβεις,να τα καταφέρεις, να βολευτείς, να κάνειςπαιδιά, αν θες, να πάρεις ένα σπίτι, ναείσαι αδύνατος, να έχεις φίλους, να έχειςταξιδέψει, να σε συμπαθούν, να αρέσεις,να έχεις λύσει τα θέματα με τους γονείςσου και πάει λέγοντας. Κατάφερα να κάνωδίαιτα τρεις μέρες το 2009 - ελπίζω ναμετράει υπέρ μου. Η Νάνσυ μου κάνειαυτοσχέδιο πάρτι με μια σαμπάνια παγωμένηπου την πίνουμε σε τρία λεπτά και μετάη Ρινέτα μου προτείνει καφέ. Δεν έχωσχέδια, αναλόγως τι ώρα θα κλείσει τοτεύχος. Δενθα κάνω κανένα σχέδιοΟΥΤΕφέτος. Σας φιλώ!
σχόλια