Joker: 4,5 αστεράκια στην πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς

Joker: 4,5 αστεράκια στην πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς Facebook Twitter
Αυτός ο Joker είναι αποφασιστικά ρεαλιστικός, αποπνέει μια απειλητική αίσθηση σε κάθε πλάνο του και πυροδοτεί καταστάσεις που γεννιούνται εξίσου από την ψυχή του Φλεκ και από το περιβάλλον στο οποίο κινείται.
4

Ο Άρθουρ δουλεύει ως κλόουν το πρωί και ως stand up κωμικός τα βράδια. Πολύ γρήγορα συνειδητοποιεί ότι ο περίγελος είναι ο ίδιος και όχι αυτά που λέει ή κάνει. Το ανεξέλεγκτο γέλιο του, που ξεσπά τις λάθος στιγμές, αποδεικνύει ότι αδυνατεί να συντονιστεί με το κοινό του. Και όσο προσπαθεί να ελέγξει την κατάσταση τόσο περισσότερο γελοιοποιείται και αφήνει τον εαυτό του εκτεθειμένο, ακόμα και σε περιστατικά βίας.

Ο Τοντ Φίλιπς του Hangover εξαφάνισε το κόμικ από το σκοτεινό, ταραγμένο και βρόμικο Gotham των '70s που οραματίστηκε, εμπνεύστηκε βεβαίως από το στόρι, το επέκτεινε, το βάθυνε μαεστρικά και επέλεξε σοφά, μετά από τόσες μεταφορές, προσμείξεις και υβρίδια. Ο Joker του, ένας περιθωριακός ονόματι Άρθουρ Φλεκ, είναι σπαρακτικός, τραγικός στην ψυχική του απομόνωση και στην απέλπιδα προσπάθειά του να διακριθεί ως κωμικός. Βάφεται κλόουν όποτε καλείται να διασκεδάσει παιδάκια σε νοσοκομεία, δουλεύοντας για ψίχουλα σε ειδικό πρακτορείο που απασχολεί διασκεδαστές αυτού του είδους.

Ζει με την εύθραυστη μητέρα του, η οποία δεν έχει σταματήσει να γράφει σπαραξικάρδιες επιστολές ζητώντας υποστήριξη στον Τόμας Γουέιν, πατέρα του Μπρους, φιλάνθρωπο, ευεργέτη της πόλης και μελλοντικό δήμαρχο, για τον οποίο κάποτε εργαζόταν. Λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και επισκέπτεται σε εβδομαδιαία βάση μια σύμβουλο, που ωστόσο δεν τον «συμβουλεύει» τίποτε ουσιαστικό. Γελάει σε άκυρες στιγμές, νευρικά και παρατεταμένα, διακόπτοντας τον κλαυσίγελο με απόκοσμους ρόγχους.

Μια βραδιά στο μετρό ξεσπάει σε τρεις καλοντυμένους αλήτες, που μάλιστα δουλεύουν για τον Γουέιν. Τον κοροϊδεύουν, τον χτυπούν και τον κλοτσούν για την πλάκα τους κι εκείνος τους πυροβολεί και τους σκοτώνει, ξεφεύγοντας χωρίς να γίνει αντιληπτός. Οι φόνοι γίνονται το talk of the town μιας πόλης που βράζει και από το πουθενά βλέπει έναν μασκοφορεμένο άλλου τύπου να τα βάζει με τους προνομιούχους. Ξαφνικά, ο Φλεκ βλέπει το πρόσωπό του να ξεχωρίζει, έστω κι αν ο ίδιος δεν φαίνεται.

Ξεκινώντας από την ένδεια και την ανημπόρια, η ταινία που απέσπασε Χρυσό Λιοντάρι στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας πραγματεύεται την αλαζονεία της εξουσίας και την προβάλλει σαν συμπαγή, συγκεντρωμένη παραλλαγή του V for Vendetta, με καταλύτη έναν αυθεντικά δυστυχισμένο που καταντά το τέρας που ξεφύτρωσε στo πλατύσκαλο της πλουτοκρατίας της Wall Street και της πολιτικής αναισθησίας που θα ακολουθούσαν.

Παράλληλα, ο αγαπημένος του παρουσιαστής τηλεοπτικού talk show, ο Μέρι Φράνκλιν, αντίστοιχος του Τζόνι Κάρσον, τσιμπάει ένα απόσπασμα από μια καταστροφική εμφάνισή του σε νυχτερινό κέντρο για νέα ταλέντα του stand-up comedy και τον κάνει ρεζίλι, αν και η τηλεθέαση δείχνει πως ο κόσμος ψυχαγωγείται με τον καθόλου αστείο wannabe με το σπαστικό γέλιο. Η συγκυρία οδηγεί τον Φλεκ σε μια μοιραία και καθοριστική συνάντηση με το είδωλό του.

Joker: 4,5 αστεράκια στην πολυαναμενόμενη ταινία της χρονιάς Facebook Twitter
Ο Τοντ Φίλιπς του Hangover εξαφάνισε το κόμικ από το σκοτεινό, ταραγμένο και βρόμικο Gotham των '70s που οραματίστηκε, εμπνεύστηκε βεβαίως από το στόρι, το επέκτεινε, το βάθυνε μαεστρικά και επέλεξε σοφά, μετά από τόσες μεταφορές, προσμείξεις και υβρίδια.


Το Joker συνδέει απροσδόκητα τον κεντρικό χαρακτήρα με την οικογένεια των Γουέιν και πανέξυπνα συνδέεται καλλιτεχνικά και θεματικά με τον Βασιλιά της Κωμωδίας, το παραγνωρισμένο αριστούργημα του Μάρτιν Σκορσέζε. Η δράση του Joker τοποθετείται το 1981, αν και η ατμόσφαιρα απηχεί ολόκληρη τη δεκαετία που προηγήθηκε. Εκεί, ο Τζέρι Λιούις έπαιζε τον εδραιωμένο παρουσιαστή, τον Τζέρι, και ο νεαρός Ντε Νίρο τον επίδοξο κληρονόμο της εκπομπής του, τον επίσης unfunny και κακομοίρη Ρούπερτ Πάπκιν, ο οποίος προβάρει τα αξιοθρήνητα ανεκδοτάκια και τις άστοχες ατάκες του, προτού τον απαγάγει σε ένα ταιριαστό σχέδιο οριστικής αυτοκτονίας. Γι' αυτό και ο Φράνκλιν της ταινίας του Φίλιπς δεν είναι χαρισματικός, αστείος, ιδιαίτερα ξεχωριστός. Θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Πάπκιν στη ζώνη του λυκόφωτος. Ο Ντε Νίρο τον συλλαμβάνει ψυχρά, κυνικά.


Παρότι η ταινία είναι μια μεγάλη εισαγωγή σε έναν χαρακτήρα οικείο, μοιάζει με γνωριμία από την αρχή με έναν γελωτοποιό που έχουμε δει πολλές φορές σε αποκλειστικά δευτερεύον, και μάλλον αφηρημένο πλαίσιο. Αυτός ο Joker είναι αποφασιστικά ρεαλιστικός, αποπνέει μια απειλητική αίσθηση σε κάθε πλάνο του και πυροδοτεί καταστάσεις που γεννιούνται εξίσου από την ψυχή του Φλεκ και από το περιβάλλον στο οποίο κινείται. Δεν είναι μόνος, όσο κι αν αισθάνεται καταφρονεμένος, και μάλιστα μπερδεύει την πραγματικότητα με τη φαντασία.

Ο ζόφος του Φίλιπς δεν εφάπτεται με εκείνον του Κρίστοφερ Νόλαν ‒ είναι συναισθηματικά κρουστός και ανθρώπινος σε κλίμακα. Δεν αφήνει τον άβολο θεατή να πάρει ούτε στιγμή τα μάτια του πάνω από τον μανιοκαταθλιπτικό Άρθουρ και το απρόβλεπτο alter ego που δημιούργησε σύμφυτα ο Χοακίν Φίνιξ. Μπορεί ο Σίζαρ Ρομέρο να υπηρέτησε με σαμπανιζέ καθήκον τον τηλεοπτικό χαρακτήρα, ο Τζακ Νίκολσον να καυχιέται πως ήταν ο δυσκολότερος ρόλος στην καριέρα του στην goth-pop εκδοχή του Τιμ Μπέρτον και ο Χιθ Λέτζερ να κυλίστηκε στα τρίσβαθα της ψυχασθένειας, αλλά ο Φίνιξ γίνεται ο πρώτος που χορεύει με ανατριχιαστική ακρίβεια με τον εαυτό του ‒ και τον διάβολο.

Η δυσκολία που προσθέτει είναι πως ο Φλεκ του δεν σκορπίζει το χάος επειδή δεν έχει τίποτα να χάσει αλλά επειδή πασχίζει με ελάχιστα ανταλλάγματα και δυσανάλογα μεγάλη επιτίμηση. Η ειρωνεία: είναι μέλος ενός συνόλου, και το αγνοεί. Χωρίς να συνθηματολογεί, το πορτρέτο του παλιάτσου πρίγκιπα του εγκλήματος, κόντρα στις διαμαρτυρίες των θυμάτων του Κολοράντο, ενώνει τη φωνή της με τη ρέουσα ανησυχία για τις σύγχρονες μαζικές δολοφονίες, δεν υποθάλπει τη βία. Αυτός ο Joker/Ταξιτζής σέρνεται σε έναν αληθινό τόπο πόνου και έρπει προς τα έξω, ώσπου χορεύει τρομακτικά στους ήχους του Γκάρι Γκλίτερ, στην αξέχαστη σκηνή στα σκαλοπάτια. Δεν σκοτώνει από μιμητισμό, αναίσθητα και «ωραία».

Ξεκινώντας από την ένδεια και την ανημπόρια, η ταινία που απέσπασε Χρυσό Λιοντάρι στο φετινό Φεστιβάλ Βενετίας πραγματεύεται την αλαζονεία της εξουσίας και την προβάλλει σαν συμπαγή, συγκεντρωμένη παραλλαγή του V for Vendetta, με καταλύτη έναν αυθεντικά δυστυχισμένο που καταντά το τέρας που ξεφύτρωσε στo πλατύσκαλο της πλουτοκρατίας της Wall Street και της πολιτικής αναισθησίας που θα ακολουθούσαν.

 
Οθόνες
4

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ