Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
Οι καλλιτέχνες είναι καθρέφτες οι οποίοι δείχνουν τι πραγματικά είναι μια κοινωνία, έτσι οι πολίτες αντιλαμβάνονται μέσω αυτών ότι είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους. It is you and me too, acrylic on canvas, 2017 © Gregory Ferrand
0

«Ελπίζω ότι κάθε φορά ο θεατής θα βλέπει τους πίνακές μου και θα βρίσκει μια νέα απάντηση στην ερώτησή του» μου λέει ο Αμερικανός ζωγράφος Gregory Ferrand όταν τον ρωτώ για το θέμα ενός πίνακά του.

Καθώς ανεβάζω τις εικόνες κοιτάζω προσεκτικότερα τις λεπτομέρειες πίσω από τον πίνακα The Engagement, έναν πίνακα που τον είχα προσπεράσει. Οι λεπτομέρειές του αρχίζουν να αποκαλύπτονται μπροστά μου σιγά-σιγά. Το πιασμένο σε αγκίστρι ψάρι στην γραβάτα του άντρα που έχει δει το έργο, τα ελεύθερα πουλιά στις γραβάτες των εργένηδων που έχουν σκάσει στα γέλια, το πλοίο που παλεύει με τα κύματα στον τοίχο και προμηνύει αυτά που θα ακολουθήσουν, το ρολόι που δείχνει μια ώρα περίπου πριν από τα μεσάνυχτα, μάλλον την ώρα της κρίσεως, την ώρα του γάμου.

Μια υγιής κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται μόνο την αξία της καλλιτεχνικής κοινότητας αλλά τη στηρίζει ενεργά με ουσιαστικό τρόπο επειδή η δύναμη των τεχνών σχετίζεται με την ευημερία και τη μακροβιότητά της.

Εάν δεν προσπεράσεις βιαστικά τους πίνακες του Gregory Ferrand, ίσως γεννηθούν και σε εσένα ερωτήματα για τα οποία έχεις την απάντηση. Τον ακούμε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο LIFO.gr.

Πες μας λίγα πράγματα για εσένα και το οικογενειακό σου background.

Μεγάλωσα στην Αλεξάνδρεια της Βιρτζίνια, μια μικρή πόλη κοντά στην Ουάσινγκτον, δίπλα σε ένα ποταμό, σε μια οικογένεια πέντε ατόμων. Ο πατέρας μου ήταν δικηγόρος ατομικών δικαιωμάτων, η μητέρα μου ειδικεύτηκε στις μαθησιακές δυσκολίες που αφορούσαν την ανάγνωση αλλά τελικά παρέμεινε για το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής μου ηλικίας στο σπίτι. Είμαι το μεσαίο παιδί της οικογένειας, έχω άλλες δυο αδερφές.

Όταν ήμουν παιδί είχα εμμονή με τη ζωγραφική. Όταν ήμουν στην πρώτη ή τη δεύτερη τάξη του δημοτικού, ο καλύτερος φίλος της μητέρας μου έδειξε ένα σχέδιο που είχα κάνει και δήλωσε ότι κάποια μέρα θα γίνω διάσημος καλλιτέχνης.

Αισθανόμουν υπέροχα για τα εγκωμιαστικά σχόλια όμως δεν αισθανόμουν καθόλου άνετα με την ιδέα ότι κάποιος θα μπορούσε να ξέρει ακριβώς τι θα γινόμουν στο μέλλον. Αργότερα, για χρόνια, όταν κάποιος θα έβλεπε τα σχέδια μου και θα μου ανακοίνωνε ότι όταν μεγάλωνα θα γινόμουν καλλιτέχνης, μου άρεσε να λέω «όχι, πρόκειται να γίνω αρχαιολόγος». Όμως από την πέμπτη δημοτικού, είχα αποδεχθεί ότι είχαν δίκιο. Δεν είχα επιλογή, κάποια μέρα θα γινόμουν καλλιτέχνης.

Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από την παιδική σου ηλικία;

Βόλτες με το ποδήλατο παρέα με τη μικρότερη αδερφή μου μέχρι το τοπικό κατάστημα που πουλούσε κόμικς, να ανακαλύπτω την παλιά συλλογή κόμικς του πατέρα μου και να χάνομαι μέσα σε ιστορίες και σε τέχνη, να πιάνω βατράχια στη λιμνούλα της φάρμας του θείου μου στο δυτικό Michigan, να ζωγραφίζω, να εξασκούμαι στην τρομπέτα, τα οικογενειακά road trips γύρω από την λίμνη Superior και κατά μήκος των νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών, χριστουγεννιάτικα πρωινά, ξαπλωμένος στο πάτωμα του γραφείου του πατέρα μου, να κοιτάζω τα εξώφυλλα δίσκων καθώς τους άκουγα.

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
God Bless This House, acrylic on canvas, 2010 © Gregory Ferrand

Νομίζω ότι η τελευταία σου δουλειά «Its you and me too» είναι ένα σχόλιο σχετικά με την κουλτούρα της βίας. Όταν είδα την εικόνα σκέφτηκα ότι πολλοί άνθρωποι απολαμβάνουν να ασκούν βία εναντίον άλλων ανθρώπων.

Είχα την πρόθεση να πυροδοτήσω ερωτήσεις σχετικά με την κουλτούρα των όπλων και τη βία στις ΗΠΑ, όμως αυτός δεν ήταν ο αποκλειστικός μου στόχος με αυτό τον πίνακα, ήθελα να δείξω γενικότερα τι θα πει να είσαι Αμερικανός. Ο πίνακας παρουσιάζει μια τυπική αμερικάνικη έξοδο, βράδυ στην παραλία, σε ένα σκοπευτήριο για παιδιά. Υπάρχουν πολλά σε αυτό το μέρος σχετικά με την αμερικάνικη κουλτούρα, τα όπλα και η βία είναι ένα ανάμεσα σε πολλά.

— Nothing lasts forever and that’s OK. Για ποιο λόγο;

Αυτή είναι η φύση και η συνέπεια του χρόνου, που έχουν ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση όλων των πραγμάτων, φυσικών και μη.

 

— Ένα top5 με τους αγαπημένους σου καλλιτέχνες και ένα σύντομο σχόλιο για τον καθένα;

 

1.

Οι Mεξικανοί καλλιτέχνες, David Alfaro Siqueiros και Diego Rivera ιδιαίτερα

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
© David Alfardo Siqueiros

Η ιδέα ότι θα μπορούσαν να ζωγραφίσουν ιστορίες σε έναν τοίχο με έναν αντιπροσωπευτικό τρόπο ώστε το μήνυμα να έχει απήχηση πιθανά σε πολλούς ανθρώπους μου προκαλεί μεγάλη αίσθηση. Μου αρέσει επίσης το γεγονός ότι ο ρεαλισμός δεν είναι σημαντικός ή απαραίτητος ώστε να περάσουν το μήνυμα ή την ιστορία. Ίσως επειδή τα murals δεν είναι 100% ρεαλιστικά, περνούν ευκολότερα τις ιδέες που θέλουν στον κόσμο.

2.

Ο Αμερικανός καρτουνίστας Chris Ware

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
© Chris Ware

H σχεδιαστική του ικανότητα είναι εκπληκτική και μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιεί και τοποθετεί τις πιο διακριτικές λεπτομέρειες βοηθώντας στη στήριξη και τη συμπλήρωση της αφήγησης με τόσο βαθυστόχαστους τρόπους.

3.

Καλλιτέχνες οι οποίες σχετίζονται με το ρεύμα της νέας αντικειμενικότητας

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
© Otto Dix

Ιδιαίτερα οι Otto Dix και Christian Schad. Αυτοί οι καλλιτέχνες ρίχνουν μια ατρόμητη ματιά στην κοινωνία και δεν έχουν καθόλου συναισθηματισμούς στις δουλειές τους αλλά αρκετές δόσεις νηφάλιας σάτιρας.

4.

Ο Αμερικανός καλλιτέχνης Kerry James Marshall

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
© Kerry James Marshall

H δουλειά του έχει έντονο αντίκτυπο σε εμένα επειδή είναι αλήθεια ότι οι πίνακες του είναι ενάντια στα ρατσιστικά στερεότυπα που επικρατούν στις ΗΠΑ.

 Πιστεύεις ότι η κοινωνία έχει κάποια υποχρέωση απέναντι στους καλλιτέχνες;

Φυσικά. Μια υγιής κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται μόνο την αξία της καλλιτεχνικής κοινότητας αλλά τη στηρίζει ενεργά με ουσιαστικό τρόπο επειδή η δύναμη των τεχνών σχετίζεται με την ευημερία και την μακροβιότητά της. Οι καλλιτέχνες είναι καθρέφτες οι οποίοι δείχνουν τι πραγματικά είναι μια κοινωνία, έτσι οι πολίτες αντιλαμβάνονται μέσω αυτών ότι είναι υπεύθυνοι για τις πράξεις τους.

— Τι είναι δυστυχία για εσένα;

To να είσαι βυθισμένος και κολλημένος στη νοσταλγία, το να ακολουθείς τις παραδόσεις από υποχρέωση και το να μην είσαι σε ικανός να πεις την αλήθεια για το τι είναι σωστό βάζοντας στην άκρη τον εαυτό σου.

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
Explosion, acrylic on canvas, 2013 © Gregory Ferrand

  

Θα μπορούσες να μας πεις για ένα βιβλίο που σου άλλαξε την ζωή για πάντα;

Ήταν 1998 και ζούσα στο Buenos Aires της Αργεντινής, παρέλαβα ένα κουτί με χρησιμοποιημένα βιβλία από τον θείο και τη θεία μου. Τα βιβλία ήταν μια μίξη κλασικής λογοτεχνίας με «πατάτες», όμως από το κουτί θα κρατούσα ένα, που θα μου άλλαζε τον τρόπο με τον οποίο κατανοούσα τις ιστορίες που μπορούσα να πω. Ήταν το Fifth Business, η πρώτη νουβέλα της Τριλογίας του Deptford του Robertson Davies.

H Τριλογία του Deptford αποτελείται από τρεις νουβέλες οι οποίες περιστρέφονται γύρω από ένα περιστατικό όπου ένα αγόρι πετά μια χιονόμπαλα σε ένα άλλο αγόρι. Αστοχεί και χτυπά μια έγκυο γυναίκα που οδηγείται σε πρόωρη γέννα. Κάθε νουβέλα εξερευνά τα αποτελέσματα των πράξεων διαφορετικών χαρακτήρων.

Το Fifth Business ήταν ιδιαίτερα καθοδηγητικό για έναν νεαρό άντρα που ήθελε να δημιουργήσει πίνακες με δυνατή και πολύπλοκη αφήγηση. Από τότε κατάλαβα ότι για κάθε άνθρωπο ο τρόπος που αντιλαμβάνεται την πραγματικότητα είναι μοναδικός και το πρόσωπο που αποκόπτεται από την πραγματικότητα έχει μια ιστορία να αφηγηθεί, που είναι εξίσου έγκυρη και συχνά περισσότερο ενδιαφέρουσα συγκριτικά με τα πρόσωπα που βρίσκονται στο κέντρο της ιστορίας.

Θα μπορούσες να μας μιλήσεις για την ιδέα πίσω από τον πίνακα «The fortune teller was mistaken»; Είναι ένα σχόλιο σχετικά με έναν αποτυχημένο γάμο;

Κανένας από τους πίνακες μου δεν έχει συγκεκριμένες ιστορίες. Τους δημιούργησα γιατί ήλπιζα να έχω μια ουσιαστική σύνδεση με τον θεατή, σε ένα επίπεδο μπορούμε όλοι να σταθούμε μαζί, απέναντί τους, ως μέλη της ανθρωπότητας, και αυτό μπορεί να προκαλέσει ερωτήσεις που μόνο οι θεατές έχουν την απάντηση. Δεν είναι λάθος να λες ότι ο πίνακας «The Fortune Teller Was Mistaken» είναι ένας σχολιασμός για έναν αποτυχημένο γάμο όμως δεν είναι η μόνη απάντηση. Ελπίζω ότι κάθε φορά ο θεατής θα βλέπει τους πίνακες μου και θα βρίσκει μια νέα απάντηση στην ερώτηση του.

Τα μελλοντικά σου σχέδια;

Θέλω να ξεκινήσω μια νέα σειρά πινάκων, να συμμετάσχω σε ομαδικές εκθέσεις τη νέα χρονιά, να ανακαλύψω νέες ευκαιρίες ώστε να παρουσιάσω την δουλειά μου έξω από την Ουάσινγκτον.

Θα μπορούσες να μας στείλεις μια φωτογραφία με κάτι που αγαπάς πολύ;

 

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
Η φωτογραφία είναι από τη Silver Lake, ένα μέρος που αγαπώ πολύ και βρίσκεται έξω από το Rockford του Michigan. H οικογένεια μου έχει ένα εξοχικό σπίτι εκεί σχεδόν τα τελευταία εβδομήντα χρόνια.

Μερικοί ακόμα πίνακες του Gregory Ferrand:

Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
I had a dream that you were mind, acrylic on canvas, 2017 © Gregory Ferrand
 
Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
In a sentimental mood, acrylic on canvas, 2016 © Gregory Ferrand
Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
Αυτή είναι η φύση και η συνέπεια του χρόνου, που έχουν ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση όλων των πραγμάτων φυσικών και μη. Nothing lasts for ever and that's ok, acrylic on canvas, 2017 © Gregory Ferrand
Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
The Engagement, acrylic on canvas, 2016 © Gregory Ferrand
Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
Δεν είναι λάθος να λες ότι ο πίνακας «The Fortune Teller Was Mistaken» είναι ένας σχολιασμός για έναν αποτυχημένο γάμο, όμως δεν είναι η μόνη απάντηση. 2017 © Gregory Ferrand
Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
They'll work it out, acrylic on canvas, 2017 © Gregory Ferrand
Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
Who are we now, acrylic on canvas, 2017 © Gregory Ferrand
Κάθε φορά που βλέπεις τους πίνακες του Gregory Ferrand, ανακαλύπτεις κρυμμένες λεπτομέρειες Facebook Twitter
Your innocent when you dream, acrylic on canvas, 2011 © Gregory Ferrand
|article_full|

Όλες οι εικόνες παραχωρήθηκαν από τον καλλιτέχνη για αποκλειστική χρήση από το LIFO.gr. Δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση τους χωρίς την άδεια του.

 

Info:

Gregory Ferrand

Εικαστικά
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Εικαστικά / Ένας Ιούνιος γεμάτος τέχνη: 28 εκθέσεις που αξίζει να δείτε

Μια σειρά από εκθέσεις σημαντικών καλλιτεχνών χαρακτηρίζουν την έναρξη του καλοκαιριού. Από τα Plásmata 3 της Στεγης έως την αναδρομική έκθεση του Takis κι από τη Marlene Dumas έως την Charline von Heyl.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μαρλέν

Εικαστικά / Marlene Dumas: «Η τέχνη είναι πάντοτε μια πράξη εναντίον της βίας»

Η κορυφαία Νοτιοαφρικανή ζωγράφος παρουσιάζει την πρώτη ατομική της έκθεση στην Ελλάδα, στην οποία τα έργα της διαλέγονται με αρχαιότητες από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πρόδρομος Τσιαβός: «Στην παρουσία μας στον δημόσιο χώρο ο στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση αλλά να ακούσουμε, να συζητήσουμε, να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Plāsmata 3 / Πρόδρομος Τσιαβός: «Στόχος μας δεν είναι απλά να κάνουμε μια έκθεση, αλλά να αφήσουμε κάτι πίσω μας»

Ο επικεφαλής Ψηφιακής Ανάπτυξης και Καινοτομίας του Ιδρύματος Ωνάση μιλά με υπόκρουση τα ασταμάτητα τιτιβίσματα των πουλιών που έρχονται από τα σκιερά δέντρα του Πεδίου του Άρεως.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα σε μια συνάντηση με τη σύγχρονη τέχνη σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά

Εικαστικά / Η Ραλλού Μάνου, ο Γρηγόρης Σεμιτέκολο και η Ναυσικά Πάστρα «συνομιλούν» με τη σύγχρονη τέχνη

Οι τρεις Έλληνες πρωτοπόροι καλλιτέχνες που στιγμάτισαν την ελληνική δημιουργία, σε μια απρόσμενη διαγενεακή συνάντηση με τη Sagg Napoli και τον Mungo Thomson, σε ένα εργοστάσιο στον Πειραιά.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
PLASMATA 3 TOPIC

Plāsmata 3 / Plāsmata 3: «Ο πιο σύντομος δρόμος είναι πάντα ο λιγότερο ενδιαφέρων»

Η Αφροδίτη Παναγιωτάκου, καλλιτεχνική διευθύντρια του Ιδρύματος Ωνάση, επιμελείται μαζί με την ομάδα της Στέγης μια έντυπη «ξενάγηση» στην έκθεση «Plāsmata 3: We’ve met before, haven’t we?», που παρουσιάζεται στο Πεδίον του Άρεως.
THE LIFO TEAM
O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Εικαστικά / O Jean Tinguely σατίριζε την εξάρτησή μας από την τεχνολογία πολύ πριν το AI

Τα παράξενα μηχανικά γλυπτά του πρωτοποριακού καλλιτέχνη –του οποίου φέτος γιορτάζονται τα 100 χρόνια από τη γέννησή του με εκθέσεις σε όλο τον κόσμο– αποτελούν ένα σαρδόνιο σχόλιο και για τη σύγχρονη κοινωνία.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
2ο κομμάτι Αφροδίτη

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 2

«Μας αρέσει η παρέκκλιση και η απόκλιση. Στη ζωή, γενικά. Στους ανθρώπους. Και στην τέχνη. Και εδώ. Από τον Ροδώνα στη Γαρδένια, από τις Αριές στο θέατρο Αλίκη. Οι σπείρες έχουν φτιαχτεί για να τις περπατήσεις και τα παρτέρια για να σταθείς».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
Αφροδίτη 5.

Onassis Stegi / Ξενάγηση στα Plāsmata: Κεφάλαιο 5

«Και έχεις τόσα να πεις με τα έργα που θα συναντήσεις. Σαν τα ταξίδια. Τα αληθινά ταξίδια, όχι αυτά που κάνεις για δουλειά. Τα άλλα. Εκείνα που κάνεις με παρέα και πιάνετε κουβέντα με αγνώστους χωρίς βιασύνη. Εκείνα που παίρνεις τον χρόνο σου για να χορτάσεις τις λεπτομέρειες».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΥ
«Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Εικαστικά / «Για μια γυναίκα, το να κοιτάζει είναι από μόνο του μια πολιτική πράξη»

Αμφισβητώντας τις παραδοσιακές απεικονίσεις του ερωτισμού, η Ελένη Μπαγάκη, η Σοφία Μιτσώλα και η Janice Nowinski προσφέρουν τρεις διαφορετικές οπτικές για το τι σημαίνει να βλέπεις –και να σε βλέπουν– με τους δικούς σου όρους.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η Αρτεμίσια και το πρωτο-φεμινιστικό κεντρί της

Εικαστικά / Η Αρτεμίσια Τζεντιλέσκι ήταν πολύ περισσότερο από μια εκδικήτρια ηρωίδα της ζωγραφικής

Μια νέα έκθεση στο Παρίσι επιχειρεί να αναδείξει το έργο της γενναίας καλλιτέχνιδας της μπαρόκ ζωγραφικής του 17ου αιώνα, με την πρώιμη φεμινιστική προσέγγιση, μέσα από μια φρέσκια οπτική, φωτίζοντας πτυχές πέρα από τη μυθολογία της προσωπικής της τραγωδίας και παρουσιάζοντας έργα της για πρώτη φορά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ
Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Εικαστικά / Γύζης, Παρθένης, Τσαρούχης σε μια εξαιρετική έκθεση στα Χανιά

Η έκθεση «Διαδρομές στην τέχνη. Έργα από τη Συλλογή της Τράπεζας της Ελλάδος» στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων ξεδιπλώνει 150 χρόνια εικαστικής δημιουργίας μέσα από 99 έργα εμβληματικών και σύγχρονων δημιουργών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Ρεπορτάζ / Ο ντετέκτιβ της Σεβίλλης και οι πλαστοί πίνακες του Ελ Γκρέκο

Στο βιβλίο του «Ο πλαστογράφος του Φράνκο», ένας ντετέκτιβ από τη Σεβίλλη ισχυρίζεται πως μεγάλα μουσεία, μεταξύ των οποίων και η ελληνική Εθνική Πινακοθήκη, έχουν αγοράσει πιστά αντίγραφα έργων του Ελ Γκρέκο.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Μέσα στο εργαστήριο του Χριστόφορου Κατσαδιώτη 

Εικαστικά / Ο Χριστόφορος Κατσαδιώτης αναδεικνύει το άχρηστο σε τέχνη

Το εργαστήριο του χαράκτη, όπου ξεδιπλώνεται ένα σύμπαν βγαλμένο από κάποιο σκοτεινό παραμύθι, μεταφέρεται προσωρινά σε μια σχεδόν κρυμμένη αίθουσα του μουσείου Μπενάκη, στην οδό Πειραιώς.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ