Η Λατρευτική Κοινότητα «Λάβρυς» διοργάνωσε, για τέταρτη συνεχή χρονιά στο ιστορικό κέντρο των Αθηνών, τα «Φαλληφόρια-Φαλλαγώγια» και κάλεσε όλους τους φίλους του Διονύσου να βαδίσουν μαζί με τα μέλη της στην Πομπή του Φαλλή.
Η αρχική συνάντηση πριν την έναρξη της Φαλλικής πομπής έγινε στον χώρο εισόδου του Ωδείου του Ηρώδου Αττικού το απόγευμα και συνέχισε μέχρι την πλατεία Αγ. Ειρήνης στο Μοναστηράκι.
Φαλληφόρια ή Φαλλαγώγια ονομαζόταν μια αρχαία ελληνική γιορτή προς τιμήν του θεού Διόνυσου με οργιαστικό χαρακτήρα που επιτελούνταν στην Αττική στα πλαίσια των κατ'άγρους Διονυσίων.
Γενικότερα όμως οι Φαλλικές τελετουργίες ήταν άμεσα συνυφασμένες με την Λατρεία του Διονύσου, άρα όπου συναντάμε τελετές Διονυσίων συναντάμε και Φαλληφορίες εφόσον αυτές αποτελούν αναπόσπαστο μέρος αυτών των εορτών.
Σύμφωνα με τη λατρευτική κοινότητα «Λάβρυς, το κυρίαρχο μέρος της εορτής είναι η περιφορά του φαλλού εν πομπή γι αυτό και μια εξίσου γνωστή ονομασία της τελετής ήταν και Φαλλαγώγια. Κατά την πορεία της πομπής άντρες μεταμφιεσμένοι σε Σιληνούς, Σατύρους και Βακχίδες, με θύρσους δάδες και ξύλινα ραβδιά που κατέληγαν σε δερμάτινους φαλλούς, χόρευαν γύρω από το περιφερόμενο ξόανο του Διονύσου, ενώ προπορεύονταν πάντα το Φαλλικό άρμα. Κατά την πορεία βέβαια οι μετέχοντες της πομπής έπιναν από δερμάτινους ασκούς οίνο και περιέπαιζαν τους περαστικούς, και με φαλλικά τραγούδια καλούσαν τον Διόνυσο–Φαλλήνα (προσωποποίηση του φαλλού) να έρθει να γιορτάσει μαζί τους. Όταν το ξόανο έφτανε στο προορισμό του ακλουθούσαν πάλι χοροί και φαλλικά άσματα αλλά και η συνακόλουθη ευωχία όλων των συμμετεχόντων με το άνοιγμα και την πόση από τα αγγεία που περιείχαν τον διονυσόγευστο οίνο. Υπήρχε μάλιστα και ένα ειδικό τελετουργικό αγγείο-ρυτό το οποίο, έκτος από την οικιακή λατρευτική χρήση του, πολύ πιθανών να χρησιμοποιούνταν και σε οινοποσίες των φαλληφορικών δρωμένων.
