Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η αποχή των δικηγόρων από τα καθήκοντα τους αποφασίστηκε να φτάσει έως τον Σεπτέμβριο, καταδικάζοντας σε λουκέτο ή σε υποχρεωτική συρρίκνωση πολλά δικηγορικά γραφεία: δαπάνες, ασφαλιστικές εισφορές, πάγια έξοδα γραφείου τρέχουν κανονικά, όπως και για όλους τους άλλους ελεύθερους επαγγελματίες. Για τον πολίτη, όμως, τι σημαίνει αυτή η 6μηνη – μέχρι στιγμής – αποχή από τα δικηγορικά καθήκοντα; Σημαίνει περισσότερες από 300.000 υποθέσεις, που βρίσκονται από αναβολή σε αναβολή και με το δικαστικό έτος, να θεωρείται επί της ουσίας χαμένο (καθώς τα δικαστήρια ξεκινούν την 15η Σεπτέμβρη κάθε ημερολογιακού έτους και σταματούν την 15η Ιουλίου).
Με το σύστημα να στομώνει δημιουργείται η απορία για το αν υπάρχει τρόπος ελάφρυνσης ή έστω απεμπλοκής του του δικαιϊκού συστήματος και έτσι όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σήμερα;
Άλλο; Σημαίνει πολίτες με ανοιχτές υποθέσεις να υφίστανται τη δική τους προσωπική αγωνία, αγωνία που γίνεται πληγή, όταν πρόκειται για ζήτημα ποινικού ενδιαφέροντος, ενώ επικρατεί μία μάλλον θολή εικόνα για το μέλλον και την έκταση των κινητοποιήσεων. Που βρίσκεται, λοιπόν, η υπόθεση των δικηγόρων της χώρας τώρα και που πηγαίνει; Τι σημαίνει για τον πολίτη ότι ο δικηγόρος του βρίσκεται σε στοχευμένη αποχή, όπως ανακοινώθηκε το Σάββατο;
«Η λήξη της αποχής – με τη σημερινή μορφή της – έχει ανακοινωθεί από τον εκάστοτε Δικηγορικό Σύλλογο σε διαφορετικές ημερομηνίες (π.χ Αθήνα έως τις 17/6/2016, Πειραιάς έως 30/6/2016, Θεσσαλονίκη 17/6/2016, Λάρισα 30/6/2016, Ρόδος 30/6/2016). Η στάση που έχει αποφασιστεί από την Ολομέλεια, μετά το πέρας της περιόδου είναι η στοχευμένη αποχή, δηλαδή, η αποχή σε συγκεκριμένης φύσης δικαστήρια όπως είναι τα διοικητικά, ειδικά σε δίκες που το Δημόσιο προσπορίζεται όφελος», εξηγεί η Δήμητρα Δ. Βεσλεμέ, δικηγόρος και Διαπιστευμένη Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ.
Επίσης, οι στοχευμένες αφορούν και την οδυνηρή διαδικασία των πλειστηριασμών «εφ’ όσον υπάρχει προσωρινή δικαστική προστασία, όταν δηλαδή, το φυσικό πρόσωπο, κατά των περιουσιακών στοιχείων του οποίου έχει διαταχθεί πλειστηριασμός, έχει ζητήσει και έχει λάβει προσωρινή δικαστική προστασία, μέσω της διαδικασίας των ασφαλιστικών μέτρων (η οποία προσωρινή δικαστική προστασία λόγω της αποχής παρατείνεται). Σε διαφορετική περίπτωση, σαφώς οι δικηγόροι παρίστανται».
Στην παρούσα φάση και με την αποχή σε εξέλιξη, μπορεί να μην είναι ακόμη δυνατή η συλλογή όλων εκείνων των στατιστικών για τις υποθέσεις που βρίσκονται από αναβολή σε αναβολή. Όμως, μεταξύ των δικηγορικών κύκλων, εκτιμάται ότι στο σύνολο της χώρας και ανεξαρτήτως του είδους του δικαστηρίου (αστικού – ποινικού – διοικητικού) και της φύσης της διαδικασίας (τακτική ή εκουσία) οι αναβληθείσες υποθέσεις έχουν προ πολλού ξεπεράσει τις 300.000..! Όπως επισημαίνει η κυρία Βεσλεμέ, εκείνο που δεν έχει σταματήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της αποχής είναι η έκδοση αποφάσεων, καθώς η αποχή αφορά το δικηγορικό και όχι το δικαστικό σώμα.
Ωστόσο, γίνεται σαφές ότι επιβαρύνεται ο όγκος εργασίας του δικαστικού σώματος, «καθώς αναβληθείσες υποθέσεις επιπροστίθενται στις υπάρχουσες προσδιορισμένες να εκδικασθούν μελλοντικά. Σίγουρα δεν είναι εύκολο το έργο ενός δικαστή αυτήν την περίοδο, όμως αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση λόγο επηρρεασμού της δικανικής του κρίσης. Όμως, ο χρόνος αποτελεί μοχλό πίεσης για την εξέλιξη μιας υπόθεσης π.χ ποινικής, καθώς πρέπει να ληφθεί υπόψη της η παραγραφή της».
Με το παρόν έτος πρακτικά να έχει χαθεί, το σύνολο του δικηγορικού κόσμου της χώρας περιμένει τουλάχιστον… συνωστισμό, αν όχι χαμό, στις γραμματείες και τα ακροατήρια των δικαστηρίων της χώρας από τον Σεπτέμβριο του 2016. Ο εμπλεκόμενος, πάλι, με τη δικαιοσύνη πολίτης, αυτονόητα έχει να αντιμετωπίσει την παράταση του χρόνου επίλυσης της υπόθεσής του και τις όποιες συνέπειες αυτής της παράτασης.
Με το σύστημα να στομώνει δημιουργείται η απορία για το αν υπάρχει τρόπος ελάφρυνσης ή έστω απεμπλοκής του του δικαιϊκού συστήματος και έτσι όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σήμερα;
«Υπάρχει δραστικός και θεσμοθετημένος τρόπος τόσο να ελαφρυνθεί και αποσυμφορηθεί ο όγκος των υποθέσεων που εκκρεμούν στα δικαστήρια και αυτός δεν είναι άλλος από την εξωδικαστική επίλυση των διαφορών μέσω της διαμεσολάβησης, ενός θεσμού στον οποίο εμπίπτουν πάρα πολλές διαφορές και η οποία προσφέρει ουσιαστική λύση, που αποτυπώνεται εγγράφως, είναι εκτελεστός τίτλος (προσφέρει, δηλαδή, ό,τι και μια δικαστική απόφαση), λαμβάνει χώρα εκτός των δικαστικών αιθουσών και σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα».
