Με τον Darius Keeler στο Μικρό Μπαρ

Fuck you anyway Facebook Twitter
Οι Archive ξαναγυρνούσαν πάντα στην Ελλάδα. Άλλοτε για συναυλίες και άλλοτε για διακοπές. Και ειδικά με τον Darius (Keeler) κολλήσαμε. Φωτ.: Photoharrie/ LIFO
1


ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ ΤΗ ΔΟΡΥΛΑΙΟΥ δίπλα απ' το άβατο της αμερικανικάς πρεσβείας. Φυσάει ένας αέρας που κάνει το σκηνικό να μοιάζει με σελίδα από βιβλίο του Τζον Λε Καρέ (με πολλούς πράκτορες και πολλές συνωμοσίες). Σκέφτομαι το παλιό μου σπίτι στην οδό Μιχαήλ Μελά, απέναντι από ένα τετράγωνο που είχε έναν πολύ ψηλό τοίχο πίσω, από τον οποίο κρυβόταν ένα άδειο οικόπεδο με μερικά ψηλά δέντρα και ένα μικρό σπιτάκι. Σε μια πυκνοκατοικημένη περιοχή σαν κι αυτή ήταν περιέργο να έχει μείνει ανοικοδόμητο ένα τέτοιο σημείο.

Αργότερα έμαθα ότι το εν λόγω κτήμα το είχε κάνει δωρεά ο Ανδρέας Συγγρός στην αλβανική πρεσβεία, ενώ ο φύλακας που περνούσε εκεί ήσυχα τη ζωή του είχε γίνει τοπικός θρύλος (υπήρχε ή ήταν φάντασμα;). Ήταν εκείνη η εποχή που το «Σπύρος και Βασίλης» της Λάχητος ήταν ακόμα ένα από τα πιο γκουρμέ εστιατόρια της Αθήνας και σέρβιρε σαλιγκάρια, βατραχοπόδαρα, πάπια με πορτοκάλι κι ένα τέλειο φιλέτο με σος «καφέ ντε παρί» για τους αστούς που είχαν μεγαλώσει με τη γαλλική κουλτούρα.

Τους Archive τους γνώρισα τυχαία. Μέσω φίλων, ύστερα από μια αθηναϊκή τους συναυλία. Και μετά περάσαμε μαζί ένα τρελό καλοκαίρι στην Ίο, που καθόμασταν όλη μέρα γύρω από την πισίνα του ξενοδοχείου και τα βράδια πίναμε κοκτέιλ στο μποέμικο Lord Byron.

Και μετά, πιο κάτω, η πλατεία Μαβίλη, αχ αυτή. Εκεί που «ξεπαρθενευτήκαμε» πριν δεκαπέντε χρόνια, τις εποχές που τα έργα του μετρό είχαν εγείρει ένα εργοτάξιο στο μισό μέρος της πλατείας, εκεί που ξεκίνησε η προ-χίπστερ φάση της Αθήνας, μια πρώιμη Αβραμιώτου, ένα μέρος όπου παίζαμε μπάλα, πίναμε μπίρες απο το περίπτερο, ερωτευτήκαμε, κοιμήθηκαμε στα παγκάκια, κάναμε ολονύχτιες συζητήσεις με τους αλκοολικούς δικηγόρους που έπιναν ουίσκια με πολύ πάγο στον Λώρα. Τα χρόνια της απόλυτης αθωότητας. Hot dog με διπλό λουκάνικο από τη «θρυλική» καντίνα, κατούρημα στην υπόγεια τουαλέτα του Flower και η εμβληματική αντικατάσταση της προτομής της Αλίκης Βουγιουκλάκη με μια σιδερώστρα.

Τότε κάναμε τους περισσότερους φίλους στη ζωή μας, έστω κι αν πολλόι από αυτούς έχουν χαθεί στου δαιδαλώδεις διαδρόμους αυτής της πόλης. Και τους Archive κάπως έτσι τους γνώρισα. Τυχαία. Μέσω φίλων, ύστερα από μια αθηναϊκή τους συναυλία. Και μετά περάσαμε μαζί ένα τρελό καλοκαίρι στην Ίο, που καθόμασταν όλη μέρα γύρω από την πισίνα του ξενοδοχείου και τα βράδια πίναμε κοκτέιλ στο μποέμικο Lord Byron. Οι Archive ξαναγυρνούσαν πάντα στην Ελλάδα. Άλλοτε για συναυλίες και άλλοτε για διακοπές. Και ειδικά με τον Darius (Keeler) κολλήσαμε. Και ξαναγυρίσαμε εκεί, στην πλατεία Μαβίλη, στο Μικρό Μπαρ του Γιάννη (άνθρωπος) και του Μίσα (σκύλος). Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στην Αθήνα, από αυτά που επειδή τα αγαπάς πολύ δεν πηγαίνεις συχνά για να μην τα βαρεθείς.

Ωραίο, μικρό, ξύλινο, απόμερο, με μια μικρή τηλεόραση μόνιμα συντονισμένη σε ένα teletext που μεταδίδει αποτελέσματα στοιχήματος, συχνά κάποιους ξέμπαρκους τουρίστες από το διπλανό ξενοδοχείο, ηλικίες 45+ και μουσική από κασέτα, συλλογές που έχουν φτιάξει φίλοι και γνωστοί με παλιοροκιές, τζαζ και Χατζιδάκι. Ο Γιάννης έχει μεγάλη τρέλα με τα σκυλιά. Κάποτε είχε μια σκυλίτσα, τη Μαργκώ (η οποία όταν άκουγε το όνομα «Μητσοτάκης» γάβγιζε και χτυπούσε την τζαμαρία). Ένα βράδυ η Μαργκώ χάθηκε. Κάποια από τις επόμενες ημέρες πήγε για ποτό εκεί ο Danny (Griffiths), το έτερο (μαζί με τον Darius) βασικό μέλος των Archive. Συγκινήθηκε από την ιστορία της Μαργκώ και λίγο πριν το ξημέρωμα βγήκε να κολλήσει αφίσες στη γειτονιά με το πρόσωπό της.

Κατέληξε με ράμματα στα χείλη στο Ιπποκράτειο, όταν έπεσε από τη ράμπα ενός τρόλεϊ. Θυμίζω στον Darius την ιστορία και γελάει. Έχει έρθει με 5 φαν του εδώ («ποιος είσαι, ο Μικ Τζάγκερ;», του λέω) μετά το live στο Badminton. Τον τελευταίο χρόνο έχει αφήσει το νότιο Λονδίνο για το Παρίσι. Έχει ένα διαμέρισμα στη Μονμάρτη. Το περιγράφει στα κορίτσια και μετά τους λέει για τη Μαρία Αντουανέτα της Σοφίας Κόπολα και το πόσο λατρεύει αυτή την εποχή και για ένα μπιστρό δίπλα στο σπίτι του που πηγαίνει και τρώει γαλλικά τυριά και μοσχαρίσια μπριζόλα που την ψήνουν στο τραπέζι σου και τότε προσγειώνεται πάνω στο μπαρ μια μακαρανάδα με κιμά (η σπεσιαλιτέ του Γιάννη) και ο Darius παθαίνει σοκ γιατί δεν περίμενε ποτέ ότι σ' ένα μπαρ που το έχουν ένας άνθρωπος και ένας σκύλος θα έτρωγε αυτό το φαγητό στις 3 το πρωί.

Μουσική
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Είναι true, έχει vibe: Γι’ αυτό ο νεαρόκοσμος αγαπάει τη Θώδη

Μουσική / «Είναι true, έχει vibe»: Αν δεν το έχετε καταλάβει, οι 20άρηδες αγαπούν τη Θώδη

Βρεθήκαμε σε ένα γλέντι στον Ταύρο όπου ακόμη και οι teenagers διασκέδαζαν, φύγαμε με καλτσάκια που έγραφαν «Με κλαρίνο στο Πεκίνο» και με την ευχή να βρούμε πάρκινγκ στο κέντρο.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
ΖΟΡΝΤΙ ΣΑΒΑΛ: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Μουσική / Jordi Savall: «Με αποκαλούν αρχαιολόγο της μουσικής, αλλά η μουσική δεν πεθαίνει ποτέ»         

Ο διακεκριμένος μουσικός κάνει μουσική σαν να ανακαλύπτει νέα, όμορφα μέρη. Επιστρέφει στην Αθήνα και συμπράττει με τη Διαπολιτισμική Ορχήστρα της ΕΛΣ σε μια συναυλία που υμνεί την ενωτική φύση της Μεσογείου. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
REWORKS 2025 - Τα νέα / ανερχόμενα ονόματα του φετινού φεστιβάλ

Μουσική / Κρατήστε σημειώσεις: Αυτά είναι τα ανερχόμενα ονόματα του φετινού Reworks

Μέσα σε πέντε μέρες το κορυφαίο φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής φέρνει στη Θεσσαλονίκη πολυσυλλεκτικά, απρόβλεπτα και ατμοσφαιρικά sets που συνδυάζουν την εγκεφαλική με τη χορευτική διάσταση.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Μουσική / Δεν θα γεράσουμε ποτέ, κουφάλα νεκροθάφτη

Ο Taki Tsan και ο DJ Alx έχουν γράψει μεγάλο μέρος της ιστορίας του ελληνικού χιπ χοπ. Τριάντα χρόνια μετά το ξεκίνημά τους είναι ακόμα εδώ, alive and kicking, με κοινό live στο Αγοραφοβικό Φεστιβάλ στο ΠΛΥΦΑ, καινούργια σεζόν για το Taki Tsan Show αλλά και νέο άλμπουμ.
M. HULOT
Αlex Kapranos : «Η κουζίνα και το rock 'n' roll είναι δυο κόσμοι που μοιάζουν»

Μουσική / Αlex Kapranos : «Η φήμη είναι πολύ γελοία. Όσο λιγότερο τη σκέφτεσαι, τόσο το καλύτερο»

Οι Franz Ferdinand έρχονται τον Σεπτέμβριο στην Αθήνα και ο Ελληνοβρετανός frontman τους, από την κορυφή ενός ελβετικού βουνού, βρίσκει χρόνο να μιλήσει για την ελληνικότητα, τις ανησυχίες του, το φαγητό και την αγάπη του για το ska.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Private Recordings»: Στο δωμάτιο του Μίκη

Μουσική / Σε πρόβα με τον Μίκη, ενώ το σταθερό κουδουνίζει μάταια

Τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη, το διπλό άλμπουμ «Private Recordings» φέρνει στο φως ανέκδοτες ηχογραφήσεις του ίδιου του Μίκη Θεοδωράκη, που ξαναζωντανεύουν το αξεπέραστο μουσικό του αποτύπωμα.
ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΤΡΟΥΒΑΣ

σχόλια

1 σχόλια
Ο Γιάννης μας άφησε... Η Μαργκώ εκείνο το βράδυ έφυγε για να πάει να πεθάνει μακριά από τον Γιάννη...τόσο τον αγαπούσε. Μας άφησε και ο Μίσα. Μένουμε εμείς να θυμόμαστε.