Αποκλείεται να πειστώ πως για οκτώ περίπου μήνες, όλα ήταν μαύρα και άραχνα, όλα σου πήγαν στραβά και άσπρη μέρα δεν είδες. Σίγουρα υπήρξαν και κάποια καλά, συνήθως όμως τα προσπερνάμε, επειδή μεγαλοποιούμε τα κακά λόγω του ότι οι αρνητικές εντυπώσεις είναι ισχυρότερες.
Με τα παραπάνω, δε θέλω σε καμιά περίπτωση να υποτιμήσω τα άσχημα που σου έτυχαν και που είναι και πολλά, και σοβαρά (κάποια από αυτά). Όμως, μπορείς να πάρεις και θετικά μέσα από τις ατυχίες σου.
Για παράδειγμα, ο πατέρας σου έγινε καλά, η μητέρα σου βαίνει καλώς και αναρρώνει · αυτά ήταν και τα ζητούμενα.
Η κοπέλα που έμαθες ότι έχει σχέση, πάλι καλά να λες που το έμαθες ενώ μόνο μιλούσατε. Φαντάσου να το μάθαινες ΑΦΟΥ είχατε πλέον σχέση και να έμενε έγκυος σε παιδί που δε θα ήταν δικό σου. Γλίτωσες.
Για τις πέντε κοπέλες που μπήκαν μόνιμες, σίγουρα στα μέρη σου υπάρχουν πολλές περισσότερες από αυτόν τον αριθμό.
Και όσο για τη δουλειά, θα ψάξεις πιο επίμονα και θα βρεις κάτι άλλο.
Δες τα λοιπόν αλλιώς. Κάθε τι, έχει και την αντίθετη πλευρά του.
20.7.2025 | 15:17
Απελπισία
Αυτή η χρονιά μέχρι στιγμής δεν μου πάει καθόλου καλά.Λιγο μετά την Πρωτοχρονιά,ο πατέρας μου γλίστρησε και έπεσε και χτύπησε άσχημα.Ευτυχως προλάβαμε τα χειρότερα και μέχρι σήμερα είναι καλά.Μετα από δύο βδομάδες έμαθα ότι μια δουλειά που προορίζονταν για εμένα,δόθηκε σε κάποιον άλλον(ο εργοδότης μου είχε πει πέρυσι τον Οκτώβριο ότι όταν ανοίξει το μαγαζί,ήταν υπό κατασκευή τότε,θα με ειδοποιήσει αλλά τελικώς δεν με ειδοποιησε ποτέ).Λίγο πριν το Πάσχα,έμαθα ότι μια κοπέλα με την οποία μιλάγαμε καιρό από κοντά αλλά και από τα σοσιαλ και μου έλεγε ότι είναι ελεύθερη,όχι απλά έχει σχέση 5 χρόνια αλλά ετοιμάζεται να παντρευτεί και περιμένει και παιδί(εννοείται δεν ξαναμιλήσαμε).Μετά το Πάσχα χειρουργείται η μάνα μου και ακόμα δεν έχει επανέλθει πλήρως.Και πριν λίγες μέρες,μαθαίνω ότι όχι μια,όχι δύο αλλά πέντε κοπέλες από τα μέρη μου μπήκαν μόνιμες στο στρατό σαν ΕΠΟΠ.Την μια από αυτές την γουσταρα τρελά κάποτε αλλά δεν της το είπα ποτέ.Αμφιβαλλω αν θα τις ξαναδώ και ακόμα και αν τις ξαναδώ,σίγουρα δεν θα είναι πια το ίδιο με τη νέα ζωή που διάλεξαν.Ειμαι σε μια μικρή επαρχιακή πόλη,όπου δεν υπάρχουν πολλές δουλειές και επίσης δεν υπάρχουν πολλές κοπέλες,οι περισσότερες είναι παντρεμένες με η χωρίς παιδιά από μικρές ηλικίες.Οποτε τώρα είμαστε μείον μια δουλειά και μείον έξι κοπέλες(αυτές που μπήκαν στρατό ελεύθερες και οι πέντε).Συν το ατύχημα και το χειρουργείο που προέκυψαν.Εχω απελπιστει,οριακά κοιμάμαι,δεν έχω όρεξη ούτε να φάω.Ετσι μου έρχεται να μαζέψω τα πράγματα μου και να την κάνω για αλλού,όλα μου φαίνονται άσχημα εδώ.Αν υπήρχε μια χρονομηχανή να γυρίσω έστω ένα εξάμηνο πίσω θα το έκανα αλλά δεν έχω τέτοια επιλογή...Ελπίζω μόνο να μη συμβεί κάτι άλλο.
1
