ΚAI TA THINK TANKS ό,τι μπορούν κάνουν. Και οι επικοινωνιολόγοι ό,τι μπορούν συμβουλεύουν. Τα πάντα θα γίνουν και παντού θα πάνε ηγέτες και στελέχη κομμάτων. Και στο TikTok και σε lifestyle εκπομπές, παντού. Η ιδέα είναι σωστή, η υλοποίηση κάπως cringe, να είμαστε ειλικρινείς.
Κι αυτοί κάπως περίεργα κολυμπάνε σε πλατώ με ροζ μαξιλάρες και νόστιμα επιπλάκια και οι πολίτες δεν έχουν συνηθίσει αυτή την επικοινωνία και γαργαλιούνται χαιρέκακα. Εκεί που 10 λεπτά πριν συζητιόταν ένα διάσημο διαζύγιο / ειδύλλιο / beef, τώρα να συζητάς για μέτρα, αντίμετρα και πολιτικούς ελιγμούς. Εκεί που το σουπεράκι έπαιζε τα τελευταία νέα από το Survivor, να πρέπει να σεβαστεί τη συγκυρία του τίτλου που θα δώσει το small talk με έναν πολιτικό – δύσκολα πράγματα.
Και στην τελική, το να πηγαίνουν οι πολιτικοί σε lifestyle εκπομπές δεν είναι καθόλου καινούρια συνθήκη: κατά το παρελθόν η αφεντιά κάποιων κομματικών στελεχών μέχρι και με εκπροσώπους της trash tv είχε συνομιλήσει –μπροστά και πίσω από τις κάμερες- με γνωστές, περασμένες και καθόλου ξεχασμένες, συνέπειες.
Από τη μία πλευρά, έχει και την πλάκα του όλο αυτό. Αμφότερες οι πλευρές δυσκολεύονται: από τη μία οι παρουσιαστές τρέμουν μην ειπωθεί κάτι πολύ τηλεοπτικό και αταίριαστο με την περίσταση του αναπάντεχου προσκεκλημένου, από την άλλοι οι υποψήφιοι μη βγει πιο ξύλινη η φάση και το τηλεοπτικό σουρπρίζ καταλήξει σε φιάσκο.
Από την άλλη, παντού στον κόσμο, οι πολιτικοί, παραμονές εκλογών, (νομίζουν ότι) τσαλακώνονται, (νομίζουν ότι) «χαμηλώνουν», ιδρώνουν να μιλήσουν σαν άνθρωποι - πώς έκαναν πρόταση γάμου, τι τους λένε τα παιδιά τους, πώς τα πάνε με τα πεθερικά, αλήθειες και αναμενόμενοι κοινοί τόποι.
Βέβαια, στον ελληνικό τηλεοπτικό αέρα το lifestyle και οι ψυχαγωγικές εκπομπές είχαν πάντα ένα συγκεκριμένο tone of voice (ανυπόφορο) και ένα συγκεκριμένο χρώμα (με ελάχιστες, ελαχιστότατες εξαιρέσεις) κι όταν αυτό μπερδεύεται με τα πολιτικά, το αποτέλεσμα, αν δεν είναι πραγματικό Βατερλώ, είναι τουλάχιστον άβολο – σαν να βλέπεις σχολιαρόπαιδα να πιάνουν ψιλοκουβέντα με εξωσχολικούς. Στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τα ίδια, αλλά από την ανάποδη: όλα είναι τόσο υπαγορευμένα, σκηνοθετημένα, χορογραφημένα που, λίγο πριν το scroll down, απλώς απορείς ποιος κοροϊδεύει ποιον.
Γιατί, εκτός Βουλής, πολιτικών γραφείων, σεσημασμένων λαϊκίστικων πρωινάδικων και προεκλογικών πάνελ, για τον πολιτικό, πραγματική άνεση δεν υπάρχει πουθενά. Τσάι και συμπάθεια, κυρίως τσιτωμένοι γιακάδες από τα άγνωστα νερά, υπερβολικά χαμόγελα αληθινού τρόμου.
Και στην τελική, το να πηγαίνουν οι πολιτικοί σε lifestyle εκπομπές δεν είναι καθόλου καινούρια συνθήκη: κατά το παρελθόν η αφεντιά κάποιων κομματικών στελεχών μέχρι και με εκπροσώπους της trash tv είχε συνομιλήσει –μπροστά και πίσω από τις κάμερες- με γνωστές, περασμένες και καθόλου ξεχασμένες, συνέπειες. Οπότε το να βρεθεί ο Αλέξης Τσίπρας στη Σταματίνα Τσιμτσιλή ή ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Ναταλία Γερμανού, το διαχειριζόμαστε πλέον ως κανονικότητα.
Το άλλο –όλο αυτό το κυνηγητό με το TikTok και το YouTube- είναι το ασθενές κομμάτι της επικοινωνιακής ιστορίας, κυρίως γιατί δεν υπάρχει φυσικότητα και αυθορμητισμός (όσο και να το παιδεύουν, ακόμη τουλάχιστον) – η πρόβα καρφώνεται στα μικροπράγματα.
«Μα, γιατί το κάνουν;», αναρωτιέται πολύς κόσμος, την ίδια στιγμή που με ένοχη απόλαυση καταναλώνει το τελικό προϊόν.
Συμβαίνει όλη αυτή η κούραση για χάρη των κομματικών στρατών και την κόντρα παραμονή των εκλογών; Όχι. Αν και το Twitter δίνει τέτοια δείγματα γραφής. Στοχοποιούνται νέοι δημιουργοί περιεχομένου από την απόφασή τους να παίξουν σ’ αυτό το ξέφρενο παιχνιδάκι που γίνεται η πολιτική, όταν συναντιέται με τα (social) media; Ναι, αλλά δεν τους άρπαξε και κανείς από το αυτί για να τους χώσει με το ζόρι σ’ όλο αυτό.
Έχουν να μας πουν κάτι οι «καρδούλες» και το engagement; Και ναι και όχι – όσα είχε να μας πει και η τηλεθέαση, και η αναγνωσιμότητα των εφημερίδων παλαιότερα και η επισκεψιμότητα των sites σήμερα.
Το ενδιαφέρον εδώ είναι ότι οι πολιτικοί αποπειρώνται να μιλήσουν, αν όχι μία καινούρια, τουλάχιστον μία διαφορετική γλώσσα. Δεν τα πάνε καλά με τη slang, δεν τους πάει πολύ το Μέσο, έχουν ακόμη τρακ και λέγονται και σαχλαμάρες. Όμως, πολύ σύντομα θα μάθουν να χειρίζονται –μόνοι τους, άνευ διαμεσολαβητών- το TikTok (όπως έμαθαν να χειρίζονται το Twitter και αυτό κι αν ήταν αποκάλυψη)... και εκεί θα έχουμε μια ολοκαίνουρια σελίδα στην ελληνική πολιτική ζωή.
Τώρα για καλό θα είναι, για κακό θα είναι, ο αλγόριθμος (και η κάλπη του μέλλοντος) θα το δείξει. Για την ώρα, τα πρώτα δείγματα παρακολουθούμε, κόβει – ράβει – μοντάρει βίντεο ο ψηφοφόρος *για να κράξει ή για να αποθεώσει* και κάπως έτσι, άθελά του, κάνει τη μισή δουλειά. Της επικοινωνίας, βεβαίως βεβαίως.
