«Παρουσία»

«Παρουσία» Facebook Twitter
17

Τον είδα, αφού πρώτα είχα υπογράψει συµφωνητικό που µου απαγόρευε να σας πω πού τον είδα καθώς και να αποκαλύψω τεχνικής φύσης λεπτοµέρειες που αφορούσαν το πώς ακριβώς εµφανίστηκε µπροστά µου (τις οποίες, όµως, έτσι κι αλλιώς, δεν θα µπορούσα να σας µεταφέρω, καθώς είμαι άσχετος περί αυτά). Αρκεί να σας πω ότι, για να φτάσω στο σηµείο να τον δω, έπρεπε να κατέβω σε ηµισκοτεινό υπόγειο του κτιρίου όπου στεγαζόταν το εργαστήριο στο οποίο εξελίσσονταν οι απαιτούµενες για την «εµφάνισή» του τεχνολογίες, αφού είχα ελεγχθεί ενδελεχώς για οποιαδήποτε συσκευή µπορούσε να καταγράψει τη «συνάντηση».


Η τεχνικός µε κάθισε σε µια καρέκλα, που παραθύµιζε καρέκλα οδοντογιατρού, και µε ρώτησε αν έχω φορέσει ποτέ φακούς επαφής. Δεν είχα. «Δεν πειράζει», µου είπε, «απλώς θα σου πάρει µερικά λεπτά για να συνηθίσεις». Πράγµατι, µετά από µερικές σταγόνες κολλύριο στο κάθε µάτι, δεν πήρε πολλή ώρα στα µάτια µου να συνηθίσουν τους διάφανους φακούς επαφής και σχεδόν να ξεχάσω την ύπαρξή τους. Στο µεταξύ, η τεχνικός µου εξήγησε τι να περιµένω και κατόπιν µου έβαλε στο χέρι ένα µικρό, µαύρο κουτί µε ένα ασηµένιο κουµπί, λέγοντάς µου ότι δεν επρόκειτο να δω τίποτα, παρά µόνο αν άρχιζα να περιστρέφω αργά το κουµπί, κανονικά: από αριστερά προς τα δεξιά. Με ρώτησε αν είµαι έτοιµος, της έγνεψα καταφατικά και τότε πάτησε κάποια κουµπιά στην κονσόλα της, που κάτι πρέπει να ενεργοποίησαν, το οποίο ποτέ δεν κατάλαβα τι ήταν και πώς δούλευε.


Αυτό που κατάλαβα ήταν ότι οι ενέργειές της άλλαξαν λίγο τον φωτισµό του δωµατίου, κάνοντάς το φωτεινότερο, πιο φωσφοριζέ για την ακρίβεια. Με ένα νεύµα της τεχνικού άρχισα να περιστρέφω το ασηµένιο κουµπί. Ξάφνου, τον είδα! Ήταν δυόµισι µέτρα ψηλός και εµφανίστηκε πίσω από την τεχνικό. Το πρώτο πράγµα που πρόσεξα ήταν τα εκφραστικά, κόκκινα µάτια και τα λέπια µε τα οποία ήταν καλυµµένο το δέρµα του. Από τη µύτη του διέκρινα να βγαίνει ανάλαφρος ατµός. Με αργά αλλά σταθερά βήµατα κινήθηκε προς τα δεξιά (αριστερά σε σχέση µε µένα), αποκαλυπτόµενος ολόκληρος πίσω από την τεχνικό, η οποία εµφανώς διασκέδαζε µε την έκφρασή µου. Όσο και να ήµουν προετοιµασµένος, το θέαµα του εξωγήινου µού είχε κόψει την ανάσα. Όσο και να ήξερα ότι επρόκειτο για µια απλή προβολή από τους φακούς επαφής στο οπτικό µου νεύρο, η λογική µου δυσκολευόταν να υπερκεράσει το ένστικτο που µε έκανε να θέλω να τρέξω προς την κοντινότερη έξοδο.


Είναι ίσως δύσκολο να το πιστέψετε, αλλά ο εξωγήινος επισκέπτης φάνταζε τόσο πραγµατικός, τόσο τρισδιάστατος, όσο και η τεχνικός της οποίας τα µηχανήµατα τού έδιναν «µορφή» και «υπόσταση». Για τουλάχιστον ένα λεπτό περιδιάβαινε στο δωµάτιο, κάποιες φορές αποµακρυνόµενος από την καρέκλα µου, άλλες προσεγγίζοντάς την. Παρά το γεγονός ότι έβλεπα την τεχνικό να τον κατευθύνει µε µικρές παρεµβάσεις στην κονσόλα της, για µένα η παρουσία του ήταν πέρα για πέρα αληθινή. Το κάθε του βήµα όχι µόνο φαινόταν αλλά και ακουγόταν αληθινό (µέσα, προφανώς, από ηχεία καλού στερεοσκοπικού συστήµατος που προσέδιδαν το απαραίτητο «βάθος» στους ήχους που δηµιουργούσε), η ανάσα του το ίδιο, ακόµα και οι ήχοι που έκανε όταν έσερνε επιδεικτικά το όλο νύχια και λέπια χέρι του στον τοίχο, κάνοντάς µε να ανατριχιάσω.


Όταν τελείωσε το ατέλειωτο εκείνο λεπτό, µε περίµενε η επόµενη έκπληξη. Ήταν η στιγµή που µου µίλησε. Αµέσως αναγνώρισα τα λόγια που µου είπε: ήταν ο προθανάτιος µονόλογος του άντροϊντ Roy (που ο έπαιζε ο Ρούτγκερ Χάουερ απέναντι στον Χάρισον Φορντ), της σειράς «Nexus», στο τέλος της ταινίας Blade Runner του Ρίντλεϊ Σκοτ – θα θυµάστε εκείνο το καταπληκτικό: «Έχω δει κόσµους που εσείς δεν έχετε καν φανταστεί. Επιτέθηκα σε φλεγόµενα διαστηµόπλοια στο τόξο του Ωρίωνα. Είδα ακτίνες C να αντανακλώνται στην Πύλη του Tannhäuser. Όλες εκείνες οι στιγµές θα χαθούν στον χρόνο, όπως τα δάκρυα στη βροχή. Ώρα να πεθάνω».


Την ώρα που µιλούσε, πειραµατίστηκα µε το ασηµένιο κουµπί. Καθώς το έστρεφα προς τα αριστερά, ο εξωγήινος γινόταν πιο αχνός, διάφανος, ενώ η φωνή του αποµακρυνόταν, σαν να πέρναγε σε άλλη διάσταση, πιο µακρινή. Με µια µικρή περιστροφή του ασηµένιου κουµπιού προς τα δεξιά ερχόταν ξανά στο προσκήνιο και η φωνή του γινόταν πάλι στεντόρεια.


«Θέλεις να τον δεις θυµωµένο;» µε ρώτησε η τεχνικός, αφού τελείωσε ο µονόλογος. «Όχι, να µου λείπει» της απάντησα και καλού-κακού τον «έσβησα», γυρνώντας το ασηµένιο κουµπί φουλ αριστερά. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, σαν να µου είχε λείψει η «παρουσία» του, του ξαναέδωσα µια ευκαιρία να συνυπάρξουµε στον χώρο. Εµφανίστηκε µπροστά µου µε µια έκφραση που θύµιζε χαµόγελο. Όταν πλέον είχα κατέβει από την καρέκλα και οι φακοί επαφής είχαν επιστρέψει στο κουτάκι τους, η τεχνικός µου είπε ότι θα πάρει πολλά χρόνια µέχρι να εξασφαλίσουν την άδεια της Αρχής Τροφίµων και Φαρµάκων (FDA) των ΗΠΑ για να κυκλοφορήσει αυτή η τεχνολογία ευρέως. Ο λόγος; Επειδή κανείς δεν ξέρει ακόµα τον αντίκτυπο στον ψυχισµό του ανθρώπου τόσο ρεαλιστικών παρουσιών, ιδίως σε ανθρώπους επιρρεπείς στη σχιζοφρένεια. Άλλο το να βλέπεις µια οθόνη, ή ακόµα και µια τρισδιάστατη ταινία, και άλλο το να είναι αδύνατον να διακρίνεις µεταξύ ενός πραγµατικού όντος και µιας προβολής στο οπτικό σου νεύρο – ιδίως όταν η τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στο «φάντασµα» να αντιδρά στις δικές σου κινήσεις, να απαντά στα λόγια σου, να επικοινωνεί (ή να προσποιείται ότι επικοινωνεί) µαζί σου.


Φεύγοντας από το εργαστήριο, τα συναισθήµατα ήταν ανάµεικτα. Πιο πολύ µε ανησύχησε το ότι δεν είχα ιδέα τι θα σηµάνει µακροπρόθεσµα αυτή η τεχνολογία για την ανθρωπότητα. Προφανώς, θα αλλάξει τον κόσµο των βιντεο-παιχνιδιών, του κινηµατογράφου, της ψυχαγωγίας γενικότερα, η οποία θα πάψει να έχει ανάγκη από οθόνες και σκηνές. Όλο το τοπίο, ο κόσµος ολάκερος, θα είναι µια σκηνή, µια οθόνη, ένα τεράστιο σανίδι. Όµως, αυτό που κανείς δεν µπορεί ακόµα να φανταστεί είναι πώς θα αλλάξει, πέραν της ψυχαγωγίας, η αίσθησή µας για τον «άλλον», για το ποιοι είµαστε «εµείς» οι ίδιοι.

17

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

11 σχόλια
Για μια ακομα φορα θα αφήσουμε τα ηλιθια διλήμματα μας να μας κρατησουν πισω! Γιατι να τα βλεπουμε ολα απο την αρνητικη σκοπια; Γιατι ειναι απιθανο να χρησιμοποιηθει και για θεραπεια ανθρωπων με τασεις αυτοκτονιας, διαφορες ψυχολογικες διαταραχες, εξασκηση σε διαφορα επαγγελματα και πολλα αλλα;
Τα ιδια ερωτηματικά θα γεννήθηκαν με την εμφάνιση της τηλεόρασης (ακόμα θυμάμαι την γιαγια μου να μιλάει στον παρουσιαστή περιμένοντας απάντηση !!!) και γενικά σε κάθε καινούργιο τεχνολογικό επίτευγμα. Πολύ περισσότερο όταν αυτο έχει και διαδραστικό χαρακτήρα . Αυτή ειναι η ιστορία του κόσμου . Η εξέλιξη σε όλους τους τομείς, μαζι με τα θετικά φέρνει και αρνητικά !!!
Εντυπωσιακή τεχνολογία. Συχνά έχω σκεφτεί πόσο θα μου άρεσε να επισκέπτομαι εργαστήρια κάθε είδους στον κόσμο και να με ξεναγούν ερευνητές, δείχνοντας μου την δουλειά τους.Το να έχεις κάποιο κορυφαίο ειδικό να σου δείχνει κάτι που μόλις έχει ανακαλύψει ή εφεύρει μετά από χρόνια σπουδών, σκληρής δουλειάς και έμπνευσης για εμένα είναι μια από τις πιο ικανοποιητικές εμπειρίες. Φαντάζομαι έτσι νιώθουν άλλοι μπροστά σε έργα τέχνης.
> Φαντάζομαι έτσι νιώθουν άλλοι μπροστά σε έργα τέχνης.Για τη θέση του Νίκου Δήμου ότι η τεχνο-λογία και η λογο-τεχνία είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος κτλ. έχετε ακούσει;> «Τεχνολογία και λογοτεχνία δεν είναι διαφορετικά πράγματα – είναι το ίδιο, γυρισμένο τα μέσα έξω.»> «Οι λέξεις "τεχνολογία" και "λογοτεχνία" περιέχουν τα ίδια συστατικά σε διαφορετική σειρά».[Διαλογο-διάλεξη περί τεχνολογίας](http://bit.ly/Yex3w3)[Honda Accord](http://bit.ly/ZgcbbZ)
> «Έχω δει κόσµους που εσείς δεν έχετε καν φανταστεί. Επιτέθηκα σε φλεγόµενα διαστηµόπλοια στο τόξο του Ωρίωνα. Είδα ακτίνες C να αντανακλώνται στην Πύλη του Tannhäuser. Όλες εκείνες οι στιγµές θα χαθούν στον χρόνο, όπως τα δάκρυα στη βροχή. Ώρα να πεθάνω».Δεν «επιτέθηκε σε φλεγόμενα διαστημόπλοια στο τόξο του Ωρίωνα», αλλά είδε «επιθετικά διαστημόπλοια στις φλόγες έξω απ' τον ώμο του Ωρίωνα», ο οποίος Ωρίων δεν φέρει τόξο, αλλά ρόπαλο. (Τώρα πώς γίνονται φλόγες χωρίς ατμόσφαιρα, αυτό το ξέρουν ελάχιστοι, μεταξύ αυτών οι δημιουργοί του «Πολέμου των Άστρων».) Επίσης οι ακτίνες C δεν «αντανακλώνται στην Πύλη του Tannhäuser», αλλά «λάμπουν στο σκοτάδι κοντά στην Πύλη του Tannhäuser». Το πρωτότυπο:Tears In Rain:  I've seen things you people wouldn't believe.  Attack ships on fire off the shoulder of Orion.  I watched c-beams glitter in the dark    near the Tannhäuser Gate.  All those moments will be lost in time,    like tears in rain.  Time to die.[YouTube](http://bit.ly/Zs9tP6)[Wikipedia](http://bit.ly/X4o7NP)
Λατρεμένο στιγμιότυπο... και το έχουν συμπεριλάβει ακόμη και μέσα στο soundtrack της ταινίας. Τί θεωρείται ανθρώπινο, τί τεχνικό, ποιος είναι ο δούλος και ποιος ορίζει τα όρια της ζωντανής ύπαρξης.Ξαφνικά (και μετά από αυτό το άρθρο) θέλω να ξαναδώ το Blade Runner.
@ein Steppenwolf. Προσπαθείς με νύχια και με δόντια συνεχώς να αποδείξεις κάτι, δεν ξέρω τι, συνέχεια on the edge της "λογικής(?)" (της οποίας θεωρείς οτι κυρίως εσύ και ο Δήμου είστε φορείς όπως συχνά μας υπενθυμίζεις) παραθέτοντας "ορθολογικά" επιχειρήματα για πράγματα, με τα οποία πολλές φορές δεν ασχολείται και κανείς, ή κάνοντας διορθώσεις και μεταφράσεις σε μικρές παραλείψεις. Στα πλαίσια ενός καθαρά ψυχαγωγικού αλλά και άκρως ιντριγκαριστικού θέματος όπως το Βlade Runner, αλλα και των Star Wars (μια και ανέφερες τον Lukas),αυτό που έσπευσες να σχολιάσεις είναι το κατα πόσο μπορούμε να έχουμε φλόγες στο διάστημα... Info:Επιστημονική φαντασία. ΦΑΝΤΑΣΊΑ! Ο αγαπημένος σου κύριος Δήμος (αυτός ο Βούδας της γνώσης, το φανάρι του διαφωτισμού μέσα στα μεσάνυχτα των άξεστων Ελλήνων)στον οποίο ανατρέχεις τακτικά για να δείς τι έχει γράψει, έχει πει κάτι για την φαντασία ως κόνσεπτ γενικά μπας και διαμορφώσεις άποψη? Ή μήπως δεν αναλώνεται με τέτοιες παράλογες αηδίες? Είμαι περίεργος να δώ τι θα μου λινκάρεις προκειμένου να αποδείξεις το λάθος μου. Συνήθως αυτό κάνεις (αφού κάνεις και copy-paste κάποιες μεμονωμένες φράσεις του προς απάντηση σχολίου).
Τι ευκαιρία σας δόθηκε, κύριε Βαρουφάκη!Σας ζηλεύω λίγο. Λίγο γιατί θα φοβόμουν περισσότερο απο εσάς, αν το ζούσα.Όσο απίστευτο κι αν καταφέρνει η τεχνολογία να τα κάνει πραγματικότητα,,δεν μπορώ να μην σκεφτώ αυτο που σας είπε κι η τεχνικός, σε πόσους θα εκδηλωθεί η σχιζοφρένεια. Εύχομαι να υπάρχει μόνο σε μουσεία και ποτέ στο εμπόριο!
Κάτι αντίστοιχο, δειτε οπωσδηποτε το Black Mirror. Ειναι βρετανικη σειρα που προβαλλεται στο Channel 4 και πιανει ακριβως αυτο το θεμα της τεχνολογιας και σε τι θα μπορουσε να οδηγησει. Φανταστικο.