Ουρανία Αναγνώστου: Το θέατρο της Έλενας Πέγκα

Το Θέατρο της Έλενας Πέγκα είναι ένα βιβλίο που προβαίνει σε μια κριτική παρουσίαση του συνόλου των θεατρικών έργων της συγγραφέως από το 1990 έως το 2014. Με έναν πρωτότυπο τρόπο οι παραστάσεις των έργων παρουσιάζονται αυτόνομα και η τελική κριτική αποτιμά τη μεταξύ τους σχέση. Η κριτική της θεατρολόγου Ουρανίας Αναγνώστου αναπτύσσεται γύρω από σύγχρονους προβληματισμούς που χαρακτηρίζουν τη θεματική των θεατρικών έργων. Ο τρόπος που ο σημερινός άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, η σύγχρονη γυναικεία και ανδρική ταυτότητα, οι σχέσεις των δύο φύλων, οι εθνικές ταυτότητες και η λειτουργία του χρόνου και της μνήμης είναι οι κεντρικοί άξονες της κριτικής.

Η Κάπα Εκδοτική, με το συγκεκριμένο βιβλίο, ξεκινά μια νέα σειρά κριτικής σκέψης και επιζητά να διευρύνει τον διάλογο στα ζητούμενα της θεατρικής γραφής, να μιλήσει για μια σύγχρονη, εν ζωή, συγγραφέα, για μια δραματουργία που βρίσκεται σε εξέλιξη, ανοίγοντας τον δρόμο και για άλλα παρόμοια εγχειρήματα. Η Έλενα Πέγκα είναι βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών για τα διηγήματά της (Βραβείο Ουράνη 2012) και το διήγημα της «Το Άβατον» εκπροσωπεί την Ελλάδα στη συλλογή Best European Fiction 2016 (Dalkey Archive Press, U.S.). Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί στο Εθνικό Θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, στο Ελληνικό Φεστιβάλ, στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, στους Δελφούς και αλλού. Κείμενά της, θεατρικά και πεζά, έχουν μεταφραστεί στα ολλανδικά, σουηδικά, γερμανικά, γαλλικά, ιταλικά, αγγλικά, ισπανικά και έχουν παρουσιαστεί στο Σαν Φρανσίσκο, στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, στη Φρανκφούρτη, στη Λισαβόνα, στην Ολλανδία, στην Ελβετία, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στη Γαλλία. Επίσης, έγραψε το σενάριο για τη βραβευμένη ταινία του Λάκη Παπαστάθη Το μόνον της ζωής του ταξίδειον.

Είναι μια δραστήρια, σύγχρονη συγγραφέας και σκηνοθέτις που η ματιά της αποκαλύπτει τους φόβους και τον συντηρητισμό που ταλανίζουν τη ζωή αλλά και τη στάση των ανθρώπων μέσα σε ευαίσθητα ιστορικά, πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα. Η γραφή της αντλεί την ιδιαιτερότητά της από τον τρόπο που προσεγγίζει τον άμεσο, απτό κόσμο, από τις αποστάσεις που κρατά κατά την προσέγγιση αυτή και από το πώς τα πρόσωπα και τα σώματά τους τον αποδέχονται και τον αποδίδουν. Πρόσωπα και σώματα μάς αποκαλύπτονται στα έργα της σε διάφορους χώρους, στάσεις, σχέσεις, χρόνους, σε μια πραγματικότητα που είναι ανελέητη και γοητευτική. Τα πρόσωπα στα έργα της δίνουν ή παίρνουν αγάπη, υποκύπτουν σε μορφές βίας, την οποία τελικά καταφέρνουν να υπερβούν ή στοχάζονται τη θέση στην οποία έχουν περιέλθει. Και σχεδόν πάντα έχουν επιθυμία, λαχτάρα, περιέργεια.