Kώστας Βρεττάκος: Προστιθέμενη αξία

«Η προσωρινότητα αποτέλεσε πάντοτε την κύρια εσωτερική μου επιλογή. Γι' αυτό φρόντιζα να ακυρώνω σιωπηρά όλες τις επιτυχίες που είχα κατά καιρούς. [...] Δεν αποτέλεσαν ποτέ τίτλους αρχής, αλλά κρεσέντο μουσικής για φινάλε εξόδου. Πάντοτε περαστικός. Μου αρέσει η έκφραση και δεν διστάζω να την επαναλαμβάνω».

Ο Κώστας Βρεττάκος, σε ηλικία ογδόντα ετών, συμφιλιώνεται με τον χρόνο, παρουσιάζοντας τα νεανικά του ποιήματα –τα «υπόλοιπα νεότητας», όπως τα χαρακτηρίζει– υπό τον γενικό τίτλο «Προστιθέμενη αξία». Ο αναγνώστης καλείται να γίνει συνένοχος στην τακτοποίηση-ανασκόπηση της ζωής του ποιητή, που αντιμετωπίζει πλέον τα ποιήματά του ως βιογραφικά στοιχεία, όπως κάποια αντικείμενα που τον περιβάλλουν και θεωρεί απαραίτητο να τα διασώσει.

Η ποίηση δεν προσφέρεται / σε επιπόλαιες συγκινήσεις. / Σκέψεις καταγράφει, πικρές / κι αδιέξοδες συχνά. /Θνήσκοντα αισθήματα / Αναλαμπές αισιοδοξίας / διαπιστώσεις ήττας.