Reality check. Ποια είναι η δική σου πραγματικότητα; Μια έκθεση στο Νοσοκομείο Δαφνί
Οι θεατές θα εισέλθουν στον μικρόκοσμο ενός ασύλου αλλά θα φύγουν έχοντας γίνει μάρτυρες του τί θα μπορούσε να σημαίνει άτοπος χρόνος και άχρονος τόπος, υπό το φίλτρο της πανταχού παρούσας ανθρώπινης συνείδησης.
«Η φαντασία είναι το μοναδικό όπλο στον πόλεμο ενάντια στην πραγματικότητα»
Lewis Carroll, δια στόματος γάτου Cheshire, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, 1865
Το ψυχιατρικό νοσοκομείο του Δαφνίου τοποθετείται στον άξονα της αρχαίας Ιεράς Οδού που ενώνει την Αθήνα με την Ελευσίνα [το δρόμο αυτό διέσχιζε η τελετουργική πομπή των Ελευσίνιων Μυστηρίων κατά την αρχαιότητα] και ακριβώς απέναντι από το ιερό του θεού Απόλλωνα πάνω στο οποίο αργότερα οικοδομήθηκε στους βυζαντινούς χρόνους η Μονή Δαφνίου.
Σε αυτόν τον τόπο ύψιστης πνευματικότητας και νοητικής αναγέννησης κατά τα αρχαία χρόνια, το νοσοκομείο του Δαφνίου χτίστηκε το 1925 και λειτουργεί αδιάκοπα μέχρι και σήμερα.
Η έκθεση reality check σε επιμέλεια Κώστα Πράπογλου και με οργανωτή τον αστικό μη κερδοσκοπικό οργανισμό πολιτισμού artefact athens, θα λάβει χώρα σε ένα από τα μεγαλύτερα –σήμερα εγκαταλελειμμένα– κτίρια της περιοχής του νοσοκομείου και θα εστιάσει πέρα από την αντικειμενική υπόσταση ενός ψυχιατρείου. Θα στρέψει το βλέμμα μας μακριά από νοήματα θεσμικού εγκλεισμού, θα αναιρέσει και θα παρακάμψει τη διανοητική διαταραχή ως ιατρική πάθηση και θα ερευνήσει τους δομικούς περιορισμούς και τα χαρακτηριστικά του νου σε σχέση με τον χώρο και τον χρόνο.
Η ατοπικότητα [το να μην αντιλαμβάνεται κανείς σύνορα και όρια] είναι ένας όρος που θα ερευνηθεί περαιτέρω σε αυτή την έκθεση. Επίσης, θα εξεταστεί πώς η συνείδηση, η γλώσσα και ο λόγος αντιστέκονται στη βαρύτητα και πώς, αρκετά συχνά, πραγματικά οπτικά τοπία μετατρέπονται σε νοητικά πεδία και αντίστροφα. Νοήματα του μέσα και του έξω θα ληφθούν επίσης υπόψη [πού βρίσκεται η τρέλα στα αλήθεια; Πού συνήθως εντοπίζουμε το πραγματικό φρενοκομείο;].
Αυτή δεν είναι μία έκθεση για το ψυχιατρείο per se. Οι θεατές θα εισέλθουν στον μικρόκοσμο ενός ασύλου αλλά θα φύγουν έχοντας γίνει μάρτυρες του τί θα μπορούσε να σημαίνει άτοπος χρόνος και άχρονος τόπος, υπό το φίλτρο της πανταχού παρούσας ανθρώπινης συνείδησης. Το νοσοκομείο αποτελεί πλέον ένα απλό σημείο εκκίνησης και η έκθεση θα φέρει στο προσκήνιο όχι μόνο τους ιδεολογικούς παραλογισμούς της ύπαρξής μας αλλά επίσης θα ξετυλίξει και θα αναλύσει τη σημασία της διαδοχικά, στρώμα-στρώμα.
Τριάντα τέσσερις καλλιτέχνες από την Ελλάδα και το εξωτερικό καλούνται να συμμετέχουν με έργα που ανταποκρίνονται στον χώρο [site-specific] και στο εννοιολογικό πλαίσιο της έκθεσης [context-responsive] και να δημιουργήσουν με το ποικιλόμορφο οπτικό [ή μη] λεξιλόγιό τους εγκαταστάσεις, βίντεο, γλυπτά, ηχοτοπία, φωτογραφία και επιτελεστικές δράσεις [performances]. Η πρακτική του κάθε εικαστικού θα συγκροτήσει μια συλλογική προσπάθεια ταξινόμησης πιθανοτήτων με την ανθρώπινη ύπαρξη ως πρωταγωνιστή που βρίσκεται σε μια αδιάλειπτη μάχη με τον χρόνο και τον χώρο.
Συμμετέχοντες καλλιτέχνες: Εοζέν Αγκοπιάν, Λυδία Ανδριώτη, Κατερίνα Αποστολίδου, Zeina Barakeh, Orit Ben-Shitrit, Μάριος Βουτσινάς, Brothers Quay, Αικατερίνη Γεγησιάν, Robert Cahen, Γιώργος Γιώτσας, Ειρήνη Γκόνου, Λυδία Δαμπασίνα, Διοχάντη, Άντζη Δρακόπουλος, Ελένη Ζούνη, Daniel Hill, Μάριον Ιγγλέση, Ελίνα Ιωάννου, Βασίλης Καρούκ, Renee Magnanti, Δέσποινα Μεϊμάρογλου, Βάνα Ντατσούλη, Bill Pangburn, Ελένη Πανουκλιά, Βιβή Περυσινάκη, Άντα Πετρανάκη, Belle Shafir, Δήμητρα Σκανδάλη, Μαριάννα Στραπατσάκη, Λάμπρος Τακλής, Νίκος Τρανός, Τάνια Τσιρίδου, Έφη Φουρίκη, Ζωή Χατζηγιαννάκη.
Επιμέλεια + concept design: δρ Κώστας Πράπογλου / artefact athens
Διάρκεια έκθεσης: έως 09. 10. 2021
Ημέρες / ώρες επισκεψιμότητας: Πέμπτη - Παρασκευή - Σάββατο - Κυριακή 15.00 - 20.00 Δημόσιο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, Δαφνί, Λεωφόρος Αθηνών 374,
Χαϊδάρι, 124 62, Αθήνα
