Bodies in Motion: μία ομαδική έκθεση στο Alkinois Project Space
Η έκθεση στοχεύει να μετατρέψει τον χώρο σε ένα κέλυφος ικανό να αφυπνίσει ερωτικές αισθήσεις και να διεγείρει σεξουαλικά, να επαναφέρει φρενήρεις αναμνήσεις και να πυροδοτήσει δια-σωματικές εμπειρίες.
Πώς μπορούμε να θεραπεύσουμε τα σώματα μας από την απουσία της εν σώματι εμπειρίας μας; Αφορμώμενες από αυτό το ερώτημα θέτουμε το πλαίσιο μέσα στο οποίο η έκθεση Bodies in Motion παρατηρεί και αναδεικνύει μέσα από ζωγραφικά, γλυπτικά, και ψηφιακά έργα, ζητήματα που αφορούν τόσο τη σεξουαλικότητα όσο και την κίνηση των σωμάτων υπό το πρίσμα μιας χορογραφικής διάστασης. Με αφετηρία αυτή τη χορογραφική αντιμετώπιση στην τοποθέτηση των έργων, η επίδραση (affect) που δημιουργείται στο πεδίο δράσης τους κατακλύζει τον χώρο με ερωτική διάθεση και διεγείρει τις αισθήσεις.
Σύμφωνα με τον André Lepecki (Choreography as Apparatus of Capture, 2007),“η χορογραφία δεν είναι μόνο ένας κλάδος ή ένα είδος τεχνολογίας του σώματος, δεν είναι μόνο μία μέθοδος σύνθεσης, εγγραφής ή αρχείου - αλλά ένας μηχανισμός (apparatus).” Στο πλαίσιο αυτού του μηχανισμού η υλικότητα του σώματος γίνεται μία αισθητηριακή εμπειρία στον χώρο, όπου τα έργα οργανώνονται και μετατρέπονται σε κίνηση, κάποιες φορές έντονη και κάποιες φορές ήπια, εξαρτώμενα το ένα από το άλλο για τη δημιουργία ενός συλλογικού χορού ή μιας άυλης κινησης αποτελούμενης από αισθησιακές αναπαραστάσεις.
Οκτώ καλλιτέχνες έρχονται μέσα από τα έργα τους να αναζητήσουν αυτη την αισθητηριακή επίδραση που παράγεται από την απεικόνιση των σωμάτων, είτε αυτά είναι σώματα ανθρώπων, ζώων ή αντικειμένων. Οι αισθητικές ποιότητες στο έργο της Άννας Παπαθανασίου, μέσω της ποιητικής αναφοράς της βύθισης του σώματος/νου στο υποσυνείδητο, θέτουν την αέναη απαίτηση να απαντηθούν τα υπαρξιακά ερωτήματα γύρω από το θάνατο και τον έρωτα. Ο Αντωνάκης καταφέρνει να απεικονίσει με τις γεωμετρικές του φόρμες, την σεξουαλική ένταση των σωμάτων εν κινήσει, δημιουργώντας ένα είδος πορνογραφικής μυθολογίας.
Οι γλυπτικές μορφές της Δέσποινας Χαριτωνίδη δημιουργούν την ψευδαίσθηση λωτών που διεισδύουν ο ένας μέσα στον άλλο. Πλησιάζοντας τα γλυπτά, φτιαγμένα από ακονισμένο μέταλλο, οι λωτοί μεταμορφώνονται σε φίδια, παραπέμποντας σε ένα χορό ρομαντικό, αλλά και ταυτόχρονα βίαιο. Η Ευγενία Βερελή αποκαλύπτει κρυφές επιθυμίες και ζωώδη ένστικτα μέσα από μία σεξουαλική, σχέδον θεϊκή εικονογραφία. Τα στοιχεία της σύνθεσης που βλέπουμε στο βίντεο της Μαρίας Λουίζου, αποτελούνται από ένα πιάνο, ένα όρθιο σώμα τυλιγμένο με λευκό ύφασμα και μια γυναίκα performer μέσα σε αυτό να τραγουδάει, παράγουν μια αισθησιακή οπτικοακουστική εμπειρία μέσω της οποίας σχηματίζεται μια αόρατη ενότητα σωμάτων που πάλλονται στον χώρο.
Οι γυμνές μορφές του Πάνου Παπαδόπουλου μοιάζουν να πλησιάζουν με απαλές κινήσεις προς το μέρος μας. Τα σώματα τους σχηματίζουν μια προσωπική χορογραφία, όπως αποδίδονται από τις σχεδιαστικές γραμμές του πίνακα, και αποπνέουν τον ερωτισμό και την ευχαρίστηση των μορφών που απεικονίζουν. Ο διάλογος μεταξύ των γλυπτών της Ραλλούς Παναγιώτου ζωντανεύει καλοκαιρινές εικόνες και μας ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις. Τα δύο γλυπτά ενεργοποιούν την καλοκαιρινή σκηνή που αναπαριστάται διαμορφώνοντας μία παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα.
Τέλος, η Σοφία Στεβή μας φέρνει στο νού μια νεανική αθωότητα, ξέγνοιαστα καλοκαίρια, ανάλαφρους έρωτες και ιδρωμένα σώματα μέσα σε μία ατμόσφαιρα/χορογραφία νοσταλγίας και αθώου ερωτισμού. Μια χορογραφία των μερών ερωτευμένων σωμάτων που μπλέκονται μεταξύ τους.
Η έκθεση στοχεύει να μετατρέψει τον χώρο σε ένα κέλυφος ικανό να αφυπνίσει ερωτικές αισθήσεις και να διεγείρει σεξουαλικά, να επαναφέρει φρενήρεις αναμνήσεις και να πυροδοτήσει δια-σωματικές εμπειρίες. Μία χορογραφία αισθήσεων, που θέλει να ανακαλύψει τρόπους με τους οποίους μπορεί να αποτυπώσει τη κίνηση της σάρκας όπως αυτή διαχέεται μέσα στον χώρο, είτε ως κίνηση των σωμάτων που ποθούν το ένα το άλλο, είτε ενός σώματος γυμνού και ευάλωτου, είτε ακόμα ως την κίνηση της ερωτικής επαφής ποικιλόμορφων σωμάτων μέσα σε μία παθιασμένη άβυσσο. Τα έργα συνυπάρχουν και γίνονται αντιληπτά ως η επιτέλεση μιας χορογραφίας εκτελεσμένης εντός των ορίων της δράσης τους, και καλούν τις/τους θεατές να συνδιαλεχθούν μαζί τους.
Σε επιμέλεια της Οντέτ Κουζού.
Alkinois Project Space - Αλκινόης 6, Αθήνα 11852 (Πετράλωνα)
Εγκαίνια: Τετάρτη 27 Οκτωβρίου, 6 - 9 μμ.
Διάρκεια: 27 Οκτωβρίου έως 14 Νοεμβρίου 2021
Ημέρες και ώρες: 27 Οκτωβρίου έως 13 Νοεμβρίου, Τετάρτη με Σάββατο 4 - 7.30 μμ. και Κυριακή 14 Νοεμβρίου 12-8 μμ.
Συμμετέχουσες/οντες καλλιτέχνες: Άννα Παπαθανασίου, Αντωνάκης, Δέσποινα Χαριτωνίδη, Ευγενία Βερελή, Μαρία Λουίζου, Πάνος Παπαδόπουλος, Ραλλού Παναγιώτου, Σοφία Στέβη
