Πάρις Πετρίδης, Το Ελληνικό Σύννεφο

Από την εποχή του διαφωτισμού οι δυτικές κοινωνίες τείνουν να εξελίσσονται ακολουθώντας οργανωμένα μία πορεία προς το Υψηλό. Ένα υψηλό που οι θεσμοί επεξεργάζονται λαμβάνοντας υπ' όψιν τόσο τις οικονομικές, πολιτικές, τεχνολογικές και πολιτιστικές κατακτήσεις, όσο και το ιστορικό παρελθόν. Η διαδρομή αυτή αποτυπώνεται στο αστικό τοπίο. Έτσι το Υψηλό που επιλέγει στις φωτογραφίες του ο Πετρίδης είναι εκείνο που σχετίζεται με τον ρόλο ενός «χαμένου μητροπολιτικού κέντρου» στην δημιουργία του σύγχρονου φαντασιακού μας.

Αυτή η σειρά φωτογραφιών αποτυπώνει την σύγχρονη ταυτότητα του τόπου όπως συγκροτείται από την στενή συνύπαρξη αντιφατικών θραυσμάτων διαφορετικών πραγματικοτήτων. Το "χαμηλό" της χαώδους παρανόησης του μοντερνισμού, το κιτς ή το ευτελές συγκρούονται με "υψηλές" φόρμες κλασσικής και βυζαντινής καταγωγής, αλλά και με τις αξίες της παράδοσης. Το οπτικό αποτέλεσμα ταράσσει, αποσυντονίζει. Μεταφέροντας διαφορετικές μνήμες και σημασίες, αυτά τα σπαράγματα πραγματικότητας, μοιάζουν τυχαία τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Όμως, μέσα ακριβώς από αυτή την αδόμητη παράθεση, με τις εντάσεις και τις ρωγμές της, αναδύεται η ετερόκλητη ταυτότητα του τόπου.