Η μάνα μου

Σαν σήμερα γεννιέται ο καλλιτέχνης που τόλμησε να αποτυπώσει στους πίνακες του την απόγνωση του νου και την ψυχική διαταραχή, χωρίς ντροπή και περιστροφές.

Ο Γάλλος εικαστικός επέλεξε να κάνει βάση του την Αθήνα και δεν σταματά να την αναδεικνύει μέσα από τα σχέδιά του.

Ένας κόσμος μνήμης ξεφεύγει από το προσωπικό επίπεδο και αποκτά πανανθρώπινες διαστάσεις στο έργο της τριαντάχρονης εικαστικού, το οποίο είναι εμπνευσμένο από μια μετακόμιση.

Το κορίτσι από το Κάιρο που αγαπούσε τη ζωγραφική καθιερώθηκε με τις φωτεινές φαντασιακές συνθέσεις γεωμετρικών σχημάτων

«Εστιάζω σε μέρη με ταραχώδη ιστορία. Με τα χρόνια, η δουλειά μου με τη μνήμη με έκανε να δίνω μεγάλη προσοχή σε μικρές λεπτομέρειες που συχνά η επίσημη ιστορία παραβλέπει»: Στα έργα της νέας της έκθεσης η διεθνούς φήμης καλλιτέχνις ενσωματώνει φωτογραφίες που έχει τραβήξει η ίδια από πόλεις όπως το Χαλέπι και η Βηρυτός.

Μια ζωγράφος του κύκλου του Μπλούμσμπερι που το έργο της επισκιάστηκε από την ταραχώδη, προκλητική ζωή και τη μυθολογία της.

Σε τέσσερα ιστορικά αθηναϊκά κτίρια εικαστικοί και ακαδημαϊκοί επιχειρούν να απαντήσουν στα μεγάλα ερωτήματα της ψηφιακής εποχής για τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το μέλλον του σύγχρονου ανθρώπου.

Μνημειακού τύπου γλυπτά, επιτοίχια κεραμικά, παραμορφωμένα πρόσωπα, λουλούδια και άγγελοι, μια έκρηξη χρωμάτων: Το μικροσύμπαν του σπουδαίου καλλιτέχνη στην γκαλερί Bernier/ Eliades.

Μετά το άνοιγμα του μουσείου στην Ίο, μια έκθεση παρουσιάζει έργα επιλεγμένα από την κόρη τους που εμφανίζονται για πρώτη φορά στο κοινό.

Πώς το ψωμί, ακόμα και μπαγιάτικο, έθρεψε γενιές και λαούς σε όλο τον κόσμο.

Το «Κορίτσι ξαπλωμένο στο γρασίδι» θα μείνει σε ένα μουσείο της Γερμανίας, ενώ η ιστορία της οικογένειας που κατείχε το έργο έγινε βιβλίο.

Το Ίδρυμα Βασίλη & Ελίζας Γουλανδρή υποδέχεται την αναδρομική έκθεση ενός διεθνούς φήμης ανένταχτου Έλληνα καλλιτέχνη της διασποράς, γνωστού για το πολύπλευρο και στοχαστικό έργο του.

Ηγετική φυσιογνωμία της Σχολής του Λονδίνου, ο κορυφαίος ζωγράφος που πέθανε χθες σε ηλικία 93 ετών έστρεψε το βλέμμα και παρατήρησε με τον πιο οξυδερκή τρόπο την εποχή μας.

Ο πίνακας του σπουδαίου Γάλλου ζωγράφου, που βγήκε στο φως μετά από έναν αιώνα, δείχνει μια τάση που αναπτυσσόταν στην ευρωπαϊκή κοινωνία στα τέλη του 19ου αιώνα.

Τη σημασία του φωτός στην τέχνη φέρνει στο προσκήνιο η νέα έκθεση του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη «Αδειάζει, γεμίζει, το φως».

Τα ρεαλιστικά γλυπτά του, που εκφράζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα αλλά και τις αδυναμίες, εξακολουθούν να είναι σήμερα ιδιαίτερα δημοφιλή και να συγκεντρώνουν πλήθη φιλότεχνων όπου και αν εκτίθενται.

«Ένα έργο τέχνης από μόνο του δεν υπάρχει, αν δεν εκτίθεται…»: Ο Δημήτρης Δασκαλόπουλος ανέλυσε πρόσφατα τους λόγους πίσω από τη δωρεά του στον μεγάλο καλλιτεχνικό οργανισμό της Βρετανίας.

Μια έκθεση στη Royal Academy of Arts του Λονδίνου φέρνει στο προσκήνιο μετά από έξι αιώνες τη θρυλική καλλιτεχνική «μονομαχία» μεταξύ Ντα Βίντσι και Μικελάντζελο με δυο έργα που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. 

Στη δεύτερη προσωπική του έκθεση, ο νεαρός εικαστικός παρουσιάζει ένα άχρονο σύμπαν που δανείζεται στοιχεία από το παρελθόν αλλά και ένα δυστοπικό μέλλον. 

Πορτρέτα διάσημων και σκηνές δρόμου περιλαμβάνονται στην έκθεση «Irving Penn: Centennial» που διοργανώνεται από το Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και παρουσιάζεται στην Ισπανία