Ποιητές, 24 ώρες το 24ωρο.

Ποιητές, 24 ώρες το 24ωρο. Facebook Twitter
25

Ποιητές, 24 ώρες το 24ωρο. Facebook Twitter

Αυτό που δημιουργεί εσχάτως τόσες παρεξηγήσεις γύρω από τους πνευματικούς ανθρώπους δεν είναι ούτε ο ξαφνικός νανισμός των ποιητών ούτε η ξαφνική εξαγρίωση του κοινού τους. Δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

 

Οι ποιητές μας μια χαρά είναι. Και η Δημουλά και ο Χρονάς έχουν γράψει καλή ποίηση και έχουν ζήσει μια συνεπή ζωή. Λαθάκια συμπεριφοράς υπάρχουν, αλλά είναι αμελητέα. Και ποιος είναι αυτός που θα τους κρίνει;

 

Ούτε το κοινό είναι τόσο άρρωστο όσο λένε. Είναι το ίδιο κοινό που λίγους μήνες πριν ένιωθε υπερήφανο και συγκινημένο επειδή η Δημουλά ήταν πρωτοσέλιδο στην «Ιnternational Herald Tribune» (αυτή η ύποπτα μεγάλη προβολή!). Απλώς είναι ένα κοινό που πληροφορείται ανά πάσα στιγμή, στο timeline του, τα πιο μύχια και προσωπικά περιστατικά κάθε περίβλεπτου προσώπου. Πάντα κάποιο κινητό καταγράφει - ακόμα και τους αναστεναγμούς.

 

Αυτή τη νέα, ξεχειλωμένη διαφάνεια οι ποιητές, συνήθως, την αγνοούν. Δεν έχουν ιδέα τι είναι facebook, social media κ.λπ. Νομίζουν ότι μιλούν στους 40 ανθρώπους που εκάστοτε τους ακούνε και οι οποίοι μέσα στη σούπα του δέους τους και στο context της στιγμής συγχωρούν το ίνδαλμά τους και το προστατεύουν, αν τύχει και πει καμιά κοτσάνα. Καμιά υπερβολή. Γιατί, όσο τέλειος, όσο αγγελικός κι αν είσαι, η κακιά στιγμή θα σε έβρει. Όλο και κάποιος θα σε πιάσει με κατεβασμένα βρακιά.

 

Αν υπήρχαν social media τη δεκαετία του ’70, ο δημόσιος Σεφέρης δεν θα έμενε γνωστός μόνο για τη μεγαλειώδη δήλωση εναντίον της χούντας. Όλο και κάποια εντεψίζικη χειρονομία θα τον έπιαναν να κάνει, όλο και κάποια διφορούμενη κουβέντα θα του έκλεβαν, ένα δείπνο εξουσίας απωθητικό. Αν είχε facebook ο Γιώργος Ιωάννου (ο οποίος στο καταπληκτικό του Φυλλάδιο εξέπεμπε όγκους χολής και μπούλινγκ ενάντια σε όποιον δεν χώνευε), δεν θα είχε καμία διαφορά από εκείνους που ξεκατινιάζονται σήμερα στο Ίντερνετ.

 

Η διαφορά είναι ότι το Φυλλάδιο το αγόραζαν 700 άτομα, ενώ τα ποστ του θα τα διάβαζε το Πανελλήνιο (αμέσως ή μέσω αναπαραγωγής).

 

Η πρωτοφανής, πανεύκολη και σχεδόν κατασκοπευτική καταγραφή της καθημερινότητας σε όλες τις στιγμές και εκφράσεις της, καθώς και το συνακόλουθο μοίρασμά της μέσω των social media, έχουν σπάσει κάθε φράγμα του Ιδιωτικού. Και έχουν δημιουργήσει (δημιουργούν καθημερινά) μια νέα εικόνα για το τι είναι ο άνθρωπος. Ακόμα και ο πνευματικός.

 

Γνώμη μου, ότι είναι μια εικόνα πραγματική, που δεν πρέπει να μας τρομάζει. Αυτοί είναι οι πνευματικοί άνθρωποι! Αυτό ήταν πάντα - δεν υψιπετούν 24 ώρες το 24ωρο! Οι τοίχοι ακόμα και του πιο γερού, πιο ψηλού οικοδομήματος δεν είναι φτιαγμένοι μόνο από πέτρα κι ατσάλι - έχουν επίσης λάσπη και νερό. Το θέμα είναι τι παίρνεις και τι αφήνεις από τον καθένα.

 

Δεδομένου ότι δεν υπάρχει γυρισμός και η βεβιασμένη αυτή διαφάνεια θα γίνεται όλο και πιο άπλετη, καλό είναι να συμφιλιωθούμε με αυτές τις «αποκαλύψεις» και να πάψουμε να τους δίνουμε μεγαλύτερη σημασία απ’ όση έχουν. Ναι, ο Χρονάς δημοσίευσε μια απίστευτη χοντράδα για μια νεαρή (και άκακη) τραγουδίστρια. Θα του περάσει. Και η Κική Δημουλά εξέφρασε μια δυσάρεστη (πολύ δυσάρεστη) πολιτική θέση σε μια συντροφιά που νόμιζε ολιγάριθμη. Αν ήξερε ότι οι κουβέντες της φτάνουν πια παντού, θα ήταν προσεκτικότερη - θέλω να πιστεύω. Οι μεγάλες προσωπικότητες έχουν ένα ρόλο παραδειγματικό στην κοινωνία και οφείλουν να τον τιμούν.

 

Είναι λογικό, αυτή η έκρηξη της δικτύωσης και η διάρρηξη του Προσωπικού να έχουν δημιουργήσει σύγχυση, κουτσομπολιό και παρενέργειες. Αυτό όμως που τελικά θα μείνει είναι τα ποιήματα.

 

Τα καλά ποιήματα και των δύο.

 

 

 

25

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

18 σχόλια
Ο έρωτας όνομα ουσιαστικόν πολύ ουσιαστικόν, ενικού αριθμού, γένους ούτε θηλυκού ούτε αρσενικού, γένους ανυπεράσπιστου. Πληθυντικός αριθμός οι ανυπεράσπιστοι έρωτες. Ο φόβος, όνομα ουσιαστικόν, στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός: οι φόβοι. Οι φόβοι για όλα από δω και πέρα. Η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων, ενικού αριθμού, μόνον ενικού αριθμού και άκλιτη. Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη. Η νύχτα, όνομα ουσιαστικόν, γένους θηλυκού, ενικός αριθμός. Πληθυντικός αριθμός οι νύχτες. Οι νύχτες από δω και πέρα.Για κάποιους που θεωρούν τη Δημουλά μικρή ποιήτρια....
Άλλη μια φορά σε αυτή τη χώρα κάνουμε την τρίχα- τριχιά .Μια ανθρώπινη άποψη εξέφρασε η Δημουλά που στην χειρότερη περίπτωση μπορεί να χαρακτηριστεί ως ρηχή για ένα "πνευματικό" άνθρωπο, και είμαστε έτοιμοι με μεγάλη ευκολία από το να καταργήσουμε το καλλιτεχνικό της έργο (όποιας αξίας είναι αυτό) μέχρι να την στείλουμε για δίκη στη Νυρεμβέργη... Διαφωνώ και με τη διάσταση που δίνει ο Τσαγκαρουσιάνος και με το 2ο σκέλος της θεώρησης του Κούλογλου. Στο βωμό του politicaly correct κρεμάμε ταμπέλα ρατσιστή σε αυτόν που στο περίπτερο ζήτησε φυστίκι αράπικο!Το χειρότερο όμως δεν είναι η διαλεκτική που αναπτύσσεται για ένα ήσσονος σημασίας ζήτημα, αλλά που ασυναίσθητα(?) ισχυροποιείται το οπλοστάσιο επιχειρημάτων των πραγματικών ρατσιστών, κατατάσσοντας την Δημουλά στο ακροδεξιό περιθώριο επειδή εξέφρασε μια λαϊκή άποψη για ένα υπαρκτό πρόβλημα.
Έχω μια ένσταση όμως κύριε Τσαγκαρουσιάνο, η οποία αν στέκει (και αυτό ας το κρίνουν οι άλλοι) αναιρεί την επιχειρηματολογία σας. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλλιάδες συμπολίτες μας, μεταξύ αυτών και πολύ αξιόλογοι καλλιτέχνες οι οποίοι δεν ασχολούνται με τη μόδα των κοινωνικών μέσων, απαξιούν. Στην Ελλάδα έχουμε τη τάση όταν γίνεται κάτι μόδα να πέφτουν όλοι με τα μούτρα. Το ίδιο και με τα social media, που ναι μεν διεθνώς έχουν πέραση, αλλά ειδικά σε μας έχουν ακόμα μεγαλύτερο φανατικό κοινό. Δε πιστεύουν όμως όλοι ότι η συμμετοχή σε αυτή της μόδα σκυμένος πάνω από ένα computer είναι κάτι επιθυμητό ή χρήσιμο. Οπότε, για τον Ιωάννου δε ξέρω (πολύ απωθητικός άνθρωπος και μέτρια γραφή) αλλά φαντάζομαι πως ο Σεφέρης κάλλιστα θα απαξιούσε.
Δηλαδή το ήθος μας αλλάζει ανάλογα με το αν μας ακούν 5 ή 5.000; Λέμε άλλα στο στενό μας περιβάλλον και άλλα δημοσίως; Ευτυχώς δεν έζησα ποτέ έτσι. θα πρέπει να είναι πολύ κουραστικό!
Η φράση της "Πρέπει να μοιραστούν κάπως οι χώροι", αν τραβήξεις μια νοητή γραμμή οδηγεί κατ ευθείαν στη Χρυσή Αυγή, δυστυχώς.Πώς μοιράζονται οι χώροι σε μιά χώρα δικαίου και ισότητας;(λέω ότι πρόκειται για πολύ "δυσάρεστη" πολιτική αντίληψη, για να το ελαφρύνω)
Δεν βλεπω ΧΑ στην ακρη αυτης της γραμμης.Μοιραζονται, πχ, αν αυτοι που χρησιμοποιουν παγκακια επειδη δεν εχουν στεγη και ασφαλεια αποκτησουν, με πολιτικη κινηση, στεγη και ασφαλεια και τα παγκακια παραμεινουν για το λογο που φτιαχτηκαν, για να δινουν ξεκουραση στον καθε περαστικο.
Η Κική Δημουλά δεν εξέφρασε μια πολιτική θέση αλλα μια ανθρώπινη κατάσταση/παράπονο που δεν μπορεί τελος πάντων να βρει ενα ελεύθερο παγκακι να καθήσει και οτι κινδύνευσε η ζωή της αδερφής της και του γαμπρού της. Ας κάνουν καλλίτερα την δουλειά τους και οι δημοσιογράφοι και ας μην ψάχνουν/δημιουργούν αβανταδόρικα θέματα(γιατί άραγε οι πνευματικοί δημιουργοί/σινάφι και οι δημοσιογράφοι καιροφυλακτούν για την Κική Δημουλά?)Ας μην συγκρίνουμε τον Χρονά με την Δημουλά Υπάρχει τεράστια διαφορά πρόθεσης στο τι είπε ο καθέναςόπως υπάρχει και μεγάλη διαφορά ποιότητας έργου(σε μια παρουσίαση του ποιητικού έργου του Χρονά που έτυχε να είμαι παρών, ο Χριστιανόπουλος δεν μπορούσε να βρεί ένα καλό ποίημα του να απαγγείλει...)
Μεσα σε μια δυσαρεστη κατασταση μονο ενας ηλιθιος θα μπορουσε να εχει ευχαριστη πολιτικη θεση. Για να το πω με αλλα λογια, ΟΛΕΣ οι πολιτικες θεσεις ειναι δυσαρεστες, απλως διαλεγουμε ποιους θα δυσαρεστησουμε. Νομιζα οτι το καθηκον του ποιητη ειναι η ευθυτητα και η διαυγεια, για τα ευχαριστα εχουμε ενα σωρο κοσμο...
Ο Ιωάννου (δηλαδή ο σημαντικότετρος μεταπολεμικός έλληνας πεζογράφος)στο "Φυλλάδιο" επιτέθηκε μοναχά σε δύο παλιούς του γνώριμους, που του συμπεριφέρθηκαν με μεγάλη απρέπεια και τον πολέμησαν (και τον πολεμού ακόμη, 30 χρόνια μετά) λυσσαλέα - τον Ντ.Χ. και τον Δ.Ν.Μ.
Το μόνο που ακόμη δεν κατάλαβα ήταν η "δυσάρεστη (πολύ δυσάρεστη) πολιτική θέση" της κας Δημουλά.Το μόνο ίσως δυσάρεστο σε εκείνους που θεωρούν ότι ο ποιητής πρέπει να απαγγέλλει ποιήματα όποτε ανοίγει το στόμα του, να ήταν η ανθρώπινη πολύ ανθρώπινη σύντομη αφήγηση της Δημουλά. Η οποία μπορεί να μην ήταν ηδυσμένω λόγω, αλλά ήταν ειλικρινής και αμήχανα έντιμη. Από την άλλη (και δεν αναφέρομαι στον Τσαγκαρουσιάνο) αυτοί οι οποίοι απαξιώνουν την ποίηση της Δημουλά λόγω της υποτιθέμενης δυσάρσεστης πολιτικής της τποθέτησης, θα έπρεπε να απαξιώνουν και τα Cantos του Έζρα Πάουντ, εξ αιτίας της πολύ δυσάρεστης πολιτικής του τοποθέτησης.
κρίνονται και κατακρεουργούνται αληθινοί ποιητές από εκατοντάδες, από χιλιάδες χρήστες του ίντερνετ, - που η μοναδική σχέση τους με την ποίηση είναι το ότι γνωρίζουν πως τον εθνικό ύμνο τον έγραψε ο Σολωμός.
Μακάρι να ήταν έτσι.Στην πράξη πολλοί δυσκολεύονται να ξεχωρίσουν το έργο από τον δημιουργό.Στην περίπτωση της Δημουλά ειδικότερα, δεν υπάρχει ούτε καν πταίσμα σ' αυτά που στην πραγματικότητα (και όχι στο άρθρο-λίβελο της εφημερίδας των συντακτών) είπε.
Σωστό μεν, αλλά το θέμα είναι, δυστυχώς, εξαιρετικά ευαίσθητο. Τη στιγμή που η Χ.Α. περνάει σε διψήφια νούμερα δεν υπάρχουν περιθώρια για τέτοια λάθη από τέτοιους ανθρώπους.
Πιστεύετε πραγματικά ότι "τέτοιοι άνθρωποι" αποτελούν πρότυπα στην Ελλάδα, ώστε τα λεγόμενά τους να επηρεάζουν τους πολίτες; Αν ναι,μπορείτε να μου χαρίσετε λίγη από την αισιοδοξία σας;