Στο σημερινό «Α μπα»: ψευδοσύγκρουση

Στο σημερινό «Α μπα»: ψευδοσύγκρουση Facebook Twitter
35

__________________
1.

 

Alert, ιστορία παλιά όσο η άμμος
Πριν 4 χρόνια ξεκίνησε μια δύσκολη σχέση απο απόσταση και χωρίς μέλλον. Τον ερωτεύτηκα απίστευτα και φερόταν και αυτός σαν ερωτευμένος. Μου ξύπνησε πράγματα που δεν ειχα νιώσει ποτέ.
Με ζόριζε η κατάσταση αρκετά, το έβγαζα, άρχισε να απομακρύνεται σταδιακά, λιγότερα τηλέφωνα λιγότερες συναντήσεις κτλ
Εγω δεν άντεχα να σκεφτώ να μετακομίσω και να ζορίσω τα παιδιά μου και ούτε και μου ζητήθηκε ποτέ
Στη συνέχεια εν μέσω κρίσης μου ήρθε και μια τεράστια ευκαιρία καριέρας και η δουλειά μου με απορρόφησε πολυ. Εκει κάπου μπήκε ενα τέλος, αθέλητα απο μεριάς μου λόγω αδιαφορίας του, ενώ αυτός ουσιαστικά το έληξε, αλλα οχι και οριστικά.
Με ξαναπλησίασε, αρχικά αρνήθηκα στη συνέχεια γύρισα, αλλά τίποτα δεν ειναι το ίδιο, το πάθος υπαρχει αλλά το ενδιαφέρον, τα τηλέφωνα λιγότερα.
Εξακολουθεί να ισχύει το οτι κανεις μας δεν μπορεί και δεν θέλει να βάλει το μαζί σε προτεραιότητα. Για μένα προτεραιότητα ειναι τα παιδιά μου και η καριέρα μου, αλλά με πληγώνει που και αυτός δεν με θέλει αρκετά για να τα αλλάξει όλα, ή να μου ζητήσει να το κανω εγώ.
Μου λέει βέβαια πράγματα που δειχνουν οτι συχνά νιώθουμε το ίδιο ο ένας για τον αλλο. Ωστόσο παλι σημερα μου είπε οτι εγώ ψάχνω απο αυτόν συγκεκριμένα πράγματα. Δεν ειναι έτσι του είπα αφηρημένα πράγματα θελω αλλα δεν μπορω να τα εχω και αρκούμαι στα συγκεκριμένα που εσύ δίνεις.
Τελικά πώς θα βρω τί στο καλό θελω απο αυτόν; θελω τα αφηρημένα, να με ερωτευτεί τόσο που να τα διέλυε όλα για μένα, να αφήσει τη Θεσσαλονίκη και να κατέβει Αθήνα, για μια χαλαρή σχέση απο κοντά (γιατί εγω σε γάμο δεν ξαναμπαίνω στα 45 μου πια), αλλά δεν θελω να χάσω τα συγκεκριμένα του, δηλαδή 1-2 Σαββατοκύριακα το χρόνο, λίγες βιαστικές συναντήσεις ανάμεσα στα ταξίδια και κάποια τηλέφωνα.
Ισως και εγω να τα άλλαζα όλα αρκεί να το ζητούσε, ομως δεν το ζητάει. Μαλλον γιατί με θέλει αλλα οχι αρκετά έτσι;
Παλιά ιστορία μαλλον, ε;
- Πίτα ολόκληρη - σκύλο χορτάτο. Ε;


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ε, ναι. Το ξέρεις άλλωστε. Είναι η πιο παλιά από όλες. Τον θέλεις περισσότερο από όσο σε θέλει αυτός. Σπάνια αλλάζει αυτή η δυναμική, αλλά και τότε, αυτό γίνεται μέσα από πόλεμο και τελικά κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος. Πρέπει όμως να είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Θα άλλαζες πόλη αν σου το ζητούσε. Πες το, άκουσε το, και προσπάθησε να προχωρήσεις παρακάτω.


__________________
2.

Αγαπημένη Αμπά,
Συγχαρητήρια και πάλι συγχαρητήρια για το μικρό Αμπάκι. Να σας ζήσει !!!
Συγγνώμη προκαταβολικά για το πάπλωμα (είναι μεγάλο για αυτό). Αρχικά θα ήθελα να σου πω ότι με βοήθησες να καταλάβω ότι ήμουν σε μια λάθος σχέση. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν χειριστικός και άκρως ακατάλληλος. Πάντα σε τσακωμούς με έλεγε τρελή, έσπαγε αντικείμενα καμιά φορά άμα θύμωνε πάρα πολύ, με έβριζε και άλλα πολλά....και εννοώ πολλά... Ανάμεσα σε αυτά τα ωραία ήταν να με σπρώξει μετά από ένα πάρτυ που είχαμε πάει πάνω σε ένα αυτοκίνητο (όχι διερχόμενο πάλι καλά) επειδή ζήλεψε (o psycho ο ίδιος). Οι γονείς του τον φοβόντουσαν. Κυριολεκτικά. Έβλεπε ψυχολόγο και έπαιρνε κάποια light χάπια. Που όμως δεν έφερναν την παραμικρή βελτίωση! Γιατί έμενα θα ρωτήσεις... και εγώ αυτό ρώτησα την ψυχολόγο γιατί ειλικρινά δεν μπορούσα να καταλάβω και μου είπε ότι δεν πρέπει να θυμώνω με τον εαυτό μου. Ότι απλώς ήθελα χρόνο για να πάρω την απόφαση. Πήγα σε ψυχολόγο για εντελώς διαφορετικό λόγο όμως (πέθανε μια φίλη μου και δεν μπορούσα να το διαχειριστώ). Παρόλα αυτά στην πορεία καταπιαστήκαμε με το θέμα και με βοήθησε τρομερά (συστήνω παιδιά ανεπιφύλακτα).
Στα λέω όλα αυτά απλά για να πάρεις μια γεύση.
Μου πήρε λίγο χρόνο αλλά μετά από 3 χρόνια σχέσης επιτέλους ξεμπέρδεψα !!!
Η ερώτησή μου είναι: γιατί στο καλό σκέφτομαι τι μπορεί να κάνει ? Δεν εννοώ ότι τον σκέφτομαι. Απλά τι να κάνει. Ελπίζω να το εκφράζω σωστά. Έχουμε χωρίσει εδώ και 1 χρόνο περίπου.
(Προσπαθώ να εφαρμόζω γενικά αυτό που λες ότι πρέπει να σκεφτόμαστε , να καταλήγουμε σε συμπεράσματα και να εξελισσόμαστε)
Είμαι 22 τώρα . Τον γνώρισα όταν ήμουν 18.

Ευχαριστώ πολυ, είσαι φοβερή !!
???


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Γιατί να μην το σκέφτεσαι; Γιατί σου κάνει εντύπωση; Είναι κάποιος που επηρέασε τη ζωή σου και γι'αυτό αναρωτιέσαι. Θα ήταν ακόμη πιο περίεργο αν είχες ξεχάσει την ύπαρξη του μετά από τόση αναστάτωση. Για να προχωρήσεις στο συγκεκριμένο θα σου πρότεινα να σκεφτείς λίγο ακόμα και να παραδεχτείς τι εύχεσαι να κάνει. Δεν χρειάζεται λογοκρισία, μιλάμε για σκέψεις. Καλή συνέχεια και σε ευχαριστώ πολύ!


__________________
3.

Αγαπητή μου Α μπα! Καλώς σου ήρθε το καινούριο μέλος της οικογένειας και να το χαίρεσαι! Κι εγώ έγινα πρόσφατα μητέρα όπως και παντρεύτηκα! Με τον άντρα μου έχουμε μια πάρα πολύ ωραία σχέση, έχουμε αναπτύξει έναν κώδικα επικοινωνίας μεταξύ μας που πολλοί δεν τον κατανοούν και άλλοι τον παρεξηγούν, αλλά αυτό δεν μ ενδιαφέρει και πολύ αφού εγώ είμαι καλά! Το θέμα μου είναι το εξής: Η πρώην του άντρα μου συνεχώς του στέλνει μηνύματα στο φβ, στην αρχή δεν μ ενοχλούσε μιας και είναι και αυτή παντρεμένη με παιδιά, πλέον όμως με εξοργίζει αυτή η κατάσταση καθώς συνέχεια ρωτάει τον άντρα μου για κάποια πράγματα τα οποία αφορούσαν την σχέση που είχαν! Και σε ρωτώ, όταν είσαι ευτυχισμένος στον γάμο σου ποιος ο λόγος να σκαλίζεις το παρελθόν;; Δεν μπορώ να το κατανοήσω! Όλοι είχαμε σχέσεις αλλά νομίζω όταν προχωράς στη ζωή σου δεν σε απασχολεί και ιδιαίτερα το παρελθόν σου!
- Μπερδεμένη


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Αυτό που πρέπει να σε απασχολεί, και αποκρύπτεις εξ' ολοκλήρου, είναι οι απαντήσεις του άντρα σου στις ερωτήσεις. Αυτό είναι το θέμα σου, και όχι τα ψυχολογικά της πρώην. Δεν χρειάζεται να την κατανοήσεις γιατί δεν είναι δική σου δουλειά να την κατανοήσεις. Δική σου δουλειά είναι οι δικές σου οικογενειακές σχέσεις και ο τρόπος με τον οποίον οι τρίτοι τις επηρεάζουν. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τον κώδικα σας που οι άλλοι παρεξηγούν, γιατί μου φαίνεται ύποπτο που το αναφέρεις χωρίς να χρειάζεται. Αυτό σημαίνει ότι έχει σχέση με την στάση του απέναντι στην πρώην του. Αγαπητή φίλη, είσαι μπερδεμένη επειδή δεν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου. Παραβλέπεις διάφορα για να αποφύγεις κάποια άλλα. Είναι πολύ σημαντικό να το κάνεις.


__________________
4.

 

Α, μπα μου ήθελα να σου πω, ότι σ'αγαπώ:)
- Σταυρούλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Κάποιος έλεγε τις προάλλες ότι κανείς δεν λέει για αγάπη στο α μπα. Να που δεν ισχύει! Κι εγώ σ'αγαπώ βρε Σταυρούλα ?

__________________
5.

 

Αγαπητή Α Μπα,

Διαβάζω συνέχεια στάτους στα οποία φαίνεται η καταστροφική επίδραση που έχει η συμπεριφορά των γονιών στα παιδιά τους. Προτείνεις (και σωστά νομίζω) πως πρέπει να απομακρυνθούν από αυτούς και να ζήσουν τις ζωές που θέλουν, ακόμη και διώχνοντας τους γονείς τους από τη ζωή τους, με ό,τι κόστος και αν έχει αυτό για τους ίδιους.

Πώς γίνεται να είναι τόσο συχνά αυτά τα φαινόμενα. Παράλληλα, γιατί συζητιούνται τόσο λίγο; Πώς μπορούν τόσοι άνθρωποι να εκμεταλλεύονται την χαρά, τη δροσιά και τη δύναμη των παιδιών και να μη μιλάει κανείς. Κανείς να μην προειδοποιεί τα παιδιά;

(ευχές για το δικό σου, χάρηκα σα να σε ξέρω από κοντά)
- lolitos


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι ταμπού αυτή η κουβέντα, είναι αλήθεια. Ως κοινωνία περνάμε από μια φάση θεοποίησης των παιδιών και έχουμε φτάσει την ιδέα της ιερότητας της παιδικής ηλικίας σε κάπως ανθυγιεινά επίπεδα. Όταν κάνεις παιδιά αλλάζεις κοινωνικό στάτους, οι συγγενείς σου φέρονται με περισσότερο σεβασμό, άγνωστοι σου ανοίγουν πόρτες, μικρές και μεγάλες ενδείξεις τέτοιου είδους, ανόητες αλλά για μερικούς σοβαρές, οπότε πολλοί τα κάνουν ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο. Τα χρησιμοποιούν για να ανακουφιστούν από τις σφαλιάρες που τρώνε ή που έχουν φάει, ή τουλάχιστον, το προσπαθούν. Μαζί κάποιοι έχουν και την εντύπωση ότι έχει αλλάξει και στ' αλήθεια κάτι ως προς τις ικανότητες τους. Αν τα παιδιά δεν αντιμετωπιζόταν ως παράσημα, ίσως να έκαναν μόνο αυτοί που πραγματικά θέλουν να αναλάβουν αυτή την ευθύνη. Μου άρεσε πολύ το «γιατί δεν προειδοποιεί κανείς τα παιδιά». Είναι τρυφερό με την ουσιαστική έννοια, όχι των αστραφτερών διαφημίσεων για παιδικά γάλατα. Σε ευχαριστώ για τις ευχές.

__________________
6.

Αγαπητή α,μπά, ελπίζω να είσαι καλά. Ο τροπος σκεψης σου με έχει βοηθήσει πολλες φορες και γιαυτο αποφάσισα να σου στείλω ένα δικό μου θέμα, το οποίο με απασχολεί εδώ και καιρό και ήθελα να ακούσω την γνώμη σου.
Λοιπόν πριν από 6 χρόνια περίπου αποφάσισα να βαφτίσω ενα κοριτσάκι. Το κοριτσάκι αυτό είναι η κόρη από οικογενειακούς φίλους, που ηλικιακά με περνάνε, αλλά γενικά είχαμε καλη σχέση και αισθάνθηκα ότι θελω να το βαφτίσω. Όταν τους το πρότεινα το δέχτηκαν με χαρά. Από εκείνη την στιγμή όμως οι απαιτήσεις τους προς εμένα υπερδιπλασιάστηκαν. Δλδ εκεί που μιλούσαμε μια φορά την εβδομάδα και λόγω των συγκυριών τους έβλεπα και αρκετά συχνά (2 με 3 φορές το μήνα), άρχισαν να με παίρνουν σχεδόν καθημερινά τηλ και να θέλουν να βρισκόμαστε πιο συχνά. Πέρα ότι με παίρνανε τόσο συχνά τηλ, εάν κάποια φορά δεν το σήκωνα έκαναν παράπονα στην μητέρα μου(τότε ήμουν 25!!! με δικό μου σπίτι). Αυτό όπως καταλαβαίνεις άρχισε να με κάνει να αισθάνομαι άσχημα και να με εκνευρίζει ταυτόχρονα. Και έτσι πριν γίνουν τα βαφτίσια (περίπου 6 μήνες πριν) αποφάσισα να τους μιλήσω και να τους εξηγηθώ. Τους εξήγησα ότι γενικά είμαι πιο κλειστός σαν άνθρωπος ότι δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στην συχνότητα της επικοινωνίας που μου ζητούσαν και ότι δεν είμαι μόνο μαζί τους έτσι αλλά με όλους ακόμα και με τους πιο στενούς μου φίλους και ότι δεν είναι κάτι που έχω σκοπό να αλλάξω. Τους άφησα την επιλογή στον αν θέλουν με τα καινούργια και ξεκάθαρα από την πλευρά μου δεδομένα να συνεχίσουμε μαζί την διαδικασία της βάφτισης. Αυτοί έδειξαν ότι κατάλαβαν και ότι είναι οκ με αυτά που τους είπα και έτσι βάφτισα το κοριτσάκι. Τα πρώτα 2 χρόνια μετά την βάφτιση ήταν καλά, με επικοινωνία σε λογικά πλαίσια (1-2 φορές το μήνα), αλλά οι συναντήσεις μας να έχουν αραιώσει και πάλι λόγω συγκυριών. Εγώ ήμουν οκ με αυτά τα δεδομένα και γενικότερα αισθανόμουν καλά. Από κάποια στιγμή και μετά όποτε μιλούσαμε στο τηλ με τον τρόπο τους με γέμιζαν τύψεις ότι δεν βλεπόμαστε συχνά και ότι η μικρή ρωτάει για μένα και στεναχωριέται. Στην αρχή δεν αντέδρασα γιατί δεν θεωρούσα ότι έκαναν με κάποιο σκοπό. Αυτό όμως γινόταν κάθε φορά που μιλούσαμε και ας βλεπόμασταν πάλι πιο συχνά. Εκείνο το διάστημα περνούσα και μια προσωπική κρίση στην ζωή μου η οποία μου κόστιζε πολύ ενέργεια και δεν μπορούσα να ασχοληθώ και μαζί τους. Και αποφάσισα να τους αγνοήσω και μην δίνω σημασία όσο μπορούσα στα σχόλια τους και να επικεντρώνομαι μόνο στην σχέση μου με τη μικρή. Πλέον όμως έχω μετακομίσει σε άλλη πόλη και τα πράγματα έχουν γίνει ακόμα χειρότερα. Ευτυχώς όμως έχω αλλάξει σταθερό το οποίο δεν τους έχω δώσει και μιλάμε κυρίως μέσα από μνμ ή άμα τους πάρω εγώ στο κινητό. Και όταν βρισκόμαστε από κοντά μου πετούν τα παράπονα μαζεμένα. Η σχέση με το βαφτιστικό μου βέβαια έχει φθαρεί αρκετά, γιατί αυτά τα σχόλια τα κάνουν και μπροστά της. Και φυσικά τα παράπονα που έχουν οι γονείς της, την επηρεάζουν αρκετά. Το κοριτσάκι δυσκολεύεται να με πλησιάσει και το καταλαβαίνω. Εγώ όμως εξακολουθώ να προσπαθώ για την σχέση μας, αλλά ξέρω ότι όσο είναι σε ηλικία που δεν μπορούμε να κάνουμε πράγματα οι δυο μας τα πράγματα θα είναι δύσκολα. Μέχρι τώρα έκανα υπομονή και πραγματικά προσπαθούσα να το αντιμετωπίσω με ψυχραιμία. Σήμερα όμως έχω επιστρέψει σπίτι μου μετά από την επίσκεψη μου στους γονείς μου (μένουν ακόμα στην πόλη που ζουν και οι κουμπάροι μου) και είμαι πολύ στεναχωρημένη. Έκατσα μια εβδομάδα, το ήξεραν ότι θα έρθω και βρεθήκαμε. Αυτή τη φορά πέρα από ότι είχαν παράπονο ότι βρεθήκαμε μόνο μια φορά και όχι κατευθείαν όταν έφτασα αλλά μερικές μέρες αργότερα (wtf???), άρχισαν να μου ρίχνουν και υπονοούμενα για τα δώρα της μικρής. Μέχρι τώρα έδειχναν να τα εκτιμούν. Να φανταστείς μου πέταξε η κουμπάρα το υπονοούμενο ότι καλύτερα να της δίνω χρήματα της μικρής παρά να της παίρνω δώρα, παρόλο που η μικρή χάρηκε με το δώρο που της πήγα. Και όπως καταλαβαίνεις κοντεύω να σκάσω. Έχω αγανακτήσει μαζί τους και δεν θέλω ούτε να τους βλέπω πλέον. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ! Μου έχουν σπάσει να τα νεύρα. Την μικρή την αγαπώ και δεν θέλω να την «χάσω»!! Τι να κάνω;;; Πραγματικά όποιος μπορεί να
μου δώσει κάποια συμβουλή, θα το εκτιμούσα αφάνταστα. Ευχαριστώ πολύ!!
- Desperate Godmother


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να κερδίσεις χρόνο. Αν τους καθυστερήσεις μέχρι να μεγαλώσει αρκετά το παιδί ώστε να αποκτήσεις μια πιο προσωπική σχέση μαζί της, μπορεί να σώσεις αυτή τη σχέση. Είναι πολύ μακροπρόθεσμο σχέδιο και δύσκολο να πετύχει, αλλά δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο. Επειδή η προειδοποίηση τότε σου έδωσε ανάσα για δύο χρόνια, προτείνω να το ξαναδοκιμάσεις, αναφερόμενη μάλιστα σε εκείνη τη συζήτηση. Πες τους ότι νόμιζες ότι τότε συνεννοηθήκατε, δεν έχει αλλάξει κάτι για σένα από τότε. Όσο για τα δώρα, μπορεί να υπάρχουν πολλοί λόγοι που προτιμούν τα λεφτά, εκτός του ότι δεν εκτιμούν τα δώρα σου. Ως προς αυτό θα μπορούσες να τους προτείνεις να ανοίξεις έναν λογαριασμό και να βάζεις εκεί χρήματα αντί για δώρα, μέχρι να ενηλικιωθεί και να τα κάνει ό,τι θέλει, αλλά μόνο αν είσαι σίγουρη ότι δεν προσπαθούν να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες του παιδιού με αυτά. Για τα ταξίδια και τις συναντήσεις προτείνω να ανοίξετε ένα κοινό google calendar και να προγραμματίζετε εκεί από κοινού, οπότε θα μετριαστεί η γκρίνια εκ των υστέρων. Η τεχνολογία γενικώς λύνει πολλά προβλήματα, και οι καλοί λογαριασμοί κάνουν καλούς φίλους.

_________________
7.

Γεια σου Αγαπητή Α,μπα! Είμαι αθεράπευτη φαν και τα λοιπά!

Στο διά ταύτα. Η μητέρα μου είναι καθηγήτρια σε λύκειο. Για όλους μας στην οικογένεια το να προσπαθούμε για την ισότητα είναι βασικό. Ισότητα μεταξύ φύλων, οικονομικών μέσων, πρόσβασης στη γνώση, σεξουαλικών επιλογών, κοκ. Μιλούσαμε τις προάλλες και μου διηγήθηκε ένα ζήτημα που έχει προκύψει στο σχολείο της (Αθήνα) και που με προβλημάτισε.

Το ζήτημα: μαθητής γεννημένος κορίτσι με όνομα γυναικείο, επιθυμεί να τον φωνάζει με αντρικό. Δηλαδή ας πούμε τον λένε στα χαρτιά Δανάη και θέλει να τον φωνάζουν Χρήστο. Ο μαθητής είναι 16 ετών και χρειάζεται ακόμα δύο χρόνια για να αλλάξει τα νομικά χαρτιά του. Το σχολείο δεν έχει κάποιο κανονισμό για παρόμοιες καταστάσεις, και δεν νομίζω ότι θα έχει και για πολύ καιρό ακόμα.

Οι σκέψεις μου με σειρά εμφανίσεως: α) αφού το παιδί, το οποίο δεν είναι και μικρό αλλά δεν είναι και ενήλικας βέβαια, θέλει να αλλάξει την προσωπική του ταυτότητα και αφού η μητέρα μου δεν έχει πρόβλημα, τον φωνάζει Χρήστο. Κανένα πρόβλημα.

β) Ναι, αλλά η καθηγήτρια έχει υποχρέωση να απευθύνεται στους μαθητές της ανάλογα με τα επίσημα έγγραφα που έχουν κατατεθεί στο σχολείο το οποίο είναι κατά βάση μία δημόσια υπηρεσία, άρα δεν γίνεται να κάνει ότι θέλει, μέχρι τουλάχιστον το παιδί να ενηλικιωθεί. Δεσμεύεται από τον θεσμικό ρόλο της.

γ) Μπορεί το σχολείο να είναι μία δημόσια υπηρεσία αλλά ο ρόλος του δεν είναι σαν της εφορίας ή της αστυνομίας. Το σχολείο διαμορφώνει χαρακτήρες και παίζει κομβικό ρόλο στην κοινωνικοποίηση των παιδιών. Άρα, ίσως ένας δάσκαλος να έχει μία μοναδική ευκαιρία να βοηθήσει εν προκειμένω τον Χρήστο να νιώσει αποδεκτός. Οι φίλοι του τον έχουν αποδεκτεί ως φαίνεται, αλλά και πάλι σκέφτομαι κάτι αντίστοιχο από έναν καθηγητή που εκπροσωπεί κάποια εξουσία και ιεραρχία στο σχολείο ίσως να ήταν πολύ σημαντικό για τον μαθητή, ο οποίος βρήκε και το θάρρος να ζητήσει κάτι τέτοιο (δηλαδή εμένα μου φαίνεται θαρραλέο).

δ) Έπειτα, εάν η μητέρα μου τον φωνάζει Χρήστο, τι θα γίνει εάν προκύψει ζήτημα στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων/καθηγητών και βρεθεί το παιδί στη μέση της ιστορίας και νιώσει εκτεθειμένο.

Και κάπως έτσι μάλλον κι εγώ δεν ξέρω πιο είναι το καλύτερο (για το παιδί κυρίως) ή πιο είναι το σωστό στην προκειμένη περίπτωση. Νιώθω πως το ζήτημα έχει μία νομική και μία ανθρωπιστική πλευρά και πως αυτές συκγρούονται μεταξύ τους. Η οπτική σου γωνία και των αναγωστών θα είναι ενδιαφέρουσες. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
- Απόγονος καθηγήτριας


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χμ, εγώ δεν βλέπω κάποια σύγκρουση. Ισχύει ότι το σχολείο είναι δημόσιο και άρα διοικείται από νόμους του κράτους, αλλά οι νόμοι δεν είναι πάντα συγχρονισμένοι με την εξέλιξη της κοινωνίας, ακριβώς το αντίθετο σημαίνει: ακολουθούν την εξέλιξη της, αγκομαχώντας και στην ανηφόρα. Αν επρόκειτο για κάτι που είναι άγνωστο ή αμφισβητούμενο θα άλλαζε, αλλά τώρα μιλάμε για ανθρώπινο δικαίωμα που έχει λυθεί προ πολλού σε άλλες χώρες, είμαστε στη διαδικασία να το λύσουμε και στη δική μας, οπότε δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για το τι πρέπει να γίνει. Ο Χρήστος είναι Χρήστος. Αν η μητέρα σου ξέρει ποιο είναι το σωστό, θα το υποστηρίξει και στον σύλλογο – και ΑΥΤΟΣ είναι ο σημαντικός της θεσμικός ρόλος. Να είναι συγχρονισμένη με τις αλλαγές σε αυτά τα θέματα.


35

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#7θα έλεγα οτι θα ήταν καλό η μητέρα σου να έρθει σε επικοινωνία με τους γονείς του παιδιου και να πάρουν μια κοινή απόφαση.αν οι γονείς είναι αντίθετοι σε αυτή την αλλαγή του ονόματος, δεν μπορεί μια καθηγήτρια να τον φωνάζει έτσι, επειδή το ζήτησε το παιδί.μπορεί να βρεθει κατηγορουμενη απο τους γονεις του παιδιου γι αυτο που κάνει κι αν ειναι και στραβα μυαλά, να της επιριψουν ακόμα και ευθύνες για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του παιδιού.αν οι γονέις διαφωνούν, ας τον φωνάζει με το επίθετό του, να μην τον φέρνει σε δύσκολη θέση τουλάχιστον, παρά να του αλλάξει το φύλο, χωρίς την άδεια των γονιών. με το επίθετο, μπορεί να τονίζει το φύλο που θέλει το παιδί, δεν μπορουν να την κατηγορήσουν γι αυτο. δεν θα βρουν αποδειξεις.
36"Και όπως καταλαβαίνεις κοντεύω να σκάσω. Έχω αγανακτήσει μαζί τους και δεν θέλω ούτε να τους βλέπω πλέον. Δεν ξέρω πως να το χειριστώ! Μου έχουν σπάσει να τα νεύρα. Την μικρή την αγαπώ και δεν θέλω να την «χάσω»!! Τι να κάνω;;;"πω πωωωω, αγχώθηκα και μόνο που τα διάβασα...είμαι έτοιμη να τους στείλω μέιλ και τα τους τα ξεκαθαρίσω. δώσε διεύθυνση!τα λίγα που λες για σένα, και τα πολλά για την εξέλιξη αυτή, μου δημιούργησαν την αίσθηση ότι τα κουμπαράκια σου θα ήθελαν να σε εκμεταλλευτουν και δεν τους βολεύεις πολύ...κατ αρχάς το θέμα με τις βαφτίσεις, στην τεράστια πλειοψηφία, είναι μια τυπική κατάσταση πλέον, με μία εκκλησία κατά την βάφτιση και μερικά δώρα μέχρι το παιδί να ενηλικιωθεί.ακόμα κι αν δεν ήταν έτσι στην περίπτωση σας , επειδή ΕΣΥ ΗΘΕΛΕΣ και προσπάθησες όντως να το ζήσεις σαν ουσιαστική αναδοχή, με επαφή σου με την βαφτισιμιά σου, τα κουμπαράκια σου αντιδρούν σαν να τους παντρεύτηκες, όχι σαν να τους βάφτισες το παιδί! δλδ, μόνο σκηνές με ποιόν βγαίνεις δεν σου έκαναν!επιπλέον, είναι αγενέστατοι με όσα σου είπαν για τα δώρα. δλδ, ντράπηκα και που τα διάβασα, πως δεν ντράπηκαν εκείνοι να σου πουν τέτοια πράγματα?μήπως η αγένεια τους αυτή, είναι μια ωραία αφορμή για να ξεκαθαρίσεις την θέση σου (όχι απαραίτητα με λόγια, μπορεί και απλά απομακρυνόμενη κι άλλο);δεν σου κρύβω ότι από τα σχόλια σου για την οικονομική σου ανεξαρτησία από τα 25, την κινητικότητα σε πόλεις κλπ, μου περνάει απο το μυαλό ότι έχεις μια καλή οικονομική κατάσταση και θέλουν να σε έχουν απο κοντά για να επωφεληθούν, ή έστω να επωφεληθεί η μικρή.για τον λόγο αυτό, θα ήμουν αντίθετη να δίνεις χρήματα, γιατι μπορεί να επωφελούνται οι ίδιοι.μπορείς όμως να συνεννοείσαι με την μικρή τι δώρο θέλει να της κάνεις κι αν σου ξανακάνουν νύξη, θα απαντήσεις αυτό ακριβώς.ότι έμαθες την επιθυμία της μικρής και η επιθυμία σου είναι να της πάρεις αυτό που ζήτησε κι όχι να δώσεις χρήματα σε εκείνους...
#3"Και σε ρωτώ, όταν είσαι ευτυχισμένος στον γάμο σου ποιος ο λόγος να σκαλίζεις το παρελθόν;; "λέγοντας αυτό, μιλάς για τον άνδρα σου, η για την πρώην του;είναι πολύ σημαντικό.το ότι η πρώην του ανασκαλεύει την σχέση τους είναι φανερό απο αυτά που λες, αλλά δεν σε αφορά καθόλου, ούτε επηρρεάζει την δική σας σχέση.αν το κάνει κι ο άνδρας σου όμως , είναι πρόβλημα.στα υπόλοιπα με κάλυψε απόλυτα η λένα. κι εγώ για τον μυστηριώδη κώδικα αναρωτιόμουν.αν διαβάζεις, ωραία θα ήταν να μας διευκρινίσεις.
#1 Alert,όταν ξεκινάς μια δύσκολη σχέση από απόσταση και ερωτεύεσαι σφόδρα,τα εξής τινά:Έχεις μεν ανάγκη από ένα δυνατό πάθος,το καλείς,το εμπνέεις, ΑΛΛΑ,η απόσταση λειτουργεί ως φράχτης ασφαλείας καθόσον ,Ο,ΤΙ και να κάνεις,υπάρχει αμείλικτη και αν ο άλλος είναι σε αμφιταλάντευση, του αφήνει ωραιότατα περιθώρια να κάνει ό,τι γουστάρει. Οπότε,έλαβες προκαταβολικά μέτρα αυτοπροστασίας,τα οποία απέδωσαν,σε λάθος χρόνο.ΟΤΑΝ τον διάλεξες,ήθελες να προφυλάξεις τον εαυτό σου. Τώρα,θες άλλα.Καθόλου δεν πειράζει.Απλά, το χωρόχρονο , όπως το αντιλαμβανόμαστε εμείς,διαφέρει από το πώς το αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Υπάρχουν μονογαμικά, παντρεμένα ζευγάρια που πηγαινοέρχονται όπου μπορείς να φανταστείς,κάθε βδομάδα,κάθε δεκαπέντε,κάθε μήνα,Αθήνα-Θεσσαλονίκη, εξωτερικό,εσωτερικό.Εφόσον θέλουν,κάπως θα το βρουν το modus operendi στην σχέση τους. Δες λοιπόν,εάν συνέπεσαν χρονικά τα θέλω σας,(μάλλον δεν συνέπεσαν) και ΓΙΑΤΙ,κυρίως αυτό. Άλλοι κολλάνε όταν ταλαιπωρούνται σε σχέσεις και άλλοι γίνονται πύραυλοι.Μεταξύ μας, μάλλον το δεύτερο ψηφίζουμε. Για να πάρεις τις σωστές απαντήσεις,να θέσεις τα σωστά ερωτήματα.Είχες λόγο που ήθελες να προφυλάξεις τον εαυτό σου τότε.Μην εξακολουθείς να λες άλλα πράγματα από αυτά που ίσχυσαν και ισχύουν.
#1Ισως και εγω να τα άλλαζα όλα αρκεί να το ζητούσε, ομως δεν το ζητάει. Μαλλον γιατί με θέλει αλλα οχι αρκετά έτσι; Παλιά ιστορία μαλλον, ε; ε, ναι. Ετσι!όντως παλιά ιστορία.παρατηρώ σε πόσες πολλές ερωτήσεις, ειδικά στις μακροσκελείς και αναλυτικές, όλο το ρεζουμέ κρύβεται στην τελευταάα πρόταση, όπως εδώ.τόση ανάλυση για το πόσο σημαντική είναι και η καριέρα σου εκεί και το να μην ταράξεις τα παιδιά με ανακοινώσεις και μετακινήσεις, αλλά αυτό που σε απασχολεί και είναι απλό και συγκεκριμένο και το ξέρεις πολύ καλά:θα ήθελες να στο προτείνει, αλλά δεν στο προτείνει και γι αυτο "δεν θελεις", κι εσυ.
#2 Το εγώ μας το οχυρώνουμε για την περίπτωση που κάποιος ο οποίος δεν θέλει να λύσει τα δικά του τα προβλήματα,αποφασίσει να χρησιμοποιήσει άλλον(εμάς ας πούμε),προκειμένου να τα λύσει. Πώς να τα λύσει μέσω εμάς; Χρησιμοποιώντας μας ως σάκο του μποξ.Ασυνείδητη ή συνειδητή επιλογή(του άλλου),δεν (θα έπρεπε να)μας ενδιαφέρει,όταν διακυβεύεται η σωματική ή και η ψυχική μας υγεία. ΦΕΥΓΟΥΜΕ.Ένας βίαιος άνθρωπος χρήζει ψυχιατρικής αρωγής,είναι άρρωστος,ΑΛΛΑ,αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει ΕΣΥ να ασχοληθείς. Γιατί πρέπει ΕΣΥ να ασχοληθείς; Γιατί πρέπει ΕΣΥ ΤΩΡΑ να ΞΑΝΑασχοληθείς;Γιατί παλινδρομείς με την σκέψη σου σε τέτοια κατάσταση;Πόσο οχυρωμένη είσαι στον παρόντα χρόνο,πόσο πολύ έχεις καταλάβει ΤΙ σε οδήγησε στο να δεθείς με τέτοιο άνθρωπο;Τι συμβαίνει στη ζωή σου τώρα;Δεν έχει καμία σημασία η γνώμη μου,προτείνω να πας σε Κέντρο Ψυχικής Υγείας πριν επαναληφθεί καρμπόν η ίδια κατάσταση(με τον ίδιο ή άλλο,δεν έχει καμία σημασία).
#3 Εξαρτάται από το ΠΩΣ προχωράς στη ζωή σου.Εάν επόμενες επιλογές δεν σε καλύπτουν,αν δεν επεξεργαστείς και ξεμπερδέψεις ΜΕΣΑ σου με το παρελθόν,αν τρέφεσαι με σκιές σαν λυπημένο φάντασμα,τότε,υπάρχει θέμα.
#7 Είναι απλό: το παιδί το αποκαλούμε όπως επιθυμεί και κυρίως με το όνομα στο οποίο ακούει και ανταποκρίνεται (γιατί οκ, μπορεί να επιθυμεί Kate Perry, αλλά να ακούει στο Και Τούλα). Για λόγους διακριτικότητας (αν απεχθάνεται το Αρχιμήδης, γιατί να του το υπενθυμίζω;), για λόγους ευγένειας (σέβομαι την επιθυμία του, το όνομά του δεν ήταν επιλογή του εξάλλου) και κυρίως ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (ναι, φωνάζω τώρα). Σε έναν χώρο όπου έχω την ευθύνη των ανηλίκων ανά πάσα ώρα και στιγμή, θέλω να ξέρω ότι ο Χρήστος θα καταλάβει ότι σε αυτόν μιλάω και δεν θα ψαχνόμαστε ποια είναι η Δανάη.Από εκεί και πέρα, όσον αφορά τα επίσημα έγγραφα (στην περίπτωσή μας, έλεγχοι, απουσιολόγια, διαγωνίσματα κλπ), συμφωνούμε ότι πρέπει να είναι με το επίσημο όνομα, μέχρι αυτό να αλλάξει νομικά, για να μην υπάρχει πρόβλημα εγκυρότητάς τους. Ο Σύλλογος Γονέων δεν έχει κανένα λόγο σε αυτό, ο Σύλλογος Καθηγητών πρέπει να κρατήσει μία ενιαία γραμμή απέναντι στον Χρήστο, για να μην αγχώνεται και μπερδεύεται περισσότερο.Μπράβο στην μαμά σου για την στάση της και πες της να μην έχει αμφιβολίες.
#7 χαίρομαι πολύ όταν ακούω για τέτοιους ευαίσθητους και δίκαιους καθηγητές.Αλλά νομίζω ότι είναι λίγο τραβηγμένο από τα μαλλιά - εκτός αν δεν έχω καταλάβει κάτι. Γιατί να ανακατευτεί ο σύλλογος γονέων; Για να δημιουργηθεί κάποιο θέμα σε τέτοιο επίπεδο, θα έπρεπε κάποιος μαθητής ή γονιός να διαμαρτυρηθεί έντονα. Γιατί να το κάνει κάποιος αυτό; Με την ίδια λογική, αν θες, και τα παιδιά που τα φωνάζουν με τη συντόμευση του ονόματός τους (πχ Τάκης από το Παναγιώτης) δεν είναι επίσημα δηλωμένα ως Τάκηδες, άρα οι καθηγητές δεν επιτρέπεται να τα αποκαλούν έτσι.
Αν υπάρχει υποστηρικτικό περιβάλλον, από την μεριά των κηδεμόνων του παιδιού και στοιχειώδης κατανόηση των συμμαθητών (καθώς και των δικών τους κηδεμόνων) τα πράγματα είναι πιο εύκολα ...διότι κανείς από τους προαναφερθέντες δεν θα πάει να "καρφώσει" για μη σωστή προσφώνηση και "ενίσχυση ανώμαλων καταστάσεων", εκ μέρους του εκπαιδευτικού. Τα παραπάνω είναι στοιχεία θεμιτά αλλά όχι αυτονόητα, προφανώς.Και, φυσικά - γενικά μιλώντας- στον κόσμο συμβαίνουν και διάφορα "ευτράπελα":http://www.bbc.com/news/uk-england-hampshire-41224146
#7 Έχει δίκιο η Α μπα, αλλού έχουν λυθεί αυτα. Εχω διδαξει στην Αμερική και στην Αγγλια (σε πανεπιστημιακο επίπεδο όχι σχολικό αλλα νομίζω παρόμοια είναι) και αυτο που κανω είναι το εξης: την πρωτη μερα ρωτάω τους φοιτητές το ονομα τους και τις αντωνυμίες που χρησιμοποιούν και τους φωνάζω με αυτά. Απλούστατο. Το πανεπιστημιο στην Αμερική μάλιστα είχε επιλογή για όσους φοιτητες ήθελαν άλλο όνομα απο το επίσημο να το δηλώνουν και μετά εμφανίζεται στους καταλόγους μας σε παρένθεση. Το έκανε και τρανς φοιτητής που είχα και αρκετοί ασιάτες φοιτητές που είχαν δευτερο "αγγλικο" όνομα. Έτσι και σε περιπτώσεις όπως πχ αποφοίτηση τους φώναζαν με το όνομα που επιθυμούσαν. Για όσους λέτε να κάνει χρήση του νέου νόμου, δεν είναι τόσο απλό. Για ανήλικους χρειάζεται την συγκατάθεση των γονέων, έγκριση ψυχιάτρων και μετά δικαστικά. Αύτο δε σημαίνει οτι στο μεταξύ δε θα πρέπει να σέβονται την ταυτότητα του στο σχολείο.
6Πότε έγιναν οι σχεσεις με τα βαπτιστήρια τόσο περίπλοκες; Το λάθος είναι ότι επηρεάζουν το παιδί βέβαια, αλλά αυτό που ζήτησαν από τη νονά να δίνει λεφτά, δεν μπορώ να το καταπιώ. Από πού κι ως πού θα πεις στο νονό πώς θα διαχειριστεί τη διάθεσή του να κάνει ένα δώρο, όποιο κι αν είναι αυτό; Δεν είσαι ο χορηγός του παιδιού, διαφωνώ με την ισοπέδωση του δώρου με το να κάνεις ένα λογαριασμό τραπέζης και να κάνεις κατάθεση ποσού καθε Χριστούγεννα, Πάσχα, γενέθλια και γιορτές. Αυτό απομακρύνει το νονό από το βαπτιστήρι, η εμπορευματοποίηση της σχέσης τους που πλέον γίνεται χρηματική συναλλαγή και όχι το πόσο συχνά θα μιλάνε στο τηλέφωνο ή θα βρίσκονται. Λεφτά θέλουν οι γονείς όχι νονά.
Με το να υπάρχει λογαριασμός στο όνομα του παιδιού και να βάζει η νονά ή ο νονός χρήματα, δεν εμπορευματοποιείται η σχέση νονού-βαφτιστηριού γιατί ο τραπεζικός λογαριασμός δεν αποκλείει άλλες δραστηριότητες, βόλτες, θέατρο, ακόμα και αν άφηναν το παιδί ένα ΣΚ στη νονά του. Επιπλέον υπάρχουν μικροδωράκια, βιβλία, αξεσουάρ για τα μαλλιά, λούτρινα που μπορεί να είναι πολύυυ οικονομικά και έτσι ο νονός δεν ξεπαραδιάζεται - βάζοντας παράλληλα ένα καλό ποσό "δώρου" στην τράπεζα. Σίγουρα το παιδί θέλει το δώρο, το παιχνίδι, το ρούχο που θα το εντυπωσιάσει αλλά πιο αξιομνημόνευτη θα ήταν μια βόλτα στο αττικό πάρκο ή μια θεατρική παράσταση κλπ.
Κι αν δεν υπάρχει αττικό πάρκο στην περιοχή; : )Καταλαβαίνω τί λες, όμως συνεχίζω να πιστεύω ότι η σχέση νονος-λεφτά- βαπτιστήρι είναι το λιγότερο εμπορική συνδιαλλαγή. Το βλέπω πολύ ρομαντικά το θέμα του δώρου. Μεγαλύτερη αξία έχει ο πνευματικός γονιός να ξοδεύει χρόνο για ένα καλό δώρο που να σημαίνει κάτι για τη σχέση των 2.Αν είναι, με κάθε βάπτιση να γίνεται κατάθεση ενός συνολικού ποσού μελλοντικών δώρων έως τα 18 από το νονό στο βαπτιστήρι με τη μία, να μην τρέχουμε κιόλας.
πολυ ελπιδοφορο παραδειγμα, μαγκι, μακαρι να ειναι κιε δω τετοια περιπτωση. η ερωτωσα δεν μας λεει τπτ για την σταση των γονιων και ειναι σηαμντικο.
Μπράβο Maggie όμορφα τα λες. Κι εγω οταν χρησιμοποιω κάποια δωρα της νονας μου που έχει πια πεθανει μου έρχονται στο νου γλυκές αναμνήσεις. Το παιδί θελει πανω απ'όλα να νιωθει οτι ο νονος του το αγαπά και το σκέφτεται. Ειναι μια ιδιαίτερη και μοναδικη σχεση.
#1, δεν έχω καταλάβει. Τον θες αλλά δεν τον θες τόσο πολύ. Μετά την καριέρα σου. Του το δείχνεις αλλά προβληματίζεσαι που δεν σου έχει ζητήσει να τα βροντήξεις όλα κάτω και να πας να τον βρεις. Που λες ότι το θες. Αλλά τελικά θέλεις να τα βροντήξει αυτός και να έρθει αλλά μόνο για μια χαλαρή σχέση. Τελικά νομίζω ότι δεν ξέρεις τι θέλεις και το έχει καταλάβει και αυτός. Πως να επενδύσει;
#& Θα το πουν σίγουρα κι άλλοι σχολιαστές αυτό... αλλά, βρε παιδιά, εκείνος ο νόμος που λέγαμε δεν ψηφίστηκε; Μπορεί βέβαια το παιδί να μην έχει την πλήρη αποδοχή της οικογένειάς του, ίσως, που είναι απαραίτητη για αυτό το βήμα σε αυτή την ηλικία. Μήπως πάντως θα έπρεπε να του το προτείνει; Όοολο το νόημα του νόμου, και ειδικά της διάταξης που τόσο παρεξηγήθηκε ήταν ακριβώς το να μην βρίσκονται σε αυτή τη θέση τόσο τα παιδιά όσο και αυτοί που συναλλάσσονται μαζί τους.Βέβαια δεν νομίζω ότι είναι προβληματικό να τον αποκαλέι έτσι, ούτως ή άλλως. Το να τους απευθύνεται "σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα" είναι σχετικό. Βαθμούς θα τους βάλει σύμφωνα με τα έγγραφα, αλλά όπως είχα συμμαθήτρια που την έλεγαν Κλημεντίνη και όλοι τη λέγαμε Τζίνα (καμιά σχέση - κι έχω ακούσει και πολύ πιο άσχετα υποκοριστικά), ε στο Χρήστος θα κολλήσουμε; Ενοχλεί κανέναν;
Αυτό με τα υποκοριστικά μου ρθε κ μένα στο μυαλό Iris. Στην επίσημη χαρτούρα ας γράφουν όλοι το "Δανάη", αλλά δε βλέπω το πρόβλημα στην μεταξύ τους επικοινωνία κ στον προφορικό λόγο, μια χαρά μπορούν να του απευθύνονται με το "Χρήστος".
Πού είσαι ρε Παρίσιε;Οι νόμοι αντικατοπτρίζουν την βούληση της πλειοψηφίας(όπως αυτή εκπροσωπείται).Σωστά;Όχι βέβαια ή όχι πλέον ή και τα δύο ταυτόχρονα.
Rosa απ' ότι βλέπω οι νόμοι αντικατοπτρίζουν τη βούληση του νομοθέτη (με τη σύμφωνη γνώμη των θεσμών/πρώην τρόικας). Φέτος νομοθέτη έχουμε τον Πολάκη, το καμμένο, τη Βαγενά, του παραχρόνου μπορεί να έχουμε τον Μπουμπούκο, τον Βορίδη, τον Μίλκο.
#7Να τον φωνάζει με το επώνυμο. Και ας περιμένουμε να δούμε τι έχει να πει ο Τσιάρτας για την συγκεκριμένη περίπτωση (ο νόμος για την ταυτότητα φύλου ανταποκρίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Του μαθητή, όχι του Τσιάρτα.)
Εγώ είχα την ατυχία να πέσω σε ταξιτζή πρωτοξάδερφο του Τσιάρτα εκείνες τις μέρες σε μποτιλιάρισμα κιόλας με συνοδεία φραπεδιάς στο ποτηράκι φάτσα παρμπρίζ("σλοοοοοοοοουρπ...πώς είπατε κερία;") Υπάρχει παράδεισος; Υπάρχει κόλαση; Εκείνη την μέρα πείσθηκα!
#7# 10 Οκτωβρίου 2017 ψηφίστηκε στην Ελλάδα ο νόμος για την αλλαγή ταυτότητας φύλου από τα 15 έτη. Επομένως, μόλις ο νόμος δημοσιευθεί στο ΦΕΚ, ο Χρήστος μπορεί πλέον να αλλάξει και τυπικά τα στοιχεία της ταυτότητάς του και να εμφανίζεται παντού και επίσημα ως Χρήστος, χωρίς να πέφτει λόγος σε κανένα Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και η μητέρα σου βγαίνει από το δίλημμα, γιατί θα είναι πλέον υποχρεωμένη να τον φωνάζει Χρήστο και να τον βαθμολογεί ως Χρήστο!
Να γιατί ήταν απαραίτητο να ψηφιστεί αυτός ο νόμος. Μπορεί το παιδί να έχει την αμέριστη υποστήριξη των γονιών του, των συμμαθητών του, να έχει λάβει ιατρική/ψυχολογική φροντίδα για αυτό που αντιμετωπίζει, και οι καθηγητές (όπως η μητέρα της γράφουσας) να χρησιμοποιούν μέσα στην τάξη το όνομα που επιθυμεί το παιδί. Αλλά: χωρίς την νομική κατοχύρωση, σε όλα τα έγγραφα του παιδιού, από το διαγώνισμα τετραμήνου, μέχρι και τα γραπτά των εξετάσεων (που έχουν και σφραγίδα και φυλάσσονται για ένα διάστημα στο σχολείο), δεν μπορεί να γράφεται διαφορετικό όνομα. Κατα τ' άλλα, όταν ψηφιζόταν το νομοσχέδιο επί βδομάδες ζούσαμε την παράνοια του "θέλουν ν΄αλλάξουν φύλο στα παιδιά μας!!!11!!"
#7Ωραίο θέμα! "η καθηγήτρια έχει υποχρέωση να απευθύνεται στους μαθητές της ανάλογα με τα επίσημα έγγραφα που έχουν κατατεθεί στο σχολείο"Πού δηλαδή; Στο απουσιολόγιο; (Μπαίνει επώνυμο, οπότε no problem)Στις κόλλες διαγωνισμάτων; (επίσης)Στην καθημερινή διάδραση στην τάξη; (ορθώς αποκαλεί το παιδί με τον προσδιορισμό που το ίδιο επιθυμεί, δεδομένου ότι ο υπέρτατος ρόλος του δασκάλου είναι ο παιδαγωγικός!)Στην επικοινωνία με τους γονείς στην ενημέρωση γονέων-κηδεμόνων; (Μα οι γονείς ασφαλώς γνωρίζουν το παιδί τους, και η τακτική ενημέρωση μπορεί να γίνει χωρίς αναφορά ή εστίαση στο φύλο πχ. "το παιδί σας είναι επαρκέστατο στην Φυσική, γράφει πολύ καλά στα διαγωνίσματα, δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα, ενθαρρύνετέ το στο σπίτι στον τάδε τομέα αν θα θέλατε επειδή κρίνω θα του έκανε καλό κλπ κλπ". Παρεκτός αν προκύπτει κάποιο συγκεκριμένο θέμα σχετικώς οπότε η αναφορά είναι απολύτως φυσιολογικά μέσα στο πλαίσιο αυτό)Στους σχολικούς επιθεωρητές; (ομοίως με επώνυμο λειτουργεί το σύστημα θαρρώ)Μια χαρά είναι η μαμά σου! Τσίφτισα. :)
Το μελανό σημείο που διακρίνω στην πρόταση με το επώνυμο, είναι ότι στα περισσότερα ελληνικά επώνυμα, διακρίνεται το γένος. Χώρια που, αναγκαστικά, στην αναφορά σε τρίτο, θα χρησιμοποιηθεί και το άρθρο... χμμμμ
Εξαρτάται από το επώνυμο. Πχ. το Δημουλίδη* μπορεί να είναι είτε αρσενικό σε αιτιατική ή θηλυκό σε γενική (ο Δημουλίδης, του Δημουλίδη). Το Χατζηπαπαρίδου μπορεί να συμπτυχθεί σε "Χατζηπαπάρ" για συντομία καθημερινότητας στην τάξη. Το "Κατραπακιάν" δεν αποτελεί πρόβλημα ούτως ή άλλως :)Ειλικρινά πιστεύω ότι το παιδί (που είναι και το ζητούμενο που μας απασχολεί δηλαδή, μην χάνουμε το focus μας) με το μικρό όνομα έχει το κυρίως πρόβλημα κι όχι τόσο με το επώνυμο. Τώρα για την αναφορά σε τρίτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί το ουδέτερο γένος αν είναι τόσο προβληματικό το ζήτημα. πχ. "Δώσε σε παρακαλώ στο διπλανό σου άτομο την γόμα Δερέγκογλου, δεν βλέπεις που το Χατζηπαπάρ δεν έχει να σβήσει;"Λύσεις υπάρχουν για όσους θέλουν να βρούν. *άμα μας καίγεται ο εγκέφαλος, μας καίγεται και πάει
Nα διευκρινίσω μόνον ότι το ουδέτερο το πρότεινα ως λύση αν τυχόν γίνεται αναφορά σε τρίτο άτομο περί του μαθητή σε περίπτωση που δεν έχει γίνει δεκτόν να γίνει άτυπη διαφοροποίηση φύλου στις προσφωνήσεις που αφορούν περιφερειακές προς αυτό αναφορές. Στο ΙΔΙΟ το παιδί και άμεσα εννοείται ότι ως Χρήστο πρέπει να απευθύνεται η δασκάλα του σε όλες τις περιπτώσεις όπως το ίδιο δηλαδή έχει δηλώσει ότι επιθυμεί να του απευθύνονται!
#5Όχι μόνο κανείς δεν προειδοποιεί τα παιδιά, αλλά κανείς δεν προειδοποιεί και τους υποψήφιους γονείς! Δεν έχει απολύτως κ-α-μ-μ-ί-α σχέση το πώς το φαντάζεσαι πριν κάνεις παιδιά με το πώς είναι αφού τα κάνεις τα παιδιά. Η τεκνοποίηση (ή και η υιοθεσία) είναι μια απείρως περίπλοκη και πολυσύνθετη διαδικασία, η οποία νομοτελειακά σου αποδίδει ευθύνες για ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής σου, και που αποτελεί εργασία που έχει πολύ πιο άμεσο και απτό αποτέλεσμα στην κοινωνία (είτε θετικό, είτε αρνητικό) από πολλές άλλες εργασίες. Όλα αυτά τα αναμασήματα ότι το παιδί "θα σε ολοκληρώσει" ή "είναι το νόημα της ζωής" ή "η μεγαλύτερη ευτυχία" ή "δένει το ζευγάρι" μου ακούγονται εξαιρετικά ανεύθυνα κι εκ του πονηρού. Αν αντί γι'αυτά υπήρχε άλλου είδους παιδεία σχετικώς είμαι σίγουρη ότι θα είχαν αποφευχθεί πολλά αναιτίως σαλταρισμένα παιδιά και πολλοί ανισόρροποι γονείς.