Στο σημερινό «Α μπα»: το έχεις ξεπεράσει;

Στο σημερινό «Α μπα»: το έχεις ξεπεράσει; Facebook Twitter
57

__________________
1.

 

Καλησπέρα Άμπα,

Όταν τελειώνεις μια σχέση μετά από 5 χρόνια γιατί αυτή δεν είναι ακόμα σίγουρη για σένα μετά από τόσον καιρό και δε θέλει ακόμα να σκέφτεται για την κοινή σας μελλοντική ζωή, είσαι υπερβολικός/βιαστικός ή απλά ρεαλιστής για το ότι δε σε ήθελε αρκετά;
- Λογικός


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ορθώς αποχώρησες φίλε μου, και το ψευδώνυμο σου αντανακλά την πραγματικότητα. Μη σου πω και ότι πολύ περίμενες. Καλή τύχη στη συνέχεια και πολλές ευχές.

__________________
2.

Γειά σας γειά σας.. λοιπόν αγαπημένη μου Α μπα.. το κυριότερο ερώτημά μου είναι είμαι υπερβολική; και εξηγώ.. είμαι 22 χρονών έχοντας μία πρωινή δουλεία γραφείου και το αγόρι μου ίδιας ηλικίας δουλεύει βράδια.. Θεωρώ ότι επειδή είχα την τύχη να βάλω σε τάξη την ζωή μου σε αυτόν τον τομέα τουλάχιστον και να έχω μία μόνιμη δουλειά στο αντικείμενο μου από τόσο μικρή ηλικία έχει αλλάξει ο τρόπος που βλέπω κάποια πράγματα.. όπως για παράδειγμα το ότι δεν μου αρέσει ο άνθρωπος που είναι μαζί μου να τριγυρνάει κάθε μέρα στα μπαράκια μέχρι το πρωί.. εντάξει δεν λέω δεν είναι επιλογή του καθώς οι ώρες που σχολάει δεν του επιτρέπουν να βγαίνει νωρίς και να γυρνάει νωρίς και ούτε μπορώ να το απαγορεύσω είναι μικρός ακόμα δεν έχει κάποια υποχρέωση στο σπίτι για να πρέπει να γυρίσει.. όταν όμως εγώ τα δέχομαι όλα αυτά και το μόνο που ζητάω είναι να ξέρω που βρίσκεται και να έχω το κεφάλι μου ήσυχο και κάποιες φορές η απάντηση που παίρνω είναι "είχα άλλα στο κεφάλι μου και ξέχασα να σου πω ότι σχόλασα και βγήκα", εγώ φταίω; εμένα μου ακούγεται σαν να μου λέει είχα άλλα στο κεφάλι μου και δεν σε σκέφτηκα(ή μήπως δεν μου φαίνεται και είναι ξεκάθαρα έτσι; ) είναι υπερβολικό το να μην θέλω να νομίζω ότι είναι στην δουλειά και κουράζεται ενώ εκείνος έχει ήδη φύγει και είναι κάπου αλλού έξω; Μία άλλη ατάκα είναι το "ποιό είναι το πρόβλημα θα σου το έλεγα αύριο" ή όταν εσύ είχες κάνει αυτό πριν 1,5 χρόνο ήταν καλά ; ( κάτι το οποίο τον ρίχνει πολύ στα μάτια μου ως άντρα) . Επίσης να εξηγήσω το ποιό είναι το πρόβλημα μου στο να μου το πει αύριο και όχι εκείνη την ώρα.. Δυστυχώς μένουμε σε μικρή πόλη και πολλές φορές έχει τύχει να μου πουν την επόμενη μέρα το πρωί που εκείνος προφανώς θα κοιμάται "ο δικός σου ήταν εχτές εκεί " και εγώ να κουνάω το κεφάλι γιατί υποτίθεται το ήξερα.. Δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης γιατί κι εκείνος πάντα εκεί το γυρνάει του τύπου" ναι ήμουν με γκόμενα γιαυτό δεν σου το είπα" έχει να κάνει με το ότι δεν τον ενδιαφέρει τι με πειράζει δεν με σκέφτεται ΠΌΣΟ ΔΎΣΚΟΛΟ ΕΊΝΑΙ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ 3 ΔΕΥΤΕΡOΛΕΠΤΑ ΝΑ ΣΤΕΊΛΕΙΣ ΈΝΑ ΜΉΝΥΜΑ; έχω και κάποια προβλήματα ύπνου και όταν είναι όλα μέλι γάλα μου λέει αν δεν μπορείς να κοιμηθείς στείλε μου και όταν θέλει να βγει και έχει κλείσει το κινητό του από μπαταρία (εντάξει δύο φορές έχει γίνει αυτό) κι εγώ ψάχνω να τον βρω μου λέει την επόμενη μέρα "δεν φταίω εγώ που δεν μπορείς να κοιμηθείς, χτες έκλεισε το κινητό μου από μπαταρία εγώ σχόλασα και βγήκα μετά και σου έστειλα όταν πήγα σπίτι"(χωρίς να αναφέρω ότι ήμουν έξω πριν και όχι στην δουλειά)
συγγνώμη που σε ζάλισα .. as always too much..
- something better


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι αρκετά απλό. Δεν σου στέλνει μήνυμα να σου πει ότι θα βγει επειδή ξέρει ότι δεν σου αρέσει που βγαίνει. Για την ακρίβεια, ξέρει ότι τον κρίνεις ως επιπόλαιο και ανώριμο επειδή του αρέσουν τα μπαρς, οπότε προσπαθεί να αποφύγει τη συνάντηση με τη βουβή αποδοκιμασία. Δεν ζητάς να σου πει πού είναι για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο. Θέλεις να ελέγχεις γιατί δεν σου αρέσει αυτό που κάνει.


Δεν βλέπω να έχετε μέλλον, αγαπητή φίλη, αν συνεχίσετε και οι δύο έτσι. Θέλετε αρκετά διαφορετικά πράγματα αυτή την περίοδο, και δεν θέλω να σε στενοχωρήσω κι άλλο, αλλά δεν υπάρχει κάτι περίεργο στο να θέλει ένας 22χρονος να ξενυχτάει στα μπαρ. Δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι ο φίλος σου, και σίγουρα δεν θα το αλλάξει για κάποιον άλλον. Δεν είσαι υπερβολική. Απλώς θέλετε άλλα πράγματα.

__________________
3.


Αγαπητή Α,μπα,
Βρίσκομαι σε απόγνωση. Δεν ξέρω πώς να αντιμετωπίσω ένα άτομο το οποίο συνέχεια με ειρωνεύεται και με μειώνει. Δεν είναι φίλη μου, είναι γνωστή μου απλά δεν μπορώ να αποφύγω την φυσική της παρουσία αναγκαστικά σε κάποιες περιπτώσεις. Έχω προσπαθήσει το "κάνω ότι δεν ακούω", το "προσπαθώ να αντιμετωπίσω την ειρωνία με χιούμορ" ή "κάνω οτι δεν κατάλαβα". Σε όλες τις περιπτώσεις όμως αυτή χαίρεται που δεν απαντάω και συνεχίζει, γιατί μάλλον υποθέτει ότι είμαι αδύναμη (ή χαζή?) να απαντήσω. Μόνο μια φορά βγήκα εκτός εαυτού που της μίλησα με έντονο τόνο φωνής για τον τρόπο της και έπιασε μόνο εκείνη τη στιγμή και για τον επόμενο περίπου μήνα. Αν και είχε ηρεμήσει, τώρα βλέπω να ξαναπαίρνει θάρρος. Δεν θέλω να απαντάω με ειρωνία γιατί δεν μου βγαίνει φυσικά όπως αυτηνής, και την φορά εκείνη που το έκανα μετά ένιωθα σαν τέρας που κάνει τα ίδια. Κάνω ό,τι μπορώ για να την αποφύγω απλά σε κάποιες στιγμές (περίπου 1 φορά την εβδομαδα) αναγκαστικά βρισκόμαστε στον ίδιο χωρο -αυτό δεν μπορεί να αλλάξει δυστυχώς, αλλιώς δεν θα την ξαναβλεπα ποτέ αν ήταν στο χερι μου. Δεν λείπει ποτέ η μπηχτή ή το "ευχάριστο" σχόλιο. Σίγουρα έχει κάποιο θέμα κατωτερότητας για να μειώνει συνεχώς τους άλλους (δεν το κάνει μόνο σε μένα, δεν έχω ακούσει ποτέ καλό λόγο απο το στόμα της) αλλά πραγματικά έχω μείνει από ιδέες για το πως να την αντιμετωπίσω κάθε φορά που βρίσκεται στον ίδιο χώρο.
- απεγνωσμένη ετών 18


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εξαρτάται από το τι σχέση έχετε και γιατί βρισκόσαστε μια φορά την εβδομάδα. Οι εναλλακτικές που έχεις είναι συνάρτηση πολλών κοινωνικών παραγόντων. Θα τελειώσει κάποτε αυτή η εβδομαδιαία συνάντηση; Μπορείς να γυρνάς την πλάτη; Να πηγαίνεις σε άλλο χώρο; Μπορείς να της βάλεις τις φωνές μπροστά σε άλλους; Μπορείς να παραπονεθείς σε κάποιον άλλον; Δεν λες αρκετά.


Αν είναι σίγουρο, πέρα από κάθε αμφιβολία, ότι δεν μπορείς να την αποφύγεις περισσότερο, τότε δυστυχώς θα πρέπει μια φορά το μήνα να της μιλάς με έντονο τόνο για να μαζεύεται ξανά. Τι να κάνουμε. Υπάρχουν και αυτοί.

__________________
4.

Αγαπητή Α, μπα, μετά από τόσα χρόνια στο ρόλο της αναγνώστριας, ε δεν άντεξα, είπα θα ρωτήσω κι εγώ και ότι βρέξει ας κατεβάσει. Πριν 12 χρόνια, τελειώνοντας το πολυτεχνείο, βρίσκω δουλειά σε τεχνικό γραφείο κι αρχίζω να κινούμαι σε πολεοδομίες και συναφείς δημόσιες υπηρεσίες στην μικρή επαρχιακή πόλη όπου ζω. Στις υπηρεσίες συναντάς πολλούς συναδέλφους, οπότε τσεκάρω ένα γοητευτικό αγόρι-συνάδελφο και λέω ¨Ώπα, εμένα αυτός μου αρέσει¨. Ας περάσω στο fast forward, το αγόρι είχε σχέση, εγώ ήμουν ντροπαλή δεν του είχα μιλήσει ποτέ κι ας μου άρεσε κι ας τον έβλεπα πολύ συχνά λόγω κοινού επαγγέλματος, μέχρι που μετά από κάποια χρόνια, συναντιόμαστε σε κοινή παρέα -ήταν χωρισμένος εκείνο το διάστημα-, μιλάμε για πρώτη φορά, γίνεται κάτι μεταξύ μας και μετά εξαφανίζεται κι από τι έμαθα τα ξαναβρήκε με τη σχέση του (άνοιξε πέτρα για να μπω, εγώ). Συνεχίσαμε να συναντιόμαστε συχνά –είπαμε ίδιο επάγγελμα-αλλά μετά από κάποιους μήνες το ξεπέρασα ( ο έρωτας με έρωτα περνάει). Περνάνε περίπου 8 χρόνια, αυτός είχε παντρευτεί τη σχέση του, είχε κάνει και 2 παιδιά, και πριν 2μισυ χρόνια κυκλοφορεί στο χώρο οτι χώρισε και παράλληλα αντιλαμβάνομαι ότι γίνεται πιο εγκάρδιος στη χαιρετούρα του από το τυπικό γεια που λέγαμε τόσα χρόνια. Μέχρι που με πετυχαίνει σε μια έξοδό μου (μόλις 3 μήνες από το χωρισμό του) και με προσεγγίζει. Ε δεδομένου ότι είχε τον τίτλο του πρώτου μου crush στον επαγγελματικό μου χώρο, ενέδωσα. Αρχίζουμε να βγαίνουμε, να περνάμε καλά, όλοι να μας αντιμετωπίζουν σα ζευγάρι, να μένει σπίτι μου, να περνάμε μέρες και μέρες μαζί. Μετά από ερώτησή μου, μου είπε ότι με είχε παρατηρήσει από την πρώτη φορά που με είδε στην πολεοδομία, περιμένοντας και οι δυο σε μια ουρά ( καταλαβαίνεις ότι πάω να του δώσω μια καρμική εσάνς). Δεν είχαμε πει τίποτα για το μεταξύ μας, ήθελα να το πάμε χαλαρά, αφού κι αυτός μόλις είχε χωρίσει και δεν είχα πρόβλημα να το ονοματίσω αφού εγώ ένιωθα καλά σε αυτό που ήμουν κι έβλεπα ότι ο άνθρωπος που ήταν δίπλα μου με νοιαζόταν, δεν ήθελε να με στενοχωρεί, με ζήλευε, αλλά έχοντας πέσει εγώ στη λούμπα της χαλαρής φάσης, απέφευγα όπως ο διάολος το λιβάνι, να ξεστομίσω ότι τον είχα ερωτευτεί γιατί προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι ήμουν ακόμη στην αρχικά χαλαρή κατάσταση. ΄Ήμασταν μαζί ενάμισυ χρόνο, μέχρι που εγώ άρχισα να μη νιώθω καλά και να θέλω περισσότερα (δηλαδή σχέση, να είναι ο σύντροφός μου και όχι απλά ο εραστής μου με πινελιές ρομαντζάδας). Το πάλεψα μέσα μου περίπου 3 μήνες και μετά είπα οκ φτάνει, δεν είμαι πλέον καλά, τέλος. Εκείνος δεν το περίμενε και δεν το ήθελε, είχαμε κλάμματα (από τη δική μου πλευρά) αγκαλιές ασφυκτικές ( από τη δική του πλευρά) να του λέω φύγε και να μην φεύγει από το σπίτι μου (τελικά έφυγε). Σε λίγες μέρες κλείνουμε ένα χρόνο χωρισμού, εγώ όταν τον βλέπω (και τον βλέπω συχνά λόγω του επαγγέλματος) είμαι ψυχρή κι απότομη ενώ αυτός έχει τη συμπεριφορά που είχε και όταν ήμασταν μαζί. Θα με φωνάξει από μακριά για να με χαιρετήσει, θα μου κορνάρει στο δρόμο μέχρι να τον δω και να αναγκαστώ να τον χαιρετήσω, αν υπάρχει άδεια θέση δίπλα μου, θα έρθει και θα κάτσει, όπου και να στέκομαι θα έρθει να μου μιλήσει και να με χαιρετήσει. Για πολλούς μήνες αυτή η συμπεριφορά του με χαλούσε γιατί θεωρούσα ότι καταλαβαίνει ότι εγώ δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμη και γι' αυτό μου το παίζει κουλ. Επειδή είμαστε μικρή κοινωνία, για μένα όλοι νομίζουν ότι μετά το χωρισμό μας έχω ξανανιώσει και ότι κάνω τη ζωή μου. Ταξίδια, εξόδους, παρέες κλπ. Πριν λίγες μέρες μια φίλη μου μου είπε ότι τον συνάντησε σε κοινή παρέα, είχε μεθύσει και τη ρωτούσε για μένα, αν είμαι μόνη μου, αν περνάω καλά κι έβριζε κάτι άτομα (αρσενικού φύλου) με τα οποία είχα βγει φώτο στο fb. Η αλήθεια μου είναι ότι δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμη. Το ένστικτό μου μου λέει πως ακόμη τον ενδιαφέρω. Και το ερώτημά μου είναι: Υπάρχει περίπτωση όντως να θέλει να ξαναείμαστε μαζί και να τον κωλώνει η δική μου συμπεριφορά (οπότε θα γίνω ένας αστικός μύθος τύπου –έχω μια φίλη που ο πρώην της όντως τη γούσταρε αλλά φοβόταν να της μιλήσει ενώ ήθελε να τα ξαναβρούν γιατί αυτή ήταν ψυχρή μαζί του), οπότε να μαλακώσω λιγάκι ή απλά είναι γάιδαρος /πολύ κουλ και συμπεριφέρεται έτσι χωρίς να σημαίνει ότι με θέλει πίσω. Ντάξει γάιδαρος, βαριά λέξη το παραδέχομαι.....
- Όσο_ζω_ελπίζω


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Πολύ αμφιβάλλω. Και λόγω γενικότερης φιλοσοφίας, αλλά και για την δική σου ιστορία. Ο λόγος είαι ο εξής: όταν ήθελε κάτι, ήξερε μια χαρά πώς να το διεκδικήσει, και καθόλου δεν τον απασχόλησε ότι είχε χωρίσει πριν από τρεις μήνες. Το πιο πιθανό είναι ότι προσπαθεί να σε κάνει να γυρίσεις υπό τους δικούς του όρους.


Το καλύτερο είναι να εξηγηθείς. Θα γλιτώσεις μήνες ταλαιπωρίας. Πες του την αλήθεια, ότι προσπαθείς να τον ξεπεράσεις γιατί δεν θέλετε τα ίδια πράγματα, και να σε αφήσει ήσυχη. Αν μηδενιστεί η δική του ελπίδα (γιατί και αυτός, όσο ζει, ελπίζει, όχι μόνο εσύ), θα δεις τι πιθανότητες έχει η δική σου. Και αν έχουμε πέσει και οι δύο έξω και πρόκειται να γίνεις ο επόμενος αστικός μύθος, σε θερμοπαρακαλώ να με ειδοποιήσεις για να γίνεις η γνωστή που...


__________________
5.

Αγαπητή α μπα καλησπέρα, ήθελα την γνώμη σου σε κάτι που με ενδιαφέρει εδώ και καιρό. Πέρσι άρχισε να μου αρέσει ένα παιδί από το γραφείο. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι αυτή τη φορά θα τα κατάφερνα. Οπότε έκανα ό,τι μπορούσα προκειμένου να του δείξω το ενδιαφέρον μου (σε λογικά πλαίσια) και να τον κάνω να ενδιαφερθεί κι εκείνος. Μάλιστα, έφτασα στο σημείο να του ζητήσω εγώ πρώτη να βγούμε. Όταν βγήκαμε ήρθαμε λίγο πιο κοντά, αλλά μετά γύρισε και μου είπε ότι τελικά δεν του βγαίνει και να μείνουμε φίλοι. Το δέχτηκα. Είπα να συμπεριφερθώ ώριμα και να συνεχίσουμε έτσι. Μάλιστα τον ευχαρίστησα κιόλας που ήταν τόσο ξεκάθαρος απέναντί μου (;). Για να του δείξω ότι είχα αφήσει πίσω την απόρριψη, του έλεγα κάθε φορά που ήταν να βγούμε με τα παιδιά από το γραφείο. Η απάντηση ήταν πάντα η ίδια "ναι ναι, βεβαίως". Και πάντα το ακύρωνε. Δεν ήρθε ποτέ. Μάλιστα κάποια στιγμή που του είχα πει και είχε απαντήσει το ίδιο, όχι μόνο δεν ήρθε, αλλά τον είδαμε με μια παρέα σε άλλη καφετέρια πιο δίπλα. Είχε φτάσει στο σημείο να μου λέει, "την τάδε μέρα μην κανονίσεις κάτι, για να βγούμε όλοι μαζί". Και ποτέ μα ποτέ δεν έστελνε. Μόνο ερχόταν που και που με ένα κακόμοιρο ύφος και με ρωτούσε αν είμαι εντάξει, εννοώντας μετά την απόρριψη. Και ρωτάω, τώρα που θα γυρίσουμε πάλι στο γραφείο, πώς πρέπει να είμαι απέναντί του; Η διαγωγή μου, μου προστάζει ευγενική και να αδιαφορώ. Η ψυχή μου όμως θέλει να τον βρίσω όπως δεν έχω βρίσει ποτέ άνθρωπο. Να μην τον ξαναδώ μπροστά μου, γιατί εκείνος με έκανε να πέσω τόσο χαμηλά και να νιώσω τόσο λίγη και αδιάφορη. Πες μου σε παρακαλώ την άποψή σου.
- Μαργαρίτα

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Μαργαρίτα, με τον εαυτό σου πρέπει να τα βρεις και όχι με αυτόν. Κανείς δεν μπορεί να σε κάνει να κάνεις τίποτα. Για να πω την αλήθεια δεν έχω καταλάβει και γιατί έπεσες χαμηλά, κατά τη γνώμη σου. Έφαγες ξώφαλτση χυλόπιτα χωρίς να έχει γίνει κάτι, που είναι η πιο χλιαρή από όλες. Μετά πολύ ορθά σκέφτηκες ότι δεν χρειάζεται να αλλάξει κάτι στην φιλική σας σχέση, μόνο που αυτός δεν μπορούσε να το κάνει. Αυτός έπεσε χαμηλά, όχι εσύ. Αυτός που ακυρώνει αθετεί τον λόγο του, όχι αυτός που κάνει τη πρόσκληση. Το μόνο λάθος που έκανες είναι ότι συνέχισες τις προσκλήσεις, αλλά αυτό είναι πραγματικά ήσσονος σημασίας. Σταμάτα το, είναι εύκολο. Φανερά δεν γίνεται να ξαναγίνετε φίλοι, τουλάχιστον όχι ακόμα.


Σκέψου λίγο όμως τη φράση «αυτή τη φορά θα τα κατάφερνα». Αυτό είναι η πηγή όλων των κακών. Δεν εξαρτάται από τον χειρισμό σου αν θα αρέσεις σε κάποιον. Δεν είναι ικανότητα. Δεν είναι προσωπική αποτυχία η χυλόπιτα. Είναι πολύ σημαντικό να δεις το φλερτ ως ανώδυνη διασκέδαση που σπάνια βγάζει κάπου.

__________________
6.

Είμαι με το αγόρι μου σχεδόν 1 χρόνο. Είμαι 23 και δεν είχα ποτέ ξανα σχέση. Μόνο σύντομες συναναστροφές Είναι η πρωτη φορά που νιώθω ότι καποιος με γνωρίζει πιο καλά. Νιώθω όμορφη ακόμα και όταν είμαι αξύριστη με γυαλιά και αβαφτη. Δεν φανταζομουν ποτέ ότι μπορεί να είμαι τόσο καλά με τον εαυτό μου χωρίς να κάνω τίποτα απολύτως. Δεν είναι ότι το κάνω παντα, γενικά μου αρέσει να με περιποιούμαι, αλλά όταν δεν το κάνω νιώθω ακόμα όμορφη και ελκυστική. Σε αυτό σίγουρα έχει βοηθήσει και το αγόρι. Νιώθω μεγάλη συναισθηματική ασφάλεια μέσα στη σχέση, λαμβάνω φροντίδα και προσοχη. Το σεξ είναι πιο αληθινο και πιο επικεντρωμένο σε μένα σε σχέση με τις προηγούμενες εμπειρίες. Επίσης ξέρω πως δεν είμαι ερωτευμένη. Ουτε ξέρω άμα είναι και αυτός. Τον σκέφτομαι με τρόπο τρυφερό ο οποίος γεννά κάτι ερωτικό. Όμως δεν με διεγείρει στον βαθμό που θα ήθελα. (Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν απολαμβάνω το σεξ μαζί του) Εν κατακλείδι ίσως να νιώθω ότι η σχέση κινδυνεύει να γίνει κάπως μηχανική και χωρίς να μου προκαλεί συγκίνηση. Από την άλλη οι προηγούμενες ερωτικές επιλογές που με συγκινούσαν σχεδόν παν
τα δεν λειτουργούσαν επειδή, όπως βλέπω τώρα, πίστευα ότι ταίριαζα με άτομα που δεν ταιριαζα. Νιώθω ότι η τωρινή επιλογή είναι διαφορετική από τις άλλες και σίγουρα πιο ταιριαστή σε αυτό που θέλω. Μου λείπει όμως αυτή η ερωτική έξαψη που έχω νιώσει κατά καιρούς . Δεν μου λείπει όλο το πακέτο των προηγούμενων καταστάσεων, μου λείπει συγκεκριμένα ο ερωτικός ενθουσιασμός. Νιώθω λίγο σαν την Σεβεριν από το βιβλίο/ ταινία "η ωραία της ημέρας" που η πρωταγωνίστρια όσο πιο πολύ αγαπούσε τον άντρα της άλλο τόσο δεν μπορούσε να κάνει σεξ μαζί του και προτιμούσε να πηγαίνει σε οίκο ανοχής για να εκπληρώνει τις φαντασιώσεις της. Θα μπορέσω να ταιριάξω τον ερωτικό ενθουσιασμό με την συναισθηματική ασφάλεια και ικανοποίηση κάποια στιγμή; είναι η γνώση του εαυτού που θα οδηγήσει σε μια τέτοια επιλογή; θα ήθελα πολύ να έκανες έναν σχολιασμό.


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Χρειάζεται ανάλυση αυτό που λες, δηλαδή ειδικό, γιατί είναι πολύ μεγάλη κουβέντα το τι σημαίνει για εσένα ο «ερωτικός ενθουσιασμός». Μπορεί να τον έχεις ταυτίσει με την απόρριψη, με την μη διαθεσιμότητα. Οι χυλόπιτες είναι μερικές φορές ιδιαίτερα διεγερτικές. Από την άλλη, μπορεί απλώς να μην ταιριάζεις σωματικά με τον τωρινό σου φίλο. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις μόνη σου, δεν μπορεί να σε βοηθήσει κάποιος που δεν είναι η δουλειά του να βοηθάει ανθρώπους σε τέτοιο επίπεδο.


_________________
7.

Αγαπητη Αμπα,

Ειμαι η Στελλα, 40 ετων, ανυπαντρη, χωρις παιδια. Στη ζωη μου εχω κανει πολλες σχεσεις, καποιες μικροτερες, καποιες μακροχρονιες, one night stands, εχω ζησει σε 3 διαφορετικες ηπειρους, σε πολλες διαφορετικες χωρες λογω εργασιας (ειμαι καθηγητρια Αγγλικων). Ολα αυτα τα λεω για να δωσω μια πολυ εστω μικρη ιδεα της ζωης μου, ειναι μια ζωη γεματη, ειμαι -για τα δικα μου δεδομενα-, χορτασμενη και στα ερωτικα και στα επαγγελματικα. Πλεον ζω μονιμα στη Φινλανδια, σε μια μικρη κωμοπολη στα Βορεια, οπου διδασκω Αγγλικα σε ενα μικρο σχολειο. Τη δουλεια μου την αγαπαω πολυ, λατρευω το μερος που ζω, μου πανε οι ανθρωποι και γενικα, μου ταιριαζει πολυ εδω το κλιμα. Ποτε δεν ηθελα να παντρευτω, δε με ενδιεφερε το θεμα γαμος, ηθελα να περναω καλα. Επισης, ποτε δεν ηθελα (και ουτε θελω) παιδια και δεν εκανα συνειδητα.

Και ερχομαστε στο θεμα μας. Το καλοκαιρι που παω Ελλαδα για διακοπες και για να δω φιλους/συγγενεις κτλ, στο πατρικο μου ειναι λες και εχουμε κηδεια. "Στα 40 εφτασες, ουτε παντρευτηκες, ουτε εγγονι ειδαμε, τι θα γινει; Θα πεθανεις μονη σου και θα σε φανε οι λυκοι εκει πανω". Αυτα ακουω σε καθημερινη βαση, οσο ειμαι εκει και οποτε μιλαμε στο Skype οταν φευγω. Εγω εχω αποστασιοποιησει πλεον τον εαυτο μου και δε με επηρρεαζει. (Εχω κανει πολλη δουλεια με τον ψυχολογο για αυτο και το καταφερα) Περναω ομορφα στις διακοπες μου, βλεπω οσους θελω να δω, κανω τα μπανια μου και γυρναω στη βαση μου. Δε μπορω ομως να βλεπω τους γονεις μου να μαραζωνουν ετσι και να στεναχωριουνται. Μπορω θεωρεις να κανω κατι; Τι να τους πω για να καταλαβουν οτι ειμαι πραγματικα ευτυχισμενη οπως ειμαι, με τη ζωη που εχω φτιαξει για τον εαυτο μου και να μπορεσουν να ειναι και αυτοι ευτυχισμενοι για μενα; Τους αγαπαω πολυ και δε θελω να τους βλεπω ετσι. Ευχαριστω πολυ.
- Στελλα


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε Στέλλα, αν έκανες πολλή δουλειά με ψυχολόγο και αν έχεις αποστασιοποιηθεί και δεν σε πειράζει, πώς γίνεται να λες στην επόμενη πρόταση πόσο πολύ σε πειράζει; Χρειάζεται και άλλη δουλειά, για να καταφέρεις να κάνεις κτήμα σου την πραγματικότητα ότι δεν είσαι υπεύθυνη για την ευτυχία των γονιών σου. Αν «μαραζώνουν» επειδή δεν έχεις το ίδιο όραμα ευτυχίας με αυτούς, δικό τους το πρόβλημα. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να μην το κάνεις δικό σου γιατί όσο χρόνια και αν περάσουν, θέλουμε πάντα να είμαστε «καλά παιδιά» για να μας πούνε μπράβο οι γονείς μας, αλλά είναι λιγότερο συχνό αυτό από όσο θα θέλαμε. Δεν μπορείς να τους κάνεις να καταλάβουν. Το κατά πόσο μπορούν να είναι ευτυχισμένοι για εσένα είναι δική τους ικανότητα (ή έλλειψη αυτής). Εσύ πρέπει να καταλάβεις ότι μόνο τον εαυτό σου ορίζεις. Όσο λιγότερο ζητάς την αποδοχή τους, τόσο πιο πιθανό είναι να βρεθείτε σε μια πιο υγιή ισορροπία. Ελπίζω να μην έχεις σταματήσει τη θεραπεία. Αν ναι, συνέχισε την.

57

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#2 Έχεις κουρδιστεί από τα 22 σου να βρεις έναν άντρα που να ταιριάζει απόλυτα στην ζωή σου και την άποψη που έχεις για την "τακτοποιημένη" ζωή. Αυτό σημαίνει, να βρούμε δουλειά, να εξασφαλιστούμε, να βρούμε κάποιον που να έχει "τακτοποιημένη" δουλειά, να τον έχουμε υπό έλεγχο, και μόλις τσεκάρουμε τα κουτάκια, πάμε για γάμο, για σπίτι, έπιπλα, χάλια, παιδιά. Και όλα αυτά με έναν σύζυγο "που να έχει υποχρέωση στο σπίτι (και σε εσένα), για να γυρνάει (σε εσένα)"Πιο στραβά δεν γίνεται να ξεκινήσεις. Ακόμη και να τον βρεις, θα δυστυχήσεις. Οι σχέσεις θέλουν δύο προσωπικότητες. Όχι έναν άντρα-αξεσουάρ που να πληρεί όλες τις προϋποθέσεις που έχεις φτιάξει στο κεφάλι σου. Ξύπνα. Σκέφτεσαι με όρους 1967.
Υπάρχουν άνθρωποι που όντως τα έχουν όλα σε κουτάκια. Το κοινό που έχουν έίναι που δε σκέφτονται ποτέ πως η ζωή κάνει τερτίπια και δεν περνάνε όλα από το χέρι τους. Έχω φίλες τέτοιες. Με εκνευρίζει η νοοτροπία αλλά, ε, σιγά. Φαντάζομαι η δική μου έλλειψη σχεδίου εκνευρίζει αυτές. Δεν το βρίσκω απαραιτήτως κακό. Απλά μωρέ, πότε θα γίνεις ξανά 22; 40 και 50 θα γίνεις. Τι θα έχεις να θυμάσαι; επίσης αν είσαι έτσι ψάξε και βρες ένα ταίρι παρόμοιο. Ξέρεις πόσοι είναι; ουυυυ
Luckystrike οι φίλες σου είναι μάλλον τυχερές από την εξής άποψη. Δεν τους έχουν έρθει κατραπακιές από την ζωή και την τύχη (ας πούμε ένας καρκίνος ή ένας αιφνίδιος οικογενειακός θάνατος ή ανάλογα θέματα πάνω στα οποία δεν έχει κάποιος απολύτως κανέναν έλεγχο) κι έτσι δεν μπορούν να συλλάβουν στον εγκέφαλο ότι δεν εξαρτώνται τα πάντα από τις δικές τους επιλογές. Μπορεί κάποιος να κάνει όλες τις σωστές για κείνον επιλογές και ΠΑΛΙ να συμβεί κάτι απρόσμενο και να αναποδογυρίσουν καταστάσεις. Επίσης άνθρωποι που δεν έχουν περάσει χειρουργεία κι επικίνδυνες ασθένειες (ή φοβερά ατυχήματα από τα οποία γλύτωσαν) δεν συνειδητοποιούν πλήρως την θνητότητα και το πεπερασμένο της ζωής. Θεωρούν ότι έχουν άπλετο χρόνο μπροστά τους. Μια χαμένη μέρα δεν τους λέει τίποτα. Ενώ για μας τους υπόλοιπους... :)
Πες τα.Βλακωδώς εκλαμβάνουν ότι κάθε μέρα θα πάει κατά πρόγραμμα.Το ενδεχόμενο να έχουν την κακοτυχία(την οποία την απευχόμαστε σε όλους)να βγουν μία ωραία πρωία από την οικία τους και να επιστρέψουν σε άλλη κατάσταση ή να μην είναι τα πράγματα ίδια ποτέ ξανά,λόγω συμβάντων,ούτε που ζωγραφίζεται στο ωραίο τους μυαλουδάκι.Ο καθείς και τα σύνορα της νόησής του...
#7"Βρε Στέλλα, αν έκανες πολλή δουλειά με ψυχολόγο και αν έχεις αποστασιοποιηθεί και δεν σε πειράζει, πώς γίνεται να λες στην επόμενη πρόταση πόσο πολύ σε πειράζει;"Πιστεύω πως είναι, όντως, δυνατόν αυτά που της λένε περί παιδιών και παντρειάς να μην την επηρεάζουν από άποψη κοσμοθεωρίας και επιλογών, δηλαδή να μην την κάνουν (πλέον) να αμφισβητεί τα "θέλω" και τον τρόπο ζωής της ...τον ίδιο της τον εαυτό, αλλά -ταυτόχρονα- να μην της είναι καθόλου ευχάριστο να ακούει και να βλέπει τους γονείς της, επί μονίμου βάσεως, ειλικρινώς στεναχωρημένους, προβληματισμένους, κατηφείς και γκρινιάρηδες με ΑΥΤΗΝ. Σε άλλη χώρα ζει η γυναίκα και όχι δίπλα, σίγουρα έχει πάρει τις αποστάσεις και τις προφυλάξεις της, αλλά σ' αυτές τις λίγες στιγμές, που υπάρχει επικοινωνία, αυτή καθίσταται προβληματική. Τι άραγε πρέπει να κάνει; Να την διακόψει, ολοσχερώς; Να απειλήσει; Να εξασκηθεί στην επιλεκτική κώφωση; Να εξασκηθεί στην ρητορεία του diversion? Είναι πάρα πολύ εύκολο για έναν τρίτο -ειδικά όταν δεν έχει βιώσει κάτι τέτοιο και ούτε πρόκειται- να ασκήσει κριτική. Δεν ξέρω κι εγώ τι να προτείνω στην κοπέλα, που να μην ενέχει απειλή και που δεν θα προκαλέσει επιπλέον δυσαρέσκεια και δεν θα απαιτήσει "ατσαλένια θέληση" ...όπως, ας πούμε, το να τους πει ότι: "Κοιτάχτε να δείτε μαμά και μπαμπά, κάθε φορά που έρχομαι στο σπίτι σας είναι σαν κηδεία και επειδή τα χρόνια περνάνε και επειδή γίνονται και πραγματικές κηδείες, που δεν μας ρωτάνε κιόλας, ας μην ζούμε την ζωή μας σαν κηδεία - Αυτή τη φορά που θα έρθω, στην Ελλάδα, θα μείνω σε ξενοδοχείο, σ' αυτήν την περίοδο μπορείτε να σκεφτείτε πόσο τυχεροί είστε για αυτά που έχετε/-ουμε και ...τα λέμε".
Δε χρειάζεται καθόλου να κάνει τίποτα. Υπομονή λίγα χρονάκια. Μόλις σαρανταπενταρήσει θα το κόψουν. Εμένα αυτό έγινε. Προφανώς σκέφτηκαν πως τώρα πια δεν έχει νόημα. Όταν για εκατομμυριοστή φορά μου είπε η μαμά , πιο χλιαρά από παλιά, γιατί ρε πουλάκι μου δε θέλεις ένα παιδάκι; την κοίταξα και της λέω καλέ τώρα πια σ'αυτήν την ηλικία; γιατί; μου λέει. Αλλά μουδιασμένα. Δεν το πίστευε. Υπομονή θέλει σιγά. Άλλο όραμα έχουν οι άνθρωποι για την ευτυχία. Και θέλουν αυτό που αυτοί θεωρούν καλύτερο για το παιδί τους. Θα περάσει
#3 Δεν κατάλαβα ΓΙΑΤΙ να κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις,όταν κάποιος,απρόκλητα,σε παρενοχλεί κατ' εξακολούθηση.Το άτομο έχει τεράστιο πρόβλημα και δεν σκοπεύει να το λύσει.Ή το κόβει,ή θα απαντάς στο ίδιο μήκος κύματος.Για ποιο λόγο να την ανέχεσαι;
Επειδή το άτομο που λαμβάνει προσοχή (αρνητική εν προκειμένω αλλά πάντως προσοχή) καταλαβαίνει ότι ο άλλος τσιμπάει άρα παίρνει επιβεβαίωση ότι κάτι πετυχημένο κάνει. Ενώ αυτό που θα το πονέσει είναι να καταλάβει ότι ο άλλος έχει την γνώμη του για να σκουπίζει τον πωπό του μετά την αφόδευση. Αυτό τσούζει! Επειδή κατά βάθος επιβεβαιώνει αυτό που υπαρξιακά φοβάται: ότι είναι ένα ασήμαντο ανθρωπάκι.
Γεια σου rosa nera! Διαβάζω πολύ καιρό τη στήλη και οι απαντήσεις σου είναι πάντα απολαυστικές και... τσιγκλιστικές για τους ερωτώντες. Η εντύπωση που μου δόθηκε είναι πως η ενοχλητική της ερώτησης έχει κάποια επαγγελματική/φοιτητική ιδιότητα ή είναι στην ίδια παρέα, σε σχέση με φίλο της κοπέλας που ρωτά. Επίσης πως η ίδια η "Απεγνωσμένη" προσπαθεί να μην φαίνεται πως ενοχλείται για χάρη των υπολοίπων που παρευρίσκονται, αλλά θα της άρεσε να μπορεί να δώσει μια πνευματώδη απάντηση για να την αποστομώσει και παράλληλα να θαυμάσουν την ετοιμολογία της οι υπόλοιποι, ίσως και να γελάσουν. Ως άτομο που σκεφτόμουν πάντα την "πληρωμένη απάντηση" με ώρες καθυστέρησης, είχα σκάσει πολύ καιρό στο παρελθόν που δεν μου έβγαινε και νομίζω ότι αυτό συμβαίνει και στην κοπέλα αυτή. Αλλά συμφωνώ πως πρόκειται για παρενόχληση και δεν πρέπει να το ανεχτεί, εφόσον μάλιστα ξέρει ποιο ύφος ακριβώς δουλεύει, μπορεί να την ξαναβάλει στη θέση της όσες φορές χρειαστεί. Δεν τίθεται θέμα "πέφτω στο επίπεδο της άλλης", αν συνεχίσει να τη βάζει στη θέση της μάλιστα ίσως ανακαλύψει πως έχει ευγνώμονες σιωπηλούς συμμάχους μιας και αναφέρει πως δεν είναι η μόνη παθούσα.
Εsprit d'escalier λέγεται αυτό με την καθυστερημένη πληρωμένη απάντηση. Για να έχει επίσημη ονομασία επομένως καταλαβαίνεις το παθαίνει ντουνιάς και ντουνιάς. Δεν είσαι η μόνη.
Γιατί κάτι τέτοιες προσωπικότητες τρέφονται από κάτι τέτοιες μικροκακίες και μικροαψιμαχίες.Άσε που με μαθηματική ακρίβεια όταν τους απαντάς με εξίσου αιχμηρό σχόλιο, αυτοί οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να μεταμορφώνονται ξαφνικά σε καημενούληδες και να βγαίνουν και θιγμένοι από πάνω (true story).
#7Ίσως αν εξηγούσες/μάθαιναν ότι εκεί στην εξωτική Φιλανδία τους γέρους δεν τους πετάνε με 3 κι 60 να τους γηροκομεί η νύφη με βαρυγκομητά αλλά υπάρχει κράτος και πρόνοια για τους ηλικιωμένους κι επομένως χίλιες φορές εκεί παρά εδώ ακόμα και ζευγαρωμένη; Αν και για το εγγόνι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Πάντως μπράβο για την συνειδητότητα των επιλογών σου!
#6Και μόνο που γνωρίζεις την Σεβερίν έχεις κάνει αρκετά βήματα παρά τα 23 σου χρόνια. Βέβαια άμα δεν "περπατάει" πρέπει να το εξερευνήσεις παραπάνω. Ο έρωτας στον άνθρωπο δεν είναι ένα μονοκόμματο πράγμα ίδιο για όλους.
Κανονικά δεν θα έπρεπε να το αναλύσω, γιατί είσαι έξυπνο κορίτσι, αλλά ας το κάνω για να φανεί το ψυχολογικό υπόβαθρο της κατάστασης σε όσους αναρωτιούνται γενικότερα:Θεωρείται αλαζονικό σε διπλό επίπεδο το σχόλιο επειδή1.τίθεται ως αναγκαία η γνώση της Σεβερίν στην γενικότερη "ενημέρωση" ενός ατόμου (δεν το υπενόησα έτσι* αλλά έτσι εκλήφθη εξαιτίας του"και μόνο που")2.τίθεται ως δεδομένο από την διατύπωση ότι ένα άτομο 23 χρονών δεν ξέρει πού πάνε τα τέσσερα (αυτό είναι γεγονός αντιληφθέν a posteriori, αλλά κανένας 23χρονος δεν έχει την δυνατότητα να το αντιληφθεί όσο είναι τόσων ετών κι έτι περισσότερο να το παραδεχτεί κιόλας βάζοντας θετική ψήφο). *Αυτό που έλεγα, για όποιον τυχόν ενδιαφέρεται, είναι ότι εφόσον ένα άτομο έχει φαγούρα εναλλακτικού ερωτισμού είναι καλό που έχει φροντίσει κι έχει δει/διαβάσει/ενημερωθεί για αναφορές του εναλλακτικού ερωτισμού που ίσως το βοηθήσουν να αντιληφθεί καλύτερα τις δικές του ανάγκες/θέλω σε βάθος χρόνου.
Eίδες ρε παιδάκι μου. Δεν μπορώ να αντισταθώ. Ερωτηματικό δώσε μου και το βλέπω σαν κενό που πρέπει να το "πληρώσω" (όταν άντρας να ήμουν και να με οδηγούσε ο τέτοιος μου)
#4Η συχνή ανάγνωση της στήλης όπως φαίνεται φέρνει θετικά αποτελέσματα. Η ερώτηση είναι πολύ ισορροπημένη και μόνη σου διακρίνεις ορθά τις φάσεις που πέρασες και περνάς. Δεν βρίσκω κάτι να πω πραγματικά αλλά εύσημα στην Λένα που έχει κατορθώσει αυτό που έχει καταφέρει. Αυτό πρέπει να ειπωθεί.
#3 (και κάθε αναγνώστης με ανάλογο πρόβλημα)Αγόρασε/δανείσου γρήγορα το βιβλίο του δρ.Πιντέρη Οι Μανούβρες. Διάβασε προσεκτικά (ιδιαίτερα το κεφάλαιο της προσωπικής ευθύνης) και κατανόησε. Εφάρμοσε άμεσα στους αγενείς και αναιδέστατους την τεχνική "Ομίχλη" και "Διανοητικό Τζούντο". Έλυσες το πρόβλημά σου για πάντα. Θα ψάχνονται. Γκαραντί!
#2Aχ βρε Λένα πόσο σε θαυμάζω που τους λες κατά πρόσωπο σχεδόν (τέλος πάντων επώνυμα) αυτό που πρέπει να ακούσουν. Η φίλη μας λέει και κάτι σημειολογικά σημαντικό ακόμα: " επειδή είχα την τύχη να βάλω σε τάξη την ζωή μου σε αυτόν τον τομέα τουλάχιστον". H πρωϊνή εργασία γραφείου είναι "ζωή σε τάξη". Όλα τα άλλα επαγγέλματα που έχουν άστατο ωράριο είναι "άτακτα". Έτσι απλά και μικροαστικά όπως ακριβώς σκέφτεται η 100ετής γιαγιά μου η Μερσούλα στην Άνω Τραχανοπλαγίτσα. Τόπο στα νειάτα!
Mου φάνηκε ότι την απασχολεί να "είναι τακτοποιημένη" σε κουτάκια (καταμερισμός ζωής) και η "σοβαρή σχέση" πάει πακετάκι με την τακτοποίηση. Αγόρι που δεν έχει "σοβαρή εργασία" και βγαίνει στα μπαράκια θα της ξεστρατίσει και μετά...μπάϊ μπάϊ τακτοποίηση. Άλλωστε έχει προβλήματα ύπνου λέει. Επομένως ΔΕΝ κοιμάται νωρίς. Θα μπορούσε άνετα να σουλατσέρνει κι εκείνη στα μπαράκια και να πηγαίνει στη δουλειά με μπρίζωμα καφέ. Στα 22 είσαι περίπου ανίκητος και ζεις με αέρα κοπανιστό. (Εκτός αν σκέφτεσαι σαν την 100ετή γιαγιά Μερσούλα από την Άνω Τραχανοπλαγίτσα).
Βρε παιδιά, πολύ δεν την αποπήρατε την κοπέλα; Είναι 22, ενήλικη και εργαζόμενη, πού είναι το κακό στο ότι ζει σαν ενήλικας κ όχι σαν έφηβη;Οκ, αν ο άλλος διασκεδάζει ξενυχτώντας κάθε βράδυ καλά κάνει, αλλά γιατί αυτό να σημαίνει ότι η κοπέλα έχει προβληματική συμπεριφορά;Απλά δεν ταιριάζουν μεταξύ τους, that's all...
Αγαπημένη καραβαν', δε νομίζω ότι έχει να κάνει με τον έλεγχο. Ούτε με την ηλικία. Θεωρώ περισσότερο την ενοχλεί η αδιαφορία που εισπράττει, ότι δεν την "έχει στο νου του", να της δείξει ότι τη σκέφτεται με ένα μήνυμα έστω, σχολώντας. Όσο για το αν ήταν ανάποδα τα φύλα, θα μας ρώταγε τι; "Βγαίνω κάθε βράδυ αφού σχολάσω μέχρι τα ξημερώματα κ ο φίλος μου παραπονιέται ότι δεν του στέλνω ούτε μήνυμα να πω μια καληνύχτα;" Γιατί να της λέγαμε να φύγει; Εγώ θα την έλεγα κ λίγο γαϊδούρα εδώ που τα λέμε :Ρ
Λες Lisa ε; Tι να σου πω...μπορεί. Σ'ευχαριστώ που το ανέλυσες παραπάνω. Έγραψα τι εντύπωση μου δημιουργήθηκε (γι'αυτό είπα "μου φάνηκε")Άρα με βάση όσα λες κι εσύ το πρόβλημά της είναι ότι την έχει ψιλοχεσμένη, σωστά; (εξ ου και αυτός ο τομέας δεν είναι "τακτοποιημένος" αφού "σε τάξη είναι [τα επαγγελματικά] τουλάχιστον"). Αυτό όμως δεν αλλάζει με το να της στείλει εκείνος βαρυγκομώντας καληνύχτα εφόσον δεν το νιώθει...Επομένως ο χωρισμός μοιάζει μονόδρομος.ΥΓ. Πάντως αυτό που κατάλαβα εγώ είναι ότι δεν βγαίνει κάθε νύχτα εκείνος αλλά -λογικό εφόσον δουλεύει βράδυ- έχει ακόμα "ενέργεια" και θέλει κάπου να την σπαταλήσει πριν επιστρέψει σπίτι. ΥΓ.2 Με το τι θα της λέγαμε σε αντιστροφή φύλων εννοούσα βέβαια μήπως ο άλλος της γκρίνιαζε πού πήγες και τι έκανες και με ποιούς ήσουν. Τότε θα της λέγαμε μακριά. Όχι αν ήταν καμμιά αναίσθητη.
Εγώ να παρατηρήσω και κάτι άλλο; Λέει πως είναι 22 κ έχει μια μόνιμη δουλειά στον τομέα της. Στην ηλικία που είναι άντε να δουλεύει μάξιμουμ 2 χρόνια (κι αυτό αν τελείωσε κάποιο ΙΕΚ, γιατί Παν/μιο θέλει παραπάνω, οπότε την κόβω πριν λίγους μήνες να 'πιασε δουλειά). Άρα, εκτός αν είχε κάποιον μέσον για να μπει στο Δημόσιο (οπότε πράγματι μιλάμε για μόνιμη δουλειά), δεν έχει στρώσει καθόλου τα επαγγελματικά της. Είναι στην αρχή ακόμη. Θέλει κόπο και χρόνο για να καταλάβει τι σημαίνει πραγματικά να δουλεύειςΜπράβο της που δουλεύει και είναι υπεύθυνη, αλλά διακρίνω μια αλαζονία (της νιότης ίσως; ) που δεν θα έπρεπε να υπάρχει γιατί στην ουσία τώρα αρχίζει τη ζωή της. Δεν είναι καλύτερη ή χειρότερη από το φίλο της (από τη στιγμή που δεν μας λέει ότι ο φίλος της είναι π.χ. τεμπέλης ή εκμεταλλεύεται τους δικούς του, κ.τ.λ.).Κοπελιά, άραξε!
#7 Αμαν πια αυτη η κουβεντα. Δε θα κανεις παιδι επειδη το θελουν οι γονεις σου ειναι αδικο για σενα. Το ακουω συχνα ακομα και απο τους δικους μου γονεις οταν απευθυνονται στον αδερφο μου κ νιωθω οτι ειναι αχαριστοι. Αντι να χαιρονται που εκαναν δυο παιδια που μεγαλωσαν καλα, ειναι ευτυχισμενα, ειδαν και ενα εγγονι θελουν και απο το αλλο τους παιδι. Και το θεμα ειναι οτι ΑΥΤΟΙ θελουν εγγονι σωνει και ντε αλλα αλλος θα τραβαει το κουπι. Δε σου λεω να μη στεναχωριεσαι ανθρωπινο ειναι το καταλαβαινω, απλα εφοσον εισαι εσυ καλα μην αλλαξεις μυαλα για κανεναν.
Αααα αγαπητη 3, σου εχω συμβουλη αλλα είναι κοινωνικα "ανηθικη". Χρηση κοινωνικης ντροπης. Στην αρχη θα αγριεψει (για διατηρηση κοινωνικης επιβολης) αλλα αμα το χειρηστεις σωστα και αυστηρα θα σταματησει, όποιος δεν σεβεται δεν είναι ντροπη να φοβαται.Προσοχη ομως, θελει τεχνη και υπομονη. Πρωτα παρατηρεις αιτια/σκοπο/ανασφάλειες που οδηγουν στην συμπεριφορα, γιατί εσενα και όχι αλλους κτλ, μετα χτυπας εκει χωρις όμως να φαινεται ότι είναι κατω απο την ζωνη χτυπημα (εδω ερχεται η τεχνη, ξεκινα να βλεπεις αγγλους κωμικους και δες πως χειριζονται την ειρωνία κερδιζοντας όμως το κοινο, γιατί αυτο είναι που θα δωσει την λυση με την απαξιωση της).Ομως ακομα περοσσότερη ΠΡΟΣΟΧΗ μην γινεις αδικη ή σκληρη, αλλο υπερασπιζομαι αυστηρα και απολυτα τον εαυτο μου αλλο αδικω/τιμωρω/εκδικουμε για την συμπεριφορα (να αμφιβαλεις συνεχως εαν εχεις περασει την γραμμη). Ακομα περισσότερη προσοχη σε ποιους ασκεις τετοια υπερασπιστικη γραμμη, είναι "μεθυστικη".Μην κανεις τιποτα το βιαστικο, το συναισθηματικο ή αλογιστη χρηση. Η συμβουλη μου είναι για ΜΟΝΟ για όταν όλα τα αλλα εχουν αποτυχει και ΜΟΝΟ για μεχρι να σε αφησει ησυχη.Εχω βαλει τοσα κεφαλαια και προειδοποιησεις γιατι είσαι 18 χρονων.
#3 το είχα γράψει σε άλλο σχόλιο πριν λίγο καιρό, κάνε της επιθεση αγάπης. Ειναι εγγυημένη μέθοδος όχι μόνο να σταματήσει να σε πικάρει, αλλά και να τη στείλεις σε νευρολόγο. Άρχισε να της μοιράζεις κομπλιμέντα. Προσοχή!πριν προλάβει να εκστομίσει εκείνη κάτι προς εσένα. Πχ συναντιέστε και της λες "καλέ Σούλα μου, είσαι κούκλα σήμερα. Αλλαξες τα μαλλιά σου;" και λοιπά γλυκερά.Συμφώνησε σε ό,τι και να λέει κοιτώντας τη στα μάτια σα να είναι η Παναγιά και πες της αργά και εμφατικά "έχεις δίκιο/δεν το ειχα σκεφτεί". Ακόμα και αν αυτό που σου λέει είναι ότι έχεις μεγάλη μύτη. Και εννοείται ότι τη ρωτάς "εσύ τι πιστεύεις για το τάδε" και τη συμπεριλαμβάνεις σε συζητήσεις, ομαδικές δραστηριότητες και τοιαύτα.Αυτό που πετυχαίνεις έτσι είναι διπλό(α)όπως πολύ σωστά εντόπισες, εκείνη νιώθει μειονεκτικά και βγαίνει κάπως στη συμπεριφορά της. Με το να της δίνεις προσοχή πιθανόν να της καλύψεις αυτό το έλλειμα.(β)δημιουργείς στο περιβάλλον σας την εντύπωση ότι τη λατρεύεις, οπότε εκείνη θα νιώθει άσχημα να σε προβάλει γιατί θα βγει σουπερ-κακιά
H μέθοδός σου είναι σούπερ! Την έχεις ξαναπεί και έχει όντως αποτέλεσμα. (Αν μη τι άλλο ο άλλος μένει κάγκελο να αναρωτιέται αν τον δουλεύουν. Οπότε και σιγά σιγά το κόβει.)
Έξτρα αποτελεσματικός τρόπος το έχω κάνει. Οπωσδήποτε καλύτερο από το να χαμογελάς απλά παθητικά. Αυτό είναι μπούλινγκ και αυτοί που το ασκούν ξέρουν θαρρείς από διαίσθηση να βρίσκουν το σημείο που πονάει πιο πολύ. Κόντρα επίθεση αγάπης ή απροκάλυπτου ξεσκεπάσματος. Πάντως όχι ζάρωμα στη γωνία.
Μ'αρέσει πολύ η μέθοδός σου, φούστα, αλλά αν είχα φτάσει σε τέτοιο σημείο εκνευρισμού θα το έβρισκα πολύ δύσκολο να κάνω επίθεση αγάπης χωρίς να ακούγεται κάθε κουβέντα άκρως ειρωνική και να μη με προδίδει η φάτσα μου. Κοινώς είναι για ανθρώπους με ατσάλινα νεύρα και poker face, τους οποίους θαυμάζω εξ αποστάσεως!
Αγαπητο 2, είσαι 22 χρονων, είναι 22 χρονων και λες για αυτον "ούτε μπορώ να το απαγορεύσω είναι μικρός ακόμα δεν έχει κάποια υποχρέωση στο σπίτι για να πρέπει να γυρίσει Πηγή: www.lifo.gr"....μονο εμενα μου ακουστηκε καπως....εκεινος είναι μικρος...σαν να του κανεις χαρη δηλαδη...μιλάω για καθαρα αισθηση(εκει σταματησα να διαβαζω). Σε μια φαση γυρισα να ξανα διαβασω την διαφορα ηλικια σας γιατι αμφεβαλα αν διαβασα καλα να είσουν 40 και αυτος 22 να το καταλαβω. Αλλα είστε και τα δυο 22, κοινως νεογνα.
#2 διάβασα αυτά που έγραψες 2-3 φορές για να καταλάβω ποιος το έχει γράψει....θα μπορούσε ΑΝΕΤΑ να το έχει στείλει η μαμά του 22χρονου.Πέρα από την πλάκα, χρειάζεσαι δουλειά με τον εαυτό σου. Το θέμα ελέγχου, ζήλιας, κτητικότητας, πες το όπως θες θα το συναντάς σε οποιαδήποτε σχέση σου αν δε βρεις τη ρίζα του.
#4Αγαπητή Ελπίζουσα,Με μπερδέψε λίγο η ερώτησή σου. Ή μπορεί να μην κατάλαβα καλά. Λες ότι στην αρχή το ήθελες χαλαρό γιατί και αυτός ήταν φρεσκοχωρισμένος - λογικό. Δεν μας λες αυτός τι είπε, και υποθέτω ότι συμφώνησε αφού ήσασταν μαζί για καιρό μετά. Μετά που το ήθελες πιο συγκεκριμένο, του το είπες; Αυτός τι σου είπε; Το σκεφτόσουν μόνη σου τρεις μήνες. Ναι αλλά στην σχέση (ονόμασέ το όπως θες εσύ) δεν ήσουν μόνη σου. Το συζήτησες μαζί του και αυτός είπε όχι προτιμώ να χωρίσουμε από το να αλλάξουμε όνομα σε αυτό που ήδη έχουμε; Ετσι όπως τα γράφεις μου φαίνεται ότι του ανακοίνωσες ότι πρέπει να χωρίσετε χωρίς να του δώσεις ευκαιρία να πάρει θέση.Κι αν αυτός τώρα σε κυνηγάει γιατί θέλει σχέση μαζί σου; (το οποίο ήθελες κι εσύ από νωρίτερα)Ή κάτι δεν έχω καταλάβει.Στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς σε όλους όσοι ενίοτε καμακώνονται σε ουρές :) Υγ. Λες οτι σε ζήλευε και έτσι όπως το γράφεις είναι σαν να το λες για καλό. Αυτό με μπέρδεψε ακόμα περισσότερο.
Μάλλον εννοεί ότι δεν του ήταν αδιάφορο αν αυτή κοιτούσε άλλους άντρες. Τη ζήλευε δηλαδή δεν ήταν χαλαρός κ τον ένοιαζε με ποιον πάει και τι κάνει.
Κι εμένα με μπέρδεψε αυτό το σημείο. Δεν είναι ξεκάθαρο αν του είπε ποιο είναι το πρόβλημά την και τι απάντησε εκείνος. Αλλά κι έτσι όπως περιγράφει το "μαζί" τους και αν αυτός τσίνισε στην λέξη σχέση μου κάνει λίγο σαν κάτι τύπους από άλλες ερωτήσεις που μια χαρά σχέσεις έχουν απλά μάλλον ψάχνουν και κάτι καλύτερο/νιώθουν πολύ καλοί για να δεσμευτούν και το παίζουν ότι και καλά απλά περνάμε χρόνο μαζί, οπότε είναι και λίγο παρτάκιας.
#1 Και πολύ το άργησες! 5 χρόνια είναι υπεραρκετά για να ξέρεις αν θέλεις ένα κοινό μέλλον με κάποιον. Και μπράβο σου που τερμάτισες την σχέση, μετά από τόσα χρόνια λόγω συνήθειας πολλοί παραμένουν σε μια σχέση και θέλει θάρρος να χωρίσεις.
#7 Δυστυχώς δεν μπορείς να ευχαριστήσεις και τον εαυτό σου και τους γονείς σου και δεν υπάρχει τρόπος να τους πείσεις να μην θέλουν εγγόνι ή να σε δουν εσένα παντρεμένη. Αρκεσου οτι τα έχεις βρει με σένα και οι γονείς πρέπει κάποια στιγμή να αποδεχτούν οτι δεν θα κάνεις οικογένεια κι οτι είσαι ευτυχισμένη με τη ζωή σου. Μην περιμένεις να το καταλάβουν απλά να το αποδεχτούν.
#6 Αισθάνεσαι όμορφα γιατί αισθάνεσαι ασφάλεια και αποδοχή και αυτοπεποίθηση κι αυτό ειναι πολύ καλό (αν και θα έπρεπε να αισθάνεσαι έτσι ακόμα κι οταν δεν έχεις σχέση). Στο δια ταύτα, είτε είσαι με τον φίλο σου γιατί νοιώθεις ασφάλεια και περνάς καλά χωρίς όμως να νοιώθεις κάτι βαθύτερο είτε δεν ξέρεις τι ακριβώς είναι ο έρωτας και τον μπερδεύεις με την στιγμιαία χαρά που νοιώθεις οταν κάποιος που σε έχει λίγο φτυσμένη και είναι η λάθος επιλογή σου δίνει λίγη προσοχή (πάντα οταν μας δίνετε λίγο από κάτι που δεν μπορούμε να έχουμε νοι'ωθουμε ευφορία αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι είναι έρωτας). Επειδή είσαι μικρή και μας λες οτι πάντα έκανες λάθος επιλογές τείνω περισσότερο στο δεύτερο. Πολλές φορές μεγαλοποιούμε τον έρωτα στο μυαλό μας και τον φανταζόμαστε όπως στις ταινίες (έχουν κάνει πολύ κακό σε αυτόν τον τομέα) ή τον μπερδεύουμε με την καψούρα. Αν ισχύει αυτό τότε μπορείτε να βρείτε τον ερωτικο ενθουσιασμό δοκιμάζοντας πράγματα, να πειραματιστείτε.Υπάρχει όμως και η περίπτωση να μην υπάρχει έρωτας, μόνο ασφάλεια και τρυφερότητα και σε αυτή την περίπτωση ο ερωτικός ενθουσιασμός δύσκολα θα έρθει και η σχέση είναι καταδικασμένη να τελειώσει.Στην τελική όμως αυτό που ρωτάς είναι προσωπικό και κανείς δεν μπορεί να σου πει τι συμβαίνει ακριβώς. Εμπιστέψου το ένστικτό σου, αν νοιωθεις οτι η σχέση δεν σε καλύπτει, οτι κάτι σου λείπει, οτι οταν δεν είστε μαζί δεν σου λείπει και περνάς καλύτερα τότε κάτι δεν πάει καλά και δεν είναι ανάγκη να ορίσεις τι ακριβώς