Υπάρχουν πολλοί Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και εδώ - Η σεξουαλική παρενόχληση στην Ελλάδα

Υπάρχουν πολλοί Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και εδώ - Η σεξουαλική παρενόχληση στην Ελλάδα Facebook Twitter
Θα εκπλαγείτε που στην «πολιτισμένη» Ελλάδα μία στις τέσσερις γυναίκες έχουν πέσει θύματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας.
15

Πριν κάποιο καιρό, η ερευνήτρια Κωνσταντίνα Αρετάκη -Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Καΐρου και στο Πανεπιστήμιο Μπένι Σουέφ- μας είχε περιγράψει την κατάσταση στο Κάιρο (Η σεξουαλική παρενόχληση στη χώρα του Νείλου).

 

Καθώς όλοι μιλάνε για τον παραγωγό Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και τις αποκαλύψεις για παρενοχλήσεις και σεξουαλικές επιθέσεις σε γυναίκες, θεωρούμε ίσως πως όλα αυτά είναι πολύ μακρινά. Ή, συγκρίνοντας τη χώρα μας με μουσουλμανικές χώρες όπου τα πράγματα είναι σαφώς χειρότερα, νομίζουμε πως οι Ελληνίδες βιώνουν τελείως ατάραχα το ζήτημα. 

Ζήτησα απ' την κυρία Αρετάκη να μας μιλήσει για την Ελλάδα, διαλύοντας μερικούς μύθους...

  

— Είναι η σεξουαλική παρενόχληση φαινόμενο μόνο των μουσουλμανικών χωρών;

Με όσα είπα για την Αίγυπτο δεν είχα σε καμία περίπτωση πρόθεση να συκοφαντήσω κάποια χώρα και τους ανθρώπους της, αλλά να καταδικάσω φαινόμενα και πράξεις.

Κι αν έχουμε την εντύπωση ότι εμείς οι Έλληνες, ως λαός και ως χώρα, διαφέρουμε, ας ανατρέξουμε στο πρόσφατο παρελθόν της «πολιτισμένης» κατά τα άλλα Ελλάδας.

Δέστε τις κωμωδίες της «χρυσής» εποχής του Ελληνικού Κινηματογράφου, πώς συμπεριφέρονταν οι άντρες όταν διασταυρώνονταν με καλλίπυγους δεσποινίδες. Στις δε βιντεοταινίες της δεκαετίας του ’80, εκεί πια τα πράγματα έχουν ξεφύγει εντελώς. Χειρονομίες και άκρως προσβλητικά σχόλια που αναδεικνύουν τον έντονο σεξισμό που επικρατούσε τότε. Οι ταινίες αποτυπώνουν την κοινωνική κουλτούρα κάθε εποχής…

Διαβάστε ακόμα βιβλία (για παράδειγμα το εφηβικό μυθιστόρημα «1-1-4»της Βούλας Μάστορη, όπου διάβασα για πρώτη για τέτοια περιστατικά, που μέχρι τότε δεν ήξερα ότι συνέβαιναν) ή άρθρα σχετικά με το θέμα. Τη δεκαετία του ‘60 δεν μπορούσε να κυκλοφορήσει θηλυκό στο κέντρο της Αθήνας, χωρίς να υποστεί κάποια φραστική παρενόχληση, τσιμπήματα κ.α.

 

Τις ίδιες ορμές έχουν και οι γυναίκες. Δεν διαφέρουμε σε αυτό από τους άντρες. Υπάρχει μόνο αυτή η ειδοποιός διαφορά: η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός. Εμείς, σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι οι άντρες, σεβόμαστε την οντότητα του άλλου φύλου

 

— Και έπειτα ήρθαν τα παιδιά των λουλουδιών...

Ναι, και η σεξουαλική απελευθέρωση ή αποχαλίνωση (ή μήπως αποχαύνωση;). Ο αντίκτυπος αυτών των εξελίξεων άργησε κάπως να έρθει στην Ελλάδα. Κι αν καταλάγιασαν τώρα, κάπως, τα αρσενικά και δεν τσιμπάνε πια τα κορίτσια στο δρόμο, δέστε τι γίνεται στο διαδίκτυο και στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κατακλύζονται από φωτογραφίες θηλυπρεπών  κοριτσιών με κάθε είδους σεξιστικό σχόλιο από πειναλέα αρσενικά. Κι εμείς οι άλλοι, τα βλέπουμε και αδιαφορούμε ή στη χειρότερη περίπτωση γελάμε με αυτά. Μπορεί λοιπόν να άλλαξε μορφή και μέσο, αλλά το φαινόμενο παραμένει το ίδιο.

— Σε σχέση με την Αίγυπτο πάντως είμαστε καλύτερα;

Κι αν όντως, εμείς οι Έλληνες, είμαστε πιο πολιτισμένοι από τους Αιγύπτιους και δεν παρενοχλούμε πια τις γυναίκες, πέστε μου, ποια είναι το ποσοστά βιασμών και σεξουαλικής κακοποίησης γυναικών ή ακόμα χειρότερα κοριτσιών, στην Ελλάδα; Κυκλοφορούν αρκετές έρευνες στο διαδίκτυο. Ρίξτε μια ματιά, θα εκπλαγείτε που στην «πολιτισμένη» Ελλάδα μία στις τέσσερις γυναίκες έχουν πέσει θύματα σωματικής ή σεξουαλικής βίας. (Έρευνες για την Σεξουαλική βία στην Ευρώπη και Ελλάδα 1 / 2 / 3 / 4).

Και βέβαια, αν μου πείτε πάλι πως διαφέρουμε στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε αυτά τα περιστατικά, έχω να θυμηθώ ανάλογα περιστατικά που συνέβησαν όχι πολλά χρόνια πριν σε  πόλη σημαντικού τουριστικού προορισμού της Ελλάδας. Καταγγελία βιασμού από παραθερίστρια. Οι δικαιολογίες των δραστών αναπαράγονταν στον τοπικό τύπο, χωρίς καμία αιδώ και στα σχόλια στα πηγαδάκια των καφενείων: «Τα ήθελε η τουρίστρια», γιατί ήταν προκλητικά ντυμένη, γιατί αντάλλαξε δυο κουβέντες και ήπιε ένα ποτά με τους δράστες. Ο ξένος, ο διαφορετικός, είναι πάντα το εύκολο θύμα…

Δεν είναι ο τόπος λοιπόν, αλλά οι άνθρωποι και οι συμπεριφορές τους που δημιουργούν τέτοια φαινόμενα. Ούτε η θρησκεία, αλλά οι νοοτροπίες. Ούτε ο χρόνος, αλλά η κουλτούρα. Κι εδώ μιλάμε για την κουλτούρα που θεωρεί τον άντρα κυνηγό (υποτίθεται) και τη γυναίκα θήραμα (πάλι υποτίθεται). Και η νοοτροπία αυτή δυστυχώς δεν θα αλλάξει και θα συνεχίζει να διαιωνίζεται, όσες χιλιάδες χρόνια κι αν περάσουν. Ανέκαθεν ήταν πάντα το ίδιο.

— Δηλαδή; 

Τέτοιες μαρτυρίες απεικονίζονται πάνω στην αρχαία ελληνική αγγειογραφία, ενώ πρόσφατα ανακαλύφθηκε τοιχογραφία με το ίδιο περιεχόμενο στην ελληνική πόλη της ρωμαϊκής περιόδου, Τρίμιθις, στην Αίγυπτο: Σάτυροι με προτεταμένο τον ανδρισμό τους απλώνουν χέρια και κυνηγούν έντρομες Μαινάδες.

Υπάρχουν πολλοί Χάρβεϊ Γουάινσταϊν και εδώ - Η σεξουαλική παρενόχληση στην Ελλάδα Facebook Twitter

— Πιστεύετε ότι παίζουν ρόλο οι διαφορές των φύλων;

Είναι στη φύση του ανθρώπου, στο ένστικτο της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του είδους. Βρίσκεται στον εγκέφαλο και του αρσενικού και του θηλυκού. Τις ίδιες ορμές έχουν και οι γυναίκες. Δεν διαφέρουμε σε αυτό από τους άντρες. Υπάρχει μόνο αυτή η ειδοποιός διαφορά: η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός. Εμείς, σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι οι άντρες, σεβόμαστε την οντότητα του άλλου φύλου, του άντρα δηλαδή και σεβόμαστε τον ρόλο του στην υπέρτατη στιγμή της μητρότητας (και πατρότητας αντίστοιχα). Εμείς δεν διακωμωδούμε στον ίδιο βαθμό, δεν χλευάζουμε, δεν χυδαιολογούμε, δεν κάνουμε σεξιστικά σχόλια, δεν λέμε σεξουαλικά ανέκδοτα για τους άντρες, δεν χρησιμοποιούμε τους άντρες ως αντικείμενα. Ποθούμε και λατρεύουμε τους άντρες με το ίδιο, ίσως και περισσότερο πάθος. Κρατάμε τα σχόλια και τις χειρονομίες και τα ερωτικά προστυχόλογα για τις ιδιωτικές μας στιγμές και με αποδέκτη το πρόσωπο που κάθε φορά μας ενδιαφέρει, με την δική του αποδοχή. Δεν βγαίνουμε στους δρόμους να εκφράζουμε την σεξουαλική μας πείνα σε όποιον άντρα συναπαντούμε (όχι πως θα τους χαλούσε φυσικά).

— Ποια θα ήταν η λύση; 

Δυστυχώς, δεν υπάρχει γιατρειά για αυτό, ούτε φάρμακο να δώσουμε στους άντρες να συνέλθουν. Θα συνεχίσουμε να υφιστάμεθα τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Δεν μας μένει άλλος τρόπος, απλά να θωρακιστούμε με τσίγκινα σωβρακάκια (μεταφορικά μιλώντας) και να βρούμε τον τρόπο, η καθεμιά από μόνη της (αφού μόνες μας είμαστε όταν βιώνουμε τέτοια φαινόμενα στο δρόμο) να αντιμετωπίζει τέτοια περιστατικά, εφόσον φυσικά έχει τη σχετική χειραφέτηση, την δύναμη, το ψυχικό σθένος και την αντοχή. Από την άλλη, επειδή υπάρχουν γυναίκες που οι συνθήκες στις οποίες ζουν δεν τους επιτρέπουν να αντιδράσουν, να φωνάξουν, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, οφείλουμε εμείς που καλούμαστε δυναμικές (όπως μας θεωρούν, γιατί έτσι δείχνουμε, επειδή απλά είμαστε εμείς που καθορίζουμε την ζωή μας) να είμαστε εκεί για αυτές και να μαχόμαστε εμείς ενάντια στο κατεστημένο.

 

— Κάποιοι άντρες ίσως νιώσουν αδικημένοι απ' αυτά που λέτε...

Αν γενικεύω το φαινόμενο αυτό, γιατί φυσικά δεν λειτουργεί όλος ο αντρικός πληθυσμός με αυτόν τον τρόπο, πρόθεση μου πάλι δεν είναι να θίξω τους άντρες. Αναφέρομαι και καταδικάζω αυτό που συμβαίνει και όσους προβαίνουν σε τέτοιες κατάπτυστες πράξεις. 

Και για αυτούς που θα θελήσουν να με εντάξουν κάπου, θέλω να πω ότι δεν είμαι ούτε φεμινίστρια (αντίθετα μάλιστα, δεν βλέπω με καλό μάτι τον φεμινισμό των δεκαετιών ’60-’70), ούτε αριστερή. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι ταμπέλες. Ποτέ δεν καυχήθηκα ότι είμαι πολιτικοποιημένη. Θα έλεγα ότι είμαι μόνο κοινωνικά ευαισθητοποιημένη. Είμαι ένας άνθρωπος που δεν αντέχει να βλέπει την τόση κοινωνική αδικία δίπλα του, που δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια και να προσποιείται ότι όλα είναι καλά, εφόσον η δική του ζωή είναι καλή (προς το παρόν… γιατί τα πάντα ρει).

Πρόσωπα
15

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Πρόσωπα / Η μυθιστορηματική ζωή και οι πολιτικές απόψεις της Καλής Καλό θα σε μάθουν πολλά για το σήμερα

Η γυναίκα που έζησε την ιστορία του ελληνικού θεάτρου, και πάλεψε για την Αριστερά αφηγείται τη ζωή της στο LIFO.gr σε μια συνέντευξη-ποταμό στον Αντώνη Μποσκοΐτη.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΜΠΟΣΚΟΪ́ΤΗΣ
Ιωάννινα - 45 Πρόσωπα

Faces of Ioannina / 45 πρόσωπα και δημιουργικές ομάδες που κάνουν τα Ιωάννινα ξεχωριστά

Γιαννιώτες, Γιαννιώτισσες και κάτοικοι των Ιωαννίνων κάθε ιδιότητας και ηλικίας φωτογραφίζονται στη LiFO, μιλούν για τις ασχολίες τους και για όσα κάνουν την πόλη τους ξεχωριστή.
M. HULOT, ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ & ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Ερίκ Καντονά: Βασιλιάς, αποστάτης, θεός

Πρόσωπα / Ερίκ Καντονά: Βασιλιάς, αποστάτης, θεός

«Βασιλιάς» στην Αγγλία, που του δίνει μια αγάπη άρρωστη, συγκρινόμενη μόνο με αυτήν προς τον Τζορτζ Μπεστ, και «θεός» στη Γαλλία, ζωντανό σύμβολο του ασυμβίβαστου και ρέμπελου Γαλάτη που δεν θα χωρέσει ποτέ των ποτών στα τυποποιημένα κουτάκια της νεωτερικότητας- ένα πορτρέτο του ηθοποιού/ σκηνοθέτη/ παραγωγού/ πρώην ποδοσφαιριστή Ερίκ Καντονά.
ΜΑΚΗΣ ΜΑΛΑΦΕΚΑΣ
Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Δημήτρης Πολιτάκης / Αποχαιρετισμός στην κυρία Μιράντα

Πηγαίνοντας μετά από καιρό σε σπίτι φίλων, είδα στην εξώπορτα το αγγελτήριο θανάτου της ηθοποιού Μιράντας Κουνελάκη που έμενε στην ίδια πολυκατοικία και για χρόνια «επέβλεπε» στοργικά και διακριτικά τις νεανικές μας τρέλες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ολίβια Γκαζαλέ: «Ο φεμινισμός δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά ολόκληρη την κοινωνία»

Ιδέες / Ολίβια Γκαζαλέ: «Ο φεμινισμός δεν αφορά μόνο τις γυναίκες αλλά ολόκληρη την κοινωνία»

Η καθηγήτρια Φιλοσοφίας και συγγραφέας Ολίβια Γκαζαλέ μιλά στο LIFO.gr με αφορμή τη συμμετοχή της στην 8η Νύχτα Ιδεών του Γαλλικού Ινστιτούτου, που θα παρακολουθήσουμε διαδικτυακά την Πέμπτη 28/1.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μια εξοργιστική απάντηση

Χριστίνα Γαλανοπούλου / Μια εξοργιστική απάντηση

Η ψυχρότητα στη διατύπωση, η μηδενική ενσυναίσθηση, η ελαφρά αμφιβολία που διατρέχει την αντίδραση της Ομοσπονδίας στην καταγγελία της Ολυμπιονίκη περί βιασμού είναι κάτι που στο μέλλον θα πρέπει να διδάσκεται σε Σχολές Επικοινωνίας και σεμινάρια διαχείρισης κρίσεων.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Μυρτώ Κοντοβά: «Είμαι σε μεγάλη κόντρα με την κουλτούρα της τηλεόρασης»

Τηλεόραση / Μυρτώ Κοντοβά: «Είμαι σε μεγάλη κόντρα με την κουλτούρα της τηλεόρασης»

Γράφει, σκηνοθετεί, μοντάρει, ζει μέσα στο νέο της πρότζεκτ, τη σειρά «Σχεδόν Ενήλικες», που μόλις ξεκίνησε να προβάλλεται στο Mega: Η Μυρτώ Κοντοβά επέστρεψε στην τηλεόραση μιλώντας για την Αθήνα που γνωρίζει καλά, αυτήν τη φορά μέσα από μια ιστορία γεμάτη σασπένς.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

σχόλια

8 σχόλια
....Δεν βγαίνουμε στους δρόμους να εκφράζουμε την σεξουαλική μας πείνα σε όποιον άντρα συναπαντούμε (όχι πως θα τους χαλούσε φυσικά)....Κατά βάθος και εντελώς θεωρητικά μπορεί να μη τους χαλούσε, αλλά για κάντε ένα πείραμα στο δρόμο ότι τους τη πέφτετε και οι άντρες θα σας κοιτάνε σαν να είστε τρελές, μη πω ότι θα φύγουν τρέχοντας. Αυτή θα είναι η πραγματικότητα.
Ειναι τοσο διαδεδομενη η παρενοχληση που δεν θεωρειται παρενοχληση απο πολλους αντρες. Για καποιους ειναι Ειναι πολυ φυσιολογικο να μιλας χυδαια σε μια γυναικα στον δρομο, πολυ φυσιολογικο να γραφεις κατω απο μια σεξυ φωτογραφια στο ινσταγκραμ "φαε ρε π... τα φλο..α στη μουρη", πολυ φυσιολογικο να την θεωρεις κατεστραμμενο προιον επειδη ειναι πιο ελευθερη στη σεξουαλικη της ζωη, πολυ φυσιολογικο να την αποκαλεις πατσαβουρα, πολυ φυσιολογικο να την στριμωχνεις και για να σε αποφυγει να πρεπει να το παρει στα αστεια για να μην θυμωσεις και μετα την βριζεις παντου... Η λιστα ειναι χωρις τελος... Και με πολυ πιο σοβαρα περιστατικα προφανως... Απο βιασμους μεχρι ανθρωποκτονιες επειδη ηθελαν ασ πουμε να τους χωρισουν. Λυπαμαι που ενα σοβαρο ποσοστο των ανδρων δεν αντιλαμαβανεται καν την διασταση αυτου του προβληματος, ισως επειδη ειναι μερος του προβληματος και θεωρουν τον εαυτο τους ανωτερο. Φαινεται κ σε συζητησεις σε παρεες οπως και στα σχόλια κατω απο τα αρθρα. Υπαρχει μια φωτεινη εξαιρεση βεβαια καποιων που υπερασπιζονται τις γυναικες αλλα ειναι τοσο λιγοι. Ο μισογυνισμος υπαρχει και το βλεπω καθε μερα αλλα ειναι τραγικο που δεν το καταλαβαινουν οτι αυτες οι αποψεις και αυτα τα λογια προερχονται μονο απο ατομα που μισουν κατα βαθος τις γυναικες. Το θετικο ειναι οτι ειμαστε καλυτερα σημερα απ ο,τι πριν 30 χρονια αλλα εχουμε πολυ δρομο μπροστα μας.
Εγώ πάλι γιατί έχω προσέξει ότι τα τελευταία 10-15 χρόνια οι άντρες δεν μιλάνε, ούτε σφυρίζουν, χειρονομούν στο δρόμο πια; όχι ότι ήταν κάτι ωραίο αυτό, αλλά έχω παρατηρήσει ότι μέχρι περίπου το 2005 δεν γινόταν να βγεις από το σπίτι και να μην σου ανοιγοκλείσουν τα φώτα. Έχω προσέξει ότι ακόμη και αυτές που είναι πολύ προκλητικά ντυμένες, ούτε εκεί γίνεται τίποτα. Μιλάω καθαρά για την σημερινή συμπεριφορά των αντρών στο δρόμο. Πιστεύω έχουν αλλάξει σε σχέση με παλιότερα.
ΑCAB, εγώ πάλι, που είμαι γυναίκα και τέτοια φαινόμενα συμβαίνουν πολλές φορές και σε εμένα και σε γνωστές μου, έχω εντελώς διαφορετική άποψη.Θα έλεγα μάλιστα έχουν γίνει και χειρότεροι όσοι το κάνουν, γιατί το κάνουν πιο πολύ σε μέρη όπου δε βλέπονται.
"Εμείς, σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι οι άντρες, σεβόμαστε την οντότητα του άλλου φύλου, του άντρα δηλαδή και σεβόμαστε τον ρόλο του στην υπέρτατη στιγμή της μητρότητας (και πατρότητας αντίστοιχα). Εμείς δεν διακωμωδούμε στον ίδιο βαθμό, δεν χλευάζουμε, δεν χυδαιολογούμε, δεν κάνουμε σεξιστικά σχόλια, δεν λέμε σεξουαλικά ανέκδοτα για τους άντρες, δεν χρησιμοποιούμε τους άντρες ως αντικείμενα." Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος διαφωνίας εδώ. Πρώτον, δεν είναι απόλυτη («σε μεγαλύτερο βαθμό» λέει, άρα δεν εννοεί ότι όλοι οι άνδρες και οι γυναίκες είναι έτσι).Δεύτερον, ρίχνοντας μια ματιά στην πραγματικότητα διαπιστώνω ότι δεν έχει και άδικο (ως προς το νόημα στο οποίο θέλει να φτάσει, γιατί η διατύπωση μπάζει λίγο).Ποιο φύλο παρουσιάζεται και νοείται περισσότερο ως αντικείμενο και από ποιο ή προς τέρψη ποιού;Από τις διαφημίσεις προϊόντων, το «διακοσμητικό» ρόλο σε κάποιες εργασίες και την έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση ως καθοριστικό παράγοντα για τον προσδιορισμό της «αξίας» του, μέχρι το λόγο που γίνεται για «χρησιμοποιημένες-μεταχειρισμένες» (αναφερόμενα σε γυναίκες που έχουν συνάψει πολλές ερωτικές σχέσεις στο παρελθόν), την κουλτούρα του βιασμού και φαινόμενα όπως η πορνεία και το trafficking, είναι εμφανές.Ποιο φύλο κάνει τα περισσότερα σεξιστικά σχόλια και «αστεία» και εκφράζεται χυδαία απέναντι στο άλλο, έχοντας δώσει και εξευτελιστική χροιά στην πράξη της συνουσίας;Από το φτηνό, μισογυνιστικό και χυδαίο «χιούμορ» στο οποίο βασίζονται σελίδες ολόκληρες στο ελληνικό ίντερνετ (Κλαρκ, Ξεκωλοθρευτής κοκ, όποιος τις έχει δει θα καταλάβει τι εννοώ) και τον τρόπο με τον οποίο μιλάνε σε γυναίκες πάμπολλοι χρήστες του (απειλές σε φάση «θα σε γ*μήσω», χυδαία, σεξουαλικής φύσης σχόλια αντί για επιχειρήματα σε διαδικτυακές συζητήσεις και τέτοια), μέχρι την ενθάρρυνση τέτοιων συμπεριφορών ως «αρρενωπές» και «μάγκικες», το cat calling και τη σεξουαλική παρενόχληση, είναι επίσης εμφανές.Και η λίστα δεν έχει τελειωμό.Ας σταματήσουν κάποιοι να το παίζουν θύματα ενώ δεν είναι και ας κοιτάξουν την πραγματικότητα. Ας αναγνωρίσουν τα λάθη τους, για να πάρουν την ευθύνη και εν τέλει να πατάξουν αυτές τις συμπεριφορές.
Μπείτε στο σάιτ της εφημερίδας <<Το Πρώτο Θέμα>>, που είναι από τα πιο δημοφιλή σάιτ στην Ελλάδα, κάντε αναζήτηση της λέξης <<Γουάινσταϊν>> και δείτε, σε όλα τα θέματα που αφορούν την υπόθεση, το 99% των σχολίων.Μία λέξη μόνο: απελπισία.
Υπάρχει μόνο αυτή η ειδοποιός διαφορά: η αξιοπρέπεια και ο σεβασμός. Εμείς, σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ό,τι οι άντρες, σεβόμαστε την οντότητα του άλλου φύλου, του άντρα δηλαδή και σεβόμαστε τον ρόλο του στην υπέρτατη στιγμή της μητρότητας (και πατρότητας αντίστοιχα). Εμείς δεν διακωμωδούμε στον ίδιο βαθμό, δεν χλευάζουμε, δεν χυδαιολογούμε, δεν κάνουμε σεξιστικά σχόλια, δεν λέμε σεξουαλικά ανέκδοτα για τους άντρες, δεν χρησιμοποιούμε τους άντρες ως αντικείμενα. Πηγή: www.lifo.grΚάπου εδώ με έχασε το άρθρο. Από την στιγμή που μπαίνει το "εμείς", ήδη μπαίνει κι "ο άλλος" απέναντι, ως εχθρός. Αυτό είναι το ζητούμενο; Να ορίσουμε τους άνδρες ως εχθρούς και να τους στιγματίσουμε ως φύλο; Ειδικά στο τέλος που αναφέρει "δεν είμαι ούτε αριστερή, ούτε φεμινίστρια", απλά κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μου θυμίζει κάτι διατυπώσεις "εγώ δεν είμαι ομοφοβικός αλλά...". Αν δεν θέλεις να "κάνεις γενικεύσεις", μην κάνεις γενικεύσεις. Εννοείται πως δεν προσφέρουμε καμία λύση στο πρόβλημα. "Δυστυχώς, δεν υπάρχει γιατρειά για αυτό, ούτε φάρμακο να δώσουμε στους άντρες να συνέλθουν. Θα συνεχίσουμε να υφιστάμεθα τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις". Πηγή: www.lifo.gr. Ποιο μοιρολατρική πεθαίνεις. Δεν έχω πανεπιστημιακή θέση, αλλά να πω κάτι που θα βελτίωνε λίγο την κατάσταση; Βάλτε επιτέλους το μάθημα σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία. Να ξέρει ο άνθρωπος ήδη απο το σχολείο τι σημαίνει σεξουαλική παρενόχληση, ποιες συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτέες και γενικότερα πως πρέπει να συμπεριφέρεται στο άλλο φύλο. Το πρόβλημα δεν είναι στο "φύλο", είναι στην συμπεριφορά, είναι στην έλλειψη ευγένειας και σεβασμού, είναι στα στερεότυπα, είναι στις γενικεύσεις και κυρίως είναι στην έλλειψη διαλόγου και στην συγκάλυψη των περιπτώσεων.
Το έχουμε βιώσει σχεδόν όλες. Δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση. Είναι τόσο απλό. Ο/Η εργαζόμενος Χ, πρέπει να ανεχθεί τα σχόλια, κινήσεις, πράξεις, τρόπους του/της συναδέλφου Ψ. Προσωπικά, μου είναι αδιάφορο αν υπάρχουν εξηγήσεις σε υποσυνείδητα ριζωμένες κοινωνικές "νόρμες". Θεωρώ επίσης ανούσιο το "πήγαινε γυρεύοντας, το ήθελε, το ζήτησε" κλπ. Όταν κάποιος χρησιμοποιεί την θέση του/της, τα κάλη του/της ή την ανασφάλεια-ανάγκη κάποιου/ας συναδέλφου κατ´ αυτό τον τρόπο, είναι απλά ακατάλληλος. Είτε αυτός/η είναι προϊστάμενος/η, είτε απλά εργαζόμενος που κυνηγάει μια καλύτερη τύχη με όποιο τρόπο θεωρεί πιο γρήγορο. Αν υπάρχει ερωτική έλξη στον εργασιακό χωρό, μπορεί να εκφραστεί με τρόπο που διασφαλίζει τον σεβασμό σε κάθε επίπεδο. Μπράβο σε όλους όσους έχουν το θάρρος να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και να μιλήσουν.
Ενδιαφέρον προσέγγιση. Αλλά η χυδαιότητα κάποιων ανδρών δεν είναι αρρώστια. Μην το ισοπεδώνουμε. Έλλειψη σεβασμού και παιδείας είναι. Προσωπικά δεν έχω φερθεί χυδαία, ούτε έχω "τσιμπήσει" κοπέλα. Έχω ρίξει διακριτικό βλέμμα σε κοπέλες που με ελκύουν και αν δω ενδιαφέρον, με την ίδια διακριτικότητα συνεχίζω. Δεν το θεωρώ σεξουαλική παρενόχληση, αν και σύμφωνα με πολλές ακραίες φεμινίστριες, θα θεωρηθεί ως τέτοια.Προσωπικά, θεωρώ πως την αντιμετώπιση που υφίσταται η γυναίκα, πολλές φορές την ενισχύει η ίδια η γυναίκα. Παντού βλέπεις γυναίκες που μειώνουν τον ίδιο τους τον εαυτό γιατί έχουν παρασυρθεί απ' την κοινωνική πεποίθηση ότι η γυναίκα είναι κατώτερη. Έστω υποσυνείδητα. Και δεν μπορώ να πιστέψω ότι η γυναίκα σέβεται και λατρεύει ίσα τον άντρα, πόσο μάλλον και παραπάνω απ' το ίδιο της το φύλο. Ίσως σφάλλω.Επίσης θέλω να πω ότι: ναι, δεν είναι η θρησκεία υπαίτια για τέτοιες συμπεριφορές, αλλά η νοοτροπία. Αλλά μην ξεχνάμε ότι η θρησκεία είναι ένα πέπλο που πολλοί χρησιμοποιούν για να δικαιολογήσουν τέτοιου είδους συμπεριφορές. Νοοτροπία και θρησκεία επηρεάζουν η μια την άλλη.Δυο είναι τα δεινά της υπόθεσης κατά την γνώμη μου: η λύσσα και χυδαιότητα (πολλών) αντρών κατά γυναικών, και το άλλο άκρο, ο ακραίος φεμινισμός (κάποιων) γυναικών που ένα βλέμμα ανδρός αρκεί για να θεωρηθεί σεξιστικό ή παρενόχληση. Τα άκρα είναι κατακριτέα.
πάρε dislike τώρα φίλος γιατί "Εμείς δεν διακωμωδούμε στον ίδιο βαθμό, δεν χλευάζουμε, δεν χυδαιολογούμε, δεν κάνουμε σεξιστικά σχόλια, δεν λέμε σεξουαλικά ανέκδοτα για τους άντρες, δεν χρησιμοποιούμε τους άντρες ως αντικείμενα.". Ατράνταχτα επιχειρήματα.
Στεναχωρέθηκα τώρα με το dislike. Δεν αρνούμαι ότι αυτά που παρέθεσες υπάρχουν. Υπάρχουν. Και απ' τις δυο πλευρές. Όχι στον ίδιο βαθμό, αλλά υπάρχουν. Για παράδειγμα, ο άντρας σύμφωνα με τα κοινωνικά "πρότυπα" πρέπει να δουλεύει για να ταίζει την οικογένεια του, αλλιώς είναι άχρηστος. Στην κρίση και ανεργία που έχουμε, φανταστείτε τι ψυχολογικό αντίκτυπο έχει αυτό. Άλλο παράδειγμα είναι ότι τάχα μου ο άντρας δεν είναι άντρας αν δεν έχει γνώσεις σε μαστορέματα. Μετά έρχεται το κλασικό "πρόβλημα" του μεγέθους του πέους. Όσο για ανέκδοτα, πραγματικά θα ήθελα να ακούσω κάποια. Το ότι γελάω με ένα καλό ανέκδοτο με πρωταγωνίστρια γυναίκα, δεν σημαίνει ότι δεν θα γελάσω με ένα που αφορά άντρες, επειδή είμαι άντρας. Όσο για το ότι πολλοί άντρες θεωρούν τις γυναίκες αντικείμενα, με βρίσκει κατά μέχρι το μεδούλι και τέτοιους "άντρες" τους θεωρώ δειλούς και καθάρματα.
Και μενα μου περασε απο το μυαλο οτι μπορει να υπαρχουν και στην εδω βιομηχανια θεαματος αντιστοιχα περιστατικα αλλα αμεσως το θεωρησα απιθανο εως και παραλογο.Εδω ολοι ειναι ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ...