Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ»

Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» Facebook Twitter
Η σκηνή της άφιξης στο Hotel de la Gloria. Εδώ θα διαδραματιστεί ο θάνατος του ήρωα μέσα από ένα θρυλικό 7λεπτο μονοπλάνο, το οποίο θα προκαλέσει πλήθος θεωρητικών κειμένων.
2

Τα μονοπλάνα (οι λήψεις χωρίς cut δηλαδή) δεν είναι λίγα στην ιστορία του κινηματογράφου και υπάρχει λόγος γι’ αυτό. Παρότι είναι απαιτητικά στην εκτέλεσή τους, εντούτοις χρησιμοποιούνται συχνά από τους σκηνοθέτες, επειδή έτσι προσδίδεται, συνήθως, μεγαλύτερη αίγλη στην αφήγηση. Ένα άψογο τεχνικά μονοπλάνο, που έχει στηθεί με την απαραίτητη φροντίδα, έχει τη δύναμη να «σηκώσει» μια ταινία. Καλλιτεχνικά, εννοώ, μπορεί να την τοποθετήσει πιο μπροστά, πιο πάνω. Φυσικά, για να συμβεί κάτι τέτοιο τον πρώτο λόγο θα τον έχει πάντα το ίδιο το φιλμ, γιατί ένα μέτριο ή κακό φιλμ δεν μπορεί να μετατραπεί σε αριστούργημα εξαιτίας ενός μονοπλάνου.

Μονοπλάνα έχουν «τραβήξει» μεγάλοι σκηνοθέτες στην ιστορία του σινεμά. Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ στη Θηλιά (1948), ο Όρσον Γουέλς στο Άγγιγμα του Κακού (1958), ο Ζαν-Λυκ Γκοντάρ στο Γουικέντ (1967), ο Θόδωρος Αγγελόπουλος στον Θίασο (1975), ο Αντρέι Ταρκόφσκι στη Θυσία (1986), ενώ στα πιο πρόσφατα χρόνια ξεχωριστά μονοπλάνα έχουν αφήσει ο Παρκ Τσαν-Γουκ στο Oldboy (2003), ο Αλφόνσο Κουαρόν στη Βαρύτητα (2013) και βεβαίως ο Αλεξάντερ Σοκούρωφ στη Ρώσικη Κιβωτό (2002) – μια ταινία η οποία είναι ολόκληρη ένα μονοπλάνο!

Ο Αντονιόνι, στο Επάγγελμα: Ρεπόρτερ, υιοθετεί τη φόρμα του θρίλερ, προκειμένου να εισχωρήσει στο εσωτερικό κενό του ήρωά του.

Εννοείται πως στο δίκτυο υπάρχουν πάμπολλες λίστες με τα μακρύτερα στον χρόνο μονοπλάνα, τα ωραιότερα, τα «καλύτερα», τα πιο ιστορικά και λοιπά, και λοιπά... Και όμως υπάρχουν λίστες που δεν περιλαμβάνουν το εκπληκτικότερο μονοπλάνο στην ιστορία του κινηματογράφου, το επτάλεπτο προτελευταίο πλάνο της θρυλικής ταινίας του Μικελάντζελο Αντονιόνι Επάγγελμα: Ρεπόρτερ, από το 1975. Είναι ν’ απορείς…

Δεν χρειάζεται να πούμε ή να υπενθυμίσουμε πως η ταινία του Αντονιόνι είναι από μόνη της ένα αληθινό έπος. Και υπό αυτή την έννοια το ιστορικό μονοπλάνο της λίγο πριν από το τέλος, που λειτουργεί ναι μεν εντυπωσιακά, αλλά και εντελώς ουσιαστικά εν σχέσει με το «τι» και με το «πώς» της αφήγησης (με τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά της εννοώ), εντάσσεται απλώς στη γενικότερη φιλμική κατασκευή. Έτσι, αποκτά κι εκείνο «άλλη» αξία, όντας μέρος της εξέλιξης ενός καθαρού αριστουργήματος.

Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» Facebook Twitter
Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» Facebook Twitter

Ο Τζακ Νίκολσον υποδύεται τον Ντέιβιντ Λοκ, έναν ρεπόρτερ της αγγλικής τηλεόρασης ο οποίος αναλαμβάνει μιαν αποστολή σε μια χώρα της σαχάριας Αφρικής (οι σχετικές σκηνές είναι γυρισμένες στην Αλγερία), προκειμένου να καλύψει τον πόλεμο που διεξάγει ένα εθνικοαπελευθερωτικό μέτωπο. Φαίνεται μπουχτισμένος και κουρασμένος από τη ζωή του, καθώς μοιάζει ν’ αναζητά στην Αφρική τον χαμένο εαυτό του ή έστω τον «άλλο» εαυτό του, μακριά από τις συμβάσεις της οικογενειακής ή και επαγγελματικής ισοπέδωσης. Γρήγορα η τύχη τού σκαρώνει ένα περίεργο παιγνίδι.

Καθώς καταλύει σ’ ένα τοπικό ξενοδοχείο, σαν εκείνα που διαβάζουμε στα βιβλία του Paul Bowles, πέφτει κάποια στιγμή πάνω στο πτώμα ενός ανθρώπου –που είχε προλάβει να τον γνωρίσει ζωντανό–, κάποιου Ρόμπερτσον, ο οποίος δούλευε για λογαριασμό των Αφρικανών επαναστατών (τους προμήθευε όπλα). Τότε ο Λοκ πράττει την κίνηση της ζωής του, ή αν θέλετε εκείνη που θα τον σπρώξει πιο γρήγορα στο τέλος. Πλαστογραφεί όλα τα στοιχεία του Ρόμπερτσον (του μοιάζει κιόλας) και παίρνει τη θέση του, ενώ ο ίδιος θεωρείται πια νεκρός για τους δικούς του. Κλείνει διάφορα ραντεβού σε Γερμανία και Ισπανία με τα άτομα που θα συναντούσε ο Ρόμπερτσον, αλλά όλα πάνε στραβά για κείνον. Τον κυνηγούν οι πάντες. Η παλιά του ζωή υπό τη μορφή της γυναίκας κι ενός συναδέλφου του, που βρέθηκαν στα ίχνη του δήθεν Ρόμπερτσον ψάχνοντας για τον άνθρωπό τους, οι καθεστωτικοί πράκτορες, η αστυνομία και πάνω απ’ όλα ο ίδιος του ο εαυτός. Μια φοιτήτρια που θα γνωρίσει στη Βαρκελώνη (παίζει η Μαρία Σνάιντερ) δεν θα κατορθώσει ούτε εκείνη να τον βγάλει από την πορεία προς το τέλος, το οποίο ολοταχώς πλησιάζει.

Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» Facebook Twitter
Το γύρισμα αυτού του πλάνου χρειάστηκε 11 μέρες. Υπήρχαν κι άλλες δυσκολίες, κυρίως ο άνεμος. Φυσούσε πολύ και η κακοκαιρία, που γρήγορα κατέληξε σε ανεμοθύελλα, προκάλεσε πολλές ζημιές.

Στο προτελευταίο θρυλικό μονοπλάνο ο Λοκ-Ρόμπερτσον έχει καταφύγει στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου (τι χώροι!), κάπου στην ισπανική επαρχία, όπου και εκτελείται από κάποιον πράκτορα (έξοχη, εδώ, η ηχητική μπάντα), ενώ έξω από το παράθυρό του ανταμώνουν οι επίσημοι διώκτες του. Οι διώκτες (εντός ή εκτός εισαγωγικών) τόσο του Λοκ όσο και του Ρόμπερτσον (η γυναίκα του, ο συνάδελφός του, η αστυνομία).

Ο Αντονιόνι, στο Επάγγελμα: Ρεπόρτερ, υιοθετεί τη φόρμα του θρίλερ, προκειμένου να εισχωρήσει στο εσωτερικό κενό του ήρωά του (σπουδαίος ο Τζακ Νίκολσον), αναζητώντας το βαθύτερο νόημα της ύπαρξης. Μετατρέπει, κοντολογίς, μια (φαινομενική) περιπέτεια σ’ ένα φιλοσοφικό υπαρξιακό δράμα.

Για ποιο πράγμα, εντέλει, αξίζει να ζεις; Για κείνο που είσαι ή για κείνο που θα ήθελες να είσαι; Πόσο μπορείς να ξεφύγεις από τον εαυτό σου; Πόσο μπορείς να δαμάσεις την εσωτερική μοναξιά σου; Και τι μένει, εντέλει, όταν φθάνεις στο τέρμα, καθώς η ζωή θα συνεχίζεται απρόσκοπτα έξω απ’ το παράθυρό σου;

Η ταινία, ακόμη και σήμερα, εντυπωσιάζει όχι μόνο με τη φόρμα της (ο Αντονιόνι υπήρξε, εξάλλου, ένας μετρ της φόρμας), αλλά και με το περιεχόμενό της. Με τα ερωτήματα που θέτει, όπως και με τις απαντήσεις που δίνει (τις οποίες προσεγγίζει κάθε θεατής μοναχός του).

Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» Facebook Twitter
Το βασικό πρόβλημα δεν ήταν να βγει η μηχανή έξω από το παράθυρο, αλλά να καταλήξει πάλι μπροστά στο παράθυρο, αφού θα έχει κάνει πρώτα ένα κυκλικό πανοραμίκ στην πλατεία. Και αυτό το καταφέραμε χρησιμοποιώντας τη μηχανή με τα γυροσκόπια.
Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» Facebook Twitter

Ο ίδιος ο Μικελάντζελο Αντονιόνι είχε εξηγήσει πώς είχε καταφέρει, τεχνικώς, να γυρίσει εκείνο το μονοπλάνο, που συμπυκνώνει τους δικούς του, πάνω απ’ όλα, φιλοσοφικούς προβληματισμούς. Από ένα παλιό, εννοείται, τεύχος του περιοδικού Σύγχρονος Κινηματογράφος ’76 (11/1975-2/1976) διαβάζουμε τον Ιταλό σκηνοθέτη να λέει:

«Το προτελευταίο πλάνο της ταινίας, που διαρκεί περίπου επτά λεπτά, απαιτούσε τη χρήση μιας ειδικής μηχανής λήψης, καναδικής κατασκευής, προσαρτημένης σε μια σειρά από γυροσκόπια. Δοκίμασα και άλλους τρόπους για να αποδώσω το ίδιο πράγμα, αλλά όλοι αποδείχτηκαν περισσότερο τεχνητοί και λιγότερο πρακτικοί.

Το βασικό πρόβλημα δεν ήταν να βγει η μηχανή έξω από το παράθυρο, αλλά να καταλήξει πάλι μπροστά στο παράθυρο, αφού θα έχει κάνει πρώτα ένα κυκλικό πανοραμίκ στην πλατεία. Και αυτό το καταφέραμε χρησιμοποιώντας τη μηχανή με τα γυροσκόπια.

Μέσα στο δωμάτιο, η μηχανή κινιόταν κρεμασμένη από ένα τράβελινγκ κολλημένο πάνω στο ταβάνι. Ο οπερατέρ την έσπρωχνε κρατώντας την από δύο μεγάλα κυρτά χερούλια – όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Το δυσκολότερο πρόβλημα παρουσιάστηκε όταν η μηχανή έφτασε στο παράθυρο με το σιδερένιο κιγκλίδωμα. Το κιγκλίδωμα ήταν στερεωμένο με μεντεσέδες και άνοιξε ένα δευτερόλεπτο αφού τα κάγκελα βγήκαν (έφυγαν) από τις δύο άκρες του (φιλμικού) κάδρου.

Προφανώς έλεγχα τα πάντα. Από ένα όχημα έδινα εντολές για τα ζουμ και τα πανοραμίκ μ’ ένα μόνιτορ. Από κει μ’ ένα μικρόφωνο έδινα εντολές στο βοηθό μου και αυτός τις μεταβίβαζε στους ηθοποιούς, στα αυτοκίνητα και σε οτιδήποτε συνιστούσε την "κίνηση" στην πλατεία.

Το θρυλικό επτάλεπτο μονοπλάνο του Μικελάντζελο Αντονιόνι στο «Επάγγελμα: Ρεπόρτερ» Facebook Twitter
Ο Τζακ Νίκολσον υποδύεται τον Ντέιβιντ Λοκ, έναν ρεπόρτερ της αγγλικής τηλεόρασης ο οποίος αναλαμβάνει μιαν αποστολή σε μια χώρα της σαχάριας Αφρικής.

Πίσω από το ξενοδοχείο υπήρχε ένας τεράστιος γερανός, ύψους 30 μέτρων και πλέον, απ’ όπου κρεμόταν ένα ατσαλένιο καλώδιο. Μόλις η μηχανή βγήκε έξω από το παράθυρο εγκατέλειψε το τράβελινγκ και αγκιστρώθηκε ακαριαία στο καλώδιο. Φυσικά, η μετατόπιση από ένα σταθερό στήριγμα, όπως το τράβελινγκ, σ’ ένα κινητό, όπως το καλώδιο έκανε τη μηχανή να τρανταχτεί και να ταλαντευτεί. Την ίδια στιγμή άρχιζε να την χειρίζεται ένας δεύτερος έμπειρος οπερατέρ. Και εδώ μπαίνουν τα γυροσκόπια: εξουδετέρωσαν τελείως το τράνταγμα και την ταλάντευση.

Το γύρισμα αυτού του πλάνου χρειάστηκε 11 μέρες. Υπήρχαν κι άλλες δυσκολίες, κυρίως ο άνεμος. Φυσούσε πολύ και η κακοκαιρία, που γρήγορα κατέληξε σε ανεμοθύελλα, προκάλεσε πολλές ζημιές.

Αυτή η ειδική μηχανή, για να μην επηρεάζεται από τον καιρό, λειτουργεί κανονικά κλεισμένη μέσα σε μια σφαίρα. Αλλά η σφαίρα ήταν υπερβολικά μεγάλη και δεν χωρούσε να περάσει από το παράθυρο. Γυρίζοντας χωρίς τη σφαίρα θα μέναμε εκτεθειμένοι στις ιδιοτροπίες του καιρού. Αλλά, δεν είχα άλλη εκλογή. Επιπλέον, έπρεπε να κάνω το γύρισμα μεταξύ 3:30 και 5 (μεσημέρι-απόγευμα), γιατί όλες τις άλλες ώρες το φως θα ήταν πολύ δυνατό. Ας μην ξεχνάμε ότι ερχόμαστε από μέσα προς τα έξω και γι’ αυτό το άνοιγμα του διαφράγματος καθοριζόταν, για ολόκληρο το πλάνο, από τη σχέση του εσωτερικού και του εξωτερικού φωτός.

Ένα άλλο πρόβλημα: η μηχανή ήταν 16 χιλιοστών. Μετά από πολλές συζητήσεις το συνεργείο πείστηκε να δοκιμάσει μια μηχανή 35 χιλιοστών. Μου ζήτησαν να φορτώσω ένα σασί των 120 μέτρων, αλλά σκέφτηκα πως δεν θα έφθανε για όλο το πλάνο. Το να χρησιμοποιούσαμε 300άρι σασί σήμαινε πως έπρεπε να ξαναπροσαρμόσουμε όλη τη γυροσκοπική ισορροπία της μηχανής. Οι φωτογραφίες δείχνουν τη δουλειά που κάναμε, για να φτάσουμε στο τελικό αποτέλεσμα.

Κάθε μέρα πολύς κόσμος παρακολουθούσε τις προσπάθειές μας. Όταν, τέλος, την ενδεκάτη μέρα, κατορθώσαμε να πετύχουμε δύο καλές λήψεις ξέσπασε ένα θερμό και παρατεταμένο χειροκρότημα, όπως χειροκροτούν έναν παίκτη που βάζει γκολ».

Απολαμβάνουμε για ακόμη μια φορά…

Οθόνες
2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ανδρέας Αποστολίδης, συγγραφέας, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / Ανδρέας Αποστολίδης: «Πλέον το αστυνομικό μυθιστόρημα ανθεί ως παραγωγή, αλλά δεν ανανεώνεται»

Επί δικτατορίας σχετιζόταν με παράνομες οργανώσεις και έφτασε να κατηγορηθεί ως ηθικός αυτουργός της κατάληψης του Πολυτεχνείου. To ταξίδι του με την αστυνομική λογοτεχνια ξεκίνησε με μια μετάφραση του Ρέιμοντ Τσάντλερ. Σειρά πήραν η Χάισμιθ, ο Ελρόι και άλλοι σπουδαίοι συγγραφείς. Μετά, έγραψε τα δικά του μυθιστορήματα, ασχολήθηκε με την αρχαιοκαπηλία και το ντοκιμαντέρ. O Ανδρέας Αποστολίδης αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Οθόνες / Buy yourself a butt plug: Γιατί όλοι μιλούν για την ταινία «Pillion»;

Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Χάρι Λάιτον, όπου ο Χάρι Μέλινγκ συνάπτει μια BDSM σχέση με τον Σκάρσγκαρντ, ήδη από το τρέιλερ έχει πυροδοτήσει συζητήσεις για τον σεξουαλικό προσανατολισμό του Σουηδού πρωταγωνιστή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Με το «Chasing Dragons» ο Άκης Ζιάκκας ένωσε μονομιάς τις τρεις δρακολίμνες

Οθόνες / Ο Άκης Ζιάκας ενώνει σε μία διαδρομή τις τρεις Δρακόλιμνες

«Chasing Dragons»: 120 χιλιόμετρα, 8.000 μέτρα υψομετρική διαφορά σε μία μέρα. Μια ταινία που διαρκεί μία ώρα και καταγράφει αυτή τη συγκλονιστική διαδρομή που ξεπερνά τα όρια της αντοχής, σωματικής και ψυχολογικής.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Mπιλ Κίντερ στη LiFO: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Οθόνες / Mπιλ Κίντερ: «Oι ταινίες κινουμένων σχεδίων δεν είναι μόνο για παιδιά»

Ο συνεργάτης του Κόπολα και υπεύθυνος μοντάζ και post-production σε ταινίες όπως το «Wall-e» μάς μίλησε για το μοντάζ στο animation, για την Pixar και για τότε που ένα στούντιο πλήρωσε 80 εκατομμύρια δολάρια τον Κόπολα για να μη γυρίσει μια ταινία. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Τζάρεντ Λέτο, Έμα Τόμσον, ο σκύλος Ίντι και άλλοι δύο λόγοι να πάτε σινεμά

Η τρίτη και χειρότερη κατάθεση στο σύμπαν του «Tron», η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου «Good Boy», το δεύτερο μέρος της τριλογίας του Νταγκ Γιόχαν Χάουγκερουντ και η Έμα Τόμσον ως ένοπλη προστάτιδα. Τι παίζει στα σινεμά από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Οθόνες / Η μακρά αποκαθήλωση του Kanye West

Το νέο ντοκιμαντέρ με τίτλο «In whose name?» παρουσιάζει τον Kanye West ως μια ιδιοφυΐα εγκλωβισμένη στο σώμα ενός παιδιού που βρίσκεται πάντα στα πρόθυρα ενός ακόμα κακομαθημένου ξεσπάσματος. Αρκεί αυτό για να αγνοήσουμε τα σφάλματά του;
THE LIFO TEAM
10 ταινίες για να μπείτε σε φθινοπωρινή διάθεση

Οθόνες / 10 ταινίες που θέλεις να βλέπεις και να είναι φθινόπωρο

Είναι τα κίτρινα φύλλα του Central Park; Η μελοδραματική ατμόσφαιρα; Αγγλικά τοπία στη βροχή; Κάτι πάντως ενώνει αυτές τις δέκα ταινίες και όταν τις βλέπεις θες να είναι και ο καιρός αλλιώτικος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Daily / Steve: Η μοναξιά του δασκάλου μεγάλων αποστάσεων

Ένα κρίσιμο και «μανιοκαταθλιπτικό» 24ωρο στη ζωή ενός εκπαιδευτικού σε ένα σχολείο για προβληματικούς εφήβους αποτελεί τον καμβά για το υπερκινητικό δράμα του Netflix με πρωταγωνιστή τον Κίλιαν Μέρφι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Οθόνες / Νεριτάν Ζιντζιρία: «Η Ελλάδα έχει φετίχ να βαφτίζει τους νέους "φαινόμενα"»

Όταν αποφάσισε να γίνει κινηματογραφιστής, του είπαν ότι θα πεινάσει, αλλά με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο. Έκανε τις πρώτες του ταινίες κυριολεκτικά με χώμα και νερό, αλλά πλέον τρέχει παράλληλα οκτώ πρότζεκτ. Κάνει σινεμά συνομιλώντας με το σινεμά του Γιάνναρη, του Δαμιανού, του Παπατάκη. Ο Νεριτάν Ζιντζιρία αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Οθόνες / When Nobody’s Watching: Πριν κλωτσήσουν τη μπάλα, πρέπει να νικήσουν την προκατάληψη

Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της σοβαρά βήματα για να σταθεί ισότιμα στο ευρωπαϊκό γήπεδο του γυναικείου ποδοσφαίρου - Το νέο ντοκιμαντέρ του ΠΣΑΠΠ, “When Nobody’s Watching”, ρίχνει φως στις ζωές των αθλητριών που παλεύουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Οθόνες / Η δραματική στροφή του The Rock και άλλοι 3 λόγοι να πάτε σινεμά

Ακόμα μια κινηματογραφική μεταφορά του Δράκουλα, ένα κινέζικο animation που είναι η πέμπτη εμπορικότερη ταινία όλων των εποχών αλλά και η επανακυκλοφορία του «Avatar: The Way of Water» - Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη
THE LIFO TEAM
«Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα» ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

Οθόνες / «Good Boy»: Ναι, ο σκύλος σας βλέπει φαντάσματα

Η πολυσυζητημένη ταινία τρόμου του Μπεν Λέονμπεργκ δίνει σάρκα και οστά σε έναν από τους μεγαλύτερους φόβους των ιδιοκτητών σκύλου και αντλεί τη συγκίνησή της από τον αρραγή δεσμό ανθρώπου και ζώου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Οθόνες / Χρόνια Πολλά Πέδρο! 20 χρόνια τώρα βλέπουμε τις ταινίες σου.

Ο Πέδρο Αλμοδοβάρ που έχει σήμερα γενέθλια παραμένει διαχρονικά ένας από τους αγαπημένους μας σκηνοθέτες. Μαζέψαμε σε ένα αφιέρωμα ό, τι έχουμε γράψει για τις ταινίες του αλλά και κάποια ενδιαφέροντα θέματα για το έργο του που αξίζει να τα διαβάσετε!
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Οθόνες / Η Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη γύρισε μια πανκ αλληγορία για όσα βιώνουμε σήμερα

Η περιπετειώδης δημιουργία του «Harvest», της εντυπωσιακής πρώτης αγγλόφωνης ταινίας της ταλαντούχας σκηνοθέτιδας, ζωντανεύει την ονειρική και σκληρή ατμόσφαιρα ενός μεσαιωνικού σκωτσέζικου χωριού καθώς αυτό εξαφανίζεται από τον χάρτη.  
M. HULOT

σχόλια

2 σχόλια
Όταν λέτε μεγάλους σκηνοθέτες μην βάζετε μαζί Χίτσκοκ, Ταρκόφσκι, Ουέλς,Αντονιόνι ακόμα και Αγγελόπουλο που είναι τεράστιοι και μετά τον Αλφόνσο Κουαρόν και την Βαρύτητα που την γύρισε σε μια πράσινη ή μπλε πισίνα έχοντας δέσει την κάμερα σε ένα γιο γιο. Το μονοπλάνο του γραφίστα. Επίσης μονοπλάνο έχει και ο τεράστιος Murnau στο The Last Laugh έχοντας να χειριστεί μια κάμερα σαν σουίτα της μεγάλης Βρετανίας.