Στο σημερινό «Α μπα»: οπλισμός παιδικής ηλικίας

Στο σημερινό «Α μπα»: οπλισμός παιδικής ηλικίας Facebook Twitter
56

__________________
1.


"Αγαπημενη Λενα,
ειμαι να σκασω! Ημουν πριν λιγο σε οικογενειακο τραπεζι και εγινε το εξης: Ο μπαμπας ηθελε παραπανω γλυκο κι αντι να σηκωθει ειπε στη μαμα "Σηκω βαλε μου". Η καημενη μαμα μου με τη μπουκια στο στομα σηκωθηκε και εγω δεν αντεξα κι ειπα "Μπαμπα τρωει ακομα σηκω εσυ σε παρακαλω, δεν θα παθεις κατι". Γυρναει και μου λεει το πρωτοφανες "Με τετοια μυαλα δεν ειναι να απορεις που θα μεινεις γεροντοκορη". Λενα μου πληγωθηκα τοσο πολυ που του ειπα " Με μεγαλωνες τοσα χρονια για να γινω δουλα καποιου; Ε ναι ετσι σε συμφερει για να μη χασεις κι εσυ τα προνομια σου θες να θυσιασεις ακομα και την κορη σου. Συγχαρητηρια για το προτυπο που μας εδωσες τοσα χρονια"" Και στη μαμα: Συγχαρητηρια και σε σενα που δεν σηκωσες ποτε κεφαλι και περιμενεις κι απο μενα το ιδιο. Εφυγα κι απο τοτε δεν ξαναμιλησαμε. Λενα νιωθω απαισια. Πιστευες οτι επρεπε να αντιδρασω ετσι η να αφησω δυο ανθρωπους που στα 60 τους δεν θα αλλαξουν πλεον να ζουν χαρουμενοι; Ειμαι 32, ειμαι μονη κι αυτο το γεροντοκορη με χτυπησε καπου που δεν ηξερα οτι ποναει..


Οι γονείς σου δεν θα αλλάξουν πλέον, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ζουν χαρούμενοι. Η μητέρα σου, ας πούμε, μπορεί και στα εξήντα της να εύχεται να μπορούσε να φάει χωρίς να την σηκώνει ο άντρας της για να του σερβίρει, λες και είναι ανήμπορος ή βρέφος (ή πασάς). Δεν μπορείς να τους αλλάξεις, αλλά αυτό δεν συνεπάγεται ότι είσαι υποχρεωμένη να σέβεσαι τις ισορροπίες τους. Αν αυτό για σένα σημαίνει να παρεμβαίνεις για να σώζεις έστω και στιγμές, ως κόρη έχεις το δικαίωμα, νομίζω. Άλλωστε δεν είπες και κάτι φοβερό. Αν σκοπεύεις να ξαναπείς κάτι εξαρτάται από το κατά πόσο έχεις όρεξη να ακούσεις την απάντηση.


Κι έτσι φτάνουμε στο διά ταύτα. Ένας πατέρας που σηκώνει τη γυναίκα του για να του σερβίρει είναι λογικό να χρησιμοποιεί λέξεις όπως "γεροντοκόρη". Αλλά δεν μας ενδιαφέρει το δικό του λεξιλόγιο αυτή τη στιγμή. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η δήλωση σου "με χτύπησε κάπου που δεν ήξερα ότι πονάει". Μην απορείς. Η λέξη «γεροντοκόρη» έχει αρνητική έννοια, οπότε προκαλεί αρνητικά συναισθήματα. Η γλώσσα επιδρά πάνω μας συναισθηματικά επειδή οι λέξεις δεν είναι απλώς λέξεις. Είναι πολιτική, είναι σύμβολα εξουσίας, είναι όπλα. Πόνεσες επειδή ο πατέρας σου χρησιμοποίησε ένα όπλο εναντίον σου, και αυτό είναι ακόμη χειρότερο από την αρνητική έννοια της λέξης "γεροντοκόρη".


Από μια πλευρά (αν και αμφιβάλλω αν θα σε παρηγορήσει αυτό) ο πατέρας σου επιτέθηκε με ένα παραδοσιακό πυροβολισμό, σίγουρος για τον στόχο του, επειδή ξέρει ότι έχεις δίκιο και τον έπιασες στα πράσα να εκμεταλλεύεται τη γυναίκα του. Κατά κάποιο τρόπο είσαστε ισοπαλία.
Είσαι 32 και δεν είσαι μόνη. Είσαι 32 και είσαι ελεύθερη. Είσαι 32, ελεύθερη και αδέσμευτη. Επειδή οι λέξεις είναι όπλα, μην τις χρησιμοποιείς εναντίον σου, αναπαράγοντας αυτά που σε πονάνε στον εαυτό σου. Τι θα πει "μόνη;" Όλοι μόνοι μας είμαστε. Οι σχέσεις δεν σώζουν απαραίτητα από τη μοναξιά.

__________________
2.


"Λενα θα ηθελα να μαθω την αποψη σου για το ταιμινγκ... Ακουω συχνα για σχεσεις που εμειναν στο φλερτ, που κρατησαν λιγο, που δεν εξελιχθηκαν, που δεν κατεληξαν σε γαμο οτι οφειλεται στο ταιμινγκ... "Τον γνωρισα σε περιεργη φαση, ειχε βγει απο μια σχεση που τον πληγωσε, ηταν σε φαση που δεν ηθελε σχεση, βρισκεται σε σχεση, εχει κολλημα με την πρωην, κτλ και ΕΑΝ τον ειχα γνωρισει σε μια αλλη στιγμη (στο παρελθον η μελλον) θα ηταν μαζι μου και ολα καλα". Λενα πιστευεις στο ταιμινγκ και οτι σε καθε φαση της ζωης μας εχουμε αλλα "θελω" οσον αφορα τις σχεσεις μας η παραμυθιαζουμε τον εαυτο μας αφου οταν δυο ανθρωποι ταιριαζουν, σε οποιαδηποτε στιγμη και φαση της ζωης τους και να γνωριστουν, θα ειναι μαζι και ευτυχισμενοι;;; "

Όχι, δεν ισχύει ότι όταν δύο άνθρωποι ταιριάζουν θα είναι μαζί και ευτυχισμένοι σε οποιαδήποτε στιγμή και φάση της ζωής τους κι αν γνωριστούν, κι αυτό γιατί δεν υπάρχει το αποκλειστικό, απόλυτο, μοναδικό "άλλο μισό", αλλά πολλοί άνθρωποι γύρω μας ανά πάσα στιγμή με τους οποίους μπορούμε να κάνουμε σχέσεις. Δεν θα είναι απαραίτητα οι καλύτερες σχέσεις, αλλά πάντως θα είναι σχέσεις. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να αφήσουν το σίγουρο που έχουν με την ελπίδα μπορεί να τους περιμένει κάτι καλύτερο στο μέλλον. Κι αν δεν τους περιμένει τίποτα; Οπότε παραμένουν δεσμευμένοι εκεί που θεωρούν ότι υπάρχει έστω και η απειροελάχιστη ελπίδα να πάνε όλα καλά στο τέλος, αντί να αποδεσμευτούν εντελώς και να ψάξουν για μια νέα αρχή.


Αυτή η ατολμία, αυτός ο φόβος, η τακτική του "κάλλιο πέντε και στο χέρι" έχει ονομαστεί "τάιμινγκ" γιατί ακούγεται καλύτερα στα αυτιά μας το "έφταιγε το τάιμινγκ" από το «δείλιασα». Σε όλα βέβαια χρειάζεται μέτρο – αυτή η δειλία είναι που μας κρατάει ζωντανούς, αλλιώς θα είχαμε δοκιμάσει διάφορα πράγματα που δεν πρέπει να δοκιμάσει κανείς.

__________________
3.


"Αγαπητή Λένα,
Χθες ήρθα αντιμέτωπη με μια συμπεριφορά που πολύ με προβλημάτισε. . Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ειμαι 31 και μονη. Τον περασμένο Ιούνιο βγήκα από μια σχέση 5 ετών. Με τον πρώην αγαπημένο είχαμε μια πολύ αγαπησιαρικη σχεση-τουλάχιστον έτσι νομιζα- τα πρώτα 4 χρόνια, ενώ το τελευταίο έτος εγώ μετακόμισα σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς και η σχέση μου καταστράφηκε επειδή ο αγαπημένος έχασε πια το ενδιαφέρον του. Έκτοτε είμαι σε φάση προσαρμογής στη νέα μοναχική μου πραγματικότητα, η οποία τολμώ να πω ότι μου αρέσει αρκετά. Έχοντας αποβάλλει όλα τα άσχημα συναισθήματα του χωρισμού αισθάνομαι ελεύθερη και δυνατή. Σ αυτό βοηθάει και η δουλειά μου, καθώς και το ότι μένω μόνη. Χθες λοιπόν έχοντας επιστρέψει στο πατρικό μου για διακοπές ήρθα αντιμέτωπη με τον πατέρα μου, ο οποίος μου είπε ούτε λίγο ούτε πολύ ότι είμαι η ντροπή της οικογένειας επειδή στην ηλικία μου είμαι ανύπαντρη, με αποκάλεσε ρεμάλι επειδή είμαι μόνη μου και ότι αυτό τον ντροπιαζει κοινωνικά. Πρέπει μέσα σε ένα χρόνο από τώρα να είμαι παντρεμένη και για να γίνει αυτό να δεχτώ αυτόν με τον οποίο θα με προξενεψει. Μου είπε ότι μοναδικό χαρακτηριστικο που θα πρέπει να κοιτάξω είναι να είναι από καλή οικογένεια.
Έπεσα απ τα σύννεφα! Όλο αυτο το κήρυγμα δεν το περίμενα!!! Σημειωτέον ότι ποτέ δεν του έδωσα το δικαίωμα να ασχολείται με την προσωπική ζωή μου, καθώς την κρατούσα κρυφή για να μη με πρήζει. Του απάντησα ότι από κανένα δε θα δεχτώ παρεμβάσεις στην προσωπική μου ζωή, ότι ο γάμος είναι σοβαρή δέσμευση, ότι δε θα πιεστω από κανένα σ αυτά τα θεματα και ότι η κοινωνική του εικόνα είναι δικό του πρόβλημα. Μου είπε ότι θα καταντήσω γεροντοκορη και ότι θα το μετανιώσω.
Μετά από αυτά αποφάσισα ότι εγώ φταίω που δεν του έκοψα το βήχα όσο ήτανε νωρίς και ότι καιρός είναι να ξεκοβω σιγά σιγά από τους γονείς διότι απ ο,τι φαίνεται ζουν σε άλλη δεκαετία. Με πείραξε όμως ότι δεν το ενδιαφέρει αν εγώ είμαι καλά, αν τι παιδί του νιώθει μοναξιά ή αν περνάει δύσκολα. Με ενόχλησε ότι από τη δική μου ""αποκατασταση"" εξαρτά την εικόνα του...Μήπως το βλέπω πολύ αυστηρα; μήπως όντως έχει δίκιο κι εγώ αρνούμαι να το δω;"- Βικυ

Αναρωτιέσαι μήπως έχει δίκιο που θέλει να σε παντρέψει με όποιον να'ναι, για να μην στιγματιστεί ο ίδιος από ένα ανύπαρκτο στίγμα, λες και είσαι ιδιοκτησία του; Λες να είσαι πολύ αυστηρή; Λες να είσαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ; Λες να έχει δίκιο που σε λέει «ντροπή της οικογένειας» και «ρεμάλι» επειδή δεν έχεις παντρευτεί στα 31; Υπάρχει κάποιο κομμάτι μέσα σου που πιστεύει ότι οι ανύπαντρες γυναίκες άνω των 30 είναι ντροπή για τις οικογένειες τους, και πρέπει να παντρεύονται με προξενιό με αυτόν που τους υπαγορεύει ο πατέρας τους, προκειμένου να βάλουν κουλούρα (και μετά ό,τι θέλει ας γίνει;) Δηλαδή πιστεύεις ότι οι γυναίκες είναι άχρηστα πράγματα, που αποκτούν κάποιο νόημα ύπαρξης όταν γίνονται σύζυγοι κα μετά μάνες;


Νομίζω ότι υπάρχει ένα μέρος μέσα σου που συμφωνεί με αυτά που λέει ο πατέρας σου, και γι 'αυτό αναρωτιέσαι αν είσαι πολύ αυστηρή. Ωραία, τώρα που το εντόπισες, ξερίζωσε το, κάψε το, και πέτα τις στάχτες στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ώστε να μην βρουν ποτέ των ποτών τον δρόμο της επιστροφής. Αυτό είναι η προτεραιότητα σου, και όχι τα μυαλά του πατέρα σου. Ο πατέρας σου είναι αυτός που είναι, και δεν είναι δική σου δουλειά να τον εκπαιδεύσεις.

__________________
4.


Τι συμβαίνει και αρκετά όμορφες, νορμάλ, μορφωμένες, ενδιαφέρουσες γυναίκες είναι μόνες;
Προσωπικά, δεν κάνω κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια για να γνωρίσω κάποιον, αλλά όταν κάποιος μου κεντρίζει το ενδιαφέρον φροντίζω να το κυνηγήσω. Έτσι λοιπόν, μου άρεσε κάποιος με τον οποίο δε γνωριζόμασταν ιδιαίτερα, δεν είχαμε ξαναβγει κτλ, του ζήτησα να βγούμε, δέχθηκε και βγήκαμε αμέσως και μετά, παρόλο που μου είπε να μη χαθούμε, δε ξαναβρεθήκαμε. Και ερωτώ, αν δεν του άρεσα, αν δεν ηθελε για τους δικούς του λόγους να κάνει κάτι, γιατί δέχθηκε να βγούμε; Δεν ήταν υποχρεωμένος, δε γνωριζόμασταν, μπορούσε να αρνηθεί. Ή τόσο κακή εντύπωση του έκανα από κοντά..;

Ρωτάς δύο διαφορετικά πράγματα, που δεν έχουν και πολλή σχέση μεταξύ τους.


Στο «τι συμβαίνει και αρκετά όμορφες νορμάλ μορφωμένες ενδιαφέρουσες γυναίκες είναι μόνες» η απάντηση είναι "γιατί να μην είναι, οι σχέσεις δεν είναι ούτε αυτονόητες ούτε αυτοσκοπός". Για όλα τα υπόλοιπα που σε καίνε πραγματικά, η απάντηση είναι η εξής;


Δέχτηκε να βγείτε επειδή εκείνη την ώρα του φάνηκε καλή ιδέα. Καλή ιδέα σημαίνει ότι δεν το έκανε από υποχρέωση ή με βαριά καρδιά, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πέταξε στα σύννεφα όταν του το πρότεινες και μετά μέτραγε ανάποδα τα δευτερόλεπτα μέχρι να σε ξαναδεί. Ο κόσμος βγαίνει ραντεβου για να δει τι θα γίνει, δεν βγαίνει επειδή ξέρει τι θα γίνει.


Αντίστοιχα, όταν κάποιος βγαίνει ένα ραντεβού και δεν βγαίνει δεύτερο, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πέρασε το χειρότερο βράδυ της ζωής του, ούτε καν ένα μέτριο. Μπορεί να πέρασε καλά, ή μια χαρά, αλλά όχι τόσο καλά ώστε να ξαναμπεί στον κόπο. Γενικά, η εμπειρία σου δεν εξηγεί καθόλου γιατί "αρκετά όμορφες, νορμάλ, μορφωμένες, ενδιαφέρουσες γυναίκες είναι μόνες". Γνώρισες κάποιον και η εξέλιξη ήταν χλιαρή. Αυτό μπορέι να συμβεί όσο όμορφη, νορμάλ, μορφωμένη και ενδιαφέρουσα κι αν είσαι.


Για επειδή η επανάληψη βοηθάει, δεν είναι μόνες αυτές οι γυναίκες. Ελεύθερες είναι.

__________________
5.


Καλησπερα Λενα. Τι γνωμη εχεις για τη συγκατοικηση; 1)Η συγκατοικηση επισπευδει το γαμο η οδηγει πιο γρηγορα στο χωρισμο; 2)Για ποιο λογο κυριως, θεωρεις, αποφασιζουν να συζησουν τα ζευγαρια; 3)Πρεπει να συζησεις με τον-την συντροφο σου για να καταλαβεις αν ταιριαζετε; 4)Οταν η συγκατοικηση οδηγει σε γαμο σημαινει οτι η σχεση εχει δοκιμαστει σε δυσκολιες και ειναι δυνατη και αντεχει και θα κρατησει η αυτο δεν αποτελει εγγυηση; 5)Η συγκατοικηση δειχνει οτι προκειται για σοβαρη σχεση με σκεψεις για κοινο μελλον; 6)Η καθημερινοτητα δημιουργει τριβη, προβληματα και εντασεις η δυναμωνει το δεσιμο και την αγαπη αναμεσα στο ζευγαρι; 7)Το σεξ, αυξανεται η μειωνεται και γιατι; Γνωριζω οτι τιποτα δεν ειναι απολυτο, αλλα απο τις εμπειριες σου και οτι βλεπεις και ακους θα εχεις διαμορφωσει αποψη περι συγκατοικησης και τι ισχυει στην πλειοψηφια των ζευγαριων και θα με ενδιεφερε η αποψη σου, καθως και οι αποψεις των σχολιαστων.- Βασω

Δεν υπάρχουν συνταγές επιτυχίας στις σχέσεις. Αφού ξέρεις ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο, γιατί ψάχνεις εγγυήσεις; Μόνο για φραπέδες είναι τέτοιες γενικεύσεις που προκύπτουν από αυστηρά προσωπκές εμπειρίες του καθένα. Η επίδραση της συγκατοίκησης στο μέλλον ενός ζευγαριού εξαρτάται από την προσωπική φιλοσοφία του καθένα σχετικά με την επίδραση της συγκατοίκησης στο μέλλον ενός ζευγαριού. Αντί να ρωτάς δεξιά και αριστερά για να σου απαντήσει ο καθένας με τις δικές του αγκυλώσεις, ρώτα αυτόν με τον οποίον θέλεις να συγκατοικήσεις.
Τίποτα δεν "πρέπει". Για να πετύχει μια σχέση πρέπει να ξέρεις τον εαυτό σου και τα όρια του, ώστε να βρεις τον άνθρωπο με τον οποία υπάρχει ψυχική επαφή, που προκύπτει από τον αλληλοσεβασμό αυτών των ορίων, εκατέρωθεν. Όλα τα άλλα βρίσκονται. Η αυτογνωσία είναι το μεγάλο πρόβλημα, η αυτογνωσία είναι αυτό που αποφεύγει ο κόσμος, και μετά τα ρίχνει στις συνθήκες και στις στατιστικές και στα κλισέ.

__________________
6.


Γεια σου Α μπα μου!Θα ήθελα να με συμβουλέυσεις για το πώς να διαχειριστώ ένα άτομο που πάσχει από το special snowflake effect. Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να δείξεις σε ένα τέτοιο άτομο ότι έχει πρόβλημα; Και κυρίως πώς να το βοηθήσεις να αλλάξει; Τελικά το να του συμπεριφέρεσαι σαν να είναι όντως ξεχωριστός από τη μια ίσως επιδεινώνει την κατάσταση αλλά από την άλλη αν θεωρήσει ότι του συμπεριφέρεσαι σκληρά δε θα σε διώξει από τη ζωή του;- Αγαπώ μια ξεχωριστή χιονονιφάδα

Αν δεν δέχεσαι τον άλλον όπως είναι, και η ερώτηση σου είναι πώς θα τον αλλάξεις επειδή έχει πρόβλημα, δεν τον αγαπάς. Αγαπάς την ιδέα της αγάπης. Αγαπάς τον εαυτό σου επειδή λέει ότι αγαπάει κάποιον άλλον. Ή μειώνεις τον εαυτό σου, επειδή πιστεύεις ότι είναι ανάξιος αγάπης και αξίζει την περιφρόνηση.


Μην σπαταλάς τον πολύτιμο σου χρόνο ελπίζοντας ότι ο άλλος θα αλλάξει και θα γίνει αυτό που θα ήθελες να είναι. Αντικατοπτρισμός είναι αυτό που βλέπεις. Άσε τους ανθρώπους να είναι ο εαυτός τους. Αν θέλεις να τους αλλάξεις, σημαίνει ότι θέλεις άλλους ανθρώπους. Ψάξε και βρες αυτούς που σου φαίνονται τέλειοι μέσα στην ατέλεια τους και δεν χρειάζονται τις δικές σου παρεμβάσεις για να σου αρέσουν περισσότερο. Θα αλλάξει η ζωή σου (προς το καλύτερο).

__________________
7.


Αγαπητή μου, Α,μπα! Πώς να οπλίσει κανείς το παιδί του απέναντι στον ρατσισμό; Θέλω να πω, εδώ εγώ ως ενήλικας δυσκολεύομαι να το διαχειριστώ. Τι συμβουλές να δώσω σε ένα παιδάκι που τώρα μαθαίνει να αντιμετωπίζει τον κόσμο και είναι αναγκασμένο να συναντάει καθημερινά σχεδόν την κακή πλευρά του;

Δεν φαντάζεσαι πόσο θα ήθελα να έχω μια μαγική συνταγή. Σου δίνω συμβουλή επειδή τη ζητάς, αλλά να ξέρεις ότι επειδή ρωτάς εμένα, θα πάρεις συμβουλή σύμφωνα με τη δική μου κοσμοθεωρία, και αυτό που ρωτάς πρέπει να απαντηθεί με τη δική σου.


Οπότε ορίστε: αυτό που νομίζω ότι θα έκανα είναι να πείσω το παιδί ότι ο ρατσισμός δεν απευθύνεται στο ίδιο. Όσο και αν φαίνονται προσωπικές αυτές οι επιθέσεις, έχουν ρίζες ιστορικές και συναισθηματικές. Ο φόβος απευθύνεται στο Άγνωστο, και ο ρατσισμός είναι η διέξοδος του απαίδευτου τεμπέλη. Είναι δύσκολο να το δεχτεί κανείς όταν είναι παιδί και δέχεται επιθέσεις που μοιάζουν ξεκάθαρα προσωπικές, αλλά αυτό θα προσπαθούσα να κάνω, εξηγώντας τι είναι ο ρατσισμός, πόσες αμέτρητες φορές έχει εμφανιστεί στην ανθρώπινη ιστορία, με πόσες αμέτρητες μορφές υπάρχει σήμερα, τι εξυπηρετεί, πώς καταπολεμάται... η γνώση είναι δύναμη. Η γνώση διαλύει το προσωπικό και το κάνει συλλογικό, και αυτό αφαιρεί την αίσθηση μοναξιάς και ανημποριάς.


Αν και εσύ, ως ενήλικας, δυσκολεύεσαι να διαχειριστείς τον ρατσισμό, θα βοηθηθείς επίσης πολύ από την θεωρία, από τη μελέτη και τη γνώση. Πράγματα που νομίζουμε ότι ζούμε εμείς για πρώτη φορά είναι εμπειρίες εκατομμυρίων ανθρώπων πριν από μας. Μάθε από τις δικές τους εμπειρίες για να οπλιστείς για τις δικές σου.

56

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Πάντως το λέω σε όλους τους σχολιαστές με αγάπη, μετά τα 40 μας τα πράγματα γίνονται καλύτερα.Οι γονείς μας τα χάνουν λίγο από τις κομμένες συντάξεις, την άνοια και το Αλτσχάιμερ, εμείς τους μαθαίνουμε λίγο καλύτερα, τους συγχωρούμε περισσότερα.Η ζωή μας ξεπερνά καθημερινά αλλά εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να μαθαίνουμε με τους ίδιους ρυθμούς. Κάπου εκεί στην έλλειψη γνώσης (και στο προσωπικό ιστορικό) βασίζονται και τα στερεότυπα.Κανονικό κίλερ σε συζήτηση για γάμο είναι η αγαπημένη ατάκα "Δεν ανησυχώ, έχω καταψύξει 10 ωάρια"
#5 Εξαρτάται πάντα από το ποια είσαι εσύ και ποιος είναι ο άλλος.Μιλάμε για βολικούς, ευπροσάρμοστους,καλοπροαίρετους,ευδιάθετους ανθρώπους;Οι Έλληνες γενικώς συγκατοικούν ως φοιτητές πιο δύσκολα(όταν μπορούν,το αποφεύγουν) και ως ζευγάρια όχι και τόσο εύκολα όσο οι Ευρωπαίοι,αν δεν αχνοφαίνεται στον ορίζοντα μια κάποια ένδειξη σοβαρής σχέσης.Το μέτρο της ευκολίας της συνύπαρξης το δίνει το πηλίκο των δύο χαρακτήρων. Γενικά,πολύ γενικά το σεξ μάλλον αυξάνεται το πρώτο διάστημα της συγκατοίκησης και στην πορεία αναλόγως με την εξέλιξη της σχέσης,αυξομειώνεται.Υπάρχουν άτομα πάντως τα οποία είναι πολύ οριοθετημένα όσον αφορά στον ζωτικό,προσωπικό τους χώρο, πράγμα που ζορίζει την εύρεση και διατήρηση των ισορροπιων.Είναι ένα βήμα που καλό θα ήταν να το σκεφτείς πολύ,αν δεν διατίθεσαι να παραχωρήσεις ένα μέρος της ανεξαρτησίας σου.Η φθορά αλλά και το δέσιμο είναι αναπόφευκτα .Εσύ πώς το βλέπεις έχει σημασία.Έχει περισσότερα υπέρ ή κατά για σένα;Η συγκατοίκηση από μόνη της δεν θα οδηγήσει πανηγυρικά σε γάμο.Είναι ένας κάποιος δείκτης αρμονίας ή μη.
Κι όμως, προς απάντηση δύο προηγουμένων σχολιαστών, το timing είναι στα πάντα. Ανά πάσα στιγμή γύρω μας γίνονται πράγματα τα οποία θα μπορούσαν να μας αλλάξουν όλη την πορεία. Από το να μας πατήσει αυτοκίνητο γιατί λόγω της συμπεριφοράς μας είμασταν απρόσεχτοι (ενώ στο μέλλον πχ λόγω εμπειριών έχουμε γίνει πιο προσεκτικοί) μέχρι την αίσθηση περιπέτειας που μας κατακλύζει ένα απόγευμα που πήραμε προαγωγή, νιώθουμε στην κορυφή του κοσμου και τολμήσαμε για αυτόν τον λόγο να μιλήσουμε στη διπλανή κοπέλα στο μπαρ με την οποία καταλήγουμε να παντρευτούμε. Όλα είναι συγχρόνως ρευστά και σταθερά ταυτόχρονα. Αυτό επεκτείνεται και στις διαθέσεις, τις απόψεις, τα θέλω, κλπ. Μπορεί να βλέπεις κάθε μέρα έναν άνθρωπο στη δουλειά και να μη σου κάνει καμία αίσθηση και ένα βράδυ που έχεις μεθύσει τον βλέπεις με άλλο μάτι και ξαφνικά σου φαίνεται ελκυστικός, όμορφος, καλός, άξιος και ότι άλλο σε κάνει να τον ερωτευτείς, είστε δύο χρόνια μαζί και πάτε για γάμο και μετά πεθαίνει ένας συγγενής σου και πέφτεις σε κατάθλιψη, τα συναισθήματά σου αλλάζουν και μετά δεν μπορείς ποτέ ξανά να τον δεις με το ίδιο μάτι. Αν συνέβαινε 5 χρόνια αργότερα εσύ μπορεί να μην έπεφτες σε κατάθλιψη και να μην χωρίζατε ποτέ. Αν λοιπόν ήσουν ήδη σε κατάθλιψη όταν τον γνώριζες θα έκανες σχέση μαζί του; (κανένας δεν μπορεί να το ξέρει).Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι σίγουρο ότι αν ήταν καλό το τάιμινγκ σίγουρα όλα θα πηγαίνανε καλά μεταξύ σας (αν δεν κλαιγόσουν ακόμα για τον πρώην σου). Τα σενάρια είναι πολλαπλά, οι πιθανότητες διάφορες και μόνο μία προδιάθεση μπορείς να αναγνωρίσεις του στυλ "αυτός ο τύπος αν ήμουνα σε άλλη φάση μάλλον θα ταιριάζαμε γιατί έχει αυτό κι αυτό κι αυτό που μου αρέσουν και θα είχε καλές πιθανότητες μία συνέχεια αλλά μπορεί στην πορεία να ανακάλυπτα κάτι που δεν μου αρέσει και τελικά τζίφος η υπόθεση". Όσο και να νομίζουμε ότι η ζωή μας είναι σταθερή και την ελέγχουμε ή τα συναισθήματά μας η αλήθεια είναι ότι μόνο εκ των υστέρων εξετάζοντας προς τα πίσω το βλέπουμε αυτό, το μέλλον κρύβει αμέτρητα σενάρια.
Ουσιαστικά κάθε φορά που κάνουμε μία εκλογή,ανοίγουμε κάποια πεδία και αποκλείουμε κάποια άλλα.Οι ζωές όλων μας ,είναι το άθροισμα των ως τώρα επιλογών μας ,συν την τύχη που μας χαμογέλασε ή όχι ,όταν χρειάστηκε να την επικαλεστούμε.
#1 #3Έχω φίλη 45άρα, όμορφη με κύκλο γνωριμίες κτλ κτλ. Κοινώς περνάει μια ζωή που τη γεμίζει. Η μάνα της σχολιάζει ότι τώρα είναι καλά, αλλά τί θα γίνει όταν θα είναι 60, θα έχουν τελειώσει οι διασκεδάσεις και δεν θα έχει οικογένεια παιδί κτλ;Και αναρωτιέμαι ποιός έχει προδιαγράψει ότι όποιος έχει παιδί οικογένεια, κτλ, κτλ δεν θα φτάσει στον ίδιο παρονομαστή όταν γίνει 60;Και στο φινάλε γιατί κάποιος πρέπει να ζήσει τη ζωή του με κεντρικό γνώμονα μια ηλικία ορόσημο; Η ζωή δεν είναι ρποορισμός νομίζω αλλά ταξίδι και αν αυτό είναι ευχάριστο, όλα τα άλλα δεν έχεουν σημασία.Τες πα, μη μασάτε κορίτσια, αφήστε και λίγο τη ζωή να έρθει όπως θέλει και χωρίς χρονικά ορόσημα (πχ 30 = γάμος)
Δεν πιστεύω ότι κανείς θα ήταν άνετος με απρεπείς επισημάνσεις των γονιών του ή ανάρμοστες συμπεριφορές.Όλοι θα θέλαμε να έχουμε την τύχη να ζούμε τις τέλειες σχέσεις με τους αψεγάδιαστους γονείς.Κι επειδή κατά κανόνα αυτό δεν συμβαίνει(το γράφω για να σας παρηγορήσω), στενοχωριομαστε ,όταν διαπιστώνουμε πόσο ατελείς είναι εκείνοι και πόσο τρωτοί απέναντί τους συναισθηματικά ,εμείς. Αυτό.Δεν υπάρχει λόγος να υποστείτε καμία συμπεριφορά που δεν εγκρίνετε κορίτσια. Ευτυχώς,είστε ενήλικες και διαφοροποιημένες.
#6 Το σχόλιο μου έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις ανωτέρω απόψεις.Αν βρίσκεσαι σε σχέση με τον άνθρωπο καλό θα ήταν να κάνεις μία κουβέντα , ώστε να ανακαλύψεις πως αντιλαμβάνεται το γεγονός ο ίδιος. Ανάλογα τις απαντήσεις πράττεις. Δηλαδή αν σου αφήνει περιθώρια να του πεις την άποψή σου συνεχίζεις , αν καταλαβαίνεις ότι είναι καρφωμένος στην θεωρία του, let him be. Αν αγαπάς κάποιον εις βάθος γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος μέσα απ αυτόν. Μπορεί να αγαπάω έναν άνθρωπο τέρμα εγωιστή. Θα προσπαθήσω να τον βοηθήσω να ξεπεράσει τον υπερβολικό εγωισμό του , όχι για να τον αγαπήσω περισσότερο αλλά επειδή ήδη τον αγαπώ και θέλω το καλύτερο για αυτόν. Η αλλαγή του δεν θα ωφελήσει εμένα, αλλά τον ίδιο.Σίγουρα υπάρχει η λεπτή γραμμή στο κατά πόσο δικαιούσαι να εισχωρείς στη ζωή του άλλου, αλλά αυτήν δεν μπορώ να την καθορίσω εγώ. Το σίγουρο για μένα είναι ότι αν αγαπάς κάποιον, θες να τον βοηθήσεις, σου βγαίνει αυτόματα γιατί απλά νοιάζεσαι αρκετά για να το αφήσεις να υπάρχει.
7: Αυτό που θα πρότεινα εγώ αποτελούν τα βιβλία .Βιβλία,όπως για παράδειγμα: Το ‘‘Όταν Σκοτώνουν τα Κοτσύφια‘‘ της Χαρπερ Λη ή,επιπροσθέτως το ‘‘Η τελευταία μαύρη γάτα‘‘ του Ευγένιου Τριβιζα,αποτελούν άρτια ερεθίσματα για ένα παιδί.Η περιέργεια και αλληλεπίδρασή του παιδιού με το βιβλίο θα το βοηθήσουν,ώστε να μετουσίωθούν σε κατανόηση του συγκεκριμένου φαινομένου και της παρανοϊκοτητάς του και επιπλέον στην υιοθέτηση υγιών αντιλήψεων και πρότυπων.
#2 Με τη λογική αυτή θέμα τάιμινγκ είναι τα πάντα γιατί τα πάντα συμβαίνουν την παρούσα χρονική στιγμή, στο τώρα. Η έννοια του κακού ή καλού τάιμινγκ βασίζεται στην παραδοχή ότι κάτι που τώρα δεν συμβαίνει θα ήταν οπωσδήποτε δυνατό κάποια άλλη στιγμή. Αυθαίρετο συμπέρασμα από ανθρώπους που ζουν στη σφαίρα του "αν θα" ή "αν δεν θα", εν ολίγοις όχι στην πραγματική χρονική στιγμή που συμβαίνουν τα πράγματα, αλλά σε άλλες υποθετικές όπου φυσικά χωράει κάθε είδους έκβαση, ανάλογα με το τι επιθυμεί ο καθένας.
#1,3 Κορίτσια μου, η καταπολέμηση του σεξισμού (στον όρο περιλαμβάνω οτιδήποτε θίγει ή προσβάλει μια γυναίκα υποτιμώντας την υπόστασή της ως ισότιμου ατόμου) βασίζεται σε δύο παραμέτρους. Το να μην εκτοξεύονται λεκτικές κοτσάνες και να μην γίνονται ανεκτές ανάλογες συμπεριφορές ή - για να το θέσω καλύτερα - το να εξουδετερώνονται από μια συλλογική συνείδηση που τις απορρίπτει χωρίς κανένα ελαφρυντικό, είναι η μία παράμετρος. Η άλλη, είναι το να μην επιτρέπει καμία γυναίκα όχι να την "σκάει", ούτε καν να την αγγίζει συναισθηματικά, οτιδήποτε προσβάλει την υπόστασή της, δεν πάει να είναι κι απ τον ίδιο της τον πατέρα. Τον 50χρονο, τον 60χρονο, τον 90χρονο. "Και τι, να αγνοήσω τον πατέρα μου;" - Ναι, όταν πλέον βρισκόμαστε σε μια ηλικία που οι προσλαμβάνουσες μας έχουν σημαντικά διευρυνθεί λόγω σπουδών, εργασίας, κοινωνικοποίησης, θα πρέπει να αναπτύσσεται ένα εσωτερικό σύστημα αξιών που φιλτράρει τι πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν και σε τι βαθμό. Επειδή οι γονείς μιας περασμένης γενιάς έχουν εύκολες τέτοιες "βαριές κουβέντες" προκειμένου να νουθετήσουν, επαναφέρουν στον "ίσιο δρόμο", χειραγωγήσουν το παιδί που κατά την γνώμη τους ξεστρατίζει. Γι αυτούς είναι απλά κουβέντες που "εντάξει, δεν τρέχει και τίποτα μωρέ, πώς κάνεις έτσι;" κι εσείς κάθεστε και "σκάτε", αντί να τους δώσετε την βαρύτητα που τους αναλογεί:μηδενική. Πάντως - πληροφοριακά - την ίδια με τους 60χρονους πατεράδες σας άποψη, ενστερνίζονται και άνδρες πολύ μικρότερης ηλικίας. Ότι μια γυναίκα άνω των 30 "χάνει την μπογιά της", "είναι απελπισμένη", "βαράνε βιολογικές καμπάνες", "δύσκολα κάνει παιδί" κλπ κλπ. Αυτούς έχει σημασία να διακρίνετε και να μην τους επιτρέψετε να επηρεάσουν με οποιονδήποτε τρόπο την ζωή σας.
Μία προς μία εξαιρετικές απαντήσεις σε δύσκολα θέματα. Δύσκολα γιατί η έντασή τους δεν φαίνεται (έ είπε και μια λέξη παραπάνω,γεροντοκορη, ρεμάλι κοκ) αλλά αυτό ακριβώς είναι το δύσκολο της υπόθεσης, να αποβαλλεις μια νοοτροπία που για πολλούς περνά και δεν ακουμπά σαν προβλήμα μέχρι να φτάσει στο προφανές, να καταστραφεί μια ζωή από συναισθηματικη χειραγώγηση ή άσκηση βίας.
Haifisch δεν έχω λινκ, απλά μου φάνηκε πολύ ίδιο το στυλ γραφής. Ειδικά η 1 και η 3, όπως λέει και η Φοίβη. Το Βάσω και το Βίκυ προέκυψε επειδή έτσι υπογράφει τις 3 και 5.
#1 #3Είμαι 34 κ έχω περάσει παρόμοια φάση, όχι από τον πατέρα μου γιατί έχει πεθάνει, αλλά από θείους κ θείες που έχουν στήσει χορό κ μας χτυπούν αλύπητα, είναι τραγικό που εν έτει 2016 μια γυναίκα θεωρείται ολοκληρωμένη κ άξια μόνο όταν παντρευτεί κ κάνει παιδί!την συμπαράσταση μου στα κορίτσια!
#1, Εγώ είμαι μόνος..αισθάνομαι μάλλον αρκετά μόνος, για αρκετό καιρό...Είναι κι ένας απ' τους λόγους που' μαι εδώ, για να μην αισθάνομαι τόσο μόνος. Η μοναξιά, νομίζω, πονάει, όχι τόσο το "γεροντοκόρη" που σου πέταξε ο μπαμπάς σου. Και πονάει ανεξάρτητα από φύλο, αν δε θέλεις να' σαι άλλο μόνος πια.Ο μπαμπάς σου πέταξε μια μπαρούφα άλλης εποχής χωρίς να θέλει να σε πληγώσει. Ευτυχώς, δεν υπάρχουν πια "γεροντοκόρες", έλεος! Υπάρχουν, βέβαια, άνθρωποι μόνοι. Δεν ξέρω πως να σε βοηθήσω μιας κι εγώ δεν την παλεύω. Είσαι αντικειμενικά πολύ μικρή ακόμη. Βέβαια, ο χρόνος κυλάει γρήγορα και μοναχικά...κι ο σύντροφος δεν εμφανίζεται. Θα γίνω κι εγώ "Σάρλοτ" και θ' αναρωτηθώ ήσυχα, "Where is he?". Άμα εμφανιστεί, θα σηκώνομαι πάντα μόνος μου να του φέρω παραπάνω γλυκό, δε θα παραπονεθώ ποτέ. Ούτε θα με νοιάζει τι λένε οι άλλοι.Πριν βάλω τα κλάματα, μόνος σημαίνει ελεύθερος, αλλά σημαίνει κι άδειος.
Θα διαφωνήσω με το άδειος. Κατλαβαίνω να έχεις αγάπη να δώσεις αλλά άδειος; Και περιμένεις να σε γεμίσει ο άλλος; Όπως και να έχει σου εύχομαι να βρείς πολυ γρήγορα αυτό που ψάχνεις.
Οχι, μόνος δε σημαίνει αδειος! Καθόλου, με τίποτα. Θα θεωρήσω ότι ειπώθηκε σε μια άσχημη ψυχολογική φάση. Ξανασκεψου το, κανένας δε μπορεί να σε γεμίσει, μόνο ο εαυτός σου. Ο άλλος θα έρθει για να ενωσετε τα γεμάτα σακουλια σας. Έλα, δε θέλω τέτοια! :-)
Βρε Πρίγκηπα με στεναχώρησες.Δεν ξέρω αν είναι παρηγοριά αλλά μην ξεχνάτε όσοι ζείτε/είστε μόνοι να εκτιμάτε την ανεξαρτησία που εχετε. Μια σχέση θέλει πάντα υποχωρήσεις που ενίοτε γυρίζουν σε καταπίεση. θα μου πεις και αυτό μοναξιά μέσα στη σχέση είναι. Η μοναξια με παρέα είναι πιο βαριά κάποιες φορές.Τέλος πάντων, εγώ εδώ και κάποιον καιρό δουλεύω με τον εαυτό μου το κόνσεπτ: "μάθε να περνάς καλά με τον εαυτό σου και δεν θα ξανανιώσεις μοναξιά ποτέ στη ζωή σου". Δεν ξέρω πώς, ένα βιβλίο, γυμναστική, χόμπυ, πάντως αρχίζω να προσπαθώ να γεμίζω τη ζωή μου χωρίς την παρουσία άλλου ανθρώπου γύρω μου. Αν υπάρχουν καλοδεχούενοι, αν όχι θα επιβιώσω χωρίς αυτούς. Κοινώς δεν θα επιτρε΄ψω στον εαυτό μου να νιώσει άδειος επειδή δεν υπάρχουν γύρω του άνθρωποι, γιατί τώρα ξέρω ότι άδειος μπορεί να νιώσεις και ανάμεσα σε πολύ κόσμο.Φιλάκια και μη σε παίρνει από κάτω, είνια πολύ οι μόνοι, είτε σε σχέση είτε όχι
στο κάτω κάτω της γραφής, Σ' ευχαριστώ. Ξέρεις, κανείς δε μου' χει ξαναγράψει το απλό φιλάκια εδώ(ή αλλού, πρόσφατα), νομίζω είναι αυτή η "μαγική" λέξη, για να αισθανθεί κάποιος υποστήριξη, κι η συμβουλή πρώτης γραμμής.
Αυτό πιυ γράφεις δεν το πιστεύεις. Είσαι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει πράγματα,που σίγουρα έχει πετύχει κάποια άλλα πράγματα,και αυτή την περίοδο κάνει μία παύση στην προσωπική του ζωή.Μας χρειάζονται οι παύσεις,όπως και στην μουσική ,για να μπορούμε να ακούσουμε πιο συγκεντρωμένοι την συνέχεια. Υπάρχουν άπειρα πράγματα να κάνεις:να ασχοληθείς με τα πιο χρονοβόρα και ενεργοβόρα χόμπυ που ελπίζω ότι έχεις,να δεις φιλμ,ν ακούσεις μουσική,να μάθεις μουσική(γιατί όχι;), χορό, σπορ, γλώσσες. Ασχολούμενος με όλα αυτά έχεις αυξημένες πιθανότητες να γνωρίσεις και ενα ενδιαφέρον ταίρι.Δεν ξέρω τι κάνεις και πού ζεις και τι περιθώρια χρόνου έχεις,και δεν ρωτάω,αλλά οι εξωσπιτικές δραστηριότητες πολλαπλασιάζουν τις πιθανότητες να συναντήσεις έναν έξυπνο και ενδιαφέροντα άνθρωπο,ακόμα κι εκεί που δεν θα το περίμενες.Η Αθήνα σαφώς υπερέχει ως προς αυτό,αλλά και αλλού,πιστεύω ότι βρίσκεις ενδιαφέρουσες ασχολίες και ανθρώπους να εκπέμπουν στο ίδιο μήκος κύματος.Καλή διάθεση και προσπάθεια(με μια εσάνς τύχης!που στην ευχόμαστε όλοι). Βγες απ τη φωλιά σου!
Χωρίς να διαφωνώ με αυτά που λες, θέλω να καταθέσω την εμπειρία μου. Στα περισσότερα χόμπυ συμμετέχουν γυναίκες. Πολλές γυναίκες. Τμήματα ολάκερα με πολλές γυναίκες και 1-2 αντρες αραια και πού. Μαθήματα ιστορίας, ξένων γλωσσών, μουσικών οργάνων, ιστορίας της τέχνης, δημιουργικής γραφής, χορού, κτλ. Ελαφρώς εξαιρούνται κάτι ορειβατικοί σύλλογοι ή καμία πολεμική τέχνη αλλά και εκεί πάλι η αναλογία δεν είναι σούπερ, απλά λίγο καλυτερη. Φυσικά τα χόμπυ τα κάνεις γιατί σου αρέσει το αντικείμενο, αλλά έχω βαρεθεί να μου λένε "μα καλα εσύ με τόσα χόμπυ δεν γνώρισες κανένα; Ναι γνώρισα. Άλλες 60 γυναίκες". Οπότε γενικώς κυκλοφορούμε, αλλά χωρίς προσδοκίες :)
TGProject εδώ θα παραδεχτούμε όλοι ότι θα παίξει και λίγο η τύχη τον ρόλο της.Πάντως έχουν σημασία και οι επιλογές που θα κάνει ο καθένας μας.Άλλου τύπου προσωπικότητες θα αποφάσιζαν να μάθουν περσικά,διαφορετικοί άνθρωποι θα πήγαιναν σε κινηματογραφικές λέσχες ή μαθήματα σινεμά,άλλοι σε θεατρικές ομάδες,άλλοι σε λέσχες ανάγνωσης και βιβλίου (bookcrossing έχετε στις πόλεις σας;),άλλοι θα έκαναν Krav Maga, άλλοι θα μάθαιναν νοηματική, άλλοι θα πήγαιναν σε ορειβατικό,άλλοι θα μάθαιναν κινέζικα,άλλοι θα ασχολούνταν με εθελοντισμό (ατελείωτος κατάλογος οργανώσεων και συλλογικοτητων που μπορείτε να βοηθήσετε)ή να προσφέρετε μεμονωμένα και εκτός οργανώσεων σε φιλοζωικές και άπειρα άλλα.Μπορείτε να δώσετε απλόχερα βοήθεια σε όποιους την χρειάζονται ,αισθανόμενοι ότι προσφέρετε και να γνωρίσετε ανθρώπους που σκέφτονται όπως εσείς,μεγενθυνοντας και το αποτέλεσμα της όποιας κοινής προσπάθειας.Δεν είμαι υπέρ της άποψης να πηγαίνει κάποιος για να βοηθήσει σ ένα συσσίτιο ή σ ένα κοινωνικό ιατρείο για να γνωρίσει άτομα,αλλά οποίος αποφασίσει να το κάνει,δεν θα γνωρίσει αντίθετης ιδεολογίας άτομα ,όπως καταλαβαίνουμε.Ο καθένας νιώθει καλύτερα σε χώρους που τον εκφράζουν ,ανεξάρτητα από τον αριθμό των φίλων ή άλλων σχέσεων που θα δημιουργήσει εκεί.Το τοποθέτησα το θέμα και σε λίγο διαφορετική βάση.
Prince Charming μας στεναχώρησες σήμερα.Μακάρι να ήξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω.Βασικά μακάρι να μην ήξερες γιατι δεν ειναι και οι πιο γκλαμουρ γνώσεις που μπορείς να έχεις.Η κοπέλα της ερώτησης νομίζω οτι πειραχτηκε και δικαίως γιατι αμα σε βλεπει ρε παιδια και ο δικός σου ο άνθρωπος σαν στοκ ,τι να σου κάνουν και οι ξένοι?Θα πρότεινα να δεις τα κουλοζευγαρα που κυκλοφορουν.Θα ήθελες να ήσουν κουλοζευγαρο?Θα ήθελες να φερεσαι τόσο γλυκα και ομορφα οπως μας περιγράφεις σε καποιον που δεν κοιταξες πολυ καλα γιατι ηθελες να σταματησεις να είσαι μόνος?Εγώ προσωπικα δεν φοβάμαι τοσο τη μοναξια αλλα την πικρα.Εχω το φόβο οτι μια μερα θα περασει καιρος απο την τελευταια φορα που θα εχω νιωσει οτι ειμαι στο σωστο μερος με το σωστο ατομο (spoiler ,never happened),που θα αρχισω να νιωθω τοση πικρα απεναντι στα ομορφα και ηγιη ζευγαρια και να αρχισω να ευχομαι να μην υπηρχαν για να ημασταν ολοι μες τη μιζερια.Τhat's a true γεροντοκορη πριν απο αυτο το σημειο ,δεν εισαι γεροντοκορη.
Μίλτο, Συμφωνώ γενικά, προσωπικά η μοναξιά δε με "φόβιζε" ποτέ καθόλου, ήμουν πολύ "ατρόμητος" και busy, μέχρι το αδιευκρίνιστο χρονικό σημείο που άρχισα να συνειδητοποιώ ότι είχε αρχίσει να με "βαραίνει", αυτή είναι η σωστή λέξη, χωρίς να το συνειδητοποιώ, προ πολλού. Γενικά, ήμουν, κι είμαι, αρκετά ψύχραιμος, αλλά εδώ, να, πώς να το εξηγήσω, αισθάνομαι να "σκύβουν" οι ώμοι μου, το αισθάνομαι δηλαδή στο πετσί μου που λένε, δε μου φτάνει ο εαυτός μου, υπάρχουν πράγματα που δεν μπορώ να κάνω μόνος(μη γελάτε) ούτε με ξεπέτες κλπ...Πίκρα όχι, ζήλεια δηλαδή, τσίμπημα, διότι πολύ εύκολα κατευθείαν το εκλογίκευσα, καθένας τη ζωή του και δεν υπάρχουν εγγυήσεις για κανέναν για τίποτε, δεν υπάρχει για μένα δηλαδή ανταγωνισμός στην προσωπική ζωή. Άλλωστε, αν αισθανόμουν έτσι, με τι μούτρα μετά, απέναντι στον εαυτό μου, να ελπίζω σε συντροφικότητα; Τελοσπάντων, ήταν ένα ξέσπασμα λόγω του γλύκατζη μπαμπά, αυτάρκεια κι αισιοδοξία για το μέλλον! Thnx για την απάντησή σου.
Μιλώντας για μοναξιά τη χειρότερη την ένιωσα παντρεμένη. Και Ναι ζήλευα κάθε ερωτευμένο ζευγάρι που έβλεπα. Ως χωρισμένη με ή χωρίς σχέση ποτέ δεν ένιωσα αυτή τη ζήλια ξανά. Αν μια σχέση μου δεν πετύχει έχω την ανεξαρτησία μου την ησυχία μου κθ αυτά που αγαπάω. Αν πηγαίνει καλά απολαμβάνω αυτά που δίνει. Και πάντα υπάρχει όταν είμαι άνευ συντρόφου η προοπτική. Την προηγούμενη μοναξιά δεν την νιώθω πια.
Η αυτογνωσία είναι το μεγάλο πρόβλημα, η αυτογνωσία είναι αυτό που αποφεύγει ο κόσμος, και μετά τα ρίχνει στις συνθήκες και στις στατιστικές και στα κλισέ Πηγή: www.lifo.grτα είπες όλα σε μια φράση <3
Σχετικά με την ερώτηση Νο 1...Φιλενάδα είσαι πολύ μικρή για να ανησυχείς για το "γεροντοκοριλίκι".Από αυτά που έγραψες στο τέλος της ερώτησης σου καταλαβαίνω ότι θέλεις να κάνεις σχέση αλλά πιθανόν δεν έχει βρεθεί το κατάλληλο άτομο ή "δεν έχει κάτσει η φάση ακόμα" που λένε...Έχεις μπροστά σου χρόνια και χρόνια για να ψάξεις να βρεις το ταίρι σου.Την ίδια συζήτηση είχα και με μία νεαρή συνάδελφο μου (αυτή είναι ένα χρόνο μικρότερη από σένα) και μου εκμυστηρεύτηκε την ανησυχία της για το όλο θέμα μιας και "παίζει" αρκετή πίεση από τους δικούς της...Και για να βάλω ενδεικτική ηλικία,εάν δεν καβατζάρεις τα 41-42 ούτε θα πρέπει να σε νοιάζει το "γεροντοκόρη".Η Δυτική κοινωνία,πλέον,απαρτίζεται από ανθρώπους που κάνουν σχεδόν τα πάντα σε βάθος χρόνου άρα και σε μεγάλη ηλικία...Όσον αφορά τους γονείς σου καλά έκανες και επενέβεις!Ορισμένα πράματα πρέπει να λέγονται και να μπαίνουνε στην σωστή τους βάση.Κορίτσια,μην "μασάτε"!Έχουν αλλάξει οι κοινωνικές καταστάσεις και οι περισσότεροι γονείς,συγγενείς κτλ κτλ κτλ δεν έχουνε πάρει "πρέφα"!Να λέτε την γνώμη σας καθαρά και ξάστερα!Δεν έχετε να φοβητείτε κανέναν και τίποτα!(Σταδαίος,αισίως περπατώντας στα 47 εδώ και καμμιά εικοσαριά ημέρες)
Και αν καβατζάρει τα 41-42-45 δηλαδή είναι εντάξει να θεωρείται γεροντοκόρη; Δεν ξέρω πόσο έχουν αλλάξει οι κοινωνικές καταστάσεις. Σίγουρα όχι όσο θα θέλαμε. Μια ματιά στο περιβόητο FB είναι αποκαλυπτική. Οι περισσότερες ελληνίδες εξακολουθούν να θεωρούν high light της ζωής τους το γάμο. Εξ ού και οι χιλιάδες φωτογραφίες με γαμπρούς, νυφικά, κουμπάρες και πάει λέγοντας. Ελάχιστες αναρτήσεις για ακτιβισμό, άλλα ενδιαφέροντα, άλλες χαρούμενες στιγμές. Όσο δεν ξεριζώσουμε από μέσα μας τη σκέψη ότι η επιτυχία κ η ευτυχία περνάει μόνο μέσα από το γάμο, προκοπή δεν θα δούμε.
#TGProject Τι γίνεται όμως με τους ανθρώπους που νιώθουν ακράδαντα ότι ο γάμος και η οικογένεια είναι η ευτυχία τους; και δεν μιλάω για εκείνους που απλά το πιστεύουν, αλλά για εκείνους που έχουν ταξιδέψει, έχουν μορφωθεί κ.τ.λ. αλλά η μεγάλη τους αγάπη και ευτυχία είναι ο γάμος και η οικογένεια."Όσο δεν ξεριζώσουμε από μέσα μας τη σκέψη ότι η επιτυχία κ η ευτυχία περνάει μόνο μέσα από το γάμο, προκοπή δεν θα δούμε." Είναι σαν να καταστρέφεις τα όνειρα εκείνου που θέλει να παντρευτεί. Ο καθένας ψάχνει την ευτυχία σε διαφορετικά πρόσωπα και καταστάσεις. Ας μην κατηγορούμε την διαφορετικότητα μας.
@ ΜορφίνηΠροσπερασες τη λέξη" μόνο" που κάνει όλη τη διαφορά. Φυσικά κ για κάποιους η ευτυχία βρίσκεται στο γάμο. Δεν πρέπει να θεωρούμε ότι για ολους βρίσκεται ΜΟΝΟ εκεί. Ο καθένας θα πρέπει να μπορεί να επιλέγει ότι του ταιριάζει. Δεν υπάρχει συνταγή ίδια για όλους.
Αγαπητέ, συνομήλικε, σταδαίε: θα διαφωνήσω μαζί σου στο εξής: για να ενισχύσεις το επιχείρημά σου ότι η γράφουσα του #1 δεν πρέπει να στενοχωριέται γι΄αυτά που της είπε ο πατέρας της, ανεβάζεις απλώς τα ηλικιακά στάνταρ της "γεροντοκορίασης" και της λές ουσιαστικά πως πρέπει να "ανησυχεί" μετά τα 41-42. Είναι σα να παραδέχεσαι την έννοια "γεροντοκόρη" μόνο που τη μεταθέτεις χρονικά για αρκετά χρόνια αργότερα, αν καταλαβαίνω καλά. Φυσικά η πρόθεσή σου δεν είναι κακή, το καταλαβαίνω, από το υφος του όλου σχολίου. Απο δώ και κάτω, συνοψίζω την ταπεινή προσωπική μου άποψη.Το ζήτημα είναι να ΠΑΨΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ο όρος, να μην αναφέρεται καν. Να μην καθορίζεται η αξία της γυναίκας από το αν κατάφερε να παντρευτεί και να αναγνωριστεί επιτέλους και το δικαίωμα της γυναίκας στην ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΠΙΛΟΓΗ να μείνει ανύπαντρη ή όχι. Νομίζω όχι τυχαία, για τον ανύπαντρο άντρα έχουμε τον εξευγενισμένο όρο "εργένης" ενώ για την ανύπαντρη γυναίκα το "γεροντοκόρη"!!!Φυσικά αναφέρομαι σε ανθρώπους που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ, επειδή έτσι. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν. Δεν είναι κατακριτέο, ούτε να θέλεις να παντρευτείς ούτε να μην θέλεις. Μόνο που όσοι θέλουν, στα πλαίσια μιας τέτοιας πίεσης κάνουν δυστυχως και λάθος επιλογές, εξαιτίας ακριβώς της πίεσης που τους ασκείται.
Όσοι θέλουν να υποτιμήσουν κάποιον, λένε το "γεροντοπαλίκαρο". Αντιθέτως, για την "γεροντοκόρη" δεν υπάρχει light / politically correct χαρακτηρισμός (σπάνια θα ακούσεις "εργένισσα").
8 μηνες μεχρι να πρεπει να με νοιαζει το γεροντοκορη...αμαααανΤι κανουν τωρα?Να κοιταξω για προληπτικες θεραπειες?Να βαλω τον πατερα μου να μου βρει γαμπρο?Κοιτα μπελαδες που βρηκα μεσημεριατικα!
#1 Μου θύμισες το αξέχαστο που μου είχε πει η πρώην πεθερά μου και ο πρώην άντρας μου είχε συμφωνήσει, ότι έτσι όπως μεγαλώνω την κόρη μου δεν θα "μου την πάρει" κανένας. Αφού απάντησα ότι το παιδί μου δεν το μεγαλώνω για εμπόρευμα αλλά για να γίνει ένας ευτυχισμένος ανεξάρτητος άνθρωπος, φρόντισα να το εξηγήσω και στην ίδια και φυσικά αργότερα να απομακρυνθούμε από αυτές τις απόψεις (ανθρώπους). Τέλος πάντων , δικαίως ένιωσες έτσι κι έκανες πολύ καλά που το εξέφρασες.
#2 Το τάιμινγκ δεν είναι από μόνο του λόγος για να συμβεί κάτι. Νομίζω πως μόνο εκ των υστέρων μπορεί να γίνει μέρος μιας ερμηνείας, ανάλογα την εξέλιξη.Για παράδειγμα: γνώρισα τον άντρα μου σε μια φάση που το μυαλό μου ήταν ακόμα σε πρώην (χωρίς φυσικά να το συνειδητοποιώ) και δεν ήμουν έτοιμη να δω το ενδιαφέρον του για μένα. Για καλή μου τύχη, όταν άνοιξα τα μάτια μου και τον είδα, αυτός ενδιαφερόταν ακόμα. Δηλαδή αν δεν ενδιαφερόταν, θα μου έφταιγε το τάιμινγκ; Όχι, αλλά από την άλλη θα μπορούσες να πεις ότι ήταν ιδανικό το τάιμινγκ όταν τελικά γίναμε ζευγάρι.
Συμφωνώ και επαυξάνω. Είμαστε διαφορετικοί ανά πάσα στιγμή της ζωής μας, με διαφορετικά θέλω, εμπειρίες, ακόμα και αξίες. Μπορεί να μη φαίνεται πάντα σε μικρό χρονικό διάστημα ή να είναι πολύ αργή η διαδικασία όταν είμαστε στάσιμοι. Δεν θέλουμε πάντα σχέση, δεν είναι ατολμία να επιθυμούμε ανεξαρτησία κάποια στιγμή στη ζωή μας γιατί π.χ θέλουμε προσωπική ανάπτυξη χωρίς επιρροές. Δεν είμαστε ανοιχτοί ανά πάσα στιγμή και θα υπάρχει συγκεκριμένος λόγος για αυτό, μπορεί πχ να πληγωθήκαμε και θέλουμε χρόνο να επουλωθούμε.Επίσης να θυμόμαστε ότι όλες αυτές οι διαδικασίες γίνονται κι αφού έχουμε σχέση και αν δεν συμβαδίζουν τα μονοπάτια μας ή αλλάξουν στην πορεία, τότε θα απομακρυνθούμε.
Με στενοχωρησαν οι ερωτησειs σημερα. Μιλαω γι' αυτεs με τουs αξιαγαπητουs πατεραδεs. Με σοκαρει η ανεση με την οποια καποιοs επειδη δεν εχει επιχειρηματα, κανει το παιδι του (το παιδι του!) σκουπιδι και συνεχιζει τη ζωη του αμεριμνοs. Και πειτε με προκατειλημμενη, νομιζω ομωs οτι αυτοs ο χειριστικοs τροποs συμπεριφοραs ειναι τυπικοs τηs ελληνικηs οικογενειαs.
Δεν σε βρισκω προκατειλλημενη, αντιθετως ευστοχη. Η ελληνικη οικογενεια προσπαθει να πνιξει οτι την ξενιζει, οτι απομακρυνεται απο αυτα που εχουν μαθει οτι πρεπει να κανει "ο κοσμος". Η παρεμβατικοτητα μεταφραζεται σε αγαπη και η σκληροτητα σε νοιαξιμο. " Μα εγω για το καλο σου τα λεω". Και αντι να εχεις την οικογενεια σου συμμαχο βρισκεσαι σε θεση να πρεπει να υπερασπιστεις τα θελω σου και τον τροπο ζωης που εσυ εχεις επιλεξει. Λες και οι κοινωνικες συμβασεις ειναι πιο σημαντικες απο την ιδια την ευτυχια του παιδιου σου.
Αχ Μάνα Κουράγιο, έχοντας ζήσει με μια τέτοια μάνα (ευτυχώς ο πατέρας καμία σχέση), που έκανε εμένα και τις αδερφές μου σκουπίδια καθημερινά -και συνεχίζει βέβαια- δεν σοκαρίστηκα καθόλου. Δυστυχώς τα παιδιά των κακοποιητικών γονέων σοκάρονται όταν διαβάζουν για ή βλέπουν καλούς γονείς, που αγαπάνε τα παιδιά τους και θέλουν να τα δουν ευτυχισμένα. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η γενιά γονιών θα φερθεί καλύτερα στα παιδιά της και τέτοιες νοοτροπίες θα θαφτούν οριστικά στο παρελθόν.
#7 Δεν είναι βέβαιο ότι υπάρχει συγκεκριμένη μέθοδος.Αυτό που νομίζω ότι πρέπει να διδαχθεί το παιδί,είναι να μην σκύβει το κεφαλι και να μην καταπίνει το παραμικρό. Ας μάθει να υψώνει τη φωνή δυνατότερα από κείνον που επιχειρεί να τον μειώσει. Διδάσκεται αυτό και θα το βοηθήσει να διατηρήσει την αυτοεκτίμησή του