«Μέχρι το πρωί, τρία νεογέννητα ήταν ήδη νεκρά. Η μέρα στο νοσοκομείο είχε ξεκίνησε με τα συνήθη προβλήματα: Χρόνιες ελλείψεις αντιβιοτικών, ενδοφλέβιων διαλυμάτων, ακόμη και φαγητού. Στη συνέχεια, μία διακοπή ρεύματος σάρωσε την πόλη, βγάζοντας εκτός λειτουργίας τους αναπνευστήρες στην πτέρυγα των νεογνών», γράφει από την πόλη Βαρκελώνη της Βενεζουέλας όπου βρίσκεται για λογαριασμό των «New York Times» ο δημοσιογράφος Nicholas Casey.
Οι γιατροί κράτησαν στη ζωή τα νεογνά που αντιμετώπιζαν προβλήματα υγείας, δουλεύοντας τις συσκευές αναπνοής με το χέρι για ώρες. Το σούρουπο, τέσσερα ακόμη μωρά είχαν πεθάνει.
«Ο θάνατος ενός μωρού είναι το καθημερινό μας ψωμί» λέει στην εφημερίδα ο δρ. Osleidy Camejo, χειρουργός με έδρα το Καράκας, αναφερόμενος στο κόστος από την κατάρρευση των νοσοκομείων της Βενεζουέλας.
Η οικονομική κρίση στη χώρα έχει οδηγήσει στο να τεθεί το σύστημα δημόσιας υγείας της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, κοστίζοντας τις ζωές δεκάδων ανθρώπων.
Οι πτέρυγες των νοσοκομείων έχουν μετατραπεί σε χωνευτήρια όπου συγκλίνουν οι αντίρροπες δυνάμεις που έχουν κόψει τη χώρα σε κομμάτια. Γάντια και σαπούνια έχουν εξαφανιστεί από τα νοσοκομεία. Πολύ συχνά, τα φάρμακα για τους καρκινοπαθείς είναι διαθέσιμα μόνο στη μαύρη αγορά, υποστηρίζει η αμερικανική εφημερίδα.
Στο νοσοκομείο του πανεπιστημίου των Άνδεων στην ορεινή πόλη Μέριδα δεν υπάρχει νερό για να ξεπλυθεί το αίμα από τα χειρουργικά τραπέζια. Οι γιατροί προετοιμάζονται για τις εγχειρήσεις πλένοντας τα χέρια τους με μπουκάλια από ανθρακούχο νερό «Seltzer». «Είναι σαν να βρισκόμαστε στον 19ο αιώνα» λέει ο δρ. Christian Pino, χειρουργός στο νοσοκομείο.
Οι αριθμοί προκαλούν τρόμο. Μέσα σε ένα μόλις μήνα, το ποσοστό της βρεφικής θνησιμότητας έχει αυξηθεί πάνω από εκατό φορές στα δημόσια νοσοκομεία που διαχειρίζεται το υπουργείο Υγείας, αγγίζοντας το 2% το 2015, την ώρα που τρία χρόνια νωρίτερα ήταν μόλις στο 0,02%, όπως αναφέρει έκθεση νομοθετών της κυβέρνησης.
Την ίδια στιγμή, το ποσοστό θανάτου των νέων μητέρων έχει αυξηθεί τουλάχιστον κατά πέντε φορές για το ίδιο χρονικό διάστημα.
«Εδώ σ' αυτή τη μικρή, παραθαλάσσια πόλη της Καραϊβικής, δύο πρόωρα νεογνά πέθαναν πρόσφατα καθ'οδόν για τη δημόσια κλινική της πόλης επειδή το ασθενοφόρο δεν διέθετε φιάλες οξυγόνου» αναφέρει ο Nicholas Casey και προσθέτει: «το νοσοκομείο δεν έχει μαγνητικό τομογράφο ή μηχανήματα αιμοκάθαρσης επειδή έχουν χαλάσει εδώ και πολύ καιρό. Μάλιστα, λόγω του ότι δεν υπάρχουν αρκετά κρεβάτια, ορισμένοι ασθενείς κοιμούνται στο πάτωμα μέσα σε λίμνες από το ίδιο τους το αίμα. Το νοσοκομείο θυμίζει κλινική μάχης σε μία χώρα που όμως δεν βρίσκεται σε πόλεμο».
Η κρίση επιδεινώνεται από τη πολιτική αντιπαράθεση μεταξύ των αριστεριστών που ελέγχουν την προεδρία και των αντιπάλων τους στο Κογκρέσο. Πρόσφατα η αντιπολίτευση κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση ανθρωπιστικής κρίσης, ενώ αυτό το μήνα πέρασε ένα νόμο σύμφωνα με τον οποίο η Βενεζουέλα είναι σε θέση να αποδεχτεί διεθνή, ανθρωπιστική βοήθεια για την υποστήριξη του συστήματος υγείας της χώρας.
Ωστόσο, ο Μαδούρο, που διαδέχτηκε τον Ούγκο Τσάβεζ, σε τηλεοπτικό του διάγγελμα κατήγγειλε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, περιγράφοντάς την ως μία προσπάθεια ιδιωτικοποίησης των δημόσιων νοσοκομείων, αλλά και υπονόμευσης του ίδιου.
«Αμφιβάλλω ότι οπουδήποτε στον κόσμο, εκτός από την Κούβα, υπάρχει καλύτερο σύστημα υγείας από το δικό μας» δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Είχα έναν ασθενή μόλις τώρα που χρειάστηκε τεχνητή αναπνοή και δεν μπορούσε κανείς να με βοηθήσει» ομολογεί στους «New York Times» η γιατρός Amalia Rodriguez. «Ένα μωρό. Τι μπορούμε να κάνουμε όμως;»
Τη μέρα της διακοπής του ρεύματος, η Rodriguez είπε ότι το προσωπικό του νοσοκομείου προσπάθησε να βάλει σε λειτουργία τη γεννήτρια του νοσοκομείου, αλλά δεν τα κατάφερε. «Οι γιατροί έκαναν ότι μπορούσαν για να βοηθήσουν τα μωρά να αναπνεύσουν κανονικά, ακόμη και δουλεύοντας χειροκίνητα τις συσκευές αναπνοής για ατέλειωτες ώρες, μέχρι τη στιγμή που ένιωθαν τόσο εξαντλημένοι που δεν μπορούσαν να δουν καθαρά. Πόσα μωρά πέθαναν εξαιτίας του μπλακ - άουτ είναι αδύνατον να γνωρίζουμε, δεδομένων των άλλων ελλείψεων στο νοσοκομείο», κατέληξε η γιατρός.
«Τι μπορούμε να κάνουμε; αναρωτιέται η δρ. Rodriguez. Κάθε μέρα περνάω από μία θερμοκοιτίδα που δεν θερμαίνεται, που είναι κρύα, που είναι χαλασμένη».
Στοιχεία από τους «New York Times»
σχόλια