Ο ΣΥΡΙΖΑ στέλνει μήνυμα για την Πρωτομαγιά και αποδίδει ευθύνες για τα Μνημόνια

"Οφείλουμε να δυναμώσουμε τους αγώνες μας, να εντείνουμε την οργάνωση στους χώρους δουλειάς. Η μάχη για ένα καλύτερο μέλλον του κόσμου της εργασίας είναι ο μόνος τρόπος απότισης τιμής σε όσους κι όσες πάλεψαν, αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν. Το χρωστάμε σε αυτούς και στις μελλοντικές γενιές".

Αυτό τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ στο μήνυμά του για την Πρωτομαγιά και υπενθυμίζει ποιοι φέρουν την πολιτική ευθύνη τα τελευταία πέντε μνημονιακά χρόνια για την "αποδόμηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες", για την "σάρωση" των εργασιακών κεκτημένων από τις "νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, με αποκορύφωμα τις μνημονιακές πολιτικές της τελευταίας πενταετίας", "ποιοι οργάνωσαν και υλοποίησαν την κοινωνική καταστροφή".

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρει τα βήματα που έχουν ήδη γίνει παρά τη δυσκολία των καταστάσεων και προσθέτει ότι χρειάζονται όμως πολλά ακόμα. "Μπροστά μας έχουμε μεγάλες μάχες. Για να πάρουμε πίσω όσα δικαιούμαστε, για την πάταξη της μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας, για το χτύπημα της εργοδοτικής τρομοκρατίας, για να τελειώσει πια το καθεστώς αυθαιρεσίας. Για την ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων", σημειώνει και υπογραμμίζει ότι 'οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για μια άλλη Ελλάδα, σε μια άλλη Ευρώπη".

Ολόκληρο το μήνυμα του ΣΥΡΙΖΑ για την Πρωτομαγιά:

"Η Πρώτη Μαΐου είναι μια μέρα μνήμης και πάλης. Θυμόμαστε τους εργατικούς αγώνες, τις Πρωτομαγιές όλου του κόσμου, από το Σικάγο ως τη Θεσσαλονίκη και την Κωνσταντινούπολη, αγωνιζόμαστε ενάντια στην κοινωνική αδικία, την εργασιακή εκμετάλλευση, την καταπίεση.

Οι αγώνες των εργαζομένων, τα πολύπλευρα κινήματα, οι διεκδικήσεις μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς είναι απαραίτητα στοιχεία για την εμβάθυνση της δημοκρατίας, την επαναθεμελίωση των εργασιακών κεκτημένων τα οποία σάρωσαν οι νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, με αποκορύφωμα τις μνημονιακές πολιτικές της τελευταίας πενταετίας.

Δεν ξεχνάμε ούτε στιγμή πώς οδηγηθήκαμε ως εδώ. Δεν ξεχνάμε ποιοι είναι οι πολιτικοί υπεύθυνοι για την αποδόμηση εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες, ποιοι οργάνωσαν και υλοποίησαν την κοινωνική καταστροφή. Μετά από πέντε χρόνια μνημονιακών πολιτικών, κατά τη διάρκεια των οποίων οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν ως και 55%, που, με το «αμαρτωλό» PSI αποσαθρώθηκαν ασφαλιστικά ταμεία, Νοσοκομεία, Πανεπιστήμια, ο λαός έχει βγάλει πια τα αναγκαία συμπεράσματα, δεν ξεγελιέται με κούφια λόγια και επικοινωνιακές εκστρατείες.

Επίσης δεν ξεχνάμε τα βήματα που έχουν ήδη γίνει, παρά τη δυσκολία των καταστάσεων. Η ακύρωση των αντισυνταγματικών, παράνομων και άδικων απολύσεων για τις οποίες ακόμα καμαρώνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, η απομάκρυνση των εργολαβικών συνεργείων από τα δημόσια νοσοκομεία, η θέσπιση ενός νομικού πλαισίου για τους μετανάστες εργάτες γης, είναι πράγματα που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Χρειάζονται, όμως, πολλά ακόμα.

Μπροστά μας έχουμε μεγάλες μάχες. Για να πάρουμε πίσω όσα δικαιούμαστε, για την πάταξη της μαύρης, ανασφάλιστης εργασίας, για το χτύπημα της εργοδοτικής τρομοκρατίας, για να τελειώσει πια το καθεστώς αυθαιρεσίας. Για την ουσιαστική επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων.

Οφείλουμε να αγωνιζόμαστε για μια άλλη Ελλάδα, σε μια άλλη Ευρώπη. Να παλεύουμε καθημερινά, για κοινωνική δικαιοσύνη, προκοπή, ενάντια στους εκβιασμούς της εργοδοσίας, του κεφαλαίου, των οικονομικών κέντρων εσωτερικού και εξωτερικού. Ειδικά στις μέρες μας, όπου η κρίση της δημοκρατίας κάνει εμφανή τα σημάδια της σε ολόκληρη την ήπειρο, οι ανισότητες εντείνονται, ενώ οι οικονομικά ισχυροί αποκρύπτουν τα τεράστια, συσσωρευμένα υπερκέρδη τους σε διάφορους φορολογικούς παραδείσους. Η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας, σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο, είναι η αποτροπή της υπογραφής της συμφωνίας TTIP, η οποία θα παραδώσει υπέρμετρες εξουσίες στις πολυεθνικές εταιρίες, και θα αποδυναμώσει κι άλλο τον λαϊκό παράγοντα.

Οφείλουμε να δυναμώσουμε τους αγώνες μας, να εντείνουμε την οργάνωση στους χώρους δουλειάς. Η μάχη για ένα καλύτερο μέλλον του κόσμου της εργασίας είναι ο μόνος τρόπος απότισης τιμής σε όσους κι όσες πάλεψαν, αγωνίστηκαν, θυσιάστηκαν. Το χρωστάμε σε αυτούς και στις μελλοντικές γενιές".